39-alter | alti-biber | bibit-compa | compe-conve | convi-despe | despi-ecule | edaci-exter | extin-gemer | gemin-incur | incut-inter | intim-luden | luder-mutab | mutan-opina | opino-placu | plaga-prope | proph-renit | renov-secut | sedar-subti | subtr-tumul | tunde-vocat | vocem-zeli
Book, Chapter
2033 9, 8 | et acutum ex altera anima convicium, tamquam medicanale ferrum
2034 8, 7 | execusabat. consumpta erant et convicta argumenta omnia: remanserat
2035 9, 13| illa nihil se debere, ne convincatur et obtineatur ab accusatore
2036 3, 12| nullo contra disputante et convincente, quam esset illa secta fugienda:
2037 5, 14| aliquibus documentis Manichaeos convincere falsitatis. quod si possem
2038 5, 5 | dementiam, sicubi falsa dixisse convinceretur, non detestandam longeque
2039 10, 23| quia falli nollent, nolunt convinci, quod falsi sint. itaque
2040 8, 10| improbas eos et redarguis atque convincis eos, sicut in utraque mala
2041 4, 7 | olentibus locis, nec in conviviis apparatis, nec in voluptate
2042 11, 9 | nubilum meum, quod me rursus cooperit deficientem ab ea, caligine
2043 10, 40| amplitudines plenas miris modis copiarum innumerabilium, et consideravi
2044 5, 3 | his rebus multa scripsit copiosissime delitans, et non mihi occurrebat
2045 10, 31| dicere: nec illa res me copiosum faciet nec illa aerumnosum.
2046 2, 4 | animo furem patitur? nec copiosus adactum inopia. et ego furtum
2047 11, 23| ab oriente usque orientem corcuiret. nemo ergo mihi dicat caelestium
2048 3, 8 | non erigamus adversus te cornua falsae libertatis, avaritia
2049 4, 2 | abominatum respondisse, nec si corona illa ita esset inmortaliter
2050 11, 9 | corruptione vitam meam et coronabis me in miseratione et misericordia;
2051 4, 1 | contentiosa carmina, et agonem coronarum faenearum, et spectaculorum
2052 6, 2 | passionis imitatione immolati et coronati sunt martyres. Sed tamen
2053 10, 36| corruptione vitam meam, et corones me in miseratione et misericordia,
2054 10, 25| inveniebam inter imagines rerum corporalium), et veni ad partes eius,
2055 12, 21| praedixit, totam scilicet corpoream mundi molem in duas maximas
2056 12, 21| deus, adhuc materies erat corporearum rerum informis, sine ordine,
2057 12, 20| deus universam istam molem corporei mundi huius, cum omnibus
2058 4, 2 | noveram, qui nisi fulgores corporeos cogitare non noveram. talibus
2059 13, 32| altibus fecundatam, quod aeris corpulentia, quae volatus avium portat,
2060 10, 10| interroges: tactus dicit: si corpulentum non est, non contrectavi,
2061 6, 7 | aperte tibi tribueretur eius correctio, per me quidem illam, sed
2062 11, 26| pronuntietur, quam longior, si correptius. ita carmen, ita pes, ita
2063 9, 3 | essemus, corporali aegritudine correptus, et in ea Christianus et
2064 9, 8 | tribuat, si verbo eius alius corrigatur, quem vult corrigi. ~
2065 10, 34| sicut pater eorum foris corrigebat, sed sicut ipse intus discernebat,
2066 10, 3 | vitam alienam, desidiosum ad corrigendam suam. quid a me quaerunt
2067 9, 8 | alius corrigatur, quem vult corrigi. ~
2068 9, 8 | inimici litigantes plerumque corrigunt. nec tu quod per eos agis,
2069 6, 7 | innexueras litteris tuis: corripe sapientem, et amabit te.
2070 6, 7 | amabit te. At illum ego non corripueram, sed utens tu omnibus et
2071 13, 13| sua, sic et eorum sensus corrumpantur a castitate, quae est in
2072 7, 13| aliquid, quod inrumpat et corrumpat ordinem, quem inposuisti
2073 4, 8 | adulterina confricatione corrumpebatur mens nostra, pruriens in
2074 3, 8 | mentitur iniquitas sibi: sive corrumpendo ac pervertendo naturam suam,
2075 7, 2 | atque in tantum ab eis corrumperetur et commutaretur in deterius,
2076 3, 8 | flagitia in te, qui non corrumperis? aut quae adversus te facinora,
2077 12, 1 | tenemus promissum: quis corrumpet illud? si deus pro nobis,
2078 7, 2 | et contaminatae purus, et corruptae integer, subveniret, sed
2079 10, 30| solum non perpetret istas corruptelarum turpitudines per imagines
2080 7, 4 | esse incorruptibile quam corruptibile, et ideo te, quidquid esses,
2081 7, 2 | et exsecrabilia; si autem corruptibilem, id ipsum iam falsum et
2082 10, 31| indigentiam satietate mirifica, et corruptible hoc indueris incorruptione
2083 2, 1 | foeditates meas, et carnales corruptiones animae meae, non quod eas
2084 9, 1 | cordis mei exhauriens abyssum corruptionis. et hoc erat totum nolle,
2085 10, 27| rupisti surditatem meam: coruscasti, splenduisti et fugasti
2086 13, 26| propter hoc pasceret; per corvum autem dato pascebatur. nec
2087 7, 9 | peccata nostra. qui autem cothurno tamquam doctrinae sublimioris
2088 10, 35| dicere, cum circumquaque cotidianam vitam nostram tam multa
2089 3, 11| quaesisset maestitiae suae cotidianarumque lacrimarum (docendi, ut
2090 10, 31| sufficiat ei. reficimus enim cotidianas ruinas corporis edendo et
2091 7, 7 | adversus dominum in cervice crassa scuti mei, etiam ista infima
2092 5, 10| tetram et deformem sivi crassam, quam terram dicebant, sive
2093 1, 6 | autem idemipse es, et omnia crastina atque ultra omniaque hesterna
2094 11, 13| hodiernus tuus non cedit crastino; neque enim succedit hesterno.
2095 4, 15| neque in corpore, neque mihi creabantur a veritate tua, sed a mea
2096 12, 22| bonum esse quod factum est creabile atque formabile, sed tamen
2097 12, 28| ipsum caelum et terram, creabilem materiam caeli et terrae,
2098 12, 17| inchoationem rerum formabilem creabilemque materiam hic nominibus appellatam,
2099 4, 10| verbo enim tuo, per quod creantur, ibi audiunt: hinc et huc
2100 7, 5 | institueret, unde omnia crearet? non enim esset omnipotens,
2101 11, 10| ante creaturam, quia non crearetur aliquid, nisi creatoris
2102 11, 11| quod semper est praesens, creari et excurrere? quis tenebit
2103 13, 23| quoniam tuum sumus figmentum creati in operibus bonis, non solum
2104 7, 2 | potestatibus et non a te creatis naturis, atque in tantum
2105 13, 2 | non posset -- ita etiam creato spiritui non id est vivere,
2106 12, 28| iam dispositas digestasque creaturas caelum et terram vocari
2107 5, 9 | essent tantae preces, tam crebrae sine intermissione? nusquam
2108 13, 1 | praevenisti, et institisti crebrescens multimodis vocibus, ut audirem
2109 8, 6 | prosternebatur in ecclesia crebris et diuturnis orationibus.
2110 12, 30| haec scriberet, adtendisse credamus, quod in eis maxime et luce
2111 5, 5 | domine creator omnium, non credat indigna, si forte situs
2112 12, 31| cur non illa omnia videsse credatur, per quem deus unus sacras
2113 5, 9 | animae meae, quae id non credebat. et ingravescentibus febribus,
2114 6, 5 | demonstrari non poterant, credenda imperari. deinde paulatim
2115 9, 7 | inimicae animus etsi ad credendi sanitatem non applicatus,
2116 1, 1 | crediderunt? aut quomodo credent sine praedicante? et laudabunt
2117 3, 6 | omnino nulla sunt et occidunt credentem. nam versum et carmen etiam
2118 7, 9 | potestatem filios dei fieri, credentibus in nomine eius, non ibi
2119 12, 25| nec sic eam videremus, sed crederemus? non itaque supra quam scriptum
2120 6, 5 | aliis atque aliis, quae nisi crederentur, omnino in hac vita nihil
2121 1, 11| crederem, sicut ille nondum crediderat. nam illa satagebat, ut
2122 12, 25| illis libris sensit, nisi crediderimus, mendacem faciemus dominum,
2123 2, 5 | homicidio delectatus? quis crediderit? nam et de quodam dictum
2124 1, 1 | invocabunt, in quem non crediderunt? aut quomodo credent sine
2125 6, 7 | nisi propter se dixisse credidit; et quod alius acciperet
2126 10, 8 | quae sive experta a me sive credita memini. ex eadem copia etiam
2127 5, 5 | illius auctoritatem propter creditam sanctitatem praeponerem. ~
2128 10, 8 | eis, quas expertus sum, creditarum alias atque alias et ipse
2129 6, 4 | insultans opponerem, quasi ita creditum esset. tanto igitur acrior
2130 4, 14| corde laudatoris praedicari creditur, id est cum amans eum laudat.
2131 10, 3 | mentem possunt intendere; credituri tamen volunt, numquid cognituri?
2132 2, 5 | dictum est vaecordi et nimis creduli homine, quod gratuito potius
2133 6, 9 | damnandus esset temeraria credulitate. quippe ante tribunal deambulabat
2134 6, 5 | pollicitatione scientiae credulitatem inrideri, et postea tam
2135 4, 16| magister meus, buccis typho crepantibus commemoraret et alii qui
2136 13, 24| benedicis homines, o domine, ut crescant et multiplicentur et impleant
2137 13, 24| incrementa; sed quod ita crescat et multiplicetur, ut una
2138 7, 10| excelso: cibus sum grandium: cresce et manducabis me. nec tu
2139 13, 20| variae; et aliud ex alio crescendo multiplicantur in benedictione
2140 1, 7 | extirpamus et eicimus ista crescentes, nec vidi quemquam scientem,
2141 2, 3 | satageret idem pater, qualis crescerem tibi aut quam castus essem,
2142 13, 24| benedixisses pisces et coetos, ut crescerent et multiplicarentur et implerent
2143 3, 5 | verum tamen illa erat, quae cresceret cum parvulis, sed ego dedignabar
2144 11, 28| nondum est, aut quomodo crescit praeteritum, quod iam non
2145 1, 13| incendium, atque ipsius umbra Creusae. ~
2146 5, 9 | sum. sed in dedecus meum creveram, et consilia medicinae tuae
2147 7, 7 | et haec de vulnere meo creverant, quia humiliasti tamquam
2148 4, 4 | adulescentiae. mecum puer creverat et pariter in scholam ieramus
2149 9, 8 | sola cum sola, obiecit hoc crimen amarissima insultatione,
2150 6, 1 | quasi per accessionem, quam criticam medici vocant, certa praesumebat. ~
2151 9, 3 | numerantes, dolore intolerabili cruciaremur. gratias tibi, deus noster!
2152 5, 8 | et eiulabat, atque illis cruciatibus arguebatur in ea reliquiarium
2153 1, 14| didici sine ullo metu atque cruciatu, inter etiam blandimenta
2154 2, 5 | gratuito potius malus atque crudelis erat; praedicta est tamen
2155 5, 8 | accusationem fallaciarum et crudelitatis meae, conversa rursum ad
2156 6, 8 | duxerunt in amphitheatrum crudelium et funestorum ludorum diebus,
2157 9, 9 | inimica per acida conloquia cruditas exhalatur odiorum,) nihil
2158 6, 8 | delectabatur scelere certaminis, et cruenta voluptate inebriabatur.
2159 4, 7 | portabam enim concisam et cruentam animam meam, inpatientem
2160 6, 15| inpedimento coniugii, cum qua cubare solitus eram, cor, ubi adhaerebat,
2161 8, 8 | excitaveram cum anima mea in cubiculo nostro, corde meo, tam vultu
2162 9, 4 | mihi iratus eram, intus in cubili, ubi conpunctus eram, ubi
2163 10, 17| pecora et aves, alioquin non cubilia nidosve repeterent, non
2164 8, 12| et ebrietatibus, non in cubilibus et inpudicitiis, non in
2165 11, 26| metimur longius, sicut spatio cubiti spatium transtri? sic enim
2166 5, 4 | quamvis nesciat vel quot cubitis alta sit vel quanta latitudine
2167 4, 12| non enim tardavit, sed cucurrit clamans, ut redeamus ad
2168 10, 37| vel augeret mihi gaudium cuiuslibet boni mei suffragatio oris
2169 4, 3 | si enim de paginis poetae cuiuspiam, longe aliud canentis atque
2170 4, 3 | Mars, scilicet ut homo sine culpa sit, caro et sanguis et
2171 6, 5 | qui non crederent, esse culpandos; nec audiendos esse, si
2172 4, 3 | sanguis et super a putredo, culpandus sit autem caeli ac siderum
2173 5, 13| notum orbi terrae, pium cultorem tuum, cuius tunc eloquia
2174 4, 3 | erant enim sine verborum cultu vivacitate sententiarum
2175 2, 3 | disertus vel desertus potius a cultura tua, deus, qui es unus verus
2176 9, 10| viderem, priusquam morerer. cumulatius hoc mihi deus praestitit,
2177 5, 5 | talis infirmitas in fidei cunabulis a Caritate matre sustinetur,
2178 12, 27| aspernatus extra nutritorias cunas superba inbecillitate se
2179 8, 11| murmura adhuc audiebam, et cunctabundus pendebam. et rursus illa,
2180 6, 11| animae consumeretur. quid cunctamur igitur, relicta spe saeculi,
2181 8, 11| respicerem. retardabant tamen cunctantem me abripere atque excutere
2182 8, 10| illac reducit. nam unde ista cunctatio sibimet adversantium voluntatum?
2183 8, 12| distabat), sine ulla turbulenta cunctatione coniunctus est. inde ad
2184 8, 8 | faciebam corpore in ipsis cunctationis aestibus, quae aliquando
2185 6, 5 | humillimo genere loquendi se cunctus praebens, et exercens intentionem
2186 9, 8 | iuberetur a parentibus de cupa vinum depromere, submisso
2187 9, 8 | qua solebat accedere ad cupam, litigans cum domina minore,
2188 2, 8 | furatus sum, et eis frui cuperem, possem etiam solus, si
2189 10, 21| eloquentes, multique esse cupiant, unde apparet eam esse in
2190 13, 17| enim coerces etiam malas cupidatates animarum, et figis limites,
2191 10, 37| ut alicui trium istarum cupidatatium vel duabus earum vel omnibus
2192 4, 16| dissiparem in meretrices cupidates. nam quid mihi proderat
2193 9, 8 | non enim ulla temulenta cupidine faciebat hoc, sed quibusdam
2194 6, 12| stupendo ibat in experiendi cupidinem, venturus in ipsam experientiam
2195 10, 14| esse perturbationes animi, cupiditatem, laetitiam, metum, tristitiam,
2196 8, 5 | caritati me dedere, quam meae cupiditati cedere; sed illud placebat
2197 10, 34| de caelo est, superindui cupientem. pulchras formas et varias,
2198 6, 8 | id ipsum forte explorare cupientes, utrum posset efficere.
2199 10, 25| laetamur, contristamur, cupimus, metuimus, meminimus, obliviscimur,
2200 2, 6 | satietatem atque abundantiam se cupit vocari: tu es autem plenitudo
2201 8, 10| articulum temporis, pariterque cupiuntur omnia, quae simul agi nequeunt:
2202 7, 6 | examinatissima diligentia nosse curabat; atque ita factum esse,
2203 1, 20| secretissimae unitatis, ex qua eram, curae habebam, custodiebam interiore
2204 4, 7 | domine, levanda erat et curanda, sciebam, sed nec volebam
2205 9, 9 | et matri obtemperans et curans familiae disciplinam et
2206 4, 4 | baptizatus est nesciens, me non curante, et praesumente id retinere
2207 10, 11| colligere atque animadvertendo curare, ut tamquam ad manum posita
2208 6, 14| magistratus omnia necessaria curarent, ceteris quietis. sed posteaquam
2209 5, 14| salutari nomine Christi essent, curationem languoris animae meae conmittere
2210 13, 18| alii fides, alii donatio curationum, alii operationes virtutum,
2211 7, 9 | conversus corde in Aegyptum et curbans imaginem tuam, animam suam,
2212 3, 11| unumquemque nostrum, tamquam solum cures, et sic omnes, tamquam singulos?
2213 12, 25| aliquanto uberius, si esset curior. cum vero dicit: non hoc
2214 10, 42| inciderunt in desiderium curiosarum visionum, et digni habiti
2215 7, 6 | suum fuisse librorum talium curiosissimum et habuisse amicum aeque
2216 1, 14| ad discenda ista liberam curiositatem quam meticulosam necessitatem.
2217 5, 3 | suas sicut volatilia, et curiositates suas sicut pisces maris,
2218 1, 5 | meae: salus tua ego sum. curram post vocem hanc et adprehendam
2219 8, 4 | fragra, dulcesce: amemus, curramus. nonne multi, ex profundiore
2220 9, 7 | unguentorum tuorum, non currebamus post te; ideo plus flebam
2221 9, 6 | inde affectus pietatis, et currebant lacrimae, et bene mihi erat
2222 4, 12| suo exultavit ut gigans ad currendam viam. non enim tardavit,
2223 10, 35| libenter advertimus. canem currentem post leporem iam non specto,
2224 6, 1 | studiosius ad ecclesiam currere et in Ambrosi ora suspendi,
2225 7, 7 | superbe contra te surgerem et currerem adversus dominum in cervice
2226 13, 15| blanditus est, et inflamavit, et currimus post odorem eius. sed cum
2227 6, 16| et consolaris et dicis: currite, ego feram et ego perducam
2228 1, 18| filius ille tuus equos aut currus vel naves quaesivit aut
2229 7, 6 | dealbatiores vias saeculi cursitabat, augebatur divitiis, sublimabatur
2230 3, 2 | a grege tuo et inpatiens custodiae tuae, turpi scabie foedarer?
2231 10, 34| dormies neque dormitabis, qui custodis Israel. Quam innumerabilia
2232 1, 11| vidisti, deus meus, quoniam custos meus iam eras, quo motu
2233 5, 8 | navi erat, memoria beati Cypriani, maneret ea nocte. sed ea
2234 9, 4 | pietate! quas tibi voces dabam in psalmis illis, et quomodo
2235 1, 6 | implebant, sed ut mihi per eas dabes alimentum infantiae, secundum
2236 10, 35| faciente quod vis das mihi et dabis libenter sequi. Verum tamen
2237 4, 2 | invitaturus mihi suffragatura daemonia videbatur. sed hoc quoque
2238 8, 2 | reverebatur offendere, superbos daemonicolas, quorum ex culmine Babylonicae
2239 3, 4 | qua eminere cupiebam, fine damnabili et ventoso per gaudia vanitatis
2240 3, 10| quasi capitali supplicio damnanda buccella videretur, si ei
2241 5, 14| refellerent: nec ideo iam damnandum illud, quod tenebam, quia
2242 6, 9 | noscendis causis homo ab homine damnandus esset temeraria credulitate.
2243 10, 36| iudicante te, nec eripietur damnante te. cum autem non peccator
2244 3, 9 | laudata ab hominibus te teste damnantur, cum saepe se aliter habet
2245 4, 3 | consequenter repellit et damnat. bonum est enim confiteri
2246 9, 8 | foeditatem suam, confestimque damnavit atque exuit. sicut amici
2247 10, 42| cum hominibus, unde simul damnetur in mortem. ~
2248 2, 9 | nocendi aviditas et alieni damni appetitus, nulla lucri mei,
2249 3, 8 | avaritia plus habendi et damno totum amittendi, amplius
2250 1, 16| pictura haec, Iovem quo pacto Danaae misisse aiunt in gremium
2251 6, 13| promittebatur, maxime matre dante operam, quo me iam coniugatum
2252 1, 19| imperante vel ut haberem quod darem pueris, ludum suum mihi,
2253 6, 2 | didicerat, ut et quod posset daret egentibus, et sic communicatio
2254 8, 3 | ne vile habeat maritus datam, quam non suspiraverit sponsus
2255 13, 26| conmunicavcit in ratione dati et accepti nisi vos soli,
2256 13, 27| operantur nec isti eorum datis, ubi fructum nondum vident,
2257 13, 26| pasceret; per corvum autem dato pascebatur. nec interior
2258 13, 26| autem bona et recta voluntas datoris est. non enim ait magister
2259 6, 1 | erat et quod restabat te daturum, qui totum promiseras, placidissime
2260 6, 14| et tua praeparabas nobis, daturus escam in opportunitate,
2261 10, 33| cantilenarum suavium, quibus Daviticum psalterium frequentatur,
2262 7, 6 | amplo apud suos loco natus, dealbatiores vias saeculi cursitabat,
2263 8, 6 | eo per alias horti partes deambulabant, quaerentes eos devenerunt
2264 6, 9 | credulitate. quippe ante tribunal deambulabat solus cum tabulis ac stilo,
2265 8, 6 | spectaculo teneretur, exisse deambulatum in hortos muris contiguos;
2266 1, 4 | exigis. supererogaturtibi, ut debeas, et quis habet quicquam
2267 9, 9 | homini humano parum esse debeat inimicitias hominum nec
2268 8, 4 | consule, per eius militiam debellata superbia, sub lene iugum
2269 9, 13| reddet, quod pro nobis non debens reddidit. Sit ergo in pace
2270 10, 35| humilem famulatum ac simplicem debeo, quantis mecum suggestionum
2271 13, 3 | et quod beate vivit, non deberet nisi gratiae tuae, conversa
2272 13, 26| quippe animantibus ista esca debetur. quid est, quod te pascit?
2273 5, 9 | dimittis, etiam promissionibus debitor fieri. ~
2274 9, 13| ex corde dimisisse debita debitoribus suis: dimitte et tu illi
2275 3, 8 | psalterium decem chordarum, decalogum tuum, deus altissime et
2276 4, 10| sermo, si unum verbum non decedat, cum sonuerit partes suas,
2277 4, 10| non sunt omnes simul, sed decedendo ac succedendo agunt omnes
2278 2, 6 | qui succedunt nascendo decedentibus; non saltem ut est quaedam
2279 8, 7 | quaerendo adtriti sunt nec decennio et amplius ista meditati.
2280 9, 12| curantibus, ego in parte, ubi decenter poteram, cum eis, qui me
2281 5, 6 | sitim pretiosorum poculorum decentissimus ministrator? iam rebus talibus
2282 13, 13| timet, ne sicut serpens Evam decepit astutia sua, sic et eorum
2283 8, 2 | incidissem, plena fallaciarum et deceptionum, secundum elementa huius
2284 4, 1 | amicis meis, per me ac mecum deceptis. inrideant me arrogantes,
2285 3, 6 | verum, quam illa falsa animo decepto per oculos. et tamen, quia
2286 3, 7 | ut suffragarer stultis deceptoribus, cum a me quaereretur, unde
2287 7, 2 | domine, adversus illos deceptos deceptores et loquaces mutos,
2288 9, 12| coercebatur et tacebat neque enim decere arbitrabamur funus illud
2289 10, 31| et ulterius non attingere decernam, sicut de concubitu potui.
2290 1, 16| legum supra mercedem salaria decernentium, et saxa tua percutis et
2291 3, 10| crederem ficum plorare, cum decerpitur, et matrem eius arborem
2292 11, 28| quantum ex illa in praeteritum decerpsero, tenditur et memoria mea,
2293 2, 6 | meliorum copia, illa autem decerpsi, tantum ut furarer. nam
2294 2, 6 | tantum ut furarer. nam decerpta proieci epulatus inde solam
2295 3, 10| alieno sane, non suo scelere decerptam, misceret visceribus, et
2296 10, 33| honoris eis tribuere, quam decet, dum ipsis sanctis dictis
2297 4, 15| pondere superbiae meae in ima decidebam. non enim dabas auditui
2298 9, 8 | modica spernit, paulatim decidit -- in eam consuetudinem
2299 2, 6 | illud meum nocturnum sexti decimi anni aetatis meae? non enim
2300 10, 42| quibus per potentias magicas deciperentur, quaerentes mediatorem,
2301 6, 7 | scientes tangere, et superficie decipi faciles, sed tamen adumbratae
2302 3, 4 | pium: videte, ne quis vos decipiat per philosophiam et inanum
2303 4, 3 | conperisset, et nollet vir gravis decipiendis hominibus victum quaerere.
2304 3, 6 | poetarum fabellae quam illa decipula! nam versus et carmen et
2305 5, 10| circum labia mea, ut non declinaret cor meum in verba mala,
2306 8, 6 | admonuerunt, ut redirent, quod iam declinasset dies. at illi narrato placito
2307 12, 15| sufficis ei, et ideo non declinat a te nec ad se? haec est
2308 13, 32| animalibus faciem terrae decorari, hominemque ad imaginem
2309 1, 7 | compegisti membris, figura decorasti, proque eius universitate
2310 12, 15| luminosa et speciosa, dilexi decorem tuum et locum habitationis
2311 13, 19| discurrite, ignes sancti, ignes decori. vos enim estis lumen mundi
2312 9, 12| polique rector vestiens diem decoro lumine, noctem sopora gratia,
2313 5, 6 | quia vultus congruus et decorum eloquium. illi autem, qui
2314 9, 8 | quantam famulae cuiusdam decrepitae, quae patrem eius infantem
2315 5, 10| homine comprehendi posse decreverant. ita enim et mihi liquido
2316 5, 14| quidem relinquendos esse decrevi; non arbitrans eo ipso tempore
2317 8, 6 | infremuit aliquando et discrevit decrevitque meliora: iamque tuus sit
2318 9, 11| dies aut non multo amplius decubuit febribus. et cum aegrotaret,
2319 9, 2 | intervallum temporis, donec decurreret -- nescio utrum vel viginti
2320 3, 2 | vadit? quo fluit? ut quid decurrit in torrentem picis bullientis,
2321 5, 6 | occupare coepi, quo non dedeceret alternis disserere, et protuli
2322 2, 4 | tuo in exterminium, non dedecore aliquid, sed dedecus appetens. ~
2323 8, 7 | quod se totos tibi sanandos dederant, tanto exsecrabilius me
2324 8, 5 | melius, tuae caritati me dedere, quam meae cupiditati cedere;
2325 13, 26| calicem aquae frigidae potum dederit uni ex minimis meis, sed
2326 13, 25| quae fructum ei debitum non dederunt, ubi ait: in prima mea defensione
2327 3, 5 | cresceret cum parvulis, sed ego dedignabar esse parvulus et turgidus
2328 9, 4 | Iesu Christi, quod primo dedignabatur inseri litteris nostris.
2329 7, 21| Venite ad me, qui laboratis. dedignantur ab eo discere, quoniam mitis
2330 1, 11| tuta esset tutela tua, qui dedisseseam. melius vero. sed quot et
2331 13, 18| intellegibilibus, alias sensibilibus deditas, ut iam non tu solus in
2332 6, 11| sapientiae studio cum coniugibus dediti fuerunt. Cum haec dicebam
2333 4, 3 | libris genethliacorum esse me deditum, benigne ac paterne monuit,
2334 8, 1 | cogebar vitae coniugali, cui deditus obstringebar. audieram ex
2335 3, 12| refellere errores meos, et dedocere me mala ac docere bona --
2336 12, 32| spriritum tuum bonum, qui deducet me in terra recta, latere
2337 12, 27| multa locorum ab eodem fonte deducitur, ita narratio despensatoris
2338 3, 6 | vae, vae! quibus gradibus deductus in profunda inferi, quippe
2339 10, 31| neque si non manducaverimus, deerit nobis; hoc est dicere: nec
2340 8, 9 | et hoc adest alteri, quod deest alteri. ~
2341 13, 1 | manibus meis, in quibus a te defeci, et praevenisti omnia bona
2342 2, 6 | non saltem ut est quaedam defectiva species et umbratica vitiis
2343 5, 3 | quota parte luminis sui defectura sit luna vel sol: et ita
2344 5, 3 | solistitiorum et aequinoctiorum nec defectuum luminarium nec quidquid
2345 5, 10| haeresi non fuissent. nec eam defendebam pristina animositate, sed
2346 13, 15| resistentem reconciliationi tuae defendendo peccata sua. non novi, domine,
2347 6, 12| posse degere, atque ita me defenderem, cum illum mirantem viderem,
2348 10, 36| hominibus vituperante te, non defenditur ab hominibus iudicante te,
2349 13, 25| dederunt, ubi ait: in prima mea defensione nemo mihi affuit, sed omnes
2350 5, 14| illud, quod tenebam, quia defensionis partes aequabantur. ita
2351 8, 2 | tot annos ore terricrepo defensitaverat, non erubuerit esse puer
2352 13, 15| destruentes inimicum et defensorem resistentem reconciliationi
2353 4, 3 | primis annis aetatis suae deferre voluisset, qua vitam degeret,
2354 1, 15| sub disciplina tua, neque deficiam in confitendo tibi miserationes
2355 1, 15| deprecationem meam, ne deficiat anima mea sub disciplina
2356 2, 4 | meum, non illud, ad quod deficiebam, sed defectum meum ipsum
2357 5, 6 | quaestionibus a me obiectis deficiebant, illum mihi promittebant,
2358 11, 13| ipse es, et anni tui non deficient. anni tui nec eunt nec veniunt:
2359 5, 3 | superbiam recedentes, et deficientes a lumine tuo, tanto ante
2360 3, 6 | At tu, amor meus, in quem deficio, ut fortis sim, nec ista
2361 4, 15| aliquid adcommodatum deceret, definebam et distinguebam et exemplis
2362 3, 7 | aliqua parte certo spatio definita, quam per infinitum, et
2363 11, 26| tempus quam illud aut etiam definite: duplum est hoc ad illud?
2364 12, 15| semper videre nec uspiam deflectitur ab ea; quo fit, ut nulla
2365 4, 4 | penitus adulescens tenebat, deflexeram eum in superstitiosas fabellas
2366 12, 15| vicissitudinem ab illo se resolvat et defluat, sed in eius solius veracissima
2367 13, 7 | immunditia spiritus nostri defluens inferius amore curarum,
2368 13, 8 | ipsa misera inquietudine defluentium spirituum, et indicantium
2369 10, 29| in unum, a quo in multa defluximus. minus enim te amat qui
2370 13, 2 | pulchrum esse -- alioquin deforme esse non posset -- ita etiam
2371 5, 10| habere suam molem, tetram et deformem sivi crassam, quam terram
2372 10, 27| ista formosa, quae fecisti, deformis inruebam. mecum eras, et
2373 12, 16| quod sum a dispersione et deformitate hac, et conformes atque
2374 4, 16| nodosissimi libri enodati, cum deformiter et sacrilega turpitudine
2375 1, 9 | discerem litteras, quibus maior deformius luderem. aut aliud faciebat
2376 10, 8 | nihil olfaciens, et mel defrito, lene aspero, nihil tum
2377 10, 8 | aliquid eorum dicerem, si defuissent. Magna ista vis est memoriae,
2378 4, 3 | tamen etiam per illum senem defuisti mihi, aut destitisti mederi
2379 9, 8 | Tiberina essemus, mater defuncta est. multa praetereo, quia
2380 3, 4 | aetatis undevicensimum, iam defuncto patre ante biennium; non
2381 6, 2 | videbantur honorandae memoriae defunctorum, idem ipsum unum, quod ubique
2382 8, 2 | Romae, quem Christianum defunctum esse audieram, in Latinam
2383 9, 11| in peregre, sed in patria defungi tamquam felicius optaret.
2384 4, 4 | absente repetitur febribus et defungitur. Quo dolore contenebratum
2385 6, 12| caelibem vitam nullo modo posse degere, atque ita me defenderem,
2386 4, 3 | deferre voluisset, qua vitam degeret, et si Hippocraten intellexisset,
2387 9, 9 | plagarum vestigia etiam dehonestata facie gererent, inter amica
2388 5, 2 | aut in quo imperium tuum dehonestaverunt, a caelis usque in novissima
2389 6, 8 | esset, qua feriretur et deiceretur audax adhuc potius quam
2390 3, 2 | serenitate detorta atque deiecta? repudietur ergo misericordia?
2391 2, 2 | sterilia semina dolorum superba deiectione et inquieta lassitudine.
2392 9, 12| conparabile habebat honor a me delatus illi et servitus ab illa
2393 8, 1 | gravem. iam enim me illa non delectabant, prae dulcedine tua et decore
2394 1, 19| mihi, quo pariter utique delectabantur, tamen vendentibus. in quo
2395 13, 18| perspicuae veritatis luce delectantur) tamquam in principio diei:
2396 10, 21| eloquentes animadverterunt et delectati sunt et hoc esse desiderant:
2397 8, 10| bonum. quid? si ergo pariter delectent omnia simulque uno tempore,
2398 12, 23| illis, domine, in te et delecter cum eis in te, qui veritate
2399 1, 1 | tu excitas, ut laudare te delectet, quia fecisti nos ad te
2400 6, 12| molestia facile contemneret, et delectiones consuetudinis meae; ad quas
2401 9, 13| dispensari victimam sanctam, qua deletum est chirographum, quod erat
2402 13, 1 | invocarem te. etenim, domine, delevisti omnia mala merita mea, ne
2403 8, 10| non erubescent. ego cum deliberabam, ut servirem domino deo
2404 8, 10| qui cum duas voluntates in deliberando animadverterint, duas naturas
2405 6, 10| sed consulta iustitia, deliberationem in melius vertit, utiliorem
2406 8, 10| distendunt cor hominis, cum deliberatur, quid potissimum arripiamus?
2407 10, 34| custodiant, nec eam spargant in deliciosas lassitudines. ego autem
2408 6, 12| quidem animi longe aberam: et deligatus morbo carnis mortifera suavitate
2409 9, 5 | quod et tibi ego servire deligissem, et illi professioni prae
2410 4, 3 | quaererem, in memoria mea deliniasti. tunc autem nec ipse nec
2411 7, 6 | fallaces divinationes et inpia deliramenta reieceram. confiteantur
2412 1, 17| munere tuo, in quibus a me deliramentis atterebatur. proponebatur
2413 3, 6 | incidi in homines superbe delirantes, carnales nimis et loquaces,
2414 7, 6 | ruminando. ne quis eorundem delirorum, qui talem quaestum sequerentur,
2415 5, 3 | multa scripsit copiosissime delitans, et non mihi occurrebat
2416 5, 9 | consilia medicinae tuae demens irridebam, qui non me sivisti
2417 4, 4 | vellem. sed ille abreptus dementiae meae, ut apud te servaretur
2418 6, 7 | fovea tam alta, qua libenter demergebatur et cum mira voluptate caecabatur,
2419 13, 9 | supra oleum fusa infra oleum demergitur: ponderibus suis aguntur,
2420 10, 11| recolere desivero, ita rursus demerguntur et quasi in remotiora penetralia
2421 6, 16| miseriam pertinere, quod ita demersus et caecus cogitare non possem
2422 10, 16| aut siderum intervalla demetimur, vel terrae liberamenta
2423 12, 11| et quis dicet mihi, quod deminuta atque consumpta omni specie,
2424 11, 27| in praeteritum traicit, deminutione futuri crescente praeterito,
2425 6, 13| fiducia, qua solebat, cum tu demonstrabas ei, sed contemnens ea. dicebat
2426 6, 5 | ut crederetur quod non demonstrabatur -- sive esset quid, sed
2427 11, 23| an videre mihi videor? tu demonstrabis, lux, veritas. ~
2428 13, 22| suum genus imitetur, sed te demonstrante probat ipse, quae sit voluntas
2429 13, 7 | spiritalibus docentem et demonstrantem supereminentem viam caritatis,
2430 3, 4 | notantur in eo libro et demonstrantur, et manifestatur ibi salutifera
2431 10, 3 | audiant homines, quibus demonstrare non possum, an vera confitear;
2432 6, 5 | fabulosissima et absurdissima, quia demonstrari non poterant, credenda imperari.
2433 12, 32| autem, domine, aut ipsam demonstras aut quam placet alteram
2434 10, 43| secreta tua misericordia demonstrasti hominibus, et misisti, et
2435 13, 22| intellectam veritatem tuam, homine demonstratore non indiget, ut suum genus
2436 10, 43| voluit habere conmunem. hic demonstratus est antiquis sanctis, ut
2437 6, 9 | intimavit. at ille securim demonstravit puero quaerens ab eo, cuius
2438 | demum
2439 3, 10| pomo, nisi electi sancti dente ac ventre solverentur. et
2440 8, 2 | videbant et irascebantur, dentibus suis stridebant et tabescebant:
2441 9, 4 | mirabilem celeritatem. dolore dentium tunc excruciabas me, et
2442 10, 11| penetralia dilabuntur, ut denuo velut nova excogitanda sint
2443 13, 9 | suum. ingis sursum tendit, deorsum lapis. poonderibus suis
2444 10, 35| voluptatum, cui servientes depereunt qui longe se faciunt a te,
2445 4, 16| tantum, sed multa in pulvere depingentibus, intellexisse, nihil inde
2446 9, 12| quia his plerumque solet deplorari quaedam miseria morientium
2447 10, 36| veritate gaudium nostrum deponamus, atque in hominum fallacia
2448 4, 11| constringentur ad te; et non te deponent, quo descendunt, sed stabunt
2449 9, 12| posito cadavere, priusquam deponeretur, sicut illic fiere solet,
2450 2, 5 | aut praedium aut voluit depraedari, unde viveret, aut timuit
2451 1, 9 | minus te de his evadendis deprecabamur, et peccabamus tamen minus
2452 3, 12| adquiescere, sed instaret magis deprecando et ubertim flendo, ut me
2453 5, 8 | meae, conversa rursum ad deprecandum te pro me abiit ad solita,
2454 9, 4 | omnes meos, qui aderant, ut deprecarentur te pro me, deum salutis
2455 6, 13| forti clamore cordis abs te deprecaretur cotidie, ut ei per visum
2456 1, 15| CAPUT 15 ~Exaudi, domine, deprecationem meam, ne deficiat anima
2457 9, 13| pro peccatis matris meae deprecor te; exaudi me per medicinam
2458 1, 19| pati atque atrociter, si deprehenderem, arguebam, quam id quod
2459 5, 5 | lunae motibus falsa dixisse deprehenderetur, quamvis ad doctrinam religionis
2460 1, 7 | quando in aliquo annosiore deprehenduntur. tu itaque, domine deus
2461 1, 19| quod aliis faciebam? et, si deprehensus auguerer, saevire magis
2462 5, 11| et offocatum quodam modo, deprimebant corporalia cogitantem moles
2463 7, 3 | esset? his cogitationibus deprimebar iterum et suffocabar, sed
2464 7, 18| nostro, per quam subdendos deprimeret a se ipsis et ad se traiceret,
2465 7, 17| corrumpitur, adgravat animam, et deprimit terrena inhabitatio sensum
2466 9, 8 | parentibus de cupa vinum depromere, submisso poculo, qua desuper
2467 10, 14| per recordationem potuere depromi. forte ergo sicut de ventre
2468 8, 2 | imitator superbus acceperat, depuduit, vanitati et erubuit veritati,
2469 10, 36| etiam hoc inter contemnenda deputabimus, aut aliquid nos redducet
2470 8, 2 | respondebat ille: Non credam nec deputabo te inter Christianos, nisi
2471 9, 9 | ancillae factae essent, deputare debuisse; proinde memores
2472 6, 11| conparamus? a quibus sumimus? deputentur tempora, distribuantur horae
2473 8, 2 | familiarissime noverat, deque illo mihi narravit quod
2474 3, 8 | offenderit. Et ea fiunt, cum tu derelinqueris, fons vitae, qui es unus
2475 13, 25| mihi affuit, sed omnes me dereliquerunt: non illis inputetur. ista
2476 2, 7 | et fatentem legit, non me derideat ab eo medico aegrum sanari,
2477 6, 14| aeternum. ex quo consilio deridebas nostra et tua praeparabas
2478 11, 15| nonne et hic veritas tua deridebit hominem? quod enim longum
2479 1, 7 | annis meis ita inhians, deridebor atque reprehendar iustissime.
2480 3, 3 | prius ipsi atque perversi, deridentibus eos et seducentibus fallacibus
2481 4, 2 | eis esse voluptati atque derisui? ~
2482 5, 3 | noverunt hanc viam, qua descendant ad illum a se, et per eum
2483 1, 11| humilitatem domini dei nostri descendentis ad superbiam nostram, et
2484 1, 2 | tamen etiam ibi es. nam etsi descendero in infernum, ades. non ergo
2485 8, 2 | qui inclinasti caelos et descendisti, tetigisti montes et fumigaverunt,
2486 4, 12| posuistis in caelo os vestrum? descendite, ut ascendatis, et ascendatis
2487 4, 11| et non te deponent, quo descendunt, sed stabunt tecum et permanebunt
2488 4, 12| graves corde? numquid et post descensum vitae non vultis ascendere
2489 6, 13| contemnens ea. dicebat enim descernere se nescio quo sapore, quem
2490 4, 11| deseritur amor, si ipse non deserat. ecce illa discedunt, ut
2491 5, 7 | abdito providentiae tuae, non deserebant animam meam, et sanguine
2492 9, 12| illa mihi? quoniam itaque deserebar tam magno eius solacio,
2493 6, 5 | per viam saeculi latam nec deserebas. ~
2494 9, 12| poteram, cum eis, qui me non deserendum esse censebant, quod erat
2495 13, 38| male faciendum movebamur deserentes te: tu vero, deus une bone,
2496 5, 2 | offenderent -- quia non deseris aliquid eorum, quae fecisti --
2497 4, 11| inperturbabilis, ubi non deseritur amor, si ipse non deserat.
2498 8, 6 | suaveolentiae tuae, et ubera deserta heremi, quorum nos nihil
2499 13, 18| solis aspectum, non habeat desertam noctem suam, sed luce lunae
2500 4, 12| iuste, quia iniuste amatur deserto illo quidquid ab illo est.
2501 5, 12| transferunt se ad alium, desertores fidei et quibus prae pecuniae
2502 7, 21| insidiantibus fugitivis desertoribus, cum principe suo leone
2503 2, 3 | dummodo essem disertus vel desertus potius a cultura tua, deus,
2504 5, 2 | deseruerunt creatorem suum, ita tu deseruisti creaturam tuam. ipsi convertantur,
2505 2, 5 | bona sint, melior et summa deseruntur, tu, domine deus noster,
2506 6, 11| et quid amplius in his desiderandum? suppetit amicorum maiorum
2507 10, 21| bonis et honestis, quod desiderans recolo, tametsi forte non
2508 10, 21| delectati sunt et hoc esse desiderant: quamquam nisi ex interiore
2509 7, 17| memoriam et quasi olefacta desiderantem, quae comedere nondum possem. ~
2510 8, 6 | subdoceret, vehementer desideranti et familiaritatis iure flagitanti
2511 6, 12| sapientiae vivere, sicut iam diu desideraremus, si id fecissem. erat enim
2512 5, 7 | eo, sive quae ille audita desideraret, sive quae ipse tali ingenio
2513 10, 2 | refulges et places et amaris et desideraris, ut erubescam de me et abiciam
2514 10, 35| sed ad solam experientiam desiderata. In hac tam immensa silva
2515 10, 21| recorder eam et amem et desiderem? nec ego tantum aut cum
2516 3, 4 | preces meas, et vota ac desideria mea fecit alia. viluit mihi
2517 10, 28| toleret. prospera in adversis desidero, adversa in prosperis timeo.
2518 10, 3 | cognoscendam vitam alienam, desidiosum ad corrigendam suam. quid
2519 11, 24| quo videre incipio, donec desinam. quod si diu video, tantummodo
2520 11, 1 | omnino, quoniam coepisti, ut desinamus esse miseri in nobis et
2521 11, 30| posse sine creatura, et desinant istam vanitatem loqui. extendantur
2522 11, 24| quo moveri incipit, donec desinat. et si non vidi, ex quo
2523 11, 8 | quando debuisse incipere vel desinere in aeterna ratione cognoscitur,
2524 4, 4 | vellem, talia sibi dicere desinerem. ego autem stupefactus atque
2525 3, 11| gemitu non segnior, non desineret horis omnibus orationum
2526 12, 6 | mutabilitatem altius inspexi, qua desinunt esse quod fuerant et incipiunt
2527 4, 3 | vocant, plane consulere non desistebam, quod quasi nullum eis esset
2528 10, 11| temporum intervallis recolere desivero, ita rursus demerguntur
2529 12, 27| deducitur, ita narratio despensatoris tui sermocinaturis pluribus
2530 5, 10| aliud quaerere, praesertim desperantem in ecclesia tua, domine
2531 5, 14| audire -- ea mihi quippe, desperanti ad te viam patere homini,
2532 10, 43| interpellat pro nobis: alioquin desperarem. multi enim et magni sunt
2533 3, 11| conarer, ut illa se potius non desperaret futuram esse quod eram,
2534 4, 4 | in sudore laetali, et cum desperaretur, baptizatus est nesciens,
2535 8, 3 | ut plus gaudeat de salute desperatae animae et de maiore periculo
2536 5, 14| expositis, iam reprehendebam desperationem meam illam dumtaxat, qua
2537 6, 15| et quasi frigidus, sed desperatius dolebat. ~
2538 13, 19| tenebras parvulorum, sed non desperatorum: lucete super omnem terram,
2539 6, 11| quaeramus diligentius et non desperemus. ecce iam non sunt absurda
2540 3, 11| domine. exaudisti eam nec despexisti lacrimas eius, cum profluentes
|