39-alter | alti-biber | bibit-compa | compe-conve | convi-despe | despi-ecule | edaci-exter | extin-gemer | gemin-incur | incut-inter | intim-luden | luder-mutab | mutan-opina | opino-placu | plaga-prope | proph-renit | renov-secut | sedar-subti | subtr-tumul | tunde-vocat | vocem-zeli
Book, Chapter
1 10, 39| CAPUT 39 ~Intus etiam, intus est
2 10, 40| CAPUT 40 ~Ubi non mecum ambulasti,
3 10, 41| CAPUT 41 ~Ideoque consideravi languores
4 10, 42| CAPUT 42 ~Quem invenirem, qui me
5 10, 43| CAPUT 43 ~Verax autem mediator, quem
6 5, 5 | sensus in ceteris, quae abditiora sunt, manifeste cognosceretur.
7 10, 10| et retrusa quasi in cavis abditioribus, ut, nisi admonente aliquo
8 10, 8 | in conspectum prodeat ex abditis. alia faciliter atque inperturbata
9 7, 17| intellegentiam suam, et abduxit cogitationem a consuetudine,
10 6, 12| granditate quidem animi longe aberam: et deligatus morbo carnis
11 12, 3 | tenebrae, quia super lux aberat, sicut sonus ubi non est,
12 5, 13| per Manichaeas fallacias aberrabat, ille autem saluberrime
13 3, 2 | mirum, cum infelix pecus aberrans a grege tuo et inpatiens
14 4, 13| non enim habemus eos, sed aberraverunt a nobis nescio quomodo. ~
15 10, 15| teneretur, quamvis ipsa res abesset a corpore. nomino numeros,
16 6, 9 | Alypius autem, qui non vidit abeuntem, et causam scire cupiens
17 3, 3 | a quorum semper factis abhorrebam, hoc est ab eversionibus,
18 4, 5 | fruebamur, et tunc, dum ab eis abhorremus, delectat? ~
19 8, 7 | incertum verum nolle te abicere sarcinam vanitatis. ecce
20 5, 14| illa omnia solverentur et abicerentur ex animo meo: sed non poteram.
21 10, 2 | desideraris, ut erubescam de me et abiciam me atque eligam te, et nec
22 5, 5 | non detestandam longeque abiciendam esse iudicaret? sed tamen
23 10, 31| tuam bonam esse nihilque abiciendum, quod cum gratiarum actione
24 4, 5 | quamvis ubique adsis, longe abiecisti a te miseriam nostram? et
25 2, 5 | superioribus et beatificis abiecta et iacentia. homicidium
26 1, 20| mulcebar, fugiebam dolorem, abiectionem, ignorantiam. quid in tali
27 2, 3 | non feceram, ne viderer abiectior, quo eram innocentior, et
28 7, 6 | debuisse me rursus ibi videre abiectissimam familiam, conditionem servilem,
29 6, 14| manibus, atque confractum et abiectum est. inde ad suspiria et
30 13, 34| in profundum tenebrosum abieramus abs te, et spiritus tuus
31 11, 31| canticum, quid et quantum eius abierit ab exordio, quid et quantum
32 8, 6 | et trahentes cor in terra abierunt in palatium; illi autem
33 7, 1 | et hoc uno ictu conabar abigere circumvolantem turbam inmunditiae
34 10, 8 | ne forte nos sumus? et abigo ea manu cordis a facie recordationis
35 6, 7 | et audire aliquid atque abire. Sed enim de memoria mihi
36 7, 15| et quae praeteribunt, nec abirent nec venirent nisi te operante
37 8, 1 | esset omnis substantia, ablata mihi erat, nec certior de
38 6, 9 | solebant in suspicionem venire ablatarum rerum, quae perissent de
39 8, 1 | tua suscepit me et inde ablatum posuisti, ubi convalescerem,
40 1, 11| salutaribus initiarer et abluerer, te, domine Iesu, confitens
41 6, 13| coniugatum baptismus salutaris ablueret, quo me in dies gaudebat
42 5, 8 | aquam gratiae tuae; qua me abluto siccarentur flumina maternorum
43 6, 16| raptura me de caeno et ablutura, et ignorabam. nec me revocabat
44 7, 6 | flecti coeperam, non quidem abnuerem conicere, ac dicere quod
45 10, 19| dictum est. si autem penitus aboleatur ex animo, nec admoniti reminiscimur.
46 4, 2 | sacramenta detestatum et abominatum respondisse, nec si corona
47 7, 20| incidissem, fortasse aut abripuissent me a solidamento pietatis,
48 8, 8 | dixi nescio qua talia, et abripuit me ab illo aestus meus,
49 8, 6 | tuus sit amico suo: ego iam abrupi me ab illa spe nostra, et
50 2, 2 | rapiebat inbecillam aetatem per abrupta cupiditatum atque mersabat
51 13, 7 | de pondere cupiditatis in abruptam abyssum et de sublevatione
52 9, 2 | tolerare illos, ut sollemniter abscederem, et redemptus a te iam non
53 3, 2 | qui spectat non doleat, abscedit inde fastidiens et reprehendens;
54 8, 8 | paululum futurus essem. abscessi ergo in hortum et Alypius
55 8, 1 | esse spadones, qui se ipsos absciderunt propter regnum caelorum;
56 2, 2 | exaudirem vigilantior, et abscisus propter regnum caelorum
57 13, 8 | tuos, nec avertatur, donec abscondatur in abscondito vultus tui.
