39-alter | alti-biber | bibit-compa | compe-conve | convi-despe | despi-ecule | edaci-exter | extin-gemer | gemin-incur | incut-inter | intim-luden | luder-mutab | mutan-opina | opino-placu | plaga-prope | proph-renit | renov-secut | sedar-subti | subtr-tumul | tunde-vocat | vocem-zeli
Book, Chapter
502 11, 31| meus, quis ille sinus est alti secreti tui et quam longe
503 13, 32| naturam piscibus et beluis et altibus fecundatam, quod aeris corpulentia,
504 5, 8 | tibi; quoniam et in his altissimi tui recessus et praesentissima
505 8, 5 | qui tamen superati soporis altitudine remerguntur. et sicut nemo
506 12, 2 | CAPUT 2 ~Confitetur altitudini tuae humilitas linguae meae,
507 9, 1 | annoso tempore, et de quo imo altoque secreto evocatum est in
508 13, 13| per eum, qui ascendit in altum, et aperuit cataractas donorum
509 1, 7 | peccatis mater mea me in utero aluit, ubi, oro te, deus meus,
510 3, 6 | quo tamen dormientes non aluntur; dormiunt enim. at illa
511 5, 8 | dolorum flagello vapularet. amabat enim secum praesentiam meam
512 4, 14| placebat. laudabatur homo et amabatur absens. utrumnam ab ore
513 9, 9 | pulchram faciebas et reverenter amabilem atque mirabilem viro. ita
514 7, 16| aegris odiosa lux, quae puris amabilis. et iustitia tua displicet
515 6, 7 | tuis: corripe sapientem, et amabit te. At illum ego non corripueram,
516 10, 4 | me fraternus animus quod amandum doces, et doleat in me quod
517 3, 2 | dolor adprobandus, nullus amandus est. hoc enim tu, domine
518 4, 14| amor ille? absit; sed ex amante alio accenditur alius. hinc
519 5, 10| spiritales tui blande et amanter ridebunt me, si has confusiones
520 3, 2 | in theatris congaudebam amantibus, cum sese fruebantur per
521 3, 1 | dulce mihi erat, magis si et amantis corpore fruerer. Venam igitur
522 4, 8 | huius modi signis, a corde amantium et redamantium procedentibus,
523 4, 5 | gaudium meum. an et fletus res amara est, et prae fastidio rerum,
524 3, 1 | haberent animam, non utique amarentur. amare et amari dulce mihi
525 6, 7 | quod circum exitiabiliter amaret, et graviter angebar, quod
526 13, 31| eo, quod fecit, qui non amaretur nisi per spiritum, quem
527 13, 24| et aquam, et in societate amaricantium populorum tamquam in mari,
528 6, 6 | patiebar in eis cupiditatibus amarissimas difficultates, te propitio
529 4, 6 | illo tempore, et flebam amarissime et requiescebam in amaritudine.
530 2, 2 | misericorditer saeviens, et amarissimis aspargens offensionibus
531 1, 14| legibus tuis miscere salubres amaritudines revocantes nos ad te a iucunditate
532 7, 3 | insevit mihi plantarium amaritudinis, cum totus fierem a dulcissimo
533 1, 7 | et intuebatur pallidus amaro aspectu conlactaneum suum.
534 4, 12| bonum est et suave; sed amarum erit iuste, quia iniuste
535 4, 12| aspera? quo itis? bonum, quod amatis, ab illo est: sed quantum
536 6, 15| eam quam petebam, quia non amator coniugii sed libidinis servus
537 12, 16| cubile meum et cantem tibi amatoria, gemens inenarrabiles gemitus
538 10, 34| condit vitam saeculi caecis amatoribus. cum autem et de ipsa laudare
539 12, 25| commune omnium est veritatis amatorum. illud autem, quod contendunt
540 3, 1 | bonus aspersisti, quia et amatus sum, et perveni ad vinculum
541 4, 9 | humana conscientia, si non amaverit redamantem aut si amantem
542 8, 10| voluntatum? ego autem dico ambas malas, et quae ad illos
543 6, 6 | anfractibus et circuitibus ambiebam, ad laetitiam scilicet temporalis
544 9, 1 | meus a curis mordacibus ambiendi et adquirendi et volutandi
545 10, 42| qui me reconcilearet tibi? ambiendum mihi fuit ad angelos? qua
546 7, 5 | autem, domine, ex omni parte ambientem et penetrantem eam, sed
547 12, 22| nec sana fides nec certus ambigit intellectus, nec ideo ulla
548 4, 3 | inveneram, quo mihi sine ambiguitate appareret, quae ab eis consultis
549 8, 6 | istis laboribus nostris quo ambimus pervenire? quid quaeremus?
550 7, 5 | creavit: et ecce quomodo ambit atque implet ea? ubi ergo
551 2, 6 | omnia deus excelsus. et ambitio quid nisi honores quaerit
552 10, 30| concupiscentia oculorum et ambitione saeculi. iussisti a concubitu,
553 10, 36| gratiam et intonas super ambitiones saeculi, et contremunt fundamenta
554 6, 6 | habebat: sed et ego illis ambitionibus multo falsius quaerebam.
555 5, 13| evectione publica, ego ipse ambivi, per eos ipsos Manichaeis
556 9, 11| vide ait quid dicit. et mox ambobus: ponite inquit hoc corpus
557 9, 11| peregrinationem, ut coniuncta terra amborum coniugum terra tegeretur.
558 6, 1 | ecclesiam currere et in Ambrosi ora suspendi, ad fontem
559 9, 7 | honore transferrentur ad Ambrosianam basilicam, non solum quos
560 4, 15| non revertebar ad te, et ambulando ambulabam in ea, quae non
561 8, 1 | affecto, ut ego eram, ad ambulandum in via tua. Videbam enim
562 2, 3 | vias distortas, in quibus ambulant qui ponunt ad te tergum
563 11, 2 | se in eas et resumentes, ambulantes et pascentes, recumbentes
564 4, 12| quo vobis adhuc et adhuc ambulare vias difficiles et laboriosas?
565 1, 15| via tuta est, in qua pueri ambularent. ~
566 8, 3 | cum antea salvus et fortis ambularet. easque ipsas voluptates
567 10, 40| CAPUT 40 ~Ubi non mecum ambulasti, veritas, docens, quid caveam
568 8, 3 | fit ei recte, et nondum ambulat pristinis viribus, et fit
569 7, 19| manducavit et bibit, dormivit, ambulavit, exhilaratus est, contristatus
570 7, 21| videre non potest, viam tamen ambulet, qua veniat et videat et
571 10, 36| nostra tu esto; propter te amemur et timeamur in nobis. qui
572 12, 25| verum est. si autem ideo ament illud, quia verum est, iam
573 9, 9 | dehonestata facie gererent, inter amica conloquia illae arguebant
574 6, 7 | Congemescebamus in his, qui simul amice vivebamus, et maxime cum
575 3, 3 | eram: et cum eis eram et amicitiis eorum delectabar aliquando,
576 4, 5 | flebam. miser enim eram et amiseram gaudium meum. an et fletus
577 4, 4 | melior homo, quem carissimum amiserat, quam phantasma, in quod
578 10, 41| quid verum sit. itaque amisi te, quia non dignaris cum
579 1, 4 | quod invenis et numquam amisisti; numquaminops et gaudes
580 4, 9 | amaritudinem cor madidum, et ex amissa vita morientium mors viventium.
581 4, 5 | perveniendi habent. num in dolore amissae rei et luctu, quo tunc operiebar:
582 3, 2 | perniciosae voluptatis et amissione miserae felicitatis. haec
583 6, 16| corporis voluptate sine ullo amissionis terrore viveremus, cur non
584 2, 6 | securitas? tristitia rebus amissis contabescit, quibus se oblectabat
585 7, 12| quam ea dicere omni bono amisso facta meliora? ergo si omni
586 10, 19| meminimus. hoc ergo nec amissum quaerere poterimus, quod
587 3, 2 | spectaculi, cum autem sese amittebant, quasi misericors contristabar;
588 4, 9 | omnes in illo cari, qui non amittitur. et quis est iste nisi deus
589 4, 7 | ponerem non inveniebam. non in amoenis nemoribus, non in ludis
590 9, 3 | saeculi requievimus in te, amoenitatem sempiternae virentis paradisi
591 10, 34| formas et varias, nitidos et amoenos colores amant oculi. non
592 2, 1 | ausus sum variis et umbrosis amoribus, et contabuit species mea,
593 6, 8 | familiari violentia duxerunt in amphitheatrum crudelium et funestorum
594 6, 14| habebat auctoritatem, quod ampla res eius multum ceteris
595 1, 5 | mala mea et unum bonum meum amplectar, te? quid mihi es? miserere,
596 6, 16| lumen honestatis et gratis amplectendae pulchritudinis, quam non
597 5, 12| adprehenditur manum inquinat, et amplectendo mundum fugientem, contemnendo
598 8, 11| extendens ad me suscipiendum et amplectendum pias manus, plenas gregibus
599 7, 18| te, nec inveniebam, donec amplecterer mediatorem dei et hominum,
600 6, 2 | tam pie atque oboedienter amplexa est, ut ipse mirarer, quam
601 3, 4 | adsequerer et tenerem atque amplexarer fortiter, excitabar sermone
602 8, 8 | frontem, si consertis digitis amplexatus sum genu, quia volui, feci.
603 1, 15| amem te validissime, et amplexer manum tuam totis praecordiis
604 10, 43| multi sunt et magni; sed amplior est medicina tua. potuimus
605 12, 27| est pluribusque rivis in ampliora spatia fluxum ministrat
606 11, 26| quandoquidem fieri potest, ut ampliore spatio temporis personet
607 8, 11| propius admovebatur, tanto ampliorem incutiebat horrorem; sed
608 10, 40| memoriae meae, multiplices amplitudines plenas miris modis copiarum
609 6, 7 | circensium sordes ab eo, ampliusque illuc non accessit. deinde
610 7, 6 | sineretur. et tamen Firminus amplo apud suos loco natus, dealbatiores
611 6, 11| ipsa omnem curam cum sensu amputabit et finiet? ergo et hoc quaerendum.
612 6, 2 | non facile fortasse de hac amputanda consuetudine matrem meam
613 13, 17| CAPUT 17 ~Quis congregavit amricantes in societatem unam? idem
614 10, 6 | cum incolis suis: fallitur Anaximenes; non sum deus. interrogavi
615 9, 12| redducebam in pristinum sensum ancillam tuam, conversationemque
616 9, 9 | primo susurris malarum ancillarum adversus se irritatam, sic
617 6, 1 | cognoverat me interim ad illam ancipitem fluctuationem iam esse perductum,
618 6, 6 | ad hoc ego tam aerumnosis anfractibus et circuitibus ambiebam,
619 12, 27| per longiores loquellarum anfractus trahat. alii enim cum haec
620 6, 7 | exitiabiliter amaret, et graviter angebar, quod tantam spem perditurus
621 9, 3 | monte tuo, monte uberi. Angebatur ergo tunc ipse, Nebridius
622 3, 7 | licere, quiddam in illo angulo permitti aut iuberi, quod
623 13, 26| fecerunt, non quia eius angustia relaxata est, qui dicit
624 8, 1 | salvator, et ire per eius angustias adhuc pigebat. et inmisisti
625 5, 10| utramque infinitam, sed malam angustius, bonam grandius, et ex hoc
626 10, 8 | animus ad habendum se ipsum angustus est: ut ubi sit quod sui
627 9, 4 | scholam tamquam in pausatione anhelantibus) testantur libri disputati
628 6, 10| inopiam suam sibimet invicem anhelantium, et ad te expectantium,
629 10, 27| fragrasti, et duxi spiritum, et anhelo tibi, gustavi et esurio
630 5, 9 | non ad vanas fabulas et aniles loquacitates, sed ut te
631 9, 4 | muliebri habitu, virili fide, anili securitate, materna caritate,
632 1, 8 | vocis indicante affectionem anim in petendis, habendis, reiciendis
633 7, 9 | et invenientis requiem animabus vestris, et si cognoscunt
634 4, 13| modo nos ad se moverent. et animadvertebam, et videbam in ipsis corporibus
635 6, 13| tua in mea fide conpleri animadvertebat. cum sane et rogatu meo
636 10, 11| cogitando quasi colligere atque animadvertendo curare, ut tamquam ad manum
637 8, 10| voluntates in deliberando animadverterint, duas naturas duarum mentium
638 10, 21| sensus alios eloquentes animadverterunt et delectati sunt et hoc
639 12, 29| iamque in temporibus simul animadvertitur, nec tamen de illa narrari
640 1, 6 | quaerebam. unde hoc tale animal nisi abs te, domine?an quisquam
641 10, 30| turpitudines per imagines animales usque ad carnis fluxum,
642 13, 18| loquitur inter perfectos. animalis autem homo tamquam parvulus
643 7, 6 | sui, ita ut mutorum quoque animalium, si quae domi parerent,
644 10, 33| me. nunc in sonis, quos animant eloquia tua, cum suavi et
645 1, 20| ignorantiam. quid in tali animante non mirabile atque laudabile?
646 1, 7 | incolumitate omnes conatus animantis insinuasti, iubes me laudare
647 2, 8 | confricatione consciorum animorum accenderem pruitum cupiditatis
648 1, 7 | possunt, quando in aliquo annosiore deprehenduntur. tu itaque,
649 9, 1 | volebas. sed ubi erat tam annoso tempore, et de quo imo altoque
650 6, 14| placuerat nobis, ut bini annui tamquam magistratus omnia
651 13, 21| in aquis infidelitatis, annuntiando et loquendo per miracula
652 8, 5 | necessitas. quibus quasi ansulis sibimet innexis -- unde
653 12, 15| quia et creaturam temporis antecedit, quae prior omnium creata
654 6, 14| res eius multum ceteris anteibat. et placuerat nobis, ut
655 6, 11| quo aperiantur cetera? antemeridianis horis discipuli occupant;
656 10, 8 | contractando, sed reminiscendo antepono. Intus haec ago, in aula
657 9, 4 | et insani essent adversus antidotum, quo sani esse potuissent!
658 10, 27| te amavi, pulchritudo tam antiqua et tam nova, sero te amavi!
659 8, 12| fueris iniquitatum nostrarum antiquarum. sentiebam enim eis me teneri.
660 10, 43| conmunem. hic demonstratus est antiquis sanctis, ut ita ipsi per
661 7, 21| et iuste traditi sumus antiquo peccatori, praeposito mortis,
662 6, 2 | praeclaro praedicatore atque antistite pietatis praeceptum esse,
663 6, 7 | futurum inter filios tuos antistitem sacramenti tui: et ut aperte
664 8, 6 | in quo scripta erat vita Antonii. quam legere coepit unus
665 3, 6 | varie fucata propter quinque antra tenebrarum, quae omnino
666 10, 17| memoriae meae campis et antris et cavernis innumerabilibus
667 8, 2 | omnigenum deum monstra et Anubem latratorem, quae aliquando
668 9, 12| balaneion dixerint, quod anxietatem pellat ex animo. ecce et
669 9, 11| optaret. quo audito illa vultu anxio, reverberans eum oculis,
670 9, 12| allevet luctuque solvat anxios. Atque inde paulatim redducebam
671 6, 6 | certe ille laetabatur, ego anxius eram, securus ille, ego
672 1, 5 | cordis mei ante te, domine; aperi eas et dic animae meae:
673 11, 22| labor est ante me, donec aperias. per Christum obsecro, in
674 5, 7 | illa, quae me movebant, aperire atque dissolvere; quorum
675 6, 4 | mystico velamento spiritaliter aperiret, non dicens quod me offenderet,
676 12, 12| excitas, quantumque pulsanti aperis, duo reperio, quae fecisti
677 10, 3 | quorum mihi aures caritas aperit. Verum tamen tu, medice
678 8, 10| si et inde simul facultas aperitur, si omnia concurrant in
679 9, 7 | admovit oculis, confestim aperti sunt. inde fama discurrens,
680 9, 5 | gentium sit praenuntiator apertior. verum tamen ego primam
681 6, 5 | profundiore servaret, verbis apertissimis et humillimo genere loquendi
682 12, 31| veram sententiam ad hoc apertius ponerem, ut excluderem ceteras,
683 6, 14| escam in opportunitate, et aperturus manum, atque impleturus
684 8, 12| inde surrexeram. arripui, aperui et legi in silentio capitulum,
685 9, 7 | antistiti tuo per visum aperuisti, quo loco laterent martyrum
686 6, 5 | plures, quam si nec tanto apice auctoritatis emineret, nec
687 7, 19| sed postea haereticorum Apollinaristarum hunc errorem esse cognoscens,
688 3, 4 | quoniam necdum mihi haec apostolica nota erant, hoc tamen solo
689 9, 8 | veneritis, factae dominae apothecarum et cellariorum, aqua sordebit,
690 4, 7 | locis, nec in conviviis apparatis, nec in voluptate cubilis
691 13, 18| vitae superius obtinentes appareamus sicut luminaria in mundo,
692 6, 11| inveniam; ecce manifestum apparebit, et tenebo; ecce Faustus
693 10, 6 | sed eodem modo utrique apparens illi muta est, huic loquitur:
694 13, 17| animas sitientes tibi et apparentes tibi (alio fine distinctas
695 13, 18| unicuique prout vult, et faciens apparere sidera in manifestatione
696 13, 34| unam conspirationem, ut apparerent studia fidelium, ut tibi
697 13, 15| post odorem eius. sed cum apparuerit, similes ei erimus, quoniam
698 13, 23| sunt, et nullis adhuc nobis apparuerunt operibus, ut ex fructibus
699 4, 15| opinabar. et illam monadem appellabam tamquam sine ullo sexu mentem,
700 1, 8 | pensebam memoria: cum ipsi appellabant rem aliquam et cum secundum
701 1, 16| et ob hoc bonae spei puer appellabar. ~
702 9, 12| obsequiis meis interblandiens appellabat me pium; et conmemorabat
703 4, 2 | habere discipulos, sicut appellantur boni, et eos sine dolo docebam
704 4, 1 | expetentes, cum eis, qui appellarentur electi et sancti, afferremus
705 12, 17| caeli et terrae nomine saepe appellari solet, conditus atque perfectus
706 12, 22| incompositam tenebrosamque abyssum appellat, docente veritate intellegamus
707 8, 5 | innexis -- unde catenam appellavi -- tenebat me obstrictum
708 12, 21| caeli et terrae scriptura appellavit, sed iam erat, inquit, ipsa
709 12, 6 | formas tamen, et informe appellebam; non quod careret forma,
710 10, 40| docens, quid caveam et quid appetam, cum ad te referrem inferiora
711 13, 21| evitando vivit anima, quae appetendo moritur. continete vos ab
712 2, 4 | dedecore aliquid, sed dedecus appetens. ~
713 9, 2 | multa dicerent, quod quasi appetissem magnus videri. et quo mihi
714 2, 6 | et ignavia quasi quietem appetit: quae vero quies certa praeter
715 10, 35| palliata. quae quoniam in appetitu noscendi est, oculi autem
716 10, 20| esse adhuc teneam, an per appetitum discendi incognitam, sive
717 9, 8 | illa enim irata exagitare appetivit minorem dominam, non sanare,
718 8, 10| tanta copia rerum, quae appetuntur: nec tamen tantam multitudinem
719 11, 27| quomodo eam longae metiens applicabo, ut inveniam, quod bis tantum
720 9, 7 | ad credendi sanitatem non applicatus, a persequendi tamen furore
721 3, 6 | esuriebam et sitiebam. et apponebantur adhuc mihi in illis ferculis
722 6, 9 | verus, securim clanculo apportans, illo non sentiente, ingressus
723 8, 5 | magis ego in eo, quod in me approbabam, quam in eo, quod in me
724 13, 23| iudicat etiam spiritalis approbando, quod rectum, inprobando
725 10, 33| cantandi consuetudinem approbare in ecclesia, ut per oblectamenta
726 10, 10| recognovi, et vera esse approbavi et commendavi ei tamquam
727 10, 4 | contristatur pro me, quia sive approbet sive improbet me, diligit
728 13, 12| lux; paenitentiam agite, appropinquavit enim regnum caelorum. paenitentiam
729 12, 24| promeret, verum eum vidisse apteque id enuntiavisse non dubitem. ~
730 8, 12| mihi ad negotium flendi aptior suggerebatur -- et seccessi
731 9, 5 | tantae gratiae paratior aptiorque fierem. at ille iussit Esaiam
732 8, 1 | aestus meos, quis esset aptus modus sic affecto, ut ego
733 4, 1 | quibus nobis in officina aqualiculi sui fabricarent angelos
734 6, 2 | sobrietatis sicut ad potionem aquatam madidi nausiant. sed illa
735 13, 24| utique non supervacue solis aquatilium et hominum fetibus istam
736 6, 2 | circumferebat, quo iam non solum aquatissimo, sed etiam tepidissimo cum
737 11, 9 | renovabitur iuventus mea sicut aquilae. spe enim salvi facti sumus,
738 10, 36| statuit sedem suam ponere in aquilone, ut te perversa et distorta
739 10, 35| stelio muscas captans vel aranea retibus suis inruentes inplicans
740 10, 12| tenuissimas, sicut filum araneae; sed illae aliae sunt, non
741 7, 10| tabescere fecisti sicut araneam animam meam, et dixi: numquid
742 9, 12| tacebat neque enim decere arbitrabamur funus illud questibus lacrimosis
743 8, 2 | ruituras in se inimicitias arbitrabatur. sed posteaquam legendo
744 9, 12| sine sensu doloris me esse arbitrantibus. at ego in auribus tuis,
745 5, 5 | spiritum tuum sanctum se sequi arbitrarentur, quis tantam dementiam,
746 11, 5 | formans corpus de corpore arbitratu animae, valentis imponere
747 13, 13| carnalibus, etiam ipse nondum se arbitratur conprehendisse, et quae
748 5, 5 | pietatis formam pertinere arbitretur, et pertinacius affirmare
749 12, 6 | formatorum corporum et eas pro arbitrio mutantem atque variantem,
750 12, 14| nos dicimus. quibus ego te arbitro, deus omnium nostrum, ita
751 2, 4 | sed ipso furto et peccato. arbor erat pirus in vicinia nostrae
752 8, 12| stupens. ego sub quadam fici arbore stravi me nescio quomodo,
753 7, 5 | mare et aer et sidera et arbores et animalia mortalia), et
754 13, 24| propagantur, si eam reperirem in arbustis et frutectis et in pecoribus
755 12, 29| fingimus, sicut ligna, quibus arca, vel argentum, quo vasculum
756 8, 12| CAPUT 12 ~Ubi vero a fundo arcano alta consideratio traxit
757 6, 9 | posteaquam recoluit Alypius, architecto intimavit. at ille securim
758 6, 9 | supplicium, fit eis obviam quidam architectus, cuius maxima erat cura
759 8, 8 | pectoris, ubi nemo impediret ardentem litem, quam mecum aggressus
760 12, 18| prophetasque suspenderit. quae mihi ardenter confitenti, deus meus, lumen
761 6, 7 | corde et lingua mea carbones ardentes operatus es, quibus mentem
762 3, 1 | caederer virgis ferreis ardentibus zeli et suspicionum et timorum
763 9, 10| videretur, erigentes nos ardentiore affectu in id ipsum, perambulavimus
764 9, 3 | sacramentis, sed inquisitor ardentissimus veritatis. quem non multo
765 10, 29| amat. o amor, qui semper ardes et numquam extingueris,
766 12, 29| rara visio est et nimis ardua conspicere, domine, aeternitatem
767 2, 4 | de pestilentiae more in areis produxeramus, et abstulimus
768 6, 9 | audito submurmuraverunt argentarii, qui subter erant, et miserunt
769 6, 9 | cancellos plumbeos, qui vico argentario desuper praeminent, et praecidere
770 9, 9 | inter amica conloquia illae arguebant maritorum vitam, haec earum
771 5, 8 | atque illis cruciatibus arguebatur in ea reliquiarium Evae,
772 8, 7 | consumpta erant et convicta argumenta omnia: remanserat muta trepidatio,
773 13, 24| impletur et terra, cuius ariditas apparet in studio, et dominatur
774 4, 16| in manus meas venissent Aristotelica quaedam, quas appellant
775 9, 2 | mercarentur ex ore meo arma furori suo. et opportune
776 3, 7 | tamquam si quis nescius in armamentis, quid cui membro adcommodatum
777 1, 13| vanitatis equus ligneus plenus armatis, et Troiae incendium, atque
778 4, 16| sedeat, aut calciatus vel armatus sit, aut aliquid faciat
779 9, 13| sumptiose contegi aut condi aromatis, aut monumentum electum
780 10, 6 | florum et ungentorum et aromatum suaveolentiam, non manna
781 7, 21| salutem, sponsam civitatem, arram spiritus sancti, poculum
782 9, 7 | causa, qua fuerat seducta ab Arrianis. excubabat pia plebs in
783 8, 6 | me conterebat. tum vero arridens, meque intuens, gratulatorie
784 3, 11| splendidum hilarem atque arridentem sibi, cum illa esset maerens
785 1, 14| blandimenta nutricum et ioca arridentium et laetitias alludentium.
786 8, 6 | inter legendum meditari arripere talem vitam et relicta militia
787 8, 10| deliberatur, quid potissimum arripiamus? et omnes bonae sunt et
788 9, 12| fletu illo puero, psalterium arripuit Euodius et cantare coepit
789 4, 1 | mecum deceptis. inrideant me arrogantes, et nondum salubriter prostrati
790 8, 10| te recesserunt horrenda arrogantia, a te, vero lumine inluminante
791 10, 38| usque in pacem, quam nescit arrogantis oculus. sermo autem ore
792 3, 7 | omnibus locis eundem pedem; et ars ipsa, qua canebam, non habebat
793 12, 17| dierum enumeratione quasi articulatim universa, quae sancto spiritui
794 7, 6 | horas minutioresque horarum articulos cautissima observatione
795 8, 10| omnia concurrant in unum articulum temporis, pariterque cupiuntur
796 3, 9 | aliter facientis animus atque articulus occulti temporis. cum vero
797 10, 34| traiecta per animas in manus artificiosas ab illa pulchritudine veniunt,
798 10, 33| eloquia tua, cum suavi et artificosa voce cantantur, fateor,
799 8, 6 | desiderii concubitus, quo artissimo tenebar, et saecularium
800 9, 12| lumine, noctem sopora gratia, artus solutos ut quies reddat
801 10, 7 | meae? per ipsam animam meam ascendam ad illum. transibo vim meam,
802 9, 10| lucent super terram. et adhuc ascendebamus, interius cogitando et loquendo
803 4, 12| ad deum. cecidistis enim ascendendo contra deum. dic eis ista,
804 9, 2 | in convalle plorantionis ascendentibus, et cantantibus canticum
805 4, 12| descensum vitae non vultis ascendere et vivere? sed quo ascenditis,
806 13, 9 | ferimur; inardescimus et imus. ascendimus ascensiones in corde et
807 4, 12| ascendere et vivere? sed quo ascenditis, quando in alto estis et
808 13, 9 | inardescimus et imus. ascendimus ascensiones in corde et cantamus canticum
809 2, 2 | saeviens, et amarissimis aspargens offensionibus omnes illicitas
810 7, 17| ut inveniret, quo lumine aspargeretur; cum sine ulla dubitatione
811 1, 7 | intuebatur pallidus amaro aspectu conlactaneum suum. Quis
812 10, 18| quaeritur, donec reddatur aspectui. quod cum inventum fuerit,
813 1, 14| peregrinae, quasi felle aspergebat omnes suavitates graecas
814 10, 21| reminisci valeam aliquando cum aspernatione, aliquando cum desiderio,
815 12, 27| quasi vilitatem dictorum aspernatus extra nutritorias cunas
816 10, 8 | olfaciens, et mel defrito, lene aspero, nihil tum gustando neque
817 9, 10| ut inde pro captu nostro aspersi, quoquo modo rem tantam
818 3, 1 | suavitatem illam et quam bonus aspersisti, quia et amatus sum, et
819 10, 8 | calidum frigidumve, lene aut asperum, grave seu leve sive extrinsecus
820 9, 11| cito reddita est sensui, et aspexit astantes me et fratrem meum
821 11, 2 | desiderium meum. vide, pater, aspice et vide et adproba, et placeat
822 4, 4 | est cor meum, et quidquid aspiciebam mors erat. et erat mihi
823 13, 14| propter peccatum mortuo, donec aspiret dies et removeantur umbrae.
824 2, 4 | ad hanc excutiendam atque asportandam nequissimi adulescentuli
825 12, 32| conari me oportet -- quod si assectus non fuero, id tamen dicam,
826 10, 37| cognoscendi video quantum assecutus sim posse refrenare animum
827 10, 21| alius hinc, alius illinc assequitur, unum est tamen, quo pervenire
828 3, 6 | Medeam etsi cantabam, non asserebam, etsi cantari audiebam,
829 4, 15| autem superbius, quam ut assererem mira dementia me id esse
830 5, 14| putaveram, iam non inpudenter asseri existimabam, maxime audito
831 12, 22| et terram, respondebunt assertores duarum istarum sententiarum,
832 8, 6 | opere iuris peritorum post assessionem tertiam, expectans, quibus
833 8, 10| naturas duarum mentium esse asseverant, unam bonam, alteram malam.
834 10, 17| assuescunt; neque enim et assuescere valerent ullis rebus nisi
835 10, 17| non alia multa, quibus assuescunt; neque enim et assuescere
836 7, 10| cum te primum cognovi, tu assumsisti me, ut viderem esse, quod
837 10, 34| norunt, deus creator omnium, assumunt eam in hymno tuo, non assumuntur
838 10, 34| assumunt eam in hymno tuo, non assumuntur ab ea in somno suo: sic
839 10, 15| numeros, quibus numeramus; en assunt in memoria mea non imagines
840 5, 5 | matre sustinetur, donec assurgat novus homo in virum perfectum,
841 8, 9 | animi est, quia non totus assurgit veritate sublevatus, consuetudine
842 9, 11| reddita est sensui, et aspexit astantes me et fratrem meum et ait
843 5, 3 | plagas, et vestigent vias astrorum. mente sua enim quaerunt
844 13, 21| perniciosi ad nocendum, sed astuti ad cavendum, et tantum explorantes
845 13, 13| sicut serpens Evam decepit astutia sua, sic et eorum sensus
846 10, 33| de Alexandrino episcopo Athanasio saepe dictum mihi commemini,
847 7, 9 | ubicumque erat. et dixisti Atheniensibus per apostolum tuum, quod
848 4, 6 | eum abstulerat, tamquam atrocissimam inimicam oderam et timebam;
849 13, 15| nondum apparuit quod erimus. attendit per retia carnis, et blanditus
850 1, 17| quibus a me deliramentis atterebatur. proponebatur enim mihi
851 5, 3 | ordinem temporum et visibiles attestationes siderum, et conferebam cum
852 10, 8 | variando ea quae sensum attigerit, et si quid aliud commendatum
853 10, 10| neque ullo sensu corporis attigi neque uspiam vidi praeter
854 5, 13| quam Fausti erat, quod attinet ad dicendi modum. ceterum
855 10, 17| transibo ergo et memoriam, ut attingam eum, qui separavit me a
856 12, 5 | quaerit cogitatio, quid sensus attingat, et dicit sibi: non est
857 9, 10| et transcendimus eas, ut attingeremus regionem ubertatis indeficientis,
858 5, 14| natura, quam sensus carnis attingeret, multo probabiliora plerosque
859 10, 17| volens te attingere, unde attingi potes, et inhaerere tibi,
860 13, 7 | curarum, et sanctitas tui attollens nos superius amore securitatis,
861 13, 10| mutabile, mox ut facta est attolleretur nullo intervallo temporis
862 13, 9 | locus noster. amor illuc attollit nos et spiritus tuus bonus
863 13, 9 | aquam fusum super aquam attollitur, aqua supra oleum fusa infra
864 9, 11| deinde nos intuens maerore attonitos: ponitis hic inquit matrem
865 8, 8 | aestus meus, cum taceret attonitus me intuens. neque enim solita
866 6, 2 | madidi nausiant. sed illa cum attulisset canistrum cum sollemnibus
867 6, 15| perduceretur, vel integer vel auctior, morbus animae meae satellitio
868 3, 2 | ad dolendum invitatur et auctori earum imaginum amplius favet,
869 13, 24| tenebris, et in sanctis auctoribus, per quos lex ministrata
870 1, 6 | aliis de se conicere et auctoritatibus etiam muliercularum multa
871 4, 3 | quoniam me amplius ipsorum auctorum movebat auctoritas, et nullun
872 1, 19| cupiditate victus saepe aucupabar. quid enim tam nolebam pati
873 3, 6 | offendi illam mulierem audacem, inopem prudentiae, aenigma
874 3, 8 | humanae societatis, laetantur, audaces privatis conciliationibus
875 6, 16| tortuosas vias! vae animae meae audaci, quae speravit, si a te
876 12, 25| temeritas non scientiae, sed audaciae est, nec visus, sed typhus
877 6, 8 | feriretur et deiceretur audax adhuc potius quam fortis
878 5, 5 | et pertinacius affirmare audeat quod ignorat. sed etiam
879 7, 14| quae fecisti, et quia non audebat anima mea, ut ei displiceret
880 12, 18| vel novimus vel putamus, audemus eum existimare dixisse.
881 5, 5 | noverat, impudentissime audens docere, prorsus illam nosse
882 9, 9 | loqueretur, nullaque iam audente memorabili inter se benevolentiae
883 11, 12| omnis creatura intellegitur, audenter dico: antequam faceret deus
884 6, 3 | enim tam intento esse oneri auderet? -- discedebamus; et coniectabamus
885 2, 7 | suam cogitans infirmitatem audet viribus suis tribuere castitatem
886 13, 20| neque sermones, quorum non audiantur voces eorum, quando in omnem
887 10, 4 | ipsum diiudico. sic itaque audiar. ~
888 4, 11| ut aliae veniant et totum audias. ita semper omnia, quibus
889 7, 2 | proponi solebat, et omnes, qui audiebamus, concussi sumus: quid erat
890 6, 5 | aderas mihi, suspirabam et audiebas me, fluctuabam et gubernabas
891 6, 5 | quod scire non possem, nisi audiendo credidissem: persuasisti
892 6, 5 | crederent, esse culpandos; nec audiendos esse, si qui forte mihi
893 8, 1 | omnes, qui adorant te, cum audient haec: Benedictus dominus
894 8, 6 | ignorantiam. stupebamus autem, audientes tam recenti memoria et prope
895 9, 12| ignorantibus et intente audientibus et sine sensu doloris me
896 2, 3 | curavit quod de me a viro suo audierat, iamque pestilentiosum et
897 10, 2 | quod non a me tu prius audieris, aut etiam tu aliquid tale
898 12, 29| non inveniet, ac per hoc audiet invitus: quomodo illud primo,
899 9, 4 | ea dicerem, si me ab eis audiri viderique sentirem: nec,
900 6, 5 | eis probabiliter exposita audissem, ad sacramentorum altitudinem
901 6, 3 | et cavere fortasse, ne auditore suspenso et intento, si
902 12, 23| tuae, intellegere lectorem auditoremque voluerit. in illo primo
903 5, 10| sanctis: non enim tantum auditoribus eorum, quorum e numero erat
904 6, 7 | salultare me coeperat veniens in auditorium meum, et audire aliquid
905 4, 15| decidebam. non enim dabas auditui meo gaudium et laetitiam,
906 10, 3 | sacramento tuo), cum leguntur et audiuntur, excitant cor, ne dormiat
907 10, 31| alium rogantem, ut accipiat: Aufer, inquit, a me concupiscentias
908 7, 1 | quidem, tamquam si corpus auferatur loco et maneat locus omni
909 4, 7 | requies. ubi autem inde auferebatur anima mea, onerabat me grandis
910 8, 7 | retorquebas me ad me ipsum, auferens me a dorso meo, ubi me posueram,
911 7, 9 | placuit enim tibi, domine, auferre opprobrium diminutionis
912 7, 9 | quod ab Aegypto voluisti ut auferret populus tuus, quoniam tuum
913 13, 19| prius lavamini, mundi estote auferte nequitiam ab animis vestris
914 13, 24| aves et homines gignendo augeantur genusque custodiant. Quid
915 7, 6 | vias saeculi cursitabat, augebatur divitiis, sublimabatur honoribus:
916 10, 30| mei soporis extinguere? augebis, domine, magis magisque
917 1, 20| ita enim servabis me, et augebuntur et perficientur quae dedisti
918 10, 8 | quidquid etiam cogitamus, vel augendo vel minuendo vel utcumque
919 9, 9 | hominum nec excitare nec augere male loquendo, nisi eas
920 10, 37| verum tamen nollem, ut vel augeret mihi gaudium cuiuslibet
921 10, 37| suffragatio oris alieni; sed auget, fateor, non solum, sed
922 1, 19| faciebam? et, si deprehensus auguerer, saevire magis quam cedere
923 10, 8 | antepono. Intus haec ago, in aula ingenti memoriae meae. ibi
924 9, 7 | respirans, quantum patet aura in domo faenea. ~
925 4, 14| soliditati veritatis. sicut aurae linguarum flaverint a pectoribus
926 4, 2 | illa ita esset inmortaliter aurea, muscam pro victoria mea
927 10, 7 | oculo, ut non audiat, et auri, ut non videat, sed illi,
928 4, 14| sed tamen cur non sicut auriga nobilis, sicut venator studiis
929 11, 18| praedicere. sed nec illa aurora, quam in caelo video, solis
930 11, 18| rerum numerositas. intueor auroram: oriturum solem praenuntio.
931 9, 6 | pede obterendum insolito ausu. adiunximus etiam nobis
932 13, 23| approbat, quod recte, improbat auter, quod perperam invenerit;
933 1, 9 | nam puer coepi rogare te, auxilium et refugium meum, et in
934 13, 19| extirpa silvosa dumeta avaritiae, vende quae possides et
935 10, 41| omnia praesidens. at ego per avaritiam meam non amittere te volui,
936 1, 4 | et gaudes lucris, numquam avarus et usuras exigis. supererogaturtibi,
937 5, 8 | Carthagini stimulos, quibus inde avellerer, admovebas, et Romae inlecebras,
938 6, 10| occurrebant tenebrae, et aversabamur gementes et dicebamus: quamdiu
939 3, 11| domo? quod nolle coeperat, aversans et detestans blasphemias
940 13, 2 | adeptus est conversione, aversione lumen amittat, et relabatur
941 2, 1 | discissus sum, dum ab uno te aversus in multa evanui. Exarsi
942 12, 16| summum et verum bonum: et non avertar, donec in eius pacem, matris
943 13, 8 | mea in amplexus tuos, nec avertatur, donec abscondatur in abscondito
944 4, 15| oculos ipsa vis veri, et avertebam palpitantem mentem ab incorporea
945 8, 11| non recutiebat retro nec avertebat, sed suspendebat. Retinebant
946 5, 10| veniri verum, unde me illi averterant: multumque mihi turpe videbatur
947 13, 25| nobis solis, sed et omnibus avibus caeli et bestiis terrae
948 3, 1 | foras, miserabiliter scalpi avida contactu sensibilium. sed
949 7, 21| CAPUT 21 ~Itaque avidissime arripui venerabilem stilum
950 9, 8 | auctoritate imperandi frenabat aviditatem tenerioris aetatis, et ipsam
951 5, 3 | rerum, quarum discendarum avidus eram, nec quali vasculo
952 13, 32| corpulentia, quae volatus avium portat, aquarum exhalatione
953 6, 3 | alienarum, nolle in aliud avocari; et cavere fortasse, ne
954 6, 6 | paene priusquam teneretur avolabat. ~
955 11, 27| metior? ambae sonuerunt, avolaverunt, praeterierunt, iam non
956 6, 15| peccata multiplicabantur, et avulsa a latere meo, tamquam inpedimento
957 2, 3 | comitibus iter agebam platearum Babyloniae, et volutabar in caeno eius
958 8, 2 | daemonicolas, quorum ex culmine Babylonicae dignitatis quasi ex cedris
959 2, 3 | illa, quae iam de medio Babylonis fugerat, sed ibat in ceteris
960 6, 6 | et placerem. propterea et baculo disciplinae tuae confringebas
961 9, 12| nomen inditum, quia Graeci balaneion dixerint, quod anxietatem
962 9, 9 | vivebamus percepta gratia baptismi tui, ita curam gessit, quasi
963 6, 13| operam, quo me iam coniugatum baptismus salutaris ablueret, quo
964 13, 12| spiritus sancte, in nomine tuo baptizamus, pater et fili et spiritus
965 1, 11| consilio dilatus sum, ne tunc baptizarer, utrum bono meo mihi quasi
966 11, 3 | nec graeca nec latina nec barbara veritas sine oris et linguae
967 1, 18| facta sua non mala si cum barbarismo aut soloecismo enuntiarent,
968 1, 19| illa, ubi magis timebam barbarismum facere, quam cavebam, si
969 9, 7 | transferrentur ad Ambrosianam basilicam, non solum quos inmundi
970 10, 3 | remisisti et texisti, ut beares me in te, mutans animam
971 13, 4 | perfici et inlustrari et beari. ~
972 7, 20| qua, et viam ducentem ad beatificam patriam, non tantum cernendam
973 11, 1 | esse miseri in nobis et beatificemur in te, quoniam vocasti nos,
974 2, 5 | prae bonis superioribus et beatificis abiecta et iacentia. homicidium
975 5, 4 | novit, non propter illa beatior, sed propter te solum beatus
976 13, 3 | aliud beate vivere, quia tua beatitudo es. ~
977 7, 2 | commutaretur in deterius, ut a beatudine in miseriam verteretur,
978 10, 22| quocumque gaudio gaudeam, beatum me putem. est enim gaudium,
979 9, 2 | sed insanias mendaces et bella forensia), mercarentur ex
980 10, 31| ne capiar, et cotidianum bellum gero in ieiuniis, saepius
981 9, 4 | iam erueras cor meum, et benedicebam tibi gaudens, profectus
982 8, 12| exultat et triumphat, et benedicebat tibi, qui potens es ultra
983 10, 34| cum filios non agnoscendo benedicere, sed benedicendo agnoscere
984 13, 34| tui, quibus etiam fideles benedicerentur, ex materia corporali produxisti;
985 11, 7 | deus, mecumque novit et benedicit te quisquis ingratus non
986 10, 36| suae, nec qui iniqua gerit benedicitur, sed laudatur homo propter
987 13, 25| tamquam volatilibus, propter benedictiones eorum, quae multiplicantur
988 13, 24| creasti, dicerem te hoc donum benedictionis homini proprie voluisse
989 13, 21| et fideles exhortantur et benedicuntur eis multipliciter de die
990 13, 24| intellegamus aliquid, cur non ita benedixeris lucem, quam vocasti diem,
991 13, 24| voluisse largiri, nisi hoc modo benedixisses pisces et coetos, ut crescerent
992 9, 4 | conmemorandi omnia magna erga nos beneficia tua, in illo tempore praesertim,
993 6, 10| potentissimus senator, cuius et beneficiis obstricti multi et terrori
994 13, 17| lignum fructiferum, id est beneficum ad eripiendum eum, qui iniuriam
995 5, 13| desperabam, sed tamquam hominem benignum in me. studiose audiebam
996 4, 8 | et conridere, et vicissim benivole obsequi; simul legere libros
997 4, 9 | corpore praeter indicia benivolentiae. hinc ille luctus, si quis
998 10, 31| ruinas corporis edendo et bibendo, priusquam escas et ventrem
999 3, 4 | matris tenerum cor meum pie biberat et alte retinebat, et quidquid
1000 9, 8 | exardescerent siti, nec aquam bibere sinebat, praecavens consuetudinem
1001 1, 16| ebriis doctoribus, et nisi biberemus, caedebamur, nec appellare
|