39-alter | alti-biber | bibit-compa | compe-conve | convi-despe | despi-ecule | edaci-exter | extin-gemer | gemin-incur | incut-inter | intim-luden | luder-mutab | mutan-opina | opino-placu | plaga-prope | proph-renit | renov-secut | sedar-subti | subtr-tumul | tunde-vocat | vocem-zeli
Book, Chapter
2541 10, 5 | quamvis prae tuo conspectu me despiciam, et aestimem me terram et
2542 13, 18| domesticos seminis nostri non despiciamus. quibus in terra natis fructibus,
2543 11, 27| incipit, nisi brevis sonare destiterit? ipsamque longam num praesentem
2544 4, 3 | senem defuisti mihi, aut destitisti mederi animae meae? quia
2545 9, 12| atque morigeram, qua subito destitutus sum, et libuit flere in
2546 10, 31| priusquam escas et ventrem destruas, cum occideris indigentiam
2547 10, 32| non fiat etiam ex meliore deterior. una spes, una fiducia,
2548 5, 8 | sapiebant. ego autem, qui detestabar hic veram miseriam, illic
2549 3, 8 | naturam, ubique ac semper detestanda atque punienda sunt, qualia
2550 5, 5 | dixisse convinceretur, non detestandam longeque abiciendam esse
2551 3, 11| nolle coeperat, aversans et detestans blasphemias erroris mei.
2552 6, 14| animo, et conloquentes ac detestantes turbulentas humanae vitae
2553 5, 14| credideram legem et prophetas detestantibus atque irridentibus resisti
2554 4, 14| rursus nisi odissem, non a me detestarer et repellerem, cum sit uterque
2555 6, 8 | cum enim aversaretur et detestaretur talia, quidam eius amici
2556 4, 2 | autem foeda illa sacramenta detestatum et abominatum respondisse,
2557 10, 37| nemo nos noverit, qui non detestetur? quae maior dementia dici
2558 8, 10| sacramentis eius imbuti sunt atque detinentur, aut duas malas naturas
2559 3, 2 | proprium de caelesti serenitate detorta atque deiecta? repudietur
2560 7, 16| summa substantia, te deo, detortae in infima voluntatis perversitatem
2561 3, 11| ipsum visum, et ego ad id detrahere conarer, ut illa se potius
2562 12, 6 | qualescumque reliquias omnino detraherem, si vellem prorsus informe
2563 10, 19| simul solebat, et quasi detruncata consuetudine claudicans
2564 8, 6 | deambulabant, quaerentes eos devenerunt in eundem locum, et invenientes
2565 2, 5 | egrediendum abs te, domine, neque deviandum a lege tua. et vita, quam
2566 4, 15| quam meam mutabilem sponte deviasse, et poena errare, quam confitebar.
2567 13, 30| molireris, ut ea constructione devincti adversus te iterum rebellare
2568 8, 6 | hoc saeculum maioribus, devitans in eis omnem inquietudinem
2569 8, 6 | nobis erant. Inde sermo eius devolutus est ad monasteriorum greges,
2570 9, 4 | multiplicari terrenis bonis, et devorans tempora et devoratus temporibus,
2571 9, 4 | et devorans tempora et devoratus temporibus, cum haberem
2572 11, 2 | tenebrarum mearum, quousque devoretur a fortitudine infirmitas.
2573 8, 1 | etiam, quod a iuventute sua devotissime tibi viveret; iam vero tunc
2574 11, 2 | Christum filium tuum, virum dexterae tuae, filium hominis, quem
2575 3, 3 | hoc enim nomen saevum et diabolicum velut insigne urbanitatis
2576 4, 15| quibus nesciens exulabam, dicabam illis garulus et ineptus:
2577 4, 5 | aurem cordis mei ori tuo, ut dicas mihi, cur fletus dulcis
2578 8, 6 | posteaquam hoc audierunt, dicaverunt etiam ipsae virginitatem
2579 5, 6 | videbantur, quia melius dicebantur; nec ideo vera, quia diserta;
2580 8, 7 | est lingua mea? nempe tu dicebas, propter incertum verum
2581 11, 7 | neque enim finitur, quod dicebatur, et dicitur aliud, ut possint
2582 13, 19| eius. ecce enim tamquam deo dicente: fiant luminaria in firmamento
2583 10, 8 | prosiliunt in medium quasi dicentia: ne forte nos sumus? et
2584 3, 7 | essemus, et quid in scriptura diceremur, ad imaginem dei, prorsus
2585 12, 11| atque infirmarum, et quis dicet mihi, quod deminuta atque
2586 10, 11| quae didicisse et nosse dicimur: quae si modestis temporum
2587 12, 6 | canticum laudis de his, quae dictare non sufficit. mutabilitas
2588 11, 11| et videat, quomodo stans dictet futura et praeterita tempora
2589 4, 14| facundia, post in latina etiam dictor mirabilis extitisset, et
2590 12, 27| quispiam quasi vilitatem dictorum aspernatus extra nutritorias
2591 13, 9 | hoc? cur de illo tantum dictus est quasi locus, ubi esset,
2592 10, 13| memoria teneo et quomodo ea didicerim memoria teneo. multa etiam,
