Book, Chapter

 1510   1, 7 |           videmus, instrusisti sensibus, compegisti membris, figura decorasti,
 1511   6, 7 |              patrem eius erat exorta. et compereram, quod circum exitiabiliter
 1512   7, 17|           corporis. quae se quoque in me comperiens mutabilem, erexit se ad
 1513  13, 22|               anima vivens bene vivendo, completumque fuerit verbum tuum, quo
 1514   5, 6 |                qua volumina latine atque composite conscripta erant, et quia
 1515  11, 14|              proferendum vel cogitatione comprehenderit? quid autem familiarius
 1516  10, 16|              quis tandem indagabit? quis comprehendet, quomodo sit? Ego certe,
 1517   5, 10|               nec aliquid veri ab homine comprehendi posse decreverant. ita enim
 1518  11, 26|                 ad brevem. sed neque ita comprehenditur certa mensura temporis,
 1519  12, 22|                  fecit caelum et terram, comprehensa sunt omnia, quid de aquis
 1520   4, 16|             putans quidquid esset omnino comprehensum, sic intellegere conarer,
 1521   5, 6 |                 ei nolle adquiescere, si compto atque uberi sermone promeretur.
 1522   9, 13|               qua triumphatus est hostis computans delicta nostra, et quaerens,
 1523  12, 16|              obstrepant sibi: persuadere conabor, ut quiescant, et viam praebeant
 1524  12, 25|                 dixit omnia, cuius dicta conamur exponere. ~
 1525   8, 7 |            animam meam, ut sequeretur me conantem post te ire? et renitebatur,
 1526   5, 10|         sacrilegia sequebantur. cum enim conaretur animus meus recurrere in
 1527   3, 7 |          quisquam stomacheretur non sibi concedi quod venale proponere, quia
 1528  12, 16|             tacet veritas tua, vera esse concedunt. nam qui haec negant, latrent
 1529  13, 38|               bene faciendum, posteaquam concepit de spiritu tuo cor nostrum;
 1530  10, 35|               cum enim huiuscemodi rerum conceptaculum fit cor nostrum et portat
 1531   8, 2 |                fidei, quae verbis certis conceptes retentisque memoriter, de
 1532  11, 18|              animo concepta. quae rursus conceptiones iam sunt, et eas praesentes
 1533   1, 7 |                 quod si et in iniquitate conceptus sum, et in peccatis mater
 1534   5, 10|           virgine arbitrabar, nisi carni concerneretur. concerni autem et non coinquinari
 1535   5, 10|                nisi carni concerneretur. concerni autem et non coinquinari
 1536  13, 24|                 in hac enim benedictione concessam nobis a te facultatem ac
 1537   3, 8 |         ordinasti; vel inmoderate utendo concessis rebus vel in non concessa
 1538  10, 30|            coniugio melius aliquid, quam concessisti, monuisti. et quoniam dedisti,
 1539   6, 7 |              uteretur: cessit ille atque concessit. et audire me rursus incipiens,
 1540   7, 1 |                  eum non dirrumpendo aut concidendo, sed implendo eum totum:
 1541   7, 6 |               illa reluctatio mea soluta concidit: et primo Firminum ipsum
 1542   3, 9 |                  sociale consortium; cum conciliantur aliqua in usum vitae congrua,
 1543   4, 13|                  est quod nos allicit et concilliat rebus, quas amamus? nisi
 1544   9, 7 |          celebrare, magno studio fratrum concinentium vocibus et cordibus. nimirum
 1545   4, 3 |            interrogantis rebus factisque concineret. Et hoc quidem ab illo vel
 1546   7, 20|                ex illis libris eum posse concipi, si eos solos quisque didicisset. ~
 1547  13, 20|                                CAPUT 20 ~Concipiat et mare et pariat opera
 1548  13, 32|          subicitur appetitus actiones ad concipiendam de ratione mentis recte
 1549   4, 7 |                 consilium. portabam enim concisam et cruentam animam meam,
 1550   6, 15|               eram, cor, ubi adhaerebat, concisum et vulneratum mihi erat
 1551   1, 16|                  et vide, quemadmodum se concitat ad libidinem quasi caelesti
 1552   8, 12|                te esse conversum. itaque concitus redii in eum locum, ubi
 1553  10, 34|              aures fraternae ac piae, ut concludamus temptationes concupiscentiae
 1554  13, 15|        extendisti firmamentum libri tui, concordes utique sermones tuos, quos
 1555   9, 9 |                  familiae disciplinam et concordiae suorum consulens, proditas
 1556  12, 11|        egrediendi in aliud, mentem puram concordissime unam stabilimento pacis
 1557   9, 11|                viri sui. quia enim valde concorditer vixerant, id etiam volebat,
 1558  13, 33|                quae antea fuerit, sed de concreata, id est simul a te creata
 1559  13, 32|              portat, aquarum exhalatione concrescit. videmus terrenis animalibus
 1560  12, 27|             miserere, ne inplumem pullum conculcent qui transeunt viam, et mitte
 1561   3, 4 |                inmortalitatem sapientiae concupiscebam aestu cordis incredibili,
 1562   8, 12|             providentiam ne feceritis in concupiscentiis. nec ultra volui legere,
 1563   3, 3 |                  parietes ecclesiae tuae concupiscere, et agere negotium procurandi
 1564   8, 5 |               quod legeram, quomodo caro concupisceret adversus spiritum et spiritus
 1565  10, 23|                 volunt, sed quoniam caro concupiscit adversus spiritum et spiritus
 1566   8, 10|              facultas aperitur, si omnia concurrant in unum articulum temporis,
 1567   9, 11|            subtracta a praesentibus. nos concurrimus, sed cito reddita est sensui,
 1568  10, 35|                  et tamen sicubi iaceat, concurrunt, ut contristentur, ut palleant.
 1569   7, 2 |                et omnes, qui audiebamus, concussi sumus: quid erat tibi factura
 1570   1, 16|                templa caeli summo sonitu concutit. ego homuncio id non facerem?
 1571   8, 5 |                  in longum ibat. frustra condelectabatur legi tuae secundum interiorem
 1572   7, 21|             videat et teneat: quia, etsi condelectetur homo legi dei secundum interiorem
 1573   7, 5 |                enim esset omnipotens, si condere non posset aliquid boni,
 1574   9, 13|             corpus sumptiose contegi aut condi aromatis, aut monumentum
 1575  12, 15|                non aliqua nova voluntate condidisse creaturam, nec scientam
 1576   3, 6 |                videmus ibi, quia tu ista condidisti nec in summis tuis conditionibus
 1577   1, 11|                iam signo crucis eius, et condiebar eius sale iam inde ab utero
 1578   2, 6 |             pomorum intravit in os meum, condimentum ibi facinus erat. et nunc,
 1579   4, 8 |               ipsa rarissima dissensione condire consensiones plurimas; docere
 1580   6, 8 |              talia, quidam eius amici et condiscipuli, cum forte de prandio redeuntibus
 1581  10, 34|                  ac periculosa dulcedine condit vitam saeculi caecis amatoribus.
 1582  13, 30|              naturamque aliam non abs te conditam tibique contrariam in inferioribus
 1583  12, 28|                intellegit exordium rerum conditarum, et sic accipit: in principio
 1584  12, 19|              conplexione factarum omnium conditiarumque naturarum. et verum est,
 1585  12, 23|              enim quaerimus de creaturae conditione, quid verum sit, aliter
 1586   7, 3 |                   quando totus angelus a conditore optimo factus esset? his
 1587   1, 20|                  excellentissimo, optimo conditori et rectori universitatis,
 1588  12, 17|            nomine saepe appellari solet, conditus atque perfectus est? quid?
 1589   1, 9 |                in aliqua quaestiuncula a condoctore suo victus esset, magis
 1590  10, 8 |               consequentibus, et cedendo conduntur, iterum cum voluero processura.
 1591   6, 6 |                 mihi esse; et dolebam et conduplicabam ipsum male; et si quid adrisset
 1592  10, 19|            quidquid aliud occurrerit non conectitur, quia non cum illo cogitari
 1593  12, 5 |                  dicit humana cogitatio, conetur eam vel nosse ignorando
 1594  10, 3 |                   inter eos utique, quos conexos sibimet unum facit), ego
 1595   6, 4 |              tuis, qui medicamenta fidei confecisti, et sparsisti super morbos
 1596   5, 6 |                curas quaestionum mearum, conferendo familiariter et accipiendo
 1597   5, 3 |                  mendacia scilicet in te conferentes, qui veritas es, et immutantes
 1598   8, 1 |                mihi ut proferret volebam conferenti secum aestus meos, quis
 1599   6, 14|                 si quid habere possemus, conferremus in medium, unamque rem familiarem
 1600  10, 6 |                 foris intus cum veritate conferunt. veritas enim dicit mihi:
 1601  10, 6 |           quaecumque in eadem sunt, idem confessa sunt. interrogavi mare et
 1602   9, 7 |               inmundi vexabant spiritus, confessis eisdem daemonibus, sanabantur,
 1603   5, 9 |               sicut iam recordatus atque confessus sum. sed in dedecus meum
 1604   9, 8 |                respexit foeditatem suam, confestimque damnavit atque exuit. sicut
 1605   6, 10|                praetorianis codices sibi conficiendos curaret; sed consulta iustitia,
 1606  11, 3 |              dicit, et ego statim certus confidenter illi homini tuo dicerem:
 1607   1, 16|                haec verba turpitudo ista confidentius perpetratur. non accuso
 1608   8, 5 |               carnalis, illa spiritalis, confilgebant inter se, atque discordando
 1609   6, 3 |                   et magis magisque mihi confirmabatur omnes versutarum calumniarum
 1610  11, 2 |               tuae, filium hominis, quem confirmasti tibi mediatorem tuum et
 1611  12, 16|                  hac, et conformes atque confirmes in aeternum, deus meus,
 1612   4, 1 |                  autem infirmi et inopes confiteamur tibi. ~
 1613   7, 6 |             inpia deliramenta reieceram. confiteantur etiam hinc tibi de intimis
 1614   8, 2 |               magnam laudem gratiae tuae confitendam tibi, quemadmodum ille doctissimus
 1615   4, 6 |                  quaerendi nunc est, sed confitendi tibi. miser eram, et miser
 1616  10, 3 |                  sum. volunt ergo audire confitente me, quid ipse intus sim,
 1617  12, 18|          suspenderit. quae mihi ardenter confitenti, deus meus, lumen oculorum
 1618   5, 7 |           pulchrior est enim temperantia confitentis animi, quam illa, quae nosse
 1619   4, 14|        gubernabar abs te. et unde certus confitior tibi, quod illum in amore
 1620   6, 14|                   unamque rem familiarem conflaremus ex omnibus, ut per amicitiae
 1621   6, 5 |              multa quae legeram inter se confligentium philosophorum, extorquere
 1622   4, 4 |             nimis carum, coaevum mihi et conflorentem flore adulescentiae. mecum
 1623  11, 29|                 animae meae, donec in te confluam purgatus et liquidus igne
 1624   9, 12|                 Premebam oculos eius; et confluebat in praecordia mea maestitudo
 1625  13, 21|                  praetereunte saeculo et conformatur ei. Verbum autem, deus,
 1626  12, 16|       dispersione et deformitate hac, et conformes atque confirmes in aeternum,
 1627  13, 2 |                  non aequaliter et tamen conformis formae aequali tibi? sicut
 1628  10, 31|                 in eo, qui me confortat. conforta me, ut possim, da quod iubes
 1629  13, 26|           penuriam pati novit in te, qui confortas eum. scitis enim, inquit,
 1630  10, 43|       solitudinem, sed prohibuisti me et confortasti me dicens: Ideo Christus
 1631   6, 14|              dissiluit in manibus, atque confractum et abiectum est. inde ad
 1632   6, 6 |                  baculo disciplinae tuae confringebas ossa mea. Recedant ergo
 1633   1, 18|                  enuntiarent, reprehensi confundebantur; si autem libidines suas
 1634   8, 4 |               infirma mundi elegisti, ut confunderes fortia, et ignobilia huius
 1635  13, 19|                 dominum, ite post eum et confundite fortia, ite post eum, speciosi
 1636  12, 17|               quod in ea iam essent ista confusa, nondum qualitatibus formisque
 1637  12, 20|                  deus informem materiam, confuse habentem caelum et terram,
 1638  12, 17|               alius, eandem informitatem confusionemque materiae, caeli et terrae
 1639   6, 9 |             illam domum translata causa, confusisque turbis, quae de illo triumphare
 1640   2, 2 |          caligine libidinis. utrumque in confuso aestuabat et rapiebat inbecillam
 1641  12, 20|                creaturae corporalis, ubi confusum adhuc erat caelum et terra,
 1642  11, 31|             meorum? sana oculos meos, et congaudeam luci tuae. certe si est
 1643   3, 2 |           misereor, sed tunc in theatris congaudebam amantibus, cum sese fruebantur
 1644   6, 7 |                                 CAPUT 7 ~Congemescebamus in his, qui simul amice
 1645   8, 12|              alta consideratio traxit et congessit totam miseriam meam in conspectu
 1646   8, 10|               malas mentes in uno homine congfligere putabunt, et non erit verum
 1647   7, 1 |        tenderetur, vel diffunderetur vel conglobaretur vel tumeret, vel tale aliquid
 1648   7, 1 |               dimota in ictu oculi, ecce conglobata rursus aderat, et inruebat
 1649   7, 7 |         occurrebant undique acervatim et conglobatim cernenti, cogitanti autem
 1650  10, 1 |             Cognoscam te, cognitor meus, congoscam sicut et cognitus sum. virtus
 1651  10, 4 |                 quo fructu id volunt? an congratulari mihi cupiunt, cum audierint.
 1652   8, 6 |                 dicebat, atque illis pie congratulati sunt et conmendaverunt se
 1653  13, 26|                   unde gaudeat, video et congratulor ei valde. acceperat enim
 1654   5, 12|                rhetoricam: et prius domi congregare aliquos, quibus et per quos
 1655  13, 17|                 nisi tu, qui dixisti, ut congregarentur aquae in congregationem
 1656  13, 34|                  qui eis subderentur, et congregasti societatem infidelium in
 1657  13, 32|                 graves fluitant. videmus congregatarum aquarum speciem per campos
 1658  13, 17|                  congregarentur aquae in congregationem unam, et appareret arida,
 1659  13, 23|            constitutionem vocasti, neque congregationis aquarum, quod est mare:
 1660   6, 9 |             venerant: tenent, adtrahunt, congregatis inquilinis fori tamquam
 1661  13, 17|                           CAPUT 17 ~Quis congregavit amricantes in societatem
 1662   3, 7 |               quibus partibus personisve congruat, in illis offenduntur, hic
 1663   3, 8 |              omnis pars universo suo non congruens. Cum autem deus aliquid
 1664  10, 33|                locum, et vix eis praebeo congruentem. aliquando enim plus mihi
 1665   1, 17|               eminebat verbis sententias congruenter vestientibus. Ut quid mihi
 1666   1, 7 |               quidem uberibus, sed escae congruenti annis meis ita inhians,
 1667   2, 5 |           omnibus, et in contactu carnis congruentia valet plurimum, ceterisque
 1668   5, 6 |        affectuque disputantis, et verbis congruentibus atque ad vestiendas sententias
 1669   8, 12|         placitoque ac proposito bono (et congruentissimo suis moribus, quibus a me
 1670   5, 6 |               sapiens anima, quia vultus congruus et decorum eloquium. illi
 1671   2, 3 |               studia doctrinae. ita enim conicio recolens, ut possum, mores
 1672   1, 7 |               egisse ex aliis infantibus conieci, quamquam ista multum fida
 1673   8, 6 |               sobrio pudore iratus sibi, coniecit oculos in amicum et ait
 1674   6, 3 |             auderet? -- discedebamus; et coniectabamus eum parvo ipso tempore,
 1675   8, 12|           silentio capitulum, quo primum coniecti sunt oculi mei: non in comissationibus
 1676   1, 7 |                quamquam ista multum fida coniectura sit, piget me adnumerare
 1677   7, 6 |                artem futura praevidendi, coniecturas autem hominum habere saepe
 1678   8, 1 |                  congruere cogebar vitae coniugali, cui deditus obstringebar.
 1679   8, 1 |                  me prohibebat apostolus coniugari, quamvis exhortaretur ad
 1680   6, 12|                 illi exemplis eorum, qui coniugati coluissent sapientiam, et
 1681   6, 13|                 dante operam, quo me iam coniugatum baptismus salutaris ablueret,
 1682   6, 11|         dignissimi sapientiae studio cum coniugibus dediti fuerunt. Cum haec
 1683   7, 6 |                 factum esse, ut cum iste coniugis, ille autem ancillae dies
 1684   6, 12|              coeperat et ipse desiderare coniugium, nequaquam victus libidine
 1685   9, 11|                  coniuncta terra amborum coniugum terra tegeretur. quando
 1686   9, 11|         transmarinam peregrinationem, ut coniuncta terra amborum coniugum terra
 1687  10, 43|                et pax est, per iustitiam coniunctam deo evacuaret mortem iustificatorum
 1688  10, 43|               verbum tuum remotum esse a coniunctione hominis et desperare de
 1689   8, 12|              ulla turbulenta cunctatione coniunctus est. inde ad matrem ingredimur,
 1690  12, 23|              Moysen dixisse arbitrantur. coniungar autem illis, domine, in
 1691  12, 15|                  est. haec colligo atque coniungo, et invenio deum meum, deum
 1692   1, 7 |        intuebatur pallidus amaro aspectu conlactaneum suum. Quis hoc ignorat?
 1693   9, 3 |               tunc ipse, Nebridius autem conlaetabatur. quamvis enim et ipse nondum
 1694   8, 3 |              referatur in thesauros tuos conlaetantibus vicinis mulieri, quae invenit:
 1695   8, 2 |                 sonitu per ora cunctorum conlaetantium: Victorinus, Victorinus.
 1696   7, 19|             cognoscens, Catholicae fidei conlaetatus et contemperatus est. ego
 1697   5, 7 |               eum, quod utique cupiebam, conlatis numerorum rationibus, quas
 1698   5, 6 |              promittebant, cuius adventu conlatoque conloquio facillime mihi
 1699   4, 14|           contemplationis meae, et nullo conlaudatore mirabar. ~
 1700   1, 17|                prae multis coaetaneis et conlectoribus meis? nonne ecce illa omnia
 1701   3, 1 |           perveni ad vinculum fruendi et conligabar laetus aerumnosis nexibus,
 1702   8, 8 |            membra non habeant aut ea vel conligata vinculis vel resoluta languore
 1703  13, 9 |             domum domini ibimus. ibi nos conlocabit voluntas bona, ut nihil
 1704   9, 6 |                inseruntur ibi ex persona conlocutoris mei, cum esset in annis
 1705   9, 10|           instaurabamus nos navigationi. conloquebamur ergo soli valde dulciter;
 1706   6, 7 |                  Alypio et Nebridio esta conloquebar. quorum Alypius ex eodem
 1707   9, 11|              amicis meis materna fiducia conloquebatur quodam die, de contemtu
 1708   6, 14|             amici agitaveramus animo, et conloquentes ac detestantes turbulentas
 1709   8, 6 |               volebat, et consedimus, ut conloqueremur. et forte supra mensam lusoriam,
 1710   1, 9 |                 cum in certamine pilae a conlusore meo superabar? ~
 1711   9, 12|    interblandiens appellabat me pium; et conmemorabat grandi dilectionis affectu,
 1712  11, 14|        familiarius et notius in loquendo conmemoramus quam tempus? et intellegimus
 1713   9, 4 |             quando mihi sufficiat tempus conmemorandi omnia magna erga nos beneficia
 1714  12, 13|               erant super abyssum, neque conmemorantem, quanto die feceris haec,
 1715   9, 11|                  ad illam felicitatem et conmemorari ab hominibus, concessum
 1716  12, 22|               sed tamen bonum: non autem conmemorasse scripturam, quod hanc informitatem
 1717  13, 12|                  nos ipsos anima nostra, conmemorati sumus tui, domine, de terra
 1718   9, 10|                 non conparatione, sed ne conmemoratione quidem digna videretur,
 1719  10, 3 |                nam illum fructum vidi et conmemoravi. sed quis adhuc sim, ecce
 1720   9, 12|               meum, nec faciebas, credo, conmendans memoriae meae vel hoc uno
 1721   6, 4 |           tamquam regulam diligentissime conmendaret, saepe in popularibus sermonibus
 1722  10, 31|         percipitur; et quia esca nos non conmendat deo, et ut nemo nos iudicet
 1723   5, 14|               ecclesia mihi a parentibus conmendata, donec aliquid certi eluceret,
 1724   7, 21|             illac verum legeram, hac cum conmendatione gratiae tuae dici: ut qui
 1725   8, 6 |                 pie congratulati sunt et conmendaverunt se orationibus eorum, et
 1726   5, 9 |                 portans omnia mala, quae conmiseram et in te et in me et in
 1727   6, 9 |             illius adulescentis, qui rem conmiserat. puer vero erat ante ostium,
 1728   9, 8 |               curam dominicarum filiarum conmissam diligentur gerebat, et erat
 1729   8, 10|                   addo et quartum, an ad conmittendum adulterium, si et inde simul
 1730  10, 40|                  interrogans, alia mecum conmixta sentiens, ipsosque nuntios
 1731   3, 6 |             diaboli, et viscum confectum conmixtione syllabarum nominis tui et
 1732   3, 8 |               adipiscendi alicuius extra conmodi, sicut latro viatori, vel
 1733  13, 25|                 consequens tua scriptura conmonet, et dicam nec verebor. vera
 1734  10, 19|              memoria? nam et cum ab alio conmoniti recognoscimus, inde adest.
 1735  10, 43|                  cum illis voluit habere conmunem. hic demonstratus est antiquis
 1736  13, 26|             tamen, inquit, bene fecistis conmunicantes tribulationi meae. hinc
 1737  13, 26|           profectus, nulla mihi ecclesia conmunicavcit in ratione dati et accepti
 1738   4, 4 |        infelicitas, et quidquid cum illo conmunicaveram, sine illo in cruciatum
 1739   1, 8 |           voluntatum enuntiandarum signa conmunicavi; et vitae humanae procellosam
 1740   7, 17|           aeternitatem supra mentem meam conmutabilem. atque ita gradatim a corporibus
 1741  13, 16|                ita sciatur ab inluminato conmutabili. ideoque anima mea tamquam
 1742   7, 5 |           inpotens erat totam vertere et conmutare, ut nihil mali remaneret,
 1743   3, 6 |                  veritas, in qua non est conmutatio nec momenti obumbratio,
 1744  13, 3 |               gratiae tuae, conversa per conmutationem meliorem ad id, quod neque
 1745  10, 31|               his temptationibus cotidie conor resistere, et invoco dexteram
 1746  13, 30|                   quae tu contraheres et conpaginares atque contexeres, cum de
 1747   9, 12|              meus, qui fecisti nos, quid conparabile habebat honor a me delatus
 1748   6, 11|               quaerimus? unde aut quando conparamus? a quibus sumimus? deputentur
 1749   7, 18|              CAPUT 18 ~Et quaerebam viam conparandi roboris, quod esset idoneum
 1750  11, 23|             duodecim, et utrumque tempus conparantes diceremus illud simplum,
 1751   5, 13|              ceterum rerum ipsarum nulla conparatio: nam ille per Manichaeas
 1752   8, 7 |                   tanto exsecrabilius me conparatum eis oderam: quoniam multi
 1753  13, 23|                  positus non intellexit; conparatus est iumentis insensatis
 1754   4, 4 |              natus sum, docere coeperam, conparaveram amicum societate studiorum
 1755   3, 8 |         confitentium, et exaudis gemitus conpeditorum, et solvis a vinculis, quae
 1756  13, 30|                nec fecisse te nec omnino conpegisse, sicut omnis carnes et minutissima
 1757   5, 5 |                 sed tamen nondum liquido conpereram, utrum etiam secundum eius
 1758  10, 37|                 meis, quod in me saucium conperero. iterum me diligentius interrogem.
 1759   6, 3 |                 dissolvi. ubi vero etiam conperi ad imaginem tuam hominem
 1760   9, 4 |           perdomueris; et quemadmodum me conplanaveris, humilitatis montibus et
 1761  13, 4 |                  ut tamquam tuum gaudium conpleatur ex eis? perfecto enim tibi
 1762   6, 13|                 promissa tua in mea fide conpleri animadvertebat. cum sane
 1763  13, 28|            quorum ordinatissimo conventu conpletur universum, quamvis et illa
 1764  12, 19|                  caelum et terram, brevi conplexione factarum omnium conditiarumque
 1765  12, 29|            reperies, quod resumptum arte conponas: et ideo cantus in sono
 1766   6, 5 |          misericordissima pertractans et conponens cor meum, consideranti,
 1767  13, 34|       manifestares et incomposita nostra conponeres -- quoniam super nos erant
 1768  13, 30|               sicut fabricas caelorum et conpositiones siderum, et hoc non de tuo,
 1769  10, 23|          ambulent, ambulent, ne tenebrae conprehendant. Cur autem veritas parit
 1770   4, 11|                te tamen. sed si ad totum conprehendendum esset idoneus sensus carnis
 1771  12, 18|               nitimur hoc indagare atque conprehendere, quod voluit ille quem legimus,
 1772  11, 24|               aliud nostra dimensio sive conprehenderit sive existimaverit, ut dici
 1773   7, 9 |               lucet, et tenebrae eam non conprehenderunt; et quia hominis anima,
 1774  11, 9 |                  miro modo faciens. quis conprehendet? quis enarrabit? quid est
 1775   4, 10|                sensu carnis? aut quis ea conprehendit, vel cum praesto sunt? Tardus
 1776  10, 16|               ecce memoriae meae vis non conprehenditur a me, cum ipsum me non dicam
 1777  12, 17|        huiuscemodi duobus vocabulis esse conprehensam; verum tamen quia non de
 1778  10, 36|               bonis desiderium meum, qui conpressisti a timore tuo superbiam meam
 1779   9, 7 |                 persequendi tamen furore conpressus est. gratias tibi, deus
 1780  13, 30|            dicunt te fecisse necessitate conpulsum, sicut fabricas caelorum
 1781   2, 4 |             facere volui, et feci, nulla conpulsus egestate, nisi penuria et
 1782   9, 4 |               eram, intus in cubili, ubi conpunctus eram, ubi sacrificaveram,
 1783   2, 1 |                contabuit species mea, et conputrui coram oculis tuis, placens
 1784   4, 5 |                 et flere et suspirare et conqueri? an hoc ibi dulce est, quod
 1785   4, 8 |            capiebant animum, conloqui et conridere, et vicissim benivole obsequi;
 1786   7, 12|                 bona essent, quid in eis conrumperetur, non esset. nocet enim corruptio,
 1787   1, 16|                 vix transeunt qui lignum conscenderint? nonne ego in te legi et
 1788   2, 5 |                inopiam rei familiaris et conscientiam scelerum. nec ipse igitur
 1789   4, 10|               quo ibant, ut non sint, et conscindunt eam desideriis pestilentiosis,
 1790   2, 8 |                  meam, nec confricatione consciorum animorum accenderem pruitum
 1791  10, 16|                 imaginem suam in memoria conscribebat, quando id etiam, quod iam
 1792  12, 14|                 Moysen famulum eius ista conscripsit, non hoc voluit intellegi,
 1793   5, 6 |          volumina latine atque composite conscripta erant, et quia aderat cotidiana
 1794   2, 6 |                  fugiens dominum suum et consecutus umbram. o putredo, o monstrum
 1795   8, 6 |                 quid a nobis volebat, et consedimus, ut conloqueremur. et forte
 1796   8, 10|                  vera senserint verisque consenserint, ut dicat eis apostolus
 1797  10, 35|       quemadmodum a me longe est ad ista consensio, ita sit semper longe atque
 1798  10, 30|         delectationem sed etiam usque ad consensionem factumque simillimum. et
 1799   4, 8 |            rarissima dissensione condire consensiones plurimas; docere aliquid
 1800  10, 30|                 ad carnis fluxum, sed ne consentiat quidem. nam ut nihil tale
 1801  12, 17|              materiem intellegendam esse consentiunt. quid? si dicat alius, eandem
 1802   3, 2 |                  tabes et sanies horrida consequebatur. talis vita mea numquid
 1803  13, 25|                domine deus meus, quod me consequens tua scriptura conmonet,
 1804   9, 4 |                 et oleum. Et clamabam in consequenti versu clamore alto cordis
 1805  10, 4 |           peregrinorum, praecedentium et consequentium et comitum viae meae. hi
 1806  13, 19|               faceret, ut vitam aeternam consequeretur: dicat ei magister bonus,
 1807  13, 22|                 conformari huic saeculo, consequetur illud, quod adiunxisti statim
 1808  11, 11|               omne futurum ex praeterito consequi, et omne praeteritum ac
 1809   8, 8 |                  si percussi frontem, si consertis digitis amplexatus sum genu,
 1810  12, 25|           faciemus dominum, cum de animo conservi aliter quam ille docuit
 1811   6, 9 |             securim stans atque admirans considerabat, cum ecce illi, qui missi
 1812  10, 43|                 curam meam, ut vivam, et considerabo mirabilia de lege tua. tu
 1813   5, 7 |               arbitrabar. quae tamen ubi consideranda et discutienda protuli,
 1814   5, 14|               philosophos magis magisque considerans atque comparans iudicabam.
 1815   6, 5 |       pertractans et conponens cor meum, consideranti, quam innumerabilia crederem,
 1816   5, 1 |           animalia nec corporalia per os considerantium ea: ut exsurgat in te a
 1817   7, 20|                priusquam scripturas tuas considerarem, credo voluisti incurrere,
 1818   6, 7 |                qui miserationes tuas non considerat, quae tibi de medullis meis
 1819   9, 13|               manat de concusso sprirtu, consideratione periculorum omnis animae,
 1820   7, 21|           apostolorum tuorum legerem, et consideraveram opera tua et expaveram. ~
 1821   6, 16|                et videtur ex intimo. nec considerebam miser, ex qua vena mihi
 1822  11, 2 |                  laudis, et te bibam, et considerem mirabilia de lege tua ab
 1823   6, 10|          inimicum. ipse autem iudex, cui consiliarius erat, quamvis et ipse fieri
 1824  13, 29|                aequali mecum aeternitate consistit. sic ea, quae vos per spiritum
 1825   9, 8 |                  facis unanimes in domo, consociasti nobis et Euodium iuvenem
 1826   9, 9 |               dormitionem eius in te iam consociati vivebamus percepta gratia
 1827   6, 1 |                  discrimina ipsos nautas consolabatur, a quibus rudes abyssi viatores,
 1828   9, 3 |                  ergo eramus, Verecundum consolantes tristem, salva amicitia
 1829  10, 31|              quae quoniam praesto est ex consolatione munerum tuorum, in quibus
 1830   3, 11|                   tanto post futurum, ad consolationem tunc praesentis sollicitudinis
 1831   4, 4 |              meae, ut apud te servaretur consolationi meae, post paucos dies me
 1832   9, 7 |         Mediolanensis ecclesia genus hoc consolationis et exhortationis celebrare,
 1833   5, 5 |            voluit, sed spiritum sanctum, consolatorem et ditatorem fidelium tuorum,
 1834   3, 6 |                Iesu Christi et paracleti consolatoris nostri spiritus sancti.
 1835  10, 21|                  omnes beatos esse velle consonant, quemadmodum consonarent,
 1836  10, 21|             velle consonant, quemadmodum consonarent, si hoc interrogarentur,
 1837   4, 3 |               quis consulit, mirabiliter consonus negotio saepe versus exiret,
 1838   7, 14|               cessavi de me paululum, et consopita est insania mea; et evigilavi
 1839   1, 7 |                  alimento vitam ducentem consortem non pati. sed blande tolerantur
 1840   9, 3 |              tenebatur, deseri se nostro consortio videbat. nondum Christianus,
 1841  12, 24|               est, tantus vir ille mente conspexerit, cum haec verba promeret,
 1842  12, 29|                 visio est et nimis ardua conspicere, domine, aeternitatem tuam
 1843  10, 6 |              quae facta sunt, intellecta conspiciant, sed amore subduntur eis
 1844  13, 22|               mente quippe renovatus, et conspiciens intellectam veritatem tuam,
 1845   7, 10|              quae facta sunt, intellecta conspicitur. ~
 1846   7, 17|               quae facta sunt intellecta conspiciuntur, sempiterna quoque virtus
 1847   7, 10|     incommutabilem: non hanc vulgarem et conspicuam omni carni, nec quasi ex
 1848   7, 1 |                nec mihimet ipsi vel ipse conspicuus, quidquid non per aliquanta
 1849   5, 12|               mercedem magistro reddant, conspirant multi adulescentes et transferunt
 1850  10, 42|                 similitudinem cordis sui conspirantes et socias superbiae suae
 1851  13, 34|            societatem infidelium in unam conspirationem, ut apparerent studia fidelium,
 1852  10, 37|            omnibus hominibus laudari, an constans et in veritate certissimus
 1853  11, 26|                  versus, nam tot pedibus constant; longi pedes, nam tot syllabis
 1854   4, 11|                 et omnibus suis partibus constet infima universitas. numquid
 1855   8, 7 |                  nollem me adtendere; et constituebas me ante faciem meam, ut
 1856  12, 16|          sequendae quctoritatis nobiscum constituentes illam per sanctum Moysen
 1857  11, 27|             edere longiusculam vocem, et constituerit praemeditando, quam longa
 1858   6, 16|               miserabilibus erroribus et constitues nos in via tua, et consolaris
 1859  12, 26|                  quo ille, eoque loci me constituisses, ut per servitutem cordis
 1860   9, 4 |              domine, singulariter in spe constituisti me. legebam et ardebam,
 1861  13, 23|                  noctis, quae ante caeli constitutionem vocasti, neque congregationis
 1862   4, 16|                  frater sit, aut ubi sit constitutus aut quando natus, aut stet
 1863  10, 31|                 temperata relaxatione et constrictione tenendi sunt. et quis est,
 1864   9, 12|               mollitiam affectus mei, et constringebam fluxum maeoris, cedebatque
 1865   4, 11|         reformabuntur et renovabuntur et constringentur ad te; et non te deponent,
 1866   7, 3 |                videbam, ut non per illam constringerer deum incommutabilem mutabilem
 1867   8, 5 |                  mihi catenam fecerat et constrinxerat me. quippe voluntate perversa
 1868  13, 30|                  moenia molireris, ut ea constructione devincti adversus te iterum
 1869   8, 5 |             facta est consuetudo, et dum consuetudini non resistur, facta est
 1870  10, 19|               quia non cum illo cogitari consuevit; ideoque respuitur, donec
 1871  11, 5 |                factum sit, ut ille intus consulat praesidentem sibi veritatem,
 1872   8, 4 |                 sonuisti, cum Paulus pro consule, per eius militiam debellata
 1873  10, 40|               permanens, quam de omnibus consulebam, an essent, quid essent,
 1874   4, 3 |               mathematicos vocant, plane consulere non desistebam, quod quasi
 1875  10, 40|              visa mea, quae potui, teque consulerem? lustravi mundum foris sensu,
 1876   7, 6 |         saecularis spes eius intumuerat, consuleret, quid mihi secundum suas
 1877   6, 10|                conficiendos curaret; sed consulta iustitia, deliberationem
 1878   4, 3 |       ambiguitate appareret, quae ab eis consultis vera dicerentur, forte vel
 1879   7, 6 |             universitatis, consulentibus consultisque nescientibus occulto instinctu
 1880   7, 6 |                et illius ipsae essent -- consuluisset, ut eidem quoque vera proferrem,
 1881  10, 26|               audiunt. omnes unde volunt consulunt, sed non semper quod volunt
 1882   5, 3 |                 ut tu, deus, ignis edax, consumas mortuas curas eorum, recreans
 1883  11, 28|           memoria, donec tota expectatio consumatur, quum tota illa actio finita
 1884   9, 2 |              sicut cibum assolet, amando consumentem. Sagittaveras tu cor nostrum
 1885   6, 11|               corporis etiam vita animae consumeretur. quid cunctamur igitur,
 1886  11, 28|                 Sed quomodo minuitur aut consumitur futurum, quod nondum est,
 1887  10, 4 |            nequaquam deserens coepta tua consumma imperfecta mea. Hic est
 1888  12, 28|             intellegunt: sed alius, unde consummaretur intellegibilis sensibilisque
 1889  13, 20|                 et post initii verbum in consummationem respiceret. ~
 1890  11, 27|              crescente praeterito, donec consumptione futuri sit totum praeteritum. ~
 1891   4, 6 |                  timebam; et eam repente consumpturam omnes homines putabam, quia
 1892   9, 7 |                  populus maeroris taedio contabesceret, institutum est: ex illo
 1893   2, 6 |                  tristitia rebus amissis contabescit, quibus se oblectabat cupiditas,
 1894   2, 1 |                 et umbrosis amoribus, et contabuit species mea, et conputrui
 1895   4, 15|                et falsae opiniones vitam contaminant, si rationalis mens ipsa
 1896   7, 2 |                sermo servienti liber, et contaminatae purus, et corruptae integer,
 1897  10, 37|                 animus, utrum eas habens contemnat, possunt et dimitti, ut
 1898   2, 3 |                  non tacebas, et in illa contemnebaris a me, a me, filio eius,
 1899  10, 36|                  Numquid etiam hoc inter contemnenda deputabimus, aut aliquid
 1900   5, 12|            amplectendo mundum fugientem, contemnendo te, manentem et revocantem,
 1901   7, 19|                  ex virgine (ad exemplum contemnendorum terporalium prae adipiscenda
 1902   6, 13|                  tu demonstrabas ei, sed contemnens ea. dicebat enim descernere
 1903   5, 8 |               gemitu implebat aures tuas contemnentis ista, cum et me cupiditatibus
 1904   5, 9 |                 cuius munere talis erat, contemneres et repelleres ab auxilio
 1905   6, 12|               ideo nulla molestia facile contemneret, et delectiones consuetudinis
 1906  10, 38|                  gloriatur: non enim eam contemnit, cum gloriatur. ~
 1907   7, 19|          Catholicae fidei conlaetatus et contemperatus est. ego autem aliquanto
 1908  13, 14|                in domino: mane astabo et contemplabor; semper confitebor illi.
 1909   7, 20|                 per tenebras animae meae contemplari non sinerer, certus esse
 1910   8, 4 |                  huius mundi elegisti et contemptibilia, et ea quae non sunt, tamquam
 1911  10, 35|              quam multis minutissimis et contemptibilibus rebus curiositas cotidie
 1912   8, 5 |              solebam propterea me nondum contempto saeculo servire tibi, quia
 1913   5, 13|                rerum autem incuriosus et contemptor adstabam: et delectabar
 1914   9, 10|                  praestitit, ut te etiam contemta felicitate terrena servum
 1915   9, 11|             conloquebatur quodam die, de contemtu vitae huius et bono mortis,
 1916   4, 15|                 dici: cur errat deus? et contendabam magis inconmutabilem tuam
 1917  12, 25|               domini dei nostri luce non contendamus, cur de proximi cogitatione
 1918   7, 6 |               vim in rerum natura habere contendant, colligi tamen humana observatione
 1919   8, 10|                plene nolebam. ideo mecum contendebam et dissipabar a me ipso,
 1920  12, 25|               cur de proximi cogitatione contendimus, quam sic videre non possumus,
 1921  12, 15|                  quid tandem falsum esse contenditis? an quia erat informis materies,
 1922   1, 5 |                  cordis mei? non iudicio contendotecum, qui veritas es; et ego
 1923   7, 8 |                   aciesque conturbata et contenebrata mentis meae acri collyrio
 1924   4, 4 |                et defungitur. Quo dolore contenebratum est cor meum, et quidquid
 1925   2, 2 |                  procreandorum liberorum contenta, sicut praescribit lex tua,
 1926  10, 23|                  in id quod valent eoque contenti sunt, quia illud, quod non
 1927   8, 12|                  et inpudicitiis, non in contentione et aemulatione, sed induite
 1928   4, 1 |                ad theatricos plausus, et contentiosa carmina, et agonem coronarum
 1929   8, 6 |              libris, quorum professio me conterebat. tum vero arridens, meque
 1930  10, 43|            fieret et habitaret in nobis. Conterritus peccatis meis et mole miseriae
 1931   8, 1 |          vanitate; transcenderam eam, et contestante universa creatura, inveneram
 1932   8, 3 |                 si eas semper habuisset? contestantur enim et cetera, et plena
 1933   3, 7 |                  sensu non valent causas contexere saeculorum priorum aliarumque
 1934  13, 30|        contraheres et conpaginares atque contexeres, cum de hostibus victis
 1935  11, 26|             carmen est, nam tot versibus contexitur; longi versus, nam tot pedibus
 1936  10, 8 |                alias atque alias et ipse contexo praeteritis; atque ex his
 1937   9, 11|              quibus poterat explicasset, conticuit et ingravescente morbo exercebatur.
 1938   8, 6 |              deambulatum in hortos muris contiguos; atque illic, ut forte combinati
 1939  10, 30|                CAPUT 30 ~Iubes certe, ut contineam a concupiscentia carnis
 1940   1, 3 |               non opus habes, ut quoquam continearis, qui contines omnia, quoniam
 1941   9, 12|                 et dimisi lacrimas, quas continebam, ut effluerent quantum vellent,
 1942  10, 11|                atque indisposite memoria continebat, cogitando quasi colligere
 1943   5, 7 |              essent, ut Manichaei libris continebatur, an certe vel par etiam
 1944   1, 3 |               omnia, quoniam quae imples continendo imples? non enim vasa, quae
 1945   6, 12|                 spreverat, et deinde iam continentissime vivebat. ego autem resistebam
 1946  13, 21|               prodest nisi iam fidelibus continere se ab amore huius saeculi,
 1947  12, 27|             supra et infra, quibus omnia continerentur; et cum audiunt: dixit deus:
 1948   1, 6 |           haberent vias transeundi, nisi contineresea. et quoniam anni tui non
 1949   1, 3 |                 quoquam continearis, qui contines omnia, quoniam quae imples
 1950   4, 3 |           peccare, ne quid tibi deterius contingat. quam totam illi salubritatem
 1951  11, 27|             coepit sonare et adhuc sonat continuato tenore sine ulla distinctione:
 1952   9, 10|                 super omnia manentem, se continuetur hoc et subtrahantur aliae
 1953   9, 8 |                 terrenorum, ad usus tuos contorquens profunda torrentis, fluxum
 1954  10, 8 |                 nihil tum gustando neque contractando, sed reminiscendo antepono.
 1955  11, 15|                vix ad unius diei spatium contractum est. sed discutiamus etiam
 1956   9, 2 |                subdolam velut consulendo contradicentem, et sicut cibum assolet,
 1957   8, 11|             dimidius, non tamquam libere contradicentes eundo in obviam, sed velut
 1958   7, 17|              consuetudine, subtrahens se contradicentibus turbis phantasmatum, ut
 1959   8, 5 |                 perveneram. et quis iure contradiceret, cum peccantem iusta poena
 1960   9, 2 |                  omnis ex lingua subdola contradicitionis flatus inflammare nos acrius
 1961  12, 25|              meus, in cuius sinu non est contradictio, plue mihi mitigationes
 1962  12, 16|               inter confessiones meas et contradictiones eorum. ~
 1963  12, 25|             veritas, adtende, quid dicam contradictori huic, adtende; coram te
 1964  12, 16|                   et tamen nobis aliquid contradicunt, ita loquor. tu esto, deus
 1965  13, 30|               creata et aliunde, quae tu contraheres et conpaginares atque contexeres,
 1966  10, 38|            privatam quandam excellentiam contrahit emendicata suffragia: temptat,
 1967   8, 2 |               contra Neptunum et Venerem contraque Minervam tela tenuerant,
 1968  10, 35|               curiositas autem etiam his contraria temptandi causa, non ad
 1969   8, 10|             filius Adam. Nam si tot sunt contrariae naturae, quot voluntates
 1970  13, 30|                  abs te conditam tibique contrariam in inferioribus mundi locis
 1971   8, 10|            adversari sibi sentiunt, duas contrarias mentes, de duabus contrariis
 1972  10, 14|                sum memor. aliquando et e contrario tristitiam meam transactam
 1973   4, 6 |                 quis affectus nimis huic contrarius ortus erat, et taedium vivendi
 1974   5, 9 |                  inimicitias, quas tecum contraxeram peccatis meis. quomodo enim
 1975   9, 13|                 debita sua, si qua etiam contraxit per tot annos post aquam
 1976   7, 20|                  curantibus digitis tuis contrectarentur vulnera mea, discernerem
 1977  10, 12|               aut olent aut gustatae aut contrectatae sunt. audivi sonos verborum,
 1978  10, 36|             super ambitiones saeculi, et contremunt fundamenta montium. itaque
 1979   7, 21|               sacrificium tuum, spiritum contribulatum, cor contritum et humiliatum,
 1980   3, 2 |             amittebant, quasi misericors contristabar; et utrumque delectabat
 1981  10, 25|                qualis est, cum laetamur, contristamur, cupimus, metuimus, meminimus,
 1982  10, 37|            delector, et rursus eius malo contristari, cum eum audio vituperare
 1983  10, 34|             requiratur; et si diu absit, contristat animum. O lux, quam videbat
 1984  13, 19|             audisti a magistro bono. sed contristata est terra sterilis, et spinae
 1985  10, 4 |                   cum autem improbat me, contristatur pro me, quia sive approbet
 1986   7, 19|              ambulavit, exhilaratus est, contristatus est, sermocinatus est, non
 1987  10, 35|            sicubi iaceat, concurrunt, ut contristentur, ut palleant. timent etiam,
 1988  10, 37|            ignorat aut bonum est. nam et contristor aliquando laudibus meis,
 1989   8, 12|              haec, et flebam, amarissima contritione cordis mei. et ecce audio
 1990   8, 2 |               cedris Libani, quas nondum contriverat dominus, graviter ruituras
 1991   9, 4 |             gymnasiorum cedros, quas iam contrivit dominus, quam salubres herbas
 1992   8, 11|                 lex domini dei tui. ista controversia in corde meo non nisi de
 1993   6, 4 |               membrorum humanorum figura contruderet. Gaudebam etiam, quod vetera
 1994   8, 6 |                  quando se et tres alios contubernales suos, nimirum apud Treveros,
 1995   4, 16|             solus et intellexi? quas cum contulissem cum eis, qui se dicebant
 1996  10, 37|          vituperetur quam si ego? cur ea contumelia magis mordeor, quae in me
 1997   9, 12|                iaculatum in se durum aut contumeliosum sonum. sed tamen quid tale,
 1998   9, 4 |                quaerunt mendacium: forte conturbantur et evomuissent illud, et
 1999   4, 4 |             quare tristis esset et quare conturbaret me valde, et nihil noverat
 2000  12, 6 |               aversaretur sensum meus et conturbaretur infirmitas hominis; verum
 2001  13, 14|              tristis es, anima, et quare conturbas me? spera in domino; lucerna
 2002   9, 11|           ubicumque: nihil vos eius cura conturbet; tantum illud vos rogo,
 2003  11, 18|                  quaerere, spes mea; non conturbetur intentio mea. si enim sunt
 2004   9, 2 |                cogebat, aut si curari et convalescere potuissem, certe intermittere.
 2005   8, 1 |               inde ablatum posuisti, ubi convalescerem, quia dixisti homini: Ecce
 2006   4, 4 |             distuli omnes motus meos, ut convalesceret prius, essetque idoneus
 2007   5, 10|               cuius domo aegrotaveram et convalueram, sed eis etiam, quos electos
 2008   9, 12|             audito autem, quid ageretur, convenerunt multi fratres ac religiosae
 2009   3, 7 |                  murmuret, quod non apte conveniat; aut in uno die, indicto
 2010   2, 5 |            quendam modum decoris sui, et convenientiam cum his omnibus infimis
 2011  10, 33|           cantantur, cum liquida voce et convenientissima modulatione cantantur, magnam
 2012   5, 13|          explorans eius facundiam, utrum conveniret famae suae, an maior minorve
 2013  13, 24|                  de seminibus gignuntur, convenit verbum: crescite et multiplicamini;
 2014   8, 10|             deliberet quisquam, utrum ad conventiculum eorum pergat an ad theatrum,
 2015  13, 28|            singula, quorum ordinatissimo conventu conpletur universum, quamvis
 2016   4, 11|            carnem tuam? ipsa te sequatur conversam. quidquid per illam sentis,
 2017   6, 2 |             propter eius religiosissimam conversationem, qua in bonis operibus tam
 2018   9, 12|          pristinum sensum ancillam tuam, conversationemque eius piam in te et sancte
 2019   9, 9 |               tuam in corde eius sanctae conversationis fructibus testibus. fuerat
 2020  13, 12|               nobis tenebrae nostrae, et conversi sumus ad te, et facta est
 2021   9, 3 |           veritatis. quem non multo post conversionem nostram et regenerationem
 2022   2, 7 |      misericordia tua, qua donas peccata conversis ad te? qui enim vocatus
 2023   4, 10|                 CAPUT 10 ~Deus virtutum, converte nos et ostende faciem tuam,
 2024   6, 4 |         accusabam. itaque confundebar et convertebar, et gaudebam, deus meus,
 2025   5, 6 |              inhonestos errores meos iam convertebas ante faciem meam, ut viderem
 2026  13, 4 |            bonitatis tuae cohibens atque convertens ad formam, non ut tamquam
 2027   8, 10|                bonam, alteram malam; aut convertentur ad verum et non negabunt,
 2028  13, 1 |                  audirem de longinquo et converterer, et vocantem me invocarem
 2029   7, 5 |                  illa, quod in bonum non converteret? cur et hoc? an inpotens
 2030   4, 4 |               misericordiarum simul, qui convertis nos ad te miris modis, ecce
 2031  10, 35|                  cogitatione atque ad se convertit illa venatio, non deviare
 2032   5, 3 |            quadrupedem et serpentium, et convertunt veritatem tuam in mendacium,