Book, Chapter
1 1, 2 | est in me, quoveniat in me deus meus? quo deus veniat in
2 1, 2 | quoveniat in me deus meus? quo deus veniat in me, deus, qui
3 1, 2 | quo deus veniat in me, deus, qui fecit caelum et terram?
4 1, 2 | et terram? itane, domine deus meus, est quiquam in me,
5 1, 2 | infernum, ades. non ergo essem, deus meus, non omnino essem,
6 1, 2 | terram, ut inde in me veniat deus meus, qui dixit: caelum
7 1, 4 | CAPUT 4 ~Quid est ergo deus meus? quid, rogo, nisi dominus
8 1, 4 | quid, rogo, nisi dominus deus? quis enim dominus praeter
9 1, 4 | praeter dominum? aut quis deus praeter deum nostrum? summe,
10 1, 4 | perdens. et quid diximus, deus meus, vita mea, dulcedo
11 1, 5 | miserationes tuas, domine deus meus, quid sis mihi. dic
12 1, 5 | adversum me delicta mea, deus meus, et tu dimisisti inpietatem
13 1, 6 | ex te quippe bona omnia, deus, et ex deo meo salus mihi
14 1, 6 | ante dici potest, tu es et deus es dominusque omnium, quae
15 1, 6 | dic mihi supplici tuo, deus, et misericors misero tuo,
16 1, 6 | hanc etiam, dulcedo mea, deus meus? fuine alicubi aut
17 1, 7 | CAPUT 7 ~Exaudi, deus. vae peccatis hominum! et
18 1, 7 | deprehenduntur. tu itaque, domine deus meus, qui dedisti vitam
19 1, 7 | nomini tuo, altissime, quia deus es omnipotens et bonus,
20 1, 7 | utero aluit, ubi, oro te, deus meus, ubi, domine, ego,
21 1, 8 | mente, quam dedisti mihi, deus meus, cum gemitibus et vocibus
22 1, 9 | CAPUT 9 ~Deus, deus meus, quas ibi miserias
23 1, 9 | CAPUT 9 ~Deus, deus meus, quas ibi miserias
24 1, 10| Et tamen peccabam, domine deus meus, ordinator et creator
25 1, 10| tantum ordinator, domine deus meus, peccabam faciendo
26 1, 11| paene moriturus, vidisti, deus meus, quoniam custos meus
27 1, 11| ut tu mihi pater esses, deus meus, potius quam ille:
28 1, 11| iubenti serviebat. Rogo te, deus meus, vellem scire, si tu
29 1, 12| bene mihi fiebat abs te, deus meus. illi enim non intuebantur,
30 1, 13| ipsum in his a te morientem, deus, vita mea, siccis oculis
31 1, 13| quae fiebat non amando te, deus, lumen cordis mei et panis
32 1, 13| nunc in anima mea clamet deus meus, et veritas tua dicat
33 1, 13| tibi quae vult anima mea, deus meus, et adquiesco in reprehensione
34 1, 14| restringit legibus tuis, deus, legibus tuis a magistrorum
35 1, 15| tu, domine, rex meus et deus meus, tibi serviat quidquid
36 1, 16| sobrium licebat. et tamen ego, deus meus, in cuius conspectu
37 1, 17| CAPUT 17 ~Sine me, deus meus, dicere aliquid de
38 1, 17| mihi illud, o vera vita, deus meus? quid mihi recitanti
39 1, 18| vanitates ita ferebar, et a te, deus meus, ibam foras, quando
40 1, 18| vultu tuo. vide, domine deus meus, et patienter, ut vides,
41 1, 18| in excelsis in silentio, deus solus magnus, lege infatigabili
42 1, 19| haec et confiteor tibi, deus meus, in quibus laudabar
43 1, 19| domine, non est, oro te, deus meus. nam haec ipsa sunt.
44 1, 20| honor meus et fiducia mea, deus meus, gratias tibi de donis
45 2, 1 | eas amem, sed ut amem te, deus meus. amore amoris tui facio
46 2, 3 | narro haec? neque enim tibi, deus meus, sed apud te narro
47 2, 3 | desertus potius a cultura tua, deus, qui es unus verus et bonus
48 2, 3 | audeo dicere tacuisse te, deus meus, cum irem abs te longius?
49 2, 3 | caligo intercludens mihi, deus meus, serenitatem veritatis
50 2, 4 | liceret. ecce cor meum, deus, ecce cor meum, quod miseratus
51 2, 5 | summa deseruntur, tu, domine deus noster, et veritas tua et
52 2, 5 | delectationes, sed non sicut deus meus, qui fecit omnia, quia
53 2, 6 | omnium, creator omnium, deus bone, deus summum bonum
54 2, 6 | creator omnium, deus bone, deus summum bonum et bonum verum
55 2, 6 | facinus erat. et nunc, domine deus meus, quaero, quid me in
56 2, 6 | tu sis unus super omnia deus excelsus. et ambitio quid
57 2, 6 | autem timendus nisi unus deus, cuius potestati eripi aut
58 2, 9 | solus. Ecce est coram te, deus meus, viva recordatio animae
59 2, 10| defluxi abs te ego et erravi, deus meus, nimis devius ab stabilitate
60 3, 1 | interiore cibo, te ipso, deus meus, et ea fame non esuriebam,
61 3, 1 | amorem, quo cupiebam capi. deus meus, misericordia mea,
62 3, 2 | est. hoc enim tu, domine deus, qui animas amas. longe
63 3, 2 | vita mea numquid vita erat, deus meus? ~
64 3, 3 | praegrandis misericordia mea, deus meus, refugium meum a terribilibus
65 3, 4 | persuaserat. Quomodo ardebam, deus meus, quomodo ardebam revolare
66 3, 6 | aestuans inopia veri, cum te, deus meus -- tibi confiteor,
67 3, 7 | et utrum forma corporea deus finiretur, et haberet capillos
68 3, 7 | ubique sicut spiritus, sicut deus. et quid in nobis esset,
69 3, 7 | quia illis aliud praecepit deus, istis aliud pro temporalibus
70 3, 7 | patres, non solum, sicut deus iuberet atque inspiraret,
71 3, 7 | praesentibus, verum quoque, sicut deus revelaret, futura praenuntiantes. ~
72 3, 8 | non congruens. Cum autem deus aliquid contra morem aut
73 3, 8 | regibus suis -- quanto magis deus regnator universae creaturae,
74 3, 8 | oboediendum praeponitur, ita deus omnibus. Item in facinoribus,
75 3, 8 | chordarum, decalogum tuum, deus altissime et dulcissime.
76 4, 1 | prostrati et elisi a te, deus meus, et ego tamen confitear
77 4, 2 | pro capite nocentis. et, deus, vidisti de longinquo lapsantem
78 4, 2 | tua castitate repudiavi, deus cordis mei. non enim amare
79 4, 3 | ordinator. et quis est hic nisi deus noster, suavitas et origo
80 4, 4 | dorso fugitivorum tuorum, deus ultionum et fons misericordiarum
81 4, 4 | est? quid tunc fecisti, deus meus, et quam investigabilis
82 4, 6 | memini. ecce cor meum, deus meus, ecce intus; vide,
83 4, 7 | phantasma et error meus erat deus meus. si conabar eam ibi
84 4, 9 | amittitur. et quis est iste nisi deus noster, deus, qui fecit
85 4, 9 | est iste nisi deus noster, deus, qui fecit caelum et terram
86 4, 10| CAPUT 10 ~Deus virtutum, converte nos et
87 4, 10| laudet te ex illis anima mea, deus, creator omnium, sed non
88 4, 11| fecit omnia, et ipse est deus noster, et non discedit,
89 4, 13| duos aut tres; tu scis, deus: nam excidit mihi. non enim
90 4, 14| autem, quod me movit, domine deus meus, ut ad Hierium, Romanae
91 4, 14| iudicio; non enim ex tuo, deus meus, in quo nemo fallitur.
92 4, 15| tamen abs te non esset, deus meus, ex quo sunt omnia,
93 4, 15| inluminabis lucernam meam, domine; deus meus, inluminabis tenebras
94 4, 15| errat anima, quam fecit deus? et mihi nolebam dici: cur
95 4, 15| nolebam dici: cur errat deus? et contendabam magis inconmutabilem
96 4, 16| et oberat, cum etiam te, deus meus, mirabiliter simplicem
97 4, 16| intellexi, scis tu, domine deus meus, quia et celeritas
98 4, 16| putanti, quod tu, domine deus veritas, corpus esses lucidum
99 4, 16| sic eram; nec erubesco, deus meus, confiteri tibi in
100 4, 16| fidei nutrirent? o domine deus noster, in velamento alarum
101 5, 3 | sicut pecora campi, ut tu, deus, ignis edax, consumas mortuas
102 5, 4 | CAPUT 4 ~Numquid, domine deus veritatis, quisquis novit
103 5, 6 | me autem iam docueras, deus meus, miris et occultis
104 5, 6 | itane est, ut recolo, domine deus meus, arbiter conscientiae
105 5, 7 | sciens. manus enim tuae, deus meus, in abdito providentiae
106 5, 7 | modis. tu illud egisti, deus meus. nam a domino gressus
107 5, 8 | illuc irem, tu sciebas, deus, nec indicabas mihi nec
108 5, 8 | flendo. et quid a te petebat, deus meus, tantis lacrimis, nisi
109 5, 9 | nisi ad te. an vero tu, deus misericordiarum, sperneres
110 5, 10| execrabilis iniquitas, te, deus omnipotens, te in me ad
111 5, 10| plus mihi videbar, si te, deus meus, cui confitentur ex
112 6, 2 | tamen videtur mihi, domine deus meus -- et ita est in conspectu
113 6, 4 | convertebar, et gaudebam, deus meus, quod ecclesia unica,
114 6, 7 | captivasset insania, scis tu, deus noster, quod tunc de Alypio
115 6, 9 | aliam ob causam te permisse, deus noster, nisi ut ille vir
116 7, 1 | solet. non te cogitabam, deus, in figura corporis humani:
117 7, 3 | dicebam: quis fecit me? nonne deus meus, non tantum bonus,
118 7, 4 | inproviso casu, quoniam ipse est deus, et quod sibi vult, bonum
119 7, 4 | voluntas enim et potentia dei deus ipse est. quid improvisum
120 7, 4 | corruptibilis substantia, quae deus est, quando, si hoc esset,
121 7, 4 | si hoc esset, non esset deus? ~
122 7, 5 | putabam, et dicebam: ecce deus, et ecce quae creavit deus,
123 7, 5 | deus, et ecce quae creavit deus, et bonus deus atque his
124 7, 5 | quae creavit deus, et bonus deus atque his validissime longissimeque
125 7, 5 | timemus. unde est igitur, quia deus fecit haec omnia, bonus
126 7, 6 | meae miserationes tuae, deus meus! tu enim, tu omnino --
127 7, 7 | cordis mei, qui gemitus, deus meus! et ibi erant aures
128 7, 9 | verbum erat apud deum et deus erat verbum: hoc erat in
129 7, 9 | ipsa lumen, sed verbum, deus ipse, est lumen verum, quod
130 7, 9 | Item legi ibi, quia verbum, deus, non ex carne, non ex sanguine,
131 7, 9 | autem crucis; propter quod deus eum exaltavit a mortuis,
132 7, 10| et cara aeternitas! tu es deus meus, tibi suspiro die ac
133 7, 12| valde bona, quoniam fecit deus noster omnia bona valde. ~
134 7, 13| te laudent, laudent te, deus noster, in excelsis omnes
135 7, 14| anima mea, ut ei displiceret deus meus, nolebat esse tuum
136 7, 18| Iesum, qui est super omnia deus benedictus in saecula, vocantem
137 7, 21| salutare meum: etenim ipse deus meus et salutaris meus,
138 8, 1 | CAPUT 1 ~Deus meus, recorder in gratiarum
139 8, 2 | servo autem tuo dominus deus erat spes eius, et non respiciebat
140 8, 3 | CAPUT 3 ~Deus bone, quid agitur in homine,
141 8, 3 | praeceditur. quid est hoc, domine deus meus, cum tu aeternum tibi,
142 8, 5 | colere fruique te vellem, deus, sola certa iucunditas,
143 8, 8 | placitum et pactum tecum, deus meus, in quod eundum esse
144 8, 10| 10 ~Pereant a facie tua, deus, sicuti pereunt, vaniloqui
145 8, 10| animae naturam hoc esse, quod deus est, ita facti sunt densiores
146 8, 10| alteram malam. nam tu, deus verax, improbas eos et redarguis
147 8, 11| illud, quae suggerebant, deus meus? avertat ab anima servi
148 8, 11| domino deo suo? dominus deus eorum me dedit eis. quid
149 9, 2 | atque firmata -- nosti, deus meus -- etiam gaudere coepi,
150 9, 3 | cruciaremur. gratias tibi, deus noster! tui sumus: indicant
151 9, 4 | serpentibus. Quas tibi, deus meus, voces dedi, cum legerem
152 9, 4 | invocarem te, exaudisti me, deus iustitiae meae; in tribulatione
153 9, 4 | peccare. et quomodo movebar, deus meus, qui iam didiceram
154 9, 4 | fateor, domine meus et deus meus: nihil enim tale ab
155 9, 6 | tua tibi confiteor, domine deus meus, creator omnium, et
156 9, 7 | conpressus est. gratias tibi, deus meus! unde et quo duxisti
157 9, 8 | meas et gratiarum actiones, deus meus, de rebus innumerabilibus
158 9, 8 | salutem. quid tunc egisti, deus meus? unde curasti? unde
159 9, 9 | cuius utero me creasti, deus meus, misericordia mea,
160 9, 10| morerer. cumulatius hoc mihi deus praestitit, ut te etiam
161 9, 11| vero cogitans dona tua, deus invisibilis, quae immittis
162 9, 12| sonum. sed tamen quid tale, deus meus, qui fecisti nos, quid
163 9, 12| Ambrosii tui: tu es enim, deus, creator omnium polique
164 9, 13| carnales affectus, fundo tibi, deus noster, pro illa famula
165 9, 13| itaque, laus mea et vita mea, deus cordis mei, sepositis paulisper
166 9, 13| et inspira, domine meus, deus meus, inspira servis tuis,
167 10, 2 | impium. confessio itaque mea, deus meus, in conspectu tuo tibi
168 10, 4 | parvus est fructus, domine deus meus, ut a multis tibi gratiae
169 10, 6 | responderunt: non sumus deus tuus; quaere super nos.
170 10, 6 | fallitur Anaximenes; non sum deus. interrogavi caelum, solem,
171 10, 6 | stellas: neque nos sumus deus, quem quaeris, inquiunt.
172 10, 6 | sunt, dicentium: non sumus deus et: ipse fecit nos. homo
173 10, 6 | enim dicit mihi: non est deus tuus caelum et terra neque
174 10, 6 | corpus praestat corpori. deus autem tuus etiam tibi vitae
175 10, 8 | esset hoc aut illud! avertat deus hoc aut illud!: dico apud
176 10, 8 | est memoriae, magna nimis, deus, penetrale amplum et infinitum:
177 10, 17| nescio quod horrendum, deus meus, profunda et infinita
178 10, 17| ipse sum. quid ergo sum, deus meus? quae natura sum? varia,
179 10, 17| agam, tu vera mea vita, deus meus? transibo et hanc vim
180 10, 23| gaudium de te, qui veritas es, deus, inluminatio mea, salus
181 10, 23| mea, salus faciei meae, deus meus. hanc vitam beatam
182 10, 25| animus es, quia dominus deus animi tu es, et commutantur
183 10, 29| potest esse continens, nisi deus det, et hoc ipsum erat sapientiae,
184 10, 29| numquam extingueris, caritas, deus meus, accende me! continentiam
185 10, 30| tunc ego non sum, domine deus meus? et tamen tantum interest
186 10, 30| non potens est manus tua, deus omnipotens, sanare omnes
187 10, 31| ventris. unde adparet, sancte deus, te dare, cum fit quod imperas
188 10, 33| movent. tu autem, domine deus meus, exaudi et respice
189 10, 34| animam meam; teneat eam deus, qui fecit haec bona quidem
190 10, 34| ipsa laudare te norunt, deus creator omnium, assumunt
191 10, 34| quod facti sunt. at ego, deus meus et decus meum, etiam
192 10, 35| etiam in ipsa religione deus temptatur, cum signa et
193 10, 35| sicuti donasti me facere, deus salutis meae; attamen quando
194 10, 35| sacramenta detestor. a te, domine deus meus, cui humilem famulatum
195 10, 37| quae qualis sit, tu scis, deus; nam me incertum facit.
196 10, 37| ipse quam tu. obsecro te, deus meus, et me ipsum mihi indica,
197 10, 43| medius, quia aequalis deo et deus apud deum et simul unus
198 10, 43| apud deum et simul unus deus. In quantum nos amasti,
199 11, 2 | et tamen reddimus. Domine deus meus, intende orationi meae,
200 11, 2 | adtende et miserere, domine deus meus, lux caecorum et virtus
201 11, 2 | et iustitiam tuam. vide, deus meus, unde sit desiderium
202 11, 3 | dixit, veritas, rogo, te, deus meus, rogo parce peccatis
203 11, 5 | facis ea? quomodo fecisti, deus, caelum et terram? non tuique
204 11, 7 | inmortalitas. hoc novi, deus meus, et gratias ago. novi,
205 11, 7 | confiteor tibi, domine deus, mecumque novit et benedicit
206 11, 8 | CAPUT 8 ~Cur, quaeso, domine deus meus? utcumque video, sed
207 11, 9 | In hoc principio fecisti, deus, caelum et terram, in verbo
208 11, 10| nobis dicunt: Quid faciebat deus, antequam faceret caelum
209 11, 12| respondeo dicenti: quid faciebat deus, antequam faceret caelum
210 11, 12| respondit. sed dico te, deus noster, omnis creaturae
211 11, 12| audenter dico: antequam faceret deus caelum et terram, non faciebat
212 11, 17| Quaero, pater, non adfirmo: deus meus, praeside mihi et rege
213 11, 18| praesentiantur imagines, confiteor, deus meus, nescio. illud sane
214 11, 22| aenigma. noli claudere, domine deus meus, bone pater, per Christum
215 11, 23| soniussent, istae breviore? deus, dona hominibus videre in
216 11, 25| saltem quid nesciam! ecce, deus meus, coram te, quia non
217 11, 25| inluminabis lucernam meam, domine, deus meus, inluminabis tenebras
218 11, 26| me tempora? ita, domine deus meus, metior et quid metiar
219 11, 26| quid enim metior, obsecro, deus meus, et dico aut indefinite:
220 11, 27| meus, et adtende fortiter: deus adiutor noster; ipse fecit
221 11, 27| et metimur tamen tempora. Deus creator omnium: versus iste
222 11, 30| et dicunt: quid faciebat deus, antequam faceret caelum
223 11, 31| CAPUT 31 ~Domine deus meus, quis ille sinus est
224 12, 1 | quis corrumpet illud? si deus pro nobis, quis contra nos?
225 12, 7 | sanctus, sanctus, dominus deus omnipotens, in principio,
226 12, 7 | non erat, unde faceres ea, deus, una trinitas et trina unitas:
227 12, 11| per singulos dies: ubi est deus tuus? si iam petit a te
228 12, 12| 12 ~Quibus consideratis, deus meus, quantum donas, quantum
229 12, 13| 13 ~Hoc interim sentio, deus meus, cum audio loquentem
230 12, 13| tuam: in principio fecit deus caelum et terram: terra
231 12, 13| tuam: in principio fecit deus caelum et terram. statim
232 12, 14| parvulis: sed mira profunditas, deus meus, mira profunditas!
233 12, 14| quibus ego te arbitro, deus omnium nostrum, ita respondeo. ~
234 12, 15| mutabile aeternum non est; deus autem noster aeternus est.
235 12, 15| mutabile aeternum non est: deus autem noster aeternus est.
236 12, 15| requiescat, quoniam tu, deus, diligenti te, quantum praecipis,
237 12, 15| utique illa sapientia tibi, deus noster, patri suo, plane
238 12, 16| coram te aliquid conloqui, deus meus, qui haec omnia, quae
239 12, 16| repulerint me, obsecro, deus meus, ne tu sileas a me.
240 12, 16| atque confirmes in aeternum, deus meus, misericordia mea.
241 12, 16| contradicunt, ita loquor. tu esto, deus noster, arbiter inter confessiones
242 12, 17| diceret: in principio fecit deus caelum et terram. non caeli
243 12, 17| sapientia, id est in principio, deus, huiuscemodi duobus vocabulis
244 12, 17| non sunt id ipsum, quod deus, et inest quaedam mutabilitas
245 12, 17| legitur, in principio fecit deus caelum et terram: sed ipsam
246 12, 18| mihi ardenter confitenti, deus meus, lumen oculorum meorum
247 12, 20| dicit, in principio fecit deus caelum et terram. id est
248 12, 20| sui sibi coaeterno fecit deus intellegibilem atque sensibilem,
249 12, 20| dicit, in principio fecit deus caelum et terram, id est
250 12, 20| suo sibi coaeterno fecit deus universam istam molem corporei
251 12, 20| dicit, in principio fecit deus caelum et terram, id est
252 12, 20| dicit, in principio fecit deus caelum et terram, id est
253 12, 20| suo sibi coaeterno fecit deus informem materiam creaturae
254 12, 20| dicit, in principio fecit deus caelum et terram, id est
255 12, 20| faciendi atque operandi fecit deus informem materiam, confuse
256 12, 21| corporale illud, quod fecit deus, adhuc materies erat corporearum
257 12, 22| aliquid, quod non fecerat deus, unde caelum et terram faceret;
258 12, 22| narravit, quod istam materiem deus fecerit, nisi intellegamus
259 12, 22| diceretur: in principio fecit deus caelum et terram, ut id,
260 12, 22| intellegamus nisi eam, quam fecit deus in eo, quod perscriptum
261 12, 22| hanc informitatem fecerit deus, sicut alia multa non commemoravit,
262 12, 22| istam speciem, cum dixit deus: congregatio sit ipsa formatio,
263 12, 24| senserit sive aliud? ecce enim, deus meus, ego servus tuus, qui
264 12, 24| scriberet: in principio fecit deus caelum et terram, quia non,
265 12, 25| verum esse, o vita pauperum, deus meus, in cuius sinu non
266 12, 25| Adtende, iudex optime, deus, ipsa veritas, adtende,
267 12, 26| CAPUT 26 ~Et tamen ego, deus meus, celsitudo humilitatis
268 12, 26| intellegere quemadmodum creat deus, tamquam excedentia vires
269 12, 27| continerentur; et cum audiunt: dixit deus: fiat illud, et factum est
270 12, 27| cadet miser, et, domine deus, miserere, ne inplumem pullum
271 12, 28| legunt vel audiunt, tua, deus, aeterne stabili permansione
272 12, 28| est: in principio fecit deus, et respicit sapientiam
273 12, 29| poterit, si hoc primo fecit deus, quid fecerit deinceps,
274 12, 29| origine: aeternitate, sicut deus omnia; tempore, sicut flos
275 12, 30| pariat ipsa veritas, et deus noster misereatur nostri,
276 12, 31| videsse credatur, per quem deus unus sacras litteras vera
277 12, 31| offendere. nolo itaque, deus meus, tam praeceps esse,
278 12, 32| 32 ~Postremo, domine, qui deus es et non caro et sanguis,
279 12, 32| error inludat. ecce, domine deus meus, quam multa de paucis
280 13, 1 | CAPUT 1 ~Invoco te, deus meus, misericordia mea,
281 13, 1 | adiuveris, dominus meus et deus meus, non ut tibi sic serviam,
282 13, 5 | aenigmate trinitas, quod es, deus meus, quoniam tu, pater,
283 13, 5 | super aquas. ecce trinitas deus meus, pater et filius et
284 13, 8 | nec ipsa sibi. tu enim, deus noster, inluminabis tenebras
285 13, 8 | meridies erunt. da mihi te, deus meus, et redde mihi te:
286 13, 8 | et omnis mihi copia, quae deus meus non est, egestas est. ~
287 13, 12| sancte, sancte, domine deus meus, in nomine tuo baptizati
288 13, 12| nos in Christo suo fecit deus caelum et terram, spiritales
289 13, 13| dicitur mihi cotidie: ubi est deus tuus? ~
290 13, 14| CAPUT 14 ~Et ego dico: deus meus ubi est? ecce ubi es.
291 13, 15| CAPUT 15 ~Aut quis nisi tu, deus noster, fecisti nobis firmamentum
292 13, 15| praestans parvulis: perfice, deus meus, laudem tuam ex ore
293 13, 18| disputas sapientissime, deus noster, in libro tuo, firmamento
294 13, 19| bonus est autem, quia deus est -- dicat ei, ut, si
295 13, 20| repserunt enim sacramenta tua, deus, per opera sanctorum tuorum
296 13, 20| multiplicantur in benedictione tua, deus, qui consolatus es fastidia
297 13, 21| conformatur ei. Verbum autem, deus, fons vitae aeternae est
298 13, 22| CAPUT 22 ~Ecce enim, domine deus noster, creator noster,
299 13, 22| tamen infertur: et fecit deus hominem, et pluraliter dicto:
300 13, 23| eis. ergo in ecclesia tua, deus noster, secundum gratiam
301 13, 23| carnalium hominum, qui tuis, deus noster, oculis noti sunt,
302 13, 24| terram nec mare? dicerem te, deus noster, qui nos ad imaginem
303 13, 24| vox personat: in principio deus fecit caelum et terram,
304 13, 25| Volo etiam dicere, domine deus meus, quod me consequens
305 13, 26| illi laetantur eis, quorum deus venter. neque enim et in
306 13, 26| requiro fructum. didici a te, deus meus, inter datum et fructum
307 13, 28| CAPUT 28 ~Et vidisti, deus, omnia quae fecisti, et
308 13, 29| dicis mihi, (quoniam tu es deus meus et dicis voce forti
309 13, 30| CAPUT 30 ~Et audivi, domine deus meus, et elinxi stillam
310 13, 31| bonum est, non ipsi, sed deus videt, quia bonum est. aliud
311 13, 31| videt homo quia bonum est, deus in illo videat, quia bonum
312 13, 35| CAPUT 35 ~Domine deus, pacem da nobis -- omnia
313 13, 38| deserentes te: tu vero, deus une bone, numquam cessasti
|