39-alter | alti-biber | bibit-compa | compe-conve | convi-despe | despi-ecule | edaci-exter | extin-gemer | gemin-incur | incut-inter | intim-luden | luder-mutab | mutan-opina | opino-placu | plaga-prope | proph-renit | renov-secut | sedar-subti | subtr-tumul | tunde-vocat | vocem-zeli
Book, Chapter
1002 3, 6 | et aquam dulcem furtivam bibite. quae me seduxit, quia invenit
1003 9, 8 | verbum sanum: modo aquam bibitis, quia in potestate vinum
1004 10, 43| pretium meum, et manduco et bibo, et erogo et pauper cupio
1005 6, 13| petebatur, cuius aetas ferme biennio minus quam nubilis erat,
1006 1, 9 | suo victus esset, magis bile atque invidia torqueretur
1007 6, 14| et placuerat nobis, ut bini annui tamquam magistratus
1008 9, 12| piam in te et sancte in nos blandam atque morigeram, qua subito
1009 1, 14| atque cruciatu, inter etiam blandimenta nutricum et ioca arridentium
1010 2, 6 | quo vel a quo potest? et blanditiae lascivientium amari volunt:
1011 10, 34| fuero, multimodo adlapsu blanditur mihi, aliud agenti et ad
1012 13, 15| attendit per retia carnis, et blanditus est, et inflamavit, et currimus
1013 2, 6 | amari volunt: sed neque blandius est aliquid tua caritate,
1014 3, 4 | per philosophiam, magno et blando et honesto nomine colorantes
1015 9, 2 | disputaretur de animo meo, et blasphemaretur bonum nostrum? Quin etiam
1016 1, 13| viarum mearum, ut diligam bonas vias tuas, non clament adversus
1017 13, 1 | essem: et tamen ecce sum ex bonitate tua praeveniente totum hoc,
1018 10, 37| potest? at si bonae vitae bonorumque operum comes et solet et
1019 11, 28| agitur et agitur, tanto breviata expectatione prolongatur
1020 11, 26| temporis personet versus brevior, si productius pronuntietur,
1021 11, 16| dicimus alia longiora et alia breviora. metimur etiam, quanto sit
1022 5, 5 | vicissitudines longiorum et breviorum dierum atque noctium, et
1023 11, 14| tempus? quis hoc facile breviterque explicaverit? quis hoc ad
1024 11, 26| spatia longarum spatiis brevium: non in paginis -- nam eo
1025 3, 10| capitali supplicio damnanda buccella videretur, si ei daretur. ~
1026 4, 16| Carthaginiensis, magister meus, buccis typho crepantibus commemoraret
1027 3, 2 | decurrit in torrentem picis bullientis, aestus inmanes taetratum
1028 7, 21| et aliud est de silvestri cacumine videre patriam pacis, et
1029 8, 11| metuere; non se subtrahet, ut cadas: proice te securus, excipiet
1030 5, 2 | in rectitudinem tuam, et cadentes in asperitatem tuam. videlicet
1031 10, 35| cito surgere, aliud est non cadere. et talibus vita mea plena
1032 12, 27| inbecillitate se extenderit, heu, cadet miser, et, domine deus,
1033 6, 7 | demergebatur et cum mira voluptate caecabatur, et excussit animum forti
1034 5, 8 | otium meum, foeda rabie caeci erant, et qui invitabant
1035 10, 27| splenduisti et fugasti caecitatem meam: fragrasti, et duxi
1036 1, 18| infatigabili spargens poenales caecitates supra inlicitas cupiditates,
1037 8, 4 | ex profundiore tartaro caecitatis quam Victorinus, redeunt
1038 6, 7 | illo, ne vanorum ludorum caeco et praecipiti studio tam
1039 11, 2 | miserere, domine deus meus, lux caecorum et virtus infirmorum, statimque
1040 1, 16| doctoribus, et nisi biberemus, caedebamur, nec appellare ad aliquem
1041 3, 1 | laetus aerumnosis nexibus, ut caederer virgis ferreis ardentibus
1042 1, 10| parvulis suis, quos tamen caedi libenter patiuntur, si spectaculis
1043 7, 21| ubi non latrocinantur qui caelestem militiam deseruerunt; vitant
1044 1, 16| non homines perditos, sed caelestes deos videretur imitatus.
1045 12, 11| civium civitatis tuae in caelestibus super ista caelestia. Unde
1046 6, 3 | tantae potestates honorarent: caelibatus tantum eius mihi laboriosus
1047 6, 12| inde inter non quaeremus, caelibem vitam nullo modo posse degere,
1048 9, 8 | prodidisset. at tu, domine, rector caelitum et terrenorum, ad usus tuos
1049 1, 3 | refundis quidquid impleto caeloet terra restat ex te? an non
1050 5, 3 | nos, et solvit tributum Caesari. non noverunt hanc viam,
1051 11, 2 | Quando autem sufficio lingua calami enuntiare omnia hortamenta
1052 10, 31| aqua et caelum serviunt, calamitas deliciae vocantur. Hoc me
1053 3, 2 | cum amplius dolet. et si calamitates illae hominum vel antiquae
1054 2, 3 | eius quo tenacius haererem, calcabat me inimicus invisibilis
1055 6, 10| animo. praetentae minae; calcavit, mirantibus omnibus inusitatam
1056 10, 34| et opificiis in vestibus, calciamentis, vasis et cuiuscemodi fabricationibus,
1057 4, 13| corporis ad universum suum aut calciamentum ad pedem et similia. et
1058 3, 7 | velit caput contegi et galea calciari, et murmuret, quod non apte
1059 4, 16| aut stet an sedeat, aut calciatus vel armatus sit, aut aliquid
1060 3, 8 | te et adversus stimulum calcitrantes; aut cum diruptis limitibus
1061 12, 2 | quod video, terramque, quam calco, unde est haec terra, quam
1062 9, 8 | ut prope iam plenos mero caliculos inhianter hauriret. ubi
1063 10, 8 | durum, quid molle, quid calidum frigidumve, lene aut asperum,
1064 12, 28| caelum suspicimus et terram caliginosam quaeque in eis sunt. ~
1065 2, 3 | variarum, et in omnibus erat caligo intercludens mihi, deus
1066 7, 6 | mathematicorum, nec eas litteras bene callentem, sed, ut dixi, consultorem
1067 9, 13| obtineatur ab accusatore callido, sed respondebit dimissa
1068 6, 3 | confirmabatur omnes versutarum calumniarum nodos, quos illi deceptores
1069 10, 43| redemit me sanguine suo. non calumnientur mihi superbi, quoniam cogito
1070 6, 5 | quoniam nulla pugnacitas calumniosarum quaestionum, per tam multa
1071 5, 3 | luxurias suas sicut pecora campi, ut tu, deus, ignis edax,
1072 10, 17| vehementer. ecce in memoriae meae campis et antris et cavernis innumerabilibus
1073 6, 9 | sentiente, ingressus est ad cancellos plumbeos, qui vico argentario
1074 13, 19| omnem terram, et dies sole candens eructet diei verbum scientiae.
1075 13, 18| quantum differunt ab illo candore sapientiae, quo gaudet praedictus
1076 10, 6 | nec decus temporis, non candorem lucis ecce istum amicum
1077 3, 1 | sordibus concupiscentiae, candoremque eius obnubilabam de tartaro
1078 3, 7 | pedem; et ars ipsa, qua canebam, non habebat aliud alibi,
1079 10, 35| paulatim libenter advertimus. canem currentem post leporem iam
1080 10, 33| pronuntianti vicinior esset quam canenti. verum tamen cum reminiscor
1081 4, 3 | poetae cuiuspiam, longe aliud canentis atque intendentis, cum forte
1082 9, 7 | tunc hymni et psalmi ut canerentur secundum morem orientalium
1083 6, 2 | se libentissime: et pro canistro pleno terrenis fructibus,
1084 6, 2 | sed illa cum attulisset canistrum cum sollemnibus epulis,
1085 10, 33| amplius cantus quam res, quae canitur, moveat, poenaliter me peccare
1086 10, 35| quod voluptas pulchra, canora, suavia, sapida, lenia sectatur,
1087 10, 34| mihi, sicut datur a vocibus canoris, aliquando ab omnibus, in
1088 4, 16| et parvulos et usque ad canos tu portabis: quoniam firmitas
1089 9, 12| Misericordiam et iudicium cantabo tibi, domine. audito autem,
1090 13, 9 | ascensiones in corde et cantamus canticum graduum. igne tuo,
1091 9, 3 | amore libertatis otiosae, ad cantandum de medullis omnibus: tibi
1092 6, 12| Alypius ab uxore ducenda, cantans nullo modo nos posse securo
1093 12, 29| est cantandi artifex, sed cantanti animae subiacet ex corpore,
1094 9, 2 | plorantionis ascendentibus, et cantantibus canticum graduum, dederas
1095 11, 31| secretius. neque enim sicut nota cantantis notumve canticum audientis
1096 9, 12| psalterium arripuit Euodius et cantare coepit psalmum. cui respondebamus
1097 10, 33| cantantur, quam si non ita cantarentur, et omnes affectus spiritus
1098 3, 6 | cantabam, non asserebam, etsi cantari audiebam, non credebam:
1099 2, 3 | meam, fidelem tuam, quae cantasti in aures meas? nec inde
1100 7, 21| pretii nostri. nemo ibi, cantat: Nonne deo subdita erit
1101 12, 29| cantu non ita est. cum enim cantatur, auditur sonus eius, non
1102 12, 16| intrem in cubile meum et cantem tibi amatoria, gemens inenarrabiles
1103 4, 7 | nemoribus, non in ludis atque cantibus, nec in suave olentibus
1104 12, 29| posteriore tempore in formam cantici coaptamus aut fingimus,
1105 9, 6 | quantum flevi in hymnis et canticis tuis, suave sonantis ecclesiae
1106 11, 28| memoriam. et quod in toto cantico, hoc in singulis particulis
1107 1, 13| duo et duo quattuor odiosa cantio mihi erat, et dulcissimum
1108 8, 12| in aliquo genere ludendi cantitare tale aliquid, nec occurebat
1109 10, 8 | lingua ac silente gutture canto quantum volo, imaginesque
1110 7, 6 | potuit dominum, qui etiam canum suarum partus examinatissima
1111 13, 22| perfectum, et doces eum iam capacem videre trinitatem unitatis
1112 10, 9 | sola gestat immensa ista capacitas memoriae meae. hic sunt
1113 10, 16| utique aderat, ut eius imago caperetur. cum autem adesset, quomodo
1114 3, 1 | in amorem, quo cupiebam capi. deus meus, misericordia
1115 9, 4 | dixit: obdormiam et somnum capiam? quoniam quis resistet nobis,
1116 10, 36| avide colligimus, incaute capiamur, et a veritate gaudium nostrum
1117 10, 31| istam suavitatem pugno, ne capiar, et cotidianum bellum gero
1118 4, 8 | erant, quae in eis amplius capiebant animum, conloqui et conridere,
1119 7, 1 | partibus penetrabile ad capiendam praesentiam tuam, occulta
1120 7, 18| veritatis et vita, et cibum, cui capiendo invalidus eram, miscentem
1121 8, 2 | volo fieri. at ille non se capiens laetitia, perrexit cum eo.
1122 8, 8 | impedita sint. si vulsi capillum, si percussi frontem, si
1123 10, 8 | naturam pertinet, nec ego ipse capio totum, quod sum. ergo animus
1124 10, 34| oculos meos est. nam ego capior miserabiliter, et tu evelles
1125 3, 8 | inlusores quorumlibet. haec sunt capita iniquitatis, quae pullulant
1126 3, 10| Manichaeus non esset, quasi capitali supplicio damnanda buccella
1127 4, 3 | agonisticam inposuerat non sano capiti meo, sed non ut medicus.
1128 8, 12| aperui et legi in silentio capitulum, quo primum coniecti sunt
1129 1, 2 | et in quibus me fecisti, capiuntte? an quia sine te non esset
1130 10, 9 | imagines mira celeritate capiuntur, et miris tamquam cellis
1131 2, 5 | illa exercitatione scelerum capta urbe honores, imperia, divitias
1132 6, 7 | mordaci eorum, quos illa captivasset insania, scis tu, deus noster,
1133 2, 6 | poteram, ut mancam libertatem captivus imitarer, faciendo inpune
1134 7, 10| veritas et vera caritas et cara aeternitas! tu es deus meus,
1135 10, 37| se probet. laude vero ut careamus atque in eo experiamur,
1136 13, 21| ita moritur, ut omni motu careat, quoniam discendo a fonte
1137 13, 1 | ne minor sit potestas tua carens obsequio meo, neque ut sic
1138 10, 3 | praeterita mala eorum, qui iam carent eis, nec ideo delectat,
1139 10, 30| occursantur mihi vigilanti quidem carentes viribus, in somnis autem
1140 12, 12| duo reperio, quae fecisti carentia temporibus, cum tibi neutrum
1141 10, 37| animum meum, cum eis rebus careo vel voluntate vel cum absunt.
1142 5, 13| vanitatibus ebrios -- quibus ut carerem ibam, sed utrique nesciebamus --
1143 11, 21| per illud, quod spatio caret, in illud, quod iam non
1144 4, 9 | amittit, cui omnes in illo cari, qui non amittitur. et quis
1145 4, 6 | ita miser eram, et habebam cariorem illo amico meo vitam ipsam
1146 6, 6 | tunc multa in hac sententia caris meis; et saepe advertebam
1147 9, 12| simul vivendi dulcissima et carissima repente dirrupta vulnus
1148 12, 16| donec in eius pacem, matris carissimae, ubi sunt primitiae spiritus
1149 4, 3 | tunc autem nec ipse nec carissimus Nebridius, adulescens valde
1150 4, 7 | denique in libris atque carminibus adquiescebat. horrebant
1151 4, 2 | etiam, cum mihi theatrici carminis certamen inire placuisset,
1152 11, 26| dicere. ita metimur spatia carminum spatiis versuum, et spatia
1153 5, 8 | ipsas cupiditates, et illius carnale desiderium iusto dolorum
1154 9, 6 | puerum Adeodatum, ex me natum carnaliter de peccato meo. tu bene
1155 8, 11| succutiebant vestem meam carneam et submurmurabant: dimittisne
1156 8, 5 | eumque iam displicentem carpit libentius, quamvis surgendi
1157 4, 5 | fructus de amaritudine vitae carpitur gemere et flere et suspirare
1158 12, 28| garriunt scrutantes, et carpunt eos. vident enim, cum haec
1159 6, 7 | eminebat. gurges tamen morum Carthaginensium, quibus nugatoria fervent
1160 4, 16| quarum nomine, cum eas rhetor Carthaginiensis, magister meus, buccis typho
1161 10, 16| possit imprimi? sic enim Carthaginis memini, sic omnium locorum,
1162 8, 3 | timuerunt nimis. aeger est carus, et vena eius malum renuntiat;
1163 8, 6 | affigentes cor caelo manserunt in casa; et habebant ambo sponsas:
1164 8, 6 | vagabundos inruisse in quandam casam, ubi habitabant quidam servi
1165 9, 3 | Verecundo pro rure illo eius Cassiciaco, ubi ab aestu saeculi requievimus
1166 10, 35| patriam Hierusalem simplicem, castam, ut quemadmodum a me longe
1167 12, 16| patrem, tutorem, maritum, castas et fortes delicias et solidum
1168 10, 36| maxime non amare te nec caste timere te, ideoque tu superbis
1169 9, 9 | super eum, ut in te credens castificaretur. erat vero illo praeterea
1170 2, 3 | vilior haberer, quo eram castior. ecce cum quibus comitibus
1171 5, 12| ubertatem certi boni et pacem castissimam. sed tunc magis eos pati
1172 10, 30| propositi memores atque in eo castissime permanentes nullum talibus
1173 6, 12| ipse in ea re etiam tunc castissimus, ita ut mirum esset; quia
1174 8, 12| voluerat, et multo carius atque castius, quam de nepotibus carnis
1175 7, 21| mihi una facies eloquiorum castorum, et exultare cum tremore
1176 10, 31| me confortat. ecce miles castrorum caelestium. non pulvis,
1177 13, 13| ascendit in altum, et aperuit cataractas donorum suorum, ut fluminis
1178 9, 4 | catechumenus in villa cum catechumeno Alypio feriatus, matre adhaerente
1179 4, 16| quaedam, quas appellant decem categorias -- quarum nomine, cum eas
1180 2, 2 | nesciebam. obsurdueram stridore catenae mortalitatis meae, poena
1181 10, 35| portat copiosae vanitatis catervas, hinc et orationes nostrae
1182 10, 8 | receptaculis eruuntur, quaedam catervatim se proruunt et, dum aliud
1183 6, 3 | me ab eius aure atque ore catervis negotiosorum hominum, quorum
1184 9, 2 | fuerim vel una hora sedere in cathedra mendacii. at ego non contendo.
1185 7, 19| indutum ita putabat credi a Catholicis, ut praeter deum et carnem
1186 2, 5 | scelerum. nec ipse igitur Catilina amavit facinora sua, sed
1187 7, 6 | minutioresque horarum articulos cautissima observatione numerarent,
1188 10, 40| ambulasti, veritas, docens, quid caveam et quid appetam, cum ad
1189 1, 19| barbarismum facere, quam cavebam, si facerem, non facientibus
1190 7, 5 | est? cur ergo timemus et cavemus quod non est? aut si inaniter
1191 13, 21| nocendum, sed astuti ad cavendum, et tantum explorantes temporalem
1192 6, 3 | nolle in aliud avocari; et cavere fortasse, ne auditore suspenso
1193 10, 17| meae campis et antris et cavernis innumerabilibus atque innumerabiliter
1194 10, 10| remota et retrusa quasi in cavis abditioribus, ut, nisi admonente
1195 9, 9 | claruisse, quod Patricius ceciderit uxorem, aut quod a se invicem
1196 4, 12| et ascendatis ad deum. cecidistis enim ascendendo contra deum.
1197 6, 8 | quem cernere concupivit, ceciditque miserabilius quam ille,
1198 11, 17| ubi ea viderunt qui futura cecinerunt, si nondum sunt? neque enim
1199 4, 8 | generibus delectationum, quibus cedebat dolor meus ille; sed succedebant
1200 9, 12| constringebam fluxum maeoris, cedebatque mihi paululum: rursusque
1201 10, 8 | praecedentia consequentibus, et cedendo conduntur, iterum cum voluero
1202 10, 31| hoc est lucustis in escam cedentibus, non fuisse pollutum: et
1203 3, 11| consolatus es, ut vivere mecum cederet et habere mecum eandem mensam
1204 7, 13| ligna fructifera et omnes cedri, bestiae et omnia pecora,
1205 8, 2 | Babylonicae dignitatis quasi ex cedris Libani, quas nondum contriverat
1206 9, 4 | volebat redolere gymnasiorum cedros, quas iam contrivit dominus,
1207 10, 8 | poscuntur suggeruntur, et cedunt praecedentia consequentibus,
1208 13, 14| confessionis, soni festivitatem celebrantis. et adhuc tristis, quia
1209 6, 2 | dominici corporis illic celebraretur, cuius passionis imitatione
1210 6, 10| nocendique modis ingenti fama celebratum, vel amicum non optaret
1211 3, 3 | flagellabas me! ausus sum etiam in celebritate sollemnitatum tuarum, intra
1212 4, 16| domine deus meus, quia et celeritas intellegendi et dispiciendi
1213 10, 9 | eorum solae imagines mira celeritate capiuntur, et miris tamquam
1214 9, 4 | misericordiae tuae mirabilem celeritatem. dolore dentium tunc excruciabas
1215 1, 19| Furta etiam faciebam de cellario parentum et de mensa, vel
1216 9, 8 | factae dominae apothecarum et cellariorum, aqua sordebit, sed mos
1217 10, 9 | capiuntur, et miris tamquam cellis reponuntur, et mirabiliter
1218 11, 13| praecedis omnia praeterita celsitudine semper praesentis aeternitatis,
1219 2, 6 | fallentibus. Nam et superbia celsitudinem imitatur, cum tu sis unus
1220 12, 6 | poteram; citius enim non esse censebam, quod omni forma privaretur,
1221 9, 12| qui me non deserendum esse censebant, quod erat tempori congruum
1222 5, 10| omnibus dubitandum esse censuerant, nec aliquid veri ab homine
1223 11, 15| atque ita mediorum quemlibet centenarii huius numeri annum praesentem
1224 6, 12| experientiam concubitus ceperat in ingressu adulescentiae
1225 9, 4 | omnimodae. et scripsi hoc in cera et dedi, ut eis legeretur.
1226 12, 29| quis deinde sic acutum cernat animo, ut sine labore magno
1227 4, 16| facies mea, qua inluminata cernebam, non inluminabatur. quidquid
1228 9, 9 | quotiens abs te deviare cernebat. postremo nobis, domine,
1229 7, 7 | acervatim et conglobatim cernenti, cogitanti autem imagines
1230 11, 17| narrarent, si animo illa non cernerent: quae si nulla essent, cerni
1231 11, 17| cernerent: quae si nulla essent, cerni omnino non possent. sunt
1232 11, 5 | imponere utcumque speciem, quam cernit in semet ipsa interno oculo --
1233 4, 14| obnubilatur ei lumen et non cernitur veritas. et ecce est ante
1234 5, 3 | numerant, et sensum, quo cernunt quae numerant, et mentem,
1235 11, 18| meo: quae duo praesentia cernuntur, ut futurus ille ante dicatur.
1236 11, 7 | quisquis ingratus non est certae veritati. novimus enim,
1237 4, 2 | mihi theatrici carminis certamen inire placuisset, mandasse
1238 1, 9 | torqueretur quam ego, cum in certamine pilae a conlusore meo superabar? ~
1239 1, 10| amore ludendi, amans in certaminibus superbas victorias, et scalpi
1240 6, 8 | et delectabatur scelere certaminis, et cruenta voluptate inebriabatur.
1241 8, 10| et omnes bonae sunt et certant secum, donec eligatur unum,
1242 1, 8 | fiunt vultu et nutu oculorum certerorumque membrorum actu et sonitu
1243 8, 1 | substantia, ablata mihi erat, nec certior de te, sed stabilior in
1244 5, 10| cui salutem meliorem atque certiorem dares. et iungebar etiam
1245 3, 6 | ideo melior vita corporum certiorque quam corpora -- sed tu vita
1246 3, 6 | imaginamur ea. et rursus certius imaginamur ea quam ex eis
1247 6, 4 | et deceptum promissione certorum, puerili errore et animositate
1248 13, 23| ei nostrum intellectum, certumque habemus etiam quod clausum
1249 13, 13| deum vivum, quemadmodum cervi ad fontes aquarum, et dicit:
1250 7, 7 | currerem adversus dominum in cervice crassa scuti mei, etiam
1251 4, 15| et resistebas ventosae cervici meae, et imaginabar formas
1252 11, 2 | non habent illae silvae cervos suos recipientes se in eas
1253 11, 13| cur dicitur, quod ab opere cessabas? id ipsum enim tempus tu
1254 12, 6 | durabit? nec ideo tamen cessabit cor meum tibi dare honorem
1255 10, 6 | dicunt, ut te amem, nec cessant dicere omnibus, ut sint
1256 10, 36| genus cessavit a me aut cessare in hac tota vita potest,
1257 8, 11| timoris et pudoris, ne rursus cessarem et non abrumperetur id ipsum
1258 11, 23| sint tempora? an vero, si cessarent caeli lumina et moveretur
1259 10, 34| nam inlaqueantur. tu non cessas evellere, ego autem crebro
1260 11, 13| per innumerabilia saecula cessasse miratur, evigilet atque
1261 13, 38| deus une bone, numquam cessasti bene facere. et sunt quaedam
1262 5, 1 | tuas, ut laudet te. non cessat nec tacet laudes tuas universa
1263 10, 37| temptationibus cotidie, domine, sine cessatione temptamur. cotidiana fornax
1264 11, 27| dum sonat; cum enim sonare cessaverit, iam praeterita erit et
1265 7, 14| ne viderent vanitatem, cessavi de me paululum, et consopita
1266 8, 6 | autem amicitiae nostrae cesserat, ut omnium nostrum familiarissimo
1267 6, 7 | ut me magistro uteretur: cessit ille atque concessit. et
1268 6, 2 | consuetudine matrem meam fuisse cessuram, si ab alio prohiberetur,
1269 13, 18| temporibus tamquam luna, et ceterae notitiae donorum, quae deinceps
1270 10, 20| Graeci Latinique inhiant ceterarumque linguarum homines. nota
1271 2, 5 | congruentia valet plurimum, ceterisque sensibus est sua cuique
1272 9, 4 | mihi de praeteritis, ut de cetero non peccarem: et merito
1273 12, 22| multa non commemoravit, ut Cherubim et Seraphim, et quae apostolus
1274 5, 9 | et semper orans tamquam chirographa tua ingerebat tibi. dignaris
1275 3, 8 | septem, psalterium decem chordarum, decalogum tuum, deus altissime
1276 9, 1 | umeros levi sarcinae tuae, Christe Iesu, adiutor meus et redemptor
1277 7, 19| creatura non fieri, ad ipsam Christianam fidem pigrius movebatur.
1278 8, 2 | sanctam scripturam, omnesque Christianas litteras investigabat studiosissime
1279 8, 5 | lege data prohibiti sunt Christiani docere litteraturam et oratoriam --
1280 3, 6 | in somnis simillimus est cibis vigilantium, quo tamen dormientes
1281 5, 6 | urbanis et rusticanis utrosque cibos posse ministrari. igitur
1282 2, 3 | in caeno eius tamquam in cinnamis et unguentis pretiosis.
1283 10, 35| leporem iam non specto, cum in circo fit; at vero in agro, si
1284 4, 1 | me, obsecro, et da mihi circuire praesenti memoria praeteritos
1285 11, 23| unius, sed viciens et quater circuiret sol, ut expleret diem. si
1286 6, 6 | aerumnosis anfractibus et circuitibus ambiebam, ad laetitiam scilicet
1287 11, 23| expletur motu solis atque circuitu ab oriente usque ad orientem,
1288 11, 2 | securus curam nostri geris. circumcide ab omni temeritate omnique
1289 4, 14| talem; et errabam tyfo, et circumferebar omni vento, et nimis occulte
1290 6, 2 | unum, quod ubique poneret, circumferebat, quo iam non solum aquatissimo,
1291 5, 5 | homo in virum perfectum, et circumferri non possit omni vento doctrinae.
1292 8, 7 | regnisque gentium, et ad nutum circumfluentibus corporis voluptatibus. at
1293 5, 2 | ubique sis, quem nullus circuminscribit locus, et solus es praesens
1294 11, 23| spatio sol totum suum gyrum circumiret, nec ille, se sole cessante
1295 10, 35| quando audeo dicere, cum circumquaque cotidianam vitam nostram
1296 12, 27| sensus mirabili varietate circumspicit. quorum si quispiam quasi
1297 10, 6 | inquiunt. et dixi omnibus, quae circumstant fores carnis meae: dicite
1298 1, 18| quaeritans ante hominem iudicem, circumstante hominum multitudine, inimicum
1299 10, 35| multa huius generis rerum circumstrepant, quando audeo dicere nulla
1300 3, 1 | 1 ~Veni Karthaginem, et circumstrepebat me undique sartago flagitiosorum
1301 8, 1 | meis verba tua, et undique circumvallabar abs te. de vita tua aeterna
1302 3, 3 | CAPUT 3 ~Et circumvolabat super me fidelis a longe
1303 7, 1 | uno ictu conabar abigere circumvolantem turbam inmunditiae ab acie
1304 12, 6 | cogitare, et non poteram; citius enim non esse censebam,
1305 8, 2 | praeclari magisterii, quod cives huius mundi eximium putant,
1306 8, 6 | Verecundo, Mediolanensi et civi et grammatico, subdoceret,
1307 4, 15| parvulis fidelibus tuis, civibus meis, a quibus nesciens
1308 5, 13| praefectum urbis, ut illi civitati rhetoricae magister provideretur,
1309 9, 7 | plures annos caecus civis civitatique notissimus, cum populi tumultuante
1310 9, 4 | frumentum et vinum et oleum. Et clamabam in consequenti versu clamore
1311 8, 8 | eundum esse omnia ossa mea clamabant et in caelum tollebant laudibus:
1312 7, 1 | quam id quod mutari potest. clamabat violenter cor meum adversus
1313 11, 2 | aures tuae, quo ibimus? quo clamabimus? tuus est dies et tua est
1314 2, 3 | cogitemus, de quam profundo clamandum sit ad te. et quid propius
1315 1, 6 | quod animadverti postmodum clamante te mihi per haec ipsa, quae
1316 8, 3 | plena sunt omnia testimoniis clamantibus: ita est. triumphat victor
1317 9, 4 | illud, et exaudires eos, cum clamarent ad te: quoniam vera morte
1318 7, 17| cum sine ulla dubitatione clamaret incommutabile praeferendum
1319 1, 13| didici. Sed nunc in anima mea clamet deus meus, et veritas tua
1320 4, 14| doctrinae fama, quae illi clara erat, et quaedam verba eius
1321 8, 6 | cuius nomen excellenter clarebat apud servos tuos, nos autem
1322 7, 10| ista multo multoque clarius claresceret totumque occuparet magnitudine.
1323 9, 4 | quia Iesus nondum erat clarificatus. et clamat prophetia: Quousque
1324 9, 1 | carni et sanguini, omni luce clarior, sed omni secreto interior,
1325 9, 2 | testari se saucium, vocemque clariorem productioremve recusare;
1326 13, 15| super quod extendebatur, cum claritate sua praeteriet, verbum autem
1327 9, 1 | libidinum; et garriebam tibi, claritati meae et divitiis et saluti
1328 7, 10| tamquam si ista multo multoque clarius claresceret totumque occuparet
1329 5, 6 | ubicumque et undecumque claruerit. iam ergo abs te didiceram,
1330 9, 9 | auditum aut aliquo indicio claruisse, quod Patricius ceciderit
1331 6, 4 | falsa essent, postea mihi claruit. certum tamen erat, quod
1332 11, 2 | neque adversus pulsantes claudas eam. neque enim frustra
1333 7, 7 | et nimis inflata facies claudebat oculos meos. ~
1334 10, 19| detruncata consuetudine claudicans reddi quod deerat flagitabat?
1335 8, 12| quo alio signo, codicem clausi, et tranquillo iam vultu
1336 6, 8 | inmanissimis voluptatibus. ille clausis foribus oculorum interdixit
1337 7, 14| fovisti caput nescientis, et clausisti oculos meos, ne viderent
1338 4, 15| inconmutabilem tuam substantiam coactam errare, quam meam mutabilem
1339 12, 15| suo, plane coaeterna et coaequalis, et per quam creata sunt
1340 1, 17| adclamabatur prae multis coaetaneis et conlectoribus meis? nonne
1341 2, 3 | tanta caecitate, ut inter coaetaneos meos puderet me minoris
1342 12, 22| nihlo ideoque illi non esse coaeternam, quamvis ubi facta sit omiserit
1343 12, 22| dicere audebit istas aquas coaeternas deo, quia in libro Geneseos
1344 7, 9 | unigenitus filius tuus, coaeternus tibi, et quia de plenitudine
1345 10, 1 | animae meae, intra in eam et coapta tibi, ut habeas et possideas
1346 12, 29| tempore in formam cantici coaptamus aut fingimus, sicut ligna,
1347 5, 7 | temere disputando in ea coartari, unde nec exitus ei ullus
1348 4, 4 | tamen dulcis erat nobis, cocta fervore parilium studiorum.
1349 13, 15| consilii tui. non clauditur codex eorum nec plicatur liber
1350 10, 35| quisquam eos vigilantes videre coegerit aut pulchritudinis ulla
1351 9, 4 | te, ibi mihi dulcescere coeperas et dederas laetitiam in
1352 11, 18| quod praemeditabamur agere coeperimus, tunc erit illa actio, quia
1353 11, 28| mea tenditur, cum autem coepero, quantum ex illa in praeteritum
1354 5, 14| ipsa defendi posse mihi iam coeperunt videri, et fidem catholicam,
1355 7, 6 | nam cum mulieres parturire coepissent, indicaverunt sibi ambo,
1356 9, 12| iuvenali voce, voce cordis, coercebatur et tacebat neque enim decere
1357 9, 7 | unde opportune promeres ad coercendam rabiem femineam, sed regiam.
1358 9, 8 | gerebat, et erat in eis coercendis, cum opus esset, sancta
1359 13, 17| aquarum vocatur mare. tu enim coerces etiam malas cupidatates
1360 6, 7 | sed monendi eum et aliqua coercitione revocandi nulla erat copia,
1361 9, 12| atque ab omnibus nobis coercitus tacuit. hoc modo etiam meum
1362 9, 9 | prodentis arbitrium verberibus coercuit, promisit illa talia de
1363 13, 25| serpentibus; piscibus autem et coetis magnis non dedisti haec.
1364 13, 27| quae nomine piscium et coetorum significari credimus), suscipiunt
1365 13, 24| modo benedixisses pisces et coetos, ut crescerent et multiplicarentur
1366 5, 6 | moleste habebam, quod in coetu audientium non sinerer ingerere
1367 4, 2 | nascitur, quamvis iam nata cogat se diligi. Recolo etiam,
1368 1, 12| referrem quod me discere cogebant, praeterquam ad satiandas
1369 10, 11| est alia regio eorum -- et cogenda rursus, ut sciri possint,
1370 10, 35| illa venatio, non deviare cogens corpore iumenti, sed cordis
1371 10, 14| totiens maerere vel timere cogeremur? et tamen non ea loqueremur,
1372 7, 6 | utrique nascenti facere cogerentur, iste filio, ille servulo.
1373 7, 4 | autem non est bonum. nec cogeris invitus ad aliquid, quia
1374 10, 31| transeatur, quo transire cogit necessitas. et cum salus
1375 2, 3 | quia de te prope nihil cogitabat, de me autem inania, illa
1376 8, 4 | auctoritatis. quanto igitur gratius cogitabatur Victorini pectus, quod tam
1377 10, 8 | reconditum est, quidquid etiam cogitamus, vel augendo vel minuendo
1378 5, 8 | in nos misericordia tua cogitanda et praedicanda est. non
1379 9, 3 | eius sed etiam nostri, ne cogitantes egregiam erga nos amici
1380 7, 7 | et conglobatim cernenti, cogitanti autem imagines corporum
1381 6, 9 | Carthaginem, et medio die cogitarat in foro quod recitaturus
1382 9, 10| quoquo modo rem tantam cogitaremus. Cumque ad eum finem sermo
1383 12, 24| eius mente video id eum cogitasse, cum haec scriberet? potuit
1384 13, 23| et caecitas carnis, qua cogitata non possunt videri, ut opus
1385 9, 4 | professione rhetorica, unde iam cogitatu solutus eram, et factum
1386 6, 7 | ab illa peste sanando non cogitaverim. at ille in se rapuit, meque
1387 12, 25| nobis atque dixisset: hoc cogitavi, nec sic eam videremus,
1388 10, 19| conspiciatur oculis sive cogitetur, et nomen eius obliti requiramus,
1389 10, 11| animo colligitur, id est cogitur, cogitari proprie iam dicatur. ~
1390 4, 16| statura, quot pedum sit, aut cognatio, cuius frater sit, aut ubi
1391 4, 2 | legitimum vocatur coniugio cognitam, sed quam indagaverat vagus
1392 13, 20| sensum mortalium; ut in cognitione animi res una multis modis
1393 13, 20| neque distinguo lucidas cognitiones harum rerum in firmamento
1394 13, 23| spiritaliter iudicant; non de cognitionibus spiritalibus, quae lucent
1395 5, 7 | secta statueram, illo homine cognito prorsus intercidit; non
1396 10, 1 | CAPUT 1 ~Cognoscam te, cognitor meus, congoscam sicut et
1397 6, 9 | salutandum ventitabat; statimque cognitum manu adprehensa semovit
1398 10, 3 | credituri tamen volunt, numquid cognituri? dicit enim eis caritas,
1399 10, 1 | meus, congoscam sicut et cognitus sum. virtus animae meae,
1400 12, 28| terrae, sic esse credit cognominatam; alius iam formatas distinctasqua
1401 10, 1 | CAPUT 1 ~Cognoscam te, cognitor meus, congoscam
1402 9, 13| enumerat nisi munera tua? o si cognoscant se homines homines, et qui
1403 10, 3 | meos? curiosum genus ad cognoscendam vitam alienam, desidiosum
1404 10, 37| curiositate supervacuanea cognoscendi video quantum assecutus
1405 11, 8 | autem redimus ab errore, cognoscendo utique redimus; ut autem
1406 10, 35| ceteris sensibus, cum eos ad cognoscendum intendimus. neque enim dicimus:
1407 13, 15| populorum, ubi suspicerent et cognoscerent misericordiam tuam temporaliter
1408 6, 9 | ut quasi tandem iam ille cognosceret, a quibus haec fierent.
1409 5, 5 | abditiora sunt, manifeste cognosceretur. non enim parvi se aestimari
1410 10, 3 | cognoscere se? quis porro cognoscet et dicit: falsum est, nisi
1411 11, 8 | desinere in aeterna ratione cognoscitur, ubi nec incipit aliquid
1412 5, 12| innotescere coeperam. et ecce cognosco alia Romae fieri, quae non
1413 6, 1 | angelum dei, quod per illum cognoverat me interim ad illam ancipitem
1414 10, 11| dictum est cogitare. nam cogo et cogito sic est, ut ago
1415 1, 14| sit, cum eum sic discere coguntur ut ego illum videlicet difficultas,
1416 12, 15| creaturam, tam casto amore cohaerentem deo vero et vere aeterno,
1417 13, 18| sicut luminaria in mundo, cohaerentes firmamento scripturae tuae.
1418 12, 19| tempora perpeti quod ita cohaeret formae incommutabili, ut,
1419 2, 3 | posterum periculosum sentiebat cohercere termino coniugalis affectus,
1420 5, 8 | ordinatiore disciplinae cohercitione sedari, ne in eius scholam,
1421 10, 37| est a quibus rebus amorem cohibeamus, verum etiam iustitiam,
1422 8, 7 | eam, sed dissimulabam et cohibebam et obliviscebar. Tunc vero
1423 13, 4 | plenitudine bonitatis tuae cohibens atque convertens ad formam,
1424 10, 30| libeat, quantulum possit nutu cohiberi etiam in casto dormientis
1425 12, 9 | felicissimae contemplationis tuae cohibet, et sine ullo lapsu, ex
1426 13, 21| praeterit: ideoque in verbo tuo cohibetur ille discessus, dum dicitur
1427 13, 21| cum a progressu mortifero cohibita vivunt et bona sunt. ~
1428 13, 22| noster, creator noster, cum cohibitae fuerint affectiones ab amore
1429 12, 17| spiritalis materies ante cohibitionem quasi fluentis inmoderationis
1430 9, 12| facta erat ex mea et illius. Cohibito ergo a fletu illo puero,
1431 3, 1 | Venam igitur amicitiae coinquinabam sordibus concupiscentiae,
1432 5, 10| concerneretur. concerni autem et non coinquinari non videbam, quod mihi tale
1433 7, 13| terra dracones et omnes colles, ligna fructifera et omnes
1434 9, 4 | humilitatis montibus et collibuscogitationum mearum, et tortuosa mea
1435 10, 40| animae meae nisi in te, quo colligantur sparsa mea nec a te quicquam
1436 11, 29| sum, et a veteribus diebus colligar sequens unum, praeterita
1437 12, 16| unde ista mihi certa sunt, colligas totum quod sum a dispersione
1438 1, 8 | rerum signa essent paulatim colligebam measque iam voluntates,
1439 10, 11| velut ex quadam dispersione colligenda, unde dictum est cogitare.
1440 10, 11| continebat, cogitando quasi colligere atque animadvertendo curare,
1441 7, 6 | quasi artis experimenta colligerent. itaque dicebat audisse
1442 10, 29| per continentiam quippe colligimur et redigimur in unum, a
1443 10, 36| Euge, euge, ut, dum avide colligimus, incaute capiamur, et a
1444 1, 3 | nos,nec tu dissiparis, sed colligis nos. sed quae imples omnia,
1445 10, 11| alibi, sed quod in animo colligitur, id est cogitur, cogitari
1446 9, 4 | suscitans eum a mortuis et collocans ad dexteram tuam, unde mitteret
1447 7, 14| putaverat esse te, et eum collocaverat in corde suo, et facta erat
1448 7, 8 | contenebrata mentis meae acri collyrio salubrium dolorum de die
1449 3, 4 | blando et honesto nomine colorantes et fucantes errores suos;
1450 7, 9 | veritatem die in mendacium, et coluerunt et servierunt creaturae
1451 6, 12| exemplis eorum, qui coniugati coluissent sapientiam, et promeruissent
1452 5, 10| iniquitatem, et ideo adhuc combinabam cum electis eorum: sed tamen
1453 8, 6 | contiguos; atque illic, ut forte combinati spatiabantur, unum secum
1454 5, 3 | sed quid mihi scientiae comedendum adponeret nominatus apud
1455 7, 17| olefacta desiderantem, quae comedere nondum possem. ~
1456 2, 4 | porcis, etiamsi aliquid inde comedimus, dum tamen fieret a nobis
1457 3, 10| lacteis? quam tamen ficum si comedisset aliquis sanctus, alieno
1458 13, 23| levatum de profundo terra pia comedit; sive in verborum signis
1459 8, 3 | ebriosi quaedam salsiuscula comedunt, quo fiat molestus ardor,
1460 10, 37| vitae bonorumque operum comes et solet et debet esse laudatio,
1461 8, 12| coniecti sunt oculi mei: non in comissationibus et ebrietatibus, non in
1462 10, 33| dum rationi sensus non ita comitatur, ut patienter sit posterior,
1463 6, 10| timoris. Romae adsidebat comiti largitionum Italicianarum,
1464 2, 3 | castior. ecce cum quibus comitibus iter agebam platearum Babyloniae,
1465 10, 4 | praecedentium et consequentium et comitum viae meae. hi sunt servi
1466 10, 33| Athanasio saepe dictum mihi commemini, qui tam modico flexu vocis
1467 4, 16| buccis typho crepantibus commemoraret et alii qui docti habebantur,
1468 13, 6 | hoc dici, nisi prius illud commemoraretur, cui superferri spiritus
1469 13, 6 | quem non oportebat aliter commemorari, nisi ut superferri diceretur.
1470 13, 18| deinceps tamquam stellae commemorata sunt, quantum differunt
1471 12, 22| quia in libro Geneseos commemoratas quidem audimus, ubi autem
1472 12, 13| haec interim sentio sine commemoratione dierum dicere scripturam
1473 12, 24| sive quid aliud, quod a me commemoratum non est, tantus vir ille
1474 12, 22| deus, sicut alia multa non commemoravit, ut Cherubim et Seraphim,
1475 10, 14| perturbor, cum eas reminiscendo commemoro; et antequam recolerentur
1476 12, 17| non nisi sola visibilia commendanda iudicaret. terram vero invisibilem
1477 11, 27| in silentio, memoriaeque commendans coepit edere illam vocem,
1478 10, 14| et amarus: cum memoriae commendantur, quasi traiecta in ventrem
1479 7, 7 | ecclesiae tuae Catholicae commendaret auctoritas, viam te posuisse
1480 10, 14| ipsa sibi haec etiam non commendata retinuit. ~
1481 10, 8 | attigerit, et si quid aliud commendatum et repositum est, quod nondum
1482 10, 14| suarum sentiens, memoriae commendavit, aut ipsa sibi haec etiam
1483 13, 17| sinantur aquae, ut in se comminuantur fluctus earum, atque ita
1484 2, 8 | etiam solus, si satis esset, committere illam iniquitatem, qua pervenirem
1485 12, 4 | speciosum mundum faceres, ita commode hominibus intimatam, ut
1486 1, 16| turpitudinem verba ista commodius discuntur, sed per haec
1487 8, 6 | itaque Nebridium cupiditas commodorum eo traxit -- maiora enim
1488 3, 11| videram -- etiam tum fuisse commotum quam ipso somnio, quo feminae
1489 12, 17| anima hominis et corpus), communem omnium rerum invisibilium
1490 11, 23| hominibus videre in parvo communes notitias rerum parvarum
1491 12, 25| esse quod omnium est, a communi propellitur ad sua, hoc
1492 6, 2 | daret egentibus, et sic communicatio dominici corporis illic
1493 6, 14| praedivites, Romanianus maxime communiceps noster, quem tunc graves
1494 12, 25| omnium nostrum, quod ad eius communionem publice vocas, terribiliter
1495 7, 1 | corruptibili et violabili et commutabili praeponebam: quoniam quidquid
1496 10, 25| dominus deus animi tu es, et commutantur haec omnia, tu autem incommutabilis
1497 7, 2 | ab eis corrumperetur et commutaretur in deterius, ut a beatudine
1498 12, 12| temporum propter ordinatas commutationes motionum atque formarum. ~
1499 10, 7 | haereo corpori et vitaliter compagem eius repleo. non ea vi reperio
1500 5, 3 | retinebam, ex eis quaedam comparabam illis Manichaeorum longis
1501 11, 16| intervalla temporum, et comparamus sibimet, et dicimus alia
1502 5, 14| magisque considerans atque comparans iudicabam. itaque Academicorum
1503 3, 5 | quam Tullianae dignitati compararem. tumor enim meus refugiebat
1504 11, 4 | scientia nostra scientiae tuae comparata ignorantia est. ~
1505 11, 4 | sicut tu conditor eorum, quo comparato nec pulchra sunt nec bona
1506 11, 6 | aeternum verbum tuum. at illa comparavit haec verba temporaliter
1507 11, 11| stantis aeternitatis, et comparet cum temporibus numquam stantibus,
1508 13, 17| quoniam ex nostra infirmitate compatimur ad subveniendum indigentibus,
1509 3, 2 | patitur, miseria, cum aliis compatitur, misericordia dici solet.
|