58 1, 5 | et adprehendam te. noli abscondere a me faciem tuam: moriar,
59 10, 2 | confiteri tibi? te enim mihi absconderem, non me tibi. nunc autem
60 8, 2 | humilitatem Christi, sapientibus absconditam et revelatam parvulis, Victorinum
61 13, 8 | avertatur, donec abscondatur in abscondito vultus tui. hoc tantum scio,
62 10, 28| mihi! ecce vulnera mea non abscondo: medicus es, aeger sum;
63 13, 21| Adam oblitis tui, dum se abscondunt a facie tua et fiunt abyssus --
64 4, 8 | discere ab invicem, desiderare absentes cum molestia, suscipere
65 4, 4 | acceperat mente atque sensu absentissimus. sed tamen iam se accepisse
66 9, 10| generis, et haec una rapiat et absorbeat et recondat in interiora
67 6, 7 | nugatoria fervent spectacule, absorbuerat eum in insaniam circensium.
68 10, 8 | viderem. nec ea tamen videndo absorbui, quando vidi oculis; nec
69 10, 8 | repositum est, quod nondum absorbuit et sepelivit oblivio. ibi
70 10, 31| refectum, Iohannem mirabili abstinentia praeditum animalibus, hoc
71 6, 2 | gentilium essent simillima, abstinuit se libentissime: et pro
72 6, 8 | tantum cum illis, a quibus abstractus est, sed etiam prae illis
73 10, 8 | requiruntur diutius et tamquam de abstrusioribus quibusdam receptaculis eruuntur,
74 2, 4 | in areis produxeramus, et abstulimus inde onera ingentia non
75 6, 8 | spectavit, clamavit, exarsit, abstulit inde secum insaniam, qua
76 9, 2 | cogitationis nostrae, urebant et absumebant gravem torporem, ne in ima
77 6, 5 | tam multa fabulosissima et absurdissima, quia demonstrari non poterant,
78 10, 16| non obliviscar? utrumque absurdissimum est. quid illud tertium?
79 6, 5 | quaeri voluisses. iam enim absurditatem, quae me in illis litteris
80 12, 29| deinde formatam, non est absurdus, si modo est idoneus discernere,
81 1, 6 | ordinatum affectum volebant quo abundabant ex te. nam bonum erat eis
82 2, 4 | id furatus sum, quod mihi abundabat et multa melius; nec ea
83 10, 31| Neque si manducaverimus, abundabimus, neque si non manducaverimus,
84 1, 7 | lactis ubertim manante atque abundante opis egentissimum et illo
85 3, 1 | et urbanus esse gestiebam abundanti vanitate. rui etiam in amorem,
86 2, 6 | luxuria satietatem atque abundantiam se cupit vocari: tu es autem
87 10, 30| languores animae meae, atque abundantiore gratia tua lascivos motus
88 8, 4 | acuto multos peremerat, abundantius exultare oportuit filios
89 4, 3 | neque ad licentiam peccandi abuti indulgentia tua, sed meminisse
90 11, 20| praesens, et futurum, sicut abutitur consuetudo; dicatur. ecce
91 10, 6 | sunt. interrogavi mare et abyssos et reptilia animarum vivarum,
92 6, 11| exponet omnia. o magni viri Academici! nihil ad agendam vitam
93 5, 14| comparans iudicabam. itaque Academicorum more, sicut existamantur,
94 5, 10| fuisse philosophos, quos Academicos appellant, quod de omnibus
95 12, 23| latitudine caritatis, et accedamus simul ad verba libri tui,
96 9, 8 | ancilla enim, cum qua solebat accedere ad cupam, litigans cum domina
97 10, 26| nusquam locus, et recedimus et accedimus, et nusquam locus. veritas,
98 8, 10| dicatis, et erubescite: et accedite ad eum et inluminamini,
99 8, 4 | Victorinus, redeunt ad te et accedunt, et inluminantur recipientes
100 6, 1 | et lacrimas densiores, ut accelerares adiutorium et inluminares
101 2, 8 | confricatione consciorum animorum accenderem pruitum cupiditatis meae?
102 4, 14| spernendo ea ipsa narrarent, non accenderer in eo et non excitarer,
103 8, 6 | unus eorum, et mirari et accendi, et inter legendum meditari
104 13, 9 | quocumque feror. dono tuo accendimur et susrum ferimur; inardescimus
105 4, 14| absit; sed ex amante alio accenditur alius. hinc enim amatur
106 7, 21| sic glorietur, quasi non acceperit non solum quod videt, sed
107 4, 11| et ipse in parte universi accepisset pro tua poena iustum modum,
108 8, 12| flumina oculorum meorum, acceptabile sacrificium tuum, et non
109 10, 6 | manna et mella, non membra acceptabilia carnis amplexibus: non haec
110 10, 6 | intellegunt, qui eius vocem acceptam foris intus cum veritate
111 13, 26| conmunicavcit in ratione dati et accepti nisi vos soli, quia et Thessalonicam
112 5, 6 | suppetebat eloquium, quod fiebat acceptius magisque seductorium moderamine
113 7, 6 | sortis mendacio. Hinc autem accepto aditu ipse mecum talia ruminando.
114 6, 16| bonarum et malorum, Epicurum accepturum fuisse palmam in animo meo,
115 6, 15| inpatiens, tamquam post biennium accepturus eam quam petebam, quia non
116 6, 1 | artiore periculo, quasi per accessionem, quam criticam medici vocant,
117 6, 12| consuetudinis meae; ad quas si accessisset honestum nomen matrimonii,
118 6, 7 | eo, ampliusque illuc non accessit. deinde patrem reluctantem
119 1, 7 | parva, sed quia aetatis accessu peritura sunt. quod licet
120 8, 2 | reddi solet ab eis, qui accessuri sunt ad gratiam tuam, oblatum
121 7, 6 | Iacob; sed non eadem utrique acciderunt. falsa ergo diceret aut,
122 9, 8 | relicta militia saeculari accinctus in tua. simul eramus, simul
123 12, 22| informes tam honorabilem sedem accipere meruissent, nec scriptum
124 5, 14| veteribus, ubi, cum ad litteram acciperem, occidebar. spiritaliter
125 9, 4 | sentirem: nec, si dicerem, sic acciperent, quomodo mecum et mihi coram
126 13, 26| prophetae, iste mercedem iusti accipet. nec solum ait: Qui calicem
127 12, 4 | luculenta omnia. cur ergo non accipiam informitatem materiae, quam
128 8, 4 | tabernaculo tuo prae pauperibus accipiantur personae divitum, aut prae
129 10, 31| audivi alium rogantem, ut accipiat: Aufer, inquit, a me concupiscentias
130 8, 2 | Simplicianum, patrem in accipienda gratia tunc episcopi Ambrosii,
131 5, 6 | conferendo familiariter et accipiendo ac reddendo sermonem. quod
132 7, 9 | exinanivit formam servi accipiens, in similitudinem hominum
133 1, 6 | transibunt adhuc alii et accipient et utcumque existent. tu
134 12, 1 | quis contra nos? petite, et accipietis; quaerite, et invenietis;
135 13, 38| ad te pulsetur: sic, sic accipietur, sic invenietur, sic aperietur. ~
136 13, 24| facultatem ac potestatem accipio et multis modis enuntiare,
137 2, 5 | sensibus est sua cuique accommodata modificatio corporum; habet
138 4, 13| ideo deceret, quoniam apte accomodaretur alicui, sicut pars corporis
139 6, 11| quod putabamus et vani accusabamus. nefas habent docti eius
140 6, 3 | debebam quaerendo discere, accusando dixeram. tu autem, altissime
141 8, 11| aegrotabam et excruciabar, accusans memet ipsum solito acerbius
142 5, 10| sed excusare me amabam, et accusare nescio quid aliud, quod
143 6, 4 | tuam caecis contentionibus accusarem, etsi nondum compertam vera
144 5, 8 | pepererat. et tamen post accusationem fallaciarum et crudelitatis
145 9, 13| convincatur et obtineatur ab accusatore callido, sed respondebit
146 6, 2 | ipse mirarer, quam facile accusatrix potius consuetudinis suae
147 1, 16| confidentius perpetratur. non accuso verba quasi vasa lecta atque
148 1, 9 | diligens eos, qui haec acerbissime formidant, quemadmodum parentes
149 8, 11| accusans memet ipsum solito acerbius nimis, ac volvens et versans
150 6, 15| post fervorem doloremque acerrimum putrescebat, et quasi frigidus,
151 6, 10| difficillimarum scrutator acerrimus. et erant ora trium egentium,
152 7, 7 | ipsa occurrebant undique acervatim et conglobatim cernenti,
153 9, 9 | amicae de absente inimica per acida conloquia cruditas exhalatur
154 7, 8 | occulta manu medicinae tuae, aciesque conturbata et contenebrata
155 6, 4 | creditum esset. tanto igitur acrior cura rodebat intima mea,
156 9, 2 | contradicitionis flatus inflammare nos acrius posset, non extinguere.
157 11, 6 | dilectus? illa enim vox acta atque transacta est, coepta
158 10, 40| hoc me delectat, et ab actionibus necessitatis, quantum relaxari
159 1, 16| non posset haec duo, sed actum est, ut haberet auctoritatem
160 6, 10| quae nostros saeculares actus de misericordia tua sequebatur,
161 4, 16| intellegendi et dispiciendi acumen donum tuum est. sed non
162 9, 2 | graduum, dederas sagittas acutas, et carbones vastatores,
163 3, 7 | vere quod est, et quasi acutule movebar, ut suffragarer
164 2, 4 | furem patitur? nec copiosus adactum inopia. et ego furtum facere
165 1, 13| mihi satis exploratum est. adamaveram enim latinas, non quas primi
166 2, 5 | homicidium fecit. cur fecit? adamavit eius coniugem aut praedium
167 1, 17| meus? quid mihi recitanti adclamabatur prae multis coaetaneis et
168 9, 8 | cotidianum cotidiana modica addendo -- quoniam qui modica spernit,
169 9, 8 | praecavens consuetudinem malam et addens verbum sanum: modo aquam
170 9, 9 | etiam quae non dicta sunt addere: cum contra homini humano
171 10, 34| longe transgredientibus, addiderunt homines ad inlecebras oculorum,
172 10, 33| experimentum salubritatis magisque, adducor; non quidem inretractabilem
173 6, 8 | verus eorum socius, a quibus adductus erat. quid plura? spectavit,
174 9, 6 | adiunximus etiam nobis puerum Adeodatum, ex me natum carnaliter
175 9, 12| efflavit extremum, puer Adeodatus exclamavit in planctu, atque
176 6, 1 | fieret, veritatem me nondum adeptum, sed falsitati iam ereptum:
177 11, 28| quam pergat abesse quod aderit. non igitur longum tempus
178 6, 8 | spectacula potestis intendere? adero itaque absens, ac sic et
179 12, 3 | lux nondum erat, quid erat adesse tenebras nisi abesse lucem?
180 6, 3 | quiescebant. saepe, cum adessemus -- non enim vetabatur quisquam
181 7, 6 | animae, illi vehementer adfirmanti, huic cum dubitatione quidem
182 12, 25| verbis erui possunt, temere adfirmare, quam earum Moyses potissimum
183 6, 12| illius voluptatis, ut me adfirmarem, quotienscumque inde inter
184 11, 17| CAPUT 17 ~Quaero, pater, non adfirmo: deus meus, praeside mihi
185 10, 31| fuit, quem talia dicentem adflatu tuae inspirationis adamavi:
186 6, 9 | fuit. statim enim, domine, adfuisti innocentiae, cuius testis
187 7, 17| corpus, quod corrumpitur, adgravat animam, et deprimit terrena
188 6, 15| cubare solitus eram, cor, ubi adhaerebat, concisum et vulneratum
189 9, 4 | catechumeno Alypio feriatus, matre adhaerente nobis, muliebri habitu,
190 13, 19| modio. exaltatus est, cui adhaesistis et exaltavit vos. discurrite
191 10, 30| nullum talibus inlecebris adhibemus adsensum? et tamen tantum
192 6, 7 | exponerem et oportune mihi adhibenda videretur similitudo circensium,
193 2, 3 | et prodiebat tamquam ex adipe iniquitas mea. ~
194 5, 13| eloquia strenue ministrabant adipem frumenti tui, et laetitiam
195 10, 20| graeca nec latina est, cui adipiscendae Graeci Latinique inhiant
196 2, 3 | nonnullo adiumento ad te adipiscendum futura existimabat usitata
197 2, 3 | detrimento, sed etiam nonnullo adiumento ad te adipiscendum futura
198 12, 26| Geneseos liber scribendus adiungeretur, talem mihi eloquendi facultatem
199 10, 31| causa edendi ac bibendi, adiungit se tamquam pedisequa periculosa
200 9, 6 | obterendum insolito ausu. adiunximus etiam nobis puerum Adeodatum,
201 13, 22| consequetur illud, quod adiunxisti statim et dixisti: sed reformamini
202 13, 26| nomine discipuli, et sic adiunxit: Amen dico vobis, non perdet
203 13, 17| sed etiam in protectione adiutorii forti robore, sicut lignum
204 1, 11| potius quam ille: et in hoc adiuvabas eam, ut superaret virum,
205 13, 27| aliquo usu praesentis vitae adiuvandos pueros tuos, cum id quare
206 7, 5 | quam non ipse condiderat adiuvaretur materia. talia volvebam
207 13, 1 | ego tale bonum sum, quo tu adiuveris, dominus meus et deus meus,
208 10, 34| per diem fuero, multimodo adlapsu blanditur mihi, aliud agenti
209 4, 16| doctrinas agile, et nullo adminiculo humani magisterii tot nodosissimi
210 7, 1 | intrinsecus et extrinsecus administrante omnia, quae creasti. ita
211 6, 5 | quod ego nescirem, aut administrationem rerum humanarum ad te pertinere.
212 7, 6 | indigens lumine, qua mundus administratur usque ad arborum volatica
213 9, 11| et proveniunt inde fruges admirabiles, gaudebam et gratias tibi
214 13, 21| intenta fit ignorantia mater admirationis in timore occultorum signorum --
215 2, 3 | et ubi non suberat, quo admisso aequarer perditis, fingebam
216 10, 33| sententiis quibus vivunt ut admittantur ad me, quaerunt in corde
217 2, 5 | atque huius modi peccatum admittitur, dum inmoderata in ista
218 2, 3 | municipis Thagastensis admodum tenuis. cui narro haec?
219 10, 35| demonstrata infirmitate mea, cito admoneas, aut ex ipsa visione per
220 7, 21| es semper idem, non solum admoneatur ut videat, sed etiam sanetur
221 11, 8 | creaturam mutabilem cum admonemur, ad veritatem stabilem ducimur,
222 10, 10| cavis abditioribus, ut, nisi admonente aliquo eruerentur, ea fortasse
223 13, 31| deo donata sunt nobis. et admoneor, ut dicam: certe nemo scit,
224 9, 4 | loqui, ascendit in cor meum admonere omnes meos, qui aderant,
225 10, 19| aboleatur ex animo, nec admoniti reminiscimur. neque enim
226 3, 4 | manifestatur ibi salutifera illa admonitio spiritus tui, per servum
227 8, 12| mihique aperuit. sed tali admonitione firmatus est, placitoque
228 8, 6 | eundem locum, et invenientes admonuerunt, ut redirent, quod iam declinasset
229 3, 11| quo secura esset, atque admonuisse, ut adtenderet et videret,
230 4, 4 | me exhorruit ut inimicum, admonuitque mirabili et repentina libertate,
231 5, 8 | quibus inde avellerer, admovebas, et Romae inlecebras, quibus
232 8, 11| futurus eram, quanto propius admovebatur, tanto ampliorem incutiebat
233 13, 6 | o lumen veridicum, tibi admoveo cor meum, ne me vana doceat,
234 4, 5 | abs te, qui veritas es, et admovere aurem cordis mei ori tuo,
235 9, 7 | tuorum quod ubi fecit atque admovit oculis, confestim aperti
236 11, 23| ipsa sint tempora, et non adnui. cur enim non potius omnium
237 1, 7 | coniectura sit, piget me adnumerare huic vitae meae, quam vivo
238 9, 3 | amicus meus, tuus autem adoptivus ex liberto filius: ibi vivit.
239 8, 1 | narrabo, et dicent omnes, qui adorant te, cum audient haec: Benedictus
240 1, 9 | aliquem, qui posses etiam non adparens sensibus nostris exaudire
241 10, 31| patrocinium, gaudens non adparere, quod satis sit moderationi
242 10, 31| concupiscentias ventris. unde adparet, sancte deus, te dare, cum
243 2, 5 | infima diximus, esse potuisse adparuerit, aut metus amittendi. pulchra
244 3, 12| scriptitasse libros eorum, sibique adparuisse nullo contra disputante
245 8, 2 | reusque sibi magni criminis adparuit, erubescendo de sacris sacrilegis
246 10, 35| oculorum eloquio divino adpellata est. ad oculos enim videre
247 10, 20| et omnes rem, omnes nos adpetere fatemur; non enim solo sono
248 5, 3 | mihi scientiae comedendum adponeret nominatus apud eos ille
249 11, 2 | nostrae, quae omnia nobis adponuntur quaerentibus regnum et iustitiam
250 6, 6 | adrisset prosperum, taedebat adprehendere, quia paene priusquam teneretur
251 6, 10| aliquid, quod illis relictis adprehenderemus. ~
252 6, 9 | subter erant, et miserunt qui adprehenderent quem forte invenissent.
253 10, 8 | oboritur admiratio, stupor adprehendit me. et eunt homines mirari
254 5, 12| lucrum luteum, quod cum adprehenditur manum inquinat, et amplectendo
255 6, 9 | statimque cognitum manu adprehensa semovit a turbis, et tanti
256 11, 29| eum adprehendam, in quo et adprehensus sum, et a veteribus diebus
257 5, 3 | doctrinarum peritissimus et adprime discplinis liberalibus eruditus.
258 10, 19| credimus, sed recordantes adprobamus hoc esse, quod dictum est.
259 10, 34| sectatores inde trahunt adprobandi modum, non autem inde trahunt
260 3, 2 | nonnullus itaque dolor adprobandus, nullus amandus est. hoc
261 7, 17| tua. quaerens enim, unde adprobarem pulchritudinem corporum
262 1, 9 | vel utrosque. nisi vero adprobat quisquam bonus rerum arbiter
263 3, 9 | viderentur, testimonio tuo adprobata sunt, et multa laudata ab
264 3, 2 | delectat dolor. nam etsi adprobatur officio caritatis qui dolet
265 11, 24| CAPUT 24 ~Iubes ut adprobem, si quis dicat tempus esse
266 13, 18| nox praecessit, dies autem adpropinquavit, et quia benedicis coronam
267 10, 31| est a me: misereberis, ne adpropinquet mihi. crapula autem nonnumquam
268 10, 19| notitia non inaequaliter adquiescat. et unde adest nisi ex ipsa
269 4, 7 | libris atque carminibus adquiescebat. horrebant omnia et ipsa
270 13, 34| pauperibus terrenas facultates ad adquirenda caelestia. et inde accendisti
271 9, 1 | curis mordacibus ambiendi et adquirendi et volutandi atque scalpendi
272 1, 16| hinc verba discuntur, hinc adquiritur eloquentia, rebus persuadendis
273 8, 3 | voluntariis molestiis homines adquirunt. edendi et bibendi voluptas
274 6, 6 | etiam quod ille bene optando adquisiverat vinum, ego mentiendo quaerebam
275 6, 6 | conduplicabam ipsum male; et si quid adrisset prosperum, taedebat adprehendere,
276 4, 3 | illis relictis medicinam adsecutum, nisi eas falsissimas conperisset,
277 6, 10| parentum quam suum. et ter iam adsederat mirabili continentia ceteris,
278 6, 4 | tenebam cor meum ab omni adsensione, timens praecipitium; et
279 10, 30| talibus inlecebris adhibemus adsensum? et tamen tantum interest,
280 3, 4 | diligerem et quaererem et adsequerer et tenerem atque amplexarer
281 2, 5 | honores, imperia, divitias adsequeretur, et careret metu legum et
282 6, 10| transferens ab eo se non permitti adserebat, quia et re vera, si ipse
283 5, 14| ipsa poterat habere doctos adsertores suos, qui copiose et non
284 6, 10| etiam stimulo timoris. Romae adsidebat comiti largitionum Italicianarum,
285 4, 3 | sententiarum iucundi et graves -- adsiduus et fixus inhaerebam: ubi
286 11, 2 | clamantem de profundo. nam nisi adsint et in profundo aures tuae,
287 4, 5 | miseris? an tu, quamvis ubique adsis, longe abiecisti a te miseriam
288 1, 18| disciplinam grammaticam sine adspiratione primae syllabae hominem
289 5, 13| incuriosus et contemptor adstabam: et delectabar sermonis
290 4, 15| distinguebam et exemplis corporeis adstruebam, et converti me ad animi
291 10, 19| donec illud adsit, ubi simul adsuefacta notitia non inaequaliter
292 10, 33| animus in affectum pietatis adsurgat. tamen cum mihi accidit,
293 8, 8 | iactare voluntatem, parte adsurgente cum alia parte cadente luctantem.
294 10, 35| aliquam considerationem in te adsurgere, aut totum contemnere atque
295 8, 7 | posueram, dum nollem me adtendere; et constituebas me ante
296 3, 11| esset, atque admonuisse, ut adtenderet et videret, ubi esset illa,
297 8, 10| venientem in hunc mundum. adtendite, quid dicatis, et erubescite:
298 7, 4 | iam cogitatione aliquid adtingere, quod esset melius deo meo,
299 9, 7 | excitabamur tamen civitate adtonita atque turbata. tunc hymni
300 5, 8 | Romae inlecebras, quibus adtraherer, proponebas mihi, per homines,
301 6, 9 | exciti venerant: tenent, adtrahunt, congregatis inquilinis
302 5, 1 | innitens eis, quae fecisti, et adtransiens ad te, qui fecisti haec
303 6, 14| negotiorum suorum ad comitatum adtraxerant, ab ineunte aetate mihi
304 13, 24| fetibus istam benedictionem adtribuit -- invenimus quidem multitudines
305 8, 7 | qui neque ita in quaerendo adtriti sunt nec decennio et amplius
306 6, 2 | pultes et panem et merum adtulisset, atque ab ostiario prohiberetur:
307 9, 8 | atque exuit. sicut amici adulantes pervertunt, sic inimici
308 1, 16| Terentius induceret nequam adulescentem, proponentem sibi Iovem
309 7, 6 | acuto seni, et Nebridio adulescenti mirabilis animae, illi vehementer
310 5, 12| illas eversiones a perditis adulescentibus ibi non fieri manifestatum
311 6, 9 | venerunt ad domum illius adulescentis, qui rem conmiserat. puer
312 2, 4 | atque asportandam nequissimi adulescentuli perreximus nocte intempesta,
313 1, 16| legi et tonantem Iovem et adulterantem? et utique non posset haec
314 2, 3 | fornicarer, maximeque ne adulterarem cuiusquam uxorem. qui mihi
315 4, 8 | longum mendacium, cuius adulterina confricatione corrumpebatur
316 6, 7 | quibus mentem spei bonae adureres tabescentem ac sanares.
317 8, 5 | quamvis surgendi tempus advenerit: ita certum habebam, esse
318 11, 14| praeteritum tempus, et si nihil adveniret, non esset futurum tempus,
319 9, 6 | CAPUT 6 ~Inde ubi tempus advenit, quo me nomen dare oporteret,
320 5, 6 | mihi promittebant, cuius adventu conlatoque conloquio facillime
321 10, 36| timeri ab hominibus, instat adveriarius verae beatitudinis nostrae,
322 2, 6 | exhorrescit, rebus, quae amantur, adversantia, dum praecavet securitati:
323 8, 10| discerpunt enim animum sibimet adversantibus quattuor voluntatibus vel
324 8, 10| unde ista cunctatio sibimet adversantium voluntatum? ego autem dico
325 9, 4 | salubres herbas ecclesiasticas adversas serpentibus. Quas tibi,
326 10, 28| prosperitatis, et quia ipsa adversitas dura est, et ne frangat
327 10, 28| corruptione laetitiae! vae adversitatibus saeculi semel et iterum
328 10, 28| semel et iterum, a timore adversitatis et a corruptione laetitiae!
329 5, 10| cogebat, constituebam ex adverso sibi duas moles, utramque
330 1, 14| nulla noveram, et tamen advertendo didici sine ullo metu atque
331 10, 34| aliud agenti et ad eam non advertenti. insinuat autem se ita vehementer,
332 7, 4 | quaerere debebam, atque inde advertere, ubi sit malum, id est unde
333 2, 2 | nubium tuarum vigilantius adverterem: tribulationem autem carnis
334 1, 8 | unde loqui didiceram, post adverti. non enim docebant me maiores
335 10, 35| deinde paulatim libenter advertimus. canem currentem post leporem
336 9, 8 | alteram, ne quisquam, cum hoc advertit, potentiae suae tribuat,
337 8, 6 | militiae. et ambo, iam tui, aedificabant turrem sumptu idoneo, relinquendi
338 7, 20| scientia. ubi enim erat illa aedificans caritas a fundamento humilitatis,
339 10, 25| tibi? quale sanctuarium aedificasti tibi? tu dedisti hanc dignationem
340 12, 18| subversionem audientium. ad aedificationem autem bona est lex, si quis
341 12, 27| gestatur infirmitas, salubriter aedificatur fides, qua certum habeant
342 7, 18| ipsam, in inferioribus autem aedificavit sibi humilem domum de limo
343 6, 9 | sivisti eum conprehendi ab aeditimis fori tamquam furem, non
344 10, 37| esse aut aequo animo aut aegre possim, nisi cum afuerit.
345 7, 16| sano suavis est, et oculis aegris odiosa lux, quae puris amabilis.
346 8, 9 | velle, partim nolle, sed aegritudo animi est, quia non totus
347 8, 11| CAPUT 11 ~Sic aegrotabam et excruciabar, accusans
348 8, 3 | qui eum salvum cupiunt, aegrotant simul animo: fit ei recte,
349 10, 15| significaret sonus; nec aegrotantes agnoscerent salute nominata,
350 5, 10| etiam is, in cuius domo aegrotaveram et convalueram, sed eis
351 2, 7 | me derideat ab eo medico aegrum sanari, a quo sibi praestitum
352 8, 6 | ipso narrante de Antonio Aegyptio monacho, cuius nomen excellenter
353 7, 9 | et non adtendi in idola Aegyptiorum, quibus de auro tuo ministrabant,
354 7, 9 | et serpentium, videlicet Aegyptium cibum, quo Esau perdidit
355 7, 9 | intendi in aurum, quod ab Aegypto voluisti ut auferret populus
356 7, 9 | primogenitus, conversus corde in Aegyptum et curbans imaginem tuam,
357 13, 21| secundum genus, quoniam aemulatio viri ab amico est: estote,
358 8, 12| inpudicitiis, non in contentione et aemulatione, sed induite dominum Iesum
359 5, 14| quia defensionis partes aequabantur. ita enim catholica non
360 3, 8 | quem sibi aequari timet aut aequalem dolet, vel sola voluptate
361 11, 21| simpla et dupla et tripla et aequalia et si quid hoc modo in tempore
362 11, 23| gyros, et diceremus aut aequalibus morulis agi, aut si alias
363 13, 2 | lux fieret, quamvis non aequaliter et tamen conformis formae
364 2, 3 | non suberat, quo admisso aequarer perditis, fingebam me fecisse
365 7, 6 | curiosissimum et habuisse amicum aeque illa simulque sectantem.
366 5, 3 | ratio nec solistitiorum et aequinoctiorum nec defectuum luminarium
367 2, 6 | nulla est: non dico sicut in aequitate atque prudentia, sed neque
368 6, 10| vertit, utiliorem iudicans aequitatem, qua prohibebatur, quam
369 12, 7 | nullo modo iustum esset, ut aequle tibi esset, quod de te non
370 11, 5 | caelum et terram neque in aere aut in aguis, quoniam et
371 7, 1 | et terreno et humido et aerio et caelesti, sed tamen sit
372 3, 2 | dolerem, quando mihi in aerumna aliena et falsa et saltatoria,
373 2, 2 | lassitudine. Quis mihi modularetur aerumnam meam et novissimarum rerum
374 1, 9 | istam agentes praestruxerant aerumnosas vias, per quas transire
375 10, 31| copiosum faciet nec illa aerumnosum. audivi et alteram: Ego
376 9, 2 | nostrum? Quin etiam quod ipsa aestate litterario labori nimio
377 8, 8 | corpore in ipsis cunctationis aestibus, quae aliquando volunt homines
378 10, 37| pluris aestimantur, quam aestimanda sunt. sed rursus unde scio,
379 10, 37| bona minora et levia pluris aestimantur, quam aestimanda sunt. sed
380 5, 5 | cognosceretur. non enim parvi se aestimari voluit, sed spiritum sanctum,
381 10, 5 | conspectu me despiciam, et aestimem me terram et cinerem, tamen
382 1, 9 | magno supplicatur, ita parvi aestimet, diligens eos, qui haec
383 4, 7 | quod ego tunc eram. itaque aestuabam, suspirabam, flebam, turbabar,
384 2, 2 | libidinis. utrumque in confuso aestuabat et rapiebat inbecillam aetatem
385 8, 10| unam diversis voluntatibus aestuare. Iam ergo non dicant, cum
386 1, 11| pressu stomachi repente aestuarem paene moriturus, vidisti,
387 6, 6 | cogitationum tabificarum febribus aestuaret, transiens per quendam vicum
388 1, 4 | nihil desit tibi. amas nec aestuas, zelas et securus es; paenitet
389 9, 11| noveram, quanta cura semper aestuasset de sepulchro, quod sibi
390 11, 2 | meum, quoniam non mihi soli aestuat, sed usui vult esse fraternae
391 1, 6 | dic mihi, utrum alicui iam aetati meae mortuae successerit
392 1, 19| succedentibus maioribus aetatibus transeunt, sicuti ferulis
393 12, 28| vel audiunt, tua, deus, aeterne stabili permansione cuncta
394 12, 15| interiorem dicit de vera aeterntate creatoris, quod nequaquam
395 8, 6 | civis noster, in quantum Afer, praeclare in palatio militans:
396 2, 6 | veritas tua. et curiositas affectare videtur studium scientiae,
397 10, 39| displiceant nec placere affectent ceteris. sed sibi placentes
398 13, 23| anima viva mansuefactis affectionibus, in castitate, in ieiuniis,
399 8, 1 | quis esset aptus modus sic affecto, ut ego eram, ad ambulandum
400 5, 6 | delectabatur quidem motu affectuque disputantis, et verbis congruentibus
401 9, 13| cui servivit fructum tibi afferens cum tolerantia, ut eum quoque
402 6, 2 | pectus ad memorias martyrum afferre didicerat, ut et quod posset
403 4, 1 | appellarentur electi et sancti, afferremus escas, de quibus nobis in
404 9, 4 | eis poteram ostendere, si afferrent ad me cor in occulis suis
405 7, 2 | potuisse diceretur, nulla afferretur causa pugnandi, et ita pugnandi,
406 10, 37| unde scio, an propterea sic afficior, quia nolo de me ipso a
407 10, 9 | vanescit in ventos olfactum afficit, unde traicit in memoriam
408 8, 6 | in palatium; illi autem affigentes cor caelo manserunt in casa;
409 5, 5 | arbitretur, et pertinacius affirmare audeat quod ignorat. sed
410 8, 11| adversus me ipsum. at Alypius affixus lateri meo inusitati motus
411 2, 3 | severitatis in dissolutionem afflictionum variarum, et in omnibus
412 1, 9 | quibus pueri a magistris affligebamur? non enim aut minus ea metuebamus
413 2, 6 | bonorum omnium largitor affluentissimus tu es. avaritia multa possedere
414 6, 5 | viderem neque cum gererentur affuissem: sicut tam multa in historia
415 8, 3 | quam si spes ei semper affuisset aut periculum minus fuisset?
416 13, 25| mea defensione nemo mihi affuit, sed omnes me dereliquerunt:
417 6, 16| tunc habebam, quantalibet afluentia carnalium voluptatum. quos
418 11, 2 | gaudium meum, vox tua super afluentiam voluptatum. da quod amo:
419 10, 37| aut aegre possim, nisi cum afuerit. Quid igitur tibi in hoc
420 13, 21| terra causa est, ut haec agant in ea, sicut mare fuit causa,
421 5, 4 | te glorificet, et gratias agat et non evanescat in cogitationibus
422 8, 4 | CAPUT 4 ~Age, domine, fac excita et revoca
423 6, 7 | sedit, atque in ea quae agebabtur intendit animum. et forte
424 1, 9 | in nos ab eis qui talia agebant. sed maiorum nugae negotia
425 5, 6 | recordatio mea; qui mecum tunc agebas abdito secreto providentiae
426 6, 11| viri Academici! nihil ad agendam vitam certi conprehendi
427 13, 32| de ratione mentis recte agendi sollertiam videmus haec
428 13, 1 | serviam, quasi ne fatigeris in agendo, aut ne minor sit potestas
429 10, 34| adlapsu blanditur mihi, aliud agenti et ad eam non advertenti.
430 6, 5 | omnino in hac vita nihil ageremus, postremo quam inconcusse
431 6, 11| talia pro nobis divinitus agerentur, si morte corporis etiam
432 11, 9 | deficientem ab ea, caligine atque aggere poenarum mearum, quoniam
433 4, 4 | est vera, nisi cum eam tu agglutinas inter haerentes sibi caritate
434 8, 6 | ex hac hora, in hoc loco aggredior. te si piget imitari, noli
435 8, 8 | ardentem litem, quam mecum aggressus eram, donec exiret. qua
436 4, 16| ingenium, per illas doctrinas agile, et nullo adminiculo humani
437 6, 11| quid facimus? cur non id agimus? sed quando salutamus amicos
438 7, 8 | mea. et stimulis internis agitabas me, ut inpatiens essem,
439 10, 43| meis et mole miseriae meae, agitaveram corde meditatusque fueram
440 6, 14| CAPUT 14 ~Et multi amici agitaveramus animo, et conloquentes ac
441 10, 11| cogito sic est, ut ago et agito, facio et factito. verum
442 13, 26| pasceris, homo renovate in agnitionem dei secundum imaginem eius,
443 9, 11| timendum est, ne ille non agnoscat in fine saeculi, unde me
444 7, 19| totum hominem in Christo agnoscebam: non corpus tantum hominis
445 10, 34| luminibus, cum filios non agnoscendo benedicere, sed benedicendo
446 9, 4 | exclamabam, legens haec foris et agnoscens intus, nec volebam multiplicari
447 10, 18| non invenirem, quia non agnoscerem. et semper ita fit, cum
448 10, 15| significaret sonus; nec aegrotantes agnoscerent salute nominata, quid esset
449 10, 18| dicimus quod perierat, si non agnoscimus, nec agnoscere possumus,
450 5, 3 | respicis, excelsa autem a longe agnoscis: nec propinquas nisi obtritis
451 11, 20| plura non proprie, sed agnoscitur quid velimus. ~
452 10, 10| aut quare, cum dicerentur, agnovi et dixi: ita est, verum
453 4, 1 | contentiosa carmina, et agonem coronarum faenearum, et
454 4, 3 | proconsul manu sua coronam illam agonisticam inposuerat non sano capiti
455 10, 35| in circo fit; at vero in agro, si casu transeam, avertit
456 11, 5 | terram neque in aere aut in aguis, quoniam et haec pertinent
457 1, 19| rex noster, probasti, cum aisti: talium est regnum caelorum. ~
458 3, 11| quales amas, iam quidem spe alacrior, sed fletu et gemitu non
459 4, 16| deus noster, in velamento alarum tuarum speremus, et protege
460 13, 21| profundo levatus est, ut alat aridam. et aves marina progenies,
461 11, 27| et non nos. adtende, ubi albescet veritas. ecce puta vox corporis
462 10, 8 | colores, et discerno inter album et nigrum et inter quos
463 9, 8 | mensam parentum moderatissime alebantur, etiamsi exardescerent siti,
464 10, 33| tutiusque mihi videtur, quod de Alexandrino episcopo Athanasio saepe
465 3, 7 | contexere saeculorum priorum aliarumque gentium, quas experti non
466 7, 6 | aliam positionem siderum aliasque particulas momentorum neuter
467 8, 10| ostendebat naturam mentis alienae, sed poenam meae. et ideo
468 10, 3 | genus ad cognoscendam vitam alienam, desidiosum ad corrigendam
469 6, 3 | feriatum ab strepitu causarum alienarum, nolle in aliud avocari;
470 13, 20| verbo tuo: necessitates alienatorum ab aeternitate veritatis
471 1, 5 | munda me, domine, et ab alienis parce servo tuo? credo,
472 10, 4 | extraneus, non filiorum alienorum, quorum os locutum est vanitatem,
473 5, 8 | docerem cogebar perpeti alienos; et ideo placebat ire, ubi
474 8, 10| interimat an ferro, utrum fundum alienum illum an illum invadat,
475 10, 31| quemadmodum medicamenta sic alimenta sumpturus accedam. sed dum
476 1, 6 | sed ut mihi per eas dabes alimentum infantiae, secundum institutionem
477 7, 1 | conspicuus, quidquid non per aliquanta spatia tenderetur, vel diffunderetur
478 4, 7 | lacrimas: nam in eis solis aliquantula requies. ubi autem inde
479 10, 33| voce cantantur, fateor, aliquantulum adquiesco, non quidem ut
480 5, 6 | usitato modo. et quia legerat aliquas Tullianas orationes, et
481 3, 9 | quamvis contra pactum sit aliquorum hominum societatis, quis
482 | aliquos
483 10, 13| dicuntur, et hoc memini, aliterque nunc video discernere me
484 13, 24| naturas ipsas rerum non allegorice, sed proprie cogitemus,
485 9, 12| laboris usui mentesque fessas allevet luctuque solvat anxios.
486 3, 2 | placebat actio histrionis meque alliciebat vehementius, qua mihi lacrimae
487 4, 13| pulchritudo? quid est quod nos allicit et concilliat rebus, quas
488 3, 11| surgere conarer et gravius alliderer, volutatus sum; cum tamen
489 8, 1 | dilexi; sed adhuc tenaciter alligabar ex femina, nec me prohibebat
490 8, 11| iterum, et me robustius alligaret. dicebam enim apud me intus:
491 8, 4 | filios tuos, quia rex noster alligavit fortem, et videbant vasa
492 6, 14| non esset aliud huius et alliud illius, sed quod ex cunctis
493 12, 15| Quid dicitis mihi, quod alloquebar contradictores, qui tamen
494 12, 10| in te revivesco. tu me alloquere, tu mihi sermocinare. credidi
495 11, 22| penetret; et dilucescant, allucente misericordia tua, domine.
496 1, 14| arridentium et laetitias alludentium. didici vero illa sine poenali
497 3, 2 | qui animas amas. longe alteque purius quam nos, et incorruptibilius
498 8, 10| noster deliberet, et secum altercantibus duabus voluntatibus fluctuet,
499 9, 8 | ordinate turbulentum, etiam de alterius animae insania sanasti alteram,
500 6, 11| fuerunt. Cum haec dicebam et alternabant hi venti et inpellebant
501 5, 6 | coepi, quo non dedeceret alternis disserere, et protuli quaedam,
|