2593 1, 13| nomen, omnes mihi, qui haec didicerunt, verum respondent et secundum
2594 5, 5 | convictus ab eis, qui ista vere didicissent, quis esset eius sensus
2595 7, 20| concipi, si eos solos quisque didicisset. ~
2596 1, 13| miserante se ipsum et flente Didonis mortem, quae fiebat amando
2597 4, 14| venator studiis popularibus diffamatus, sed longe aliter et graviter,
2598 8, 7 | Et putaveram me propterea differe de die in diem contempta
2599 10, 35| cum te rogo, alius multum differens finis est intentionis meae,
2600 8, 5 | iudicio vigilare praestat, differt tamen plerumque homo somnum
2601 13, 18| commemorata sunt, quantum differunt ab illo candore sapientiae,
2602 12, 29| ultimum, quae commemoravi, difficilime intelleguntur, duo media
2603 6, 10| inquisitor ardens, et quaestionum difficillimarum scrutator acerrimus. et
2604 4, 16| studiosis et ingeniosis difficillime intellegi, nisi cum eis
2605 10, 16| ipso: factus sum mihi terra difficultatis et sudoris nimii. neque
2606 9, 2 | meus cedere coeperat, et difficulter trahere suspiria, doloribusque
2607 6, 1 | veneram in profundum maris et diffidebam et desperabam de inventione
2608 11, 2 | et nolo in aliud horae diffluant, quas invenio liberas a
2609 2, 2 | iactabar et effundebar et diffluebam et ebulliebam per fornicationes
2610 8, 12| omnes dubitationis tenebrae diffugerunt. Tum interiecto aut digito
2611 7, 20| locos finitos infinitosve diffundi, et vere te esse, qui semper
2612 6, 11| Christianae fidei toto orbe diffunditur. numquam tanta et talia
2613 4, 3 | rerum natura usquequaque diffusam. si enim de paginis poetae
2614 7, 1 | extra mundum per infinita diffusum, etiam ipsum incorruptibile
2615 10, 14| sui cuiusque generis et difiniendo, ibi invenio quid dicam
2616 7, 7 | quantum enim erat, quod inde digerebatur per linguam meam in aures
2617 12, 17| significare voluit, ut postea digereret dierum enumeratione quasi
2618 11, 1 | tibi tot rerum narrationes digero? non utique per me noveris
2619 12, 17| distincta, quae nunc iam digesta suis ordinibus vocantur
2620 12, 28| modo, qui iam dispositas digestasque creaturas caelum et terram
2621 6, 6 | meam. et ille ipsa nocte digesturus erat ebrietatem suam, ego
2622 8, 12| diffugerunt. Tum interiecto aut digito aut nescio quo alio signo,
2623 13, 15| Videamus, domine, caelos, opera digitorum tuorum: disserena oculis
2624 3, 12| illa femina rogasset, ut dignaretur mecum conloqui, et refellere
2625 10, 25| incommutabilis manes super omnia, et dignatus es habitare in memoria mea,
2626 10, 42| curiosarum visionum, et digni habiti sunt inlusionibus.
2627 6, 5 | venerabilior et sacrosancta fide dignior apparebat auctoritas, quo
2628 6, 11| magni viri et imitatione dignissimi sapientiae studio cum coniugibus
2629 6, 5 | promptu, et secreti sui dignitatem in intellectu profundiore
2630 3, 5 | indigna, quam Tullianae dignitati compararem. tumor enim meus
2631 10, 40| distinguere et pro suis quaeque dignitatibus aestimare conatus sum, excipiens
2632 9, 7 | enim prolata et effossa digno cum honore transferrentur
2633 8, 6 | itidem seorsum pariterque digressos; sed illos vagabundos inruisse
2634 10, 5 | CAPUT 5 ~Tu enim, domine, diiudicas me, quia etsi nemo scit
2635 13, 18| virtutum, alii prophetia, alii diiudicatio spirituum, alteri genera
2636 13, 18| iam non tu solus in abdito diiudicationis tuae, sicut antequam fieret
2637 8, 2 | philosophorum tam multa legerat et diiudicaverat, doctor tot nobilium senatorum,
2638 10, 4 | sim; sed neque me ipsum diiudico. sic itaque audiar. ~
2639 10, 11| in remotiora penetralia dilabuntur, ut denuo velut nova excogitanda
2640 9, 12| sauciabatur anima et quasi dilaniabatur vita, quae una facta erat
2641 11, 29| tumultuosis varietatibus dilaniantur cogitationes meae, intima
2642 4, 6 | amicitia rerum mortalium, et dilaniatur, cum eas amittit, et tunc
2643 1, 11| statim recreatus essem. dilata est itaque mundatio mea,
2644 8, 3 | non suspiraverit sponsus dilatam. Hoc in turpi et exsecranda
2645 13, 15| eorum famam usquequaque dilataveras. Videamus, domine, caelos,
2646 1, 5 | meae, quo venias ad eam: dilatetur abs te. ruinosa est: refice
2647 6, 15| infelix nec feminae imitator, dilationis inpatiens, tamquam post
2648 1, 11| etiam velles, quo consilio dilatus sum, ne tunc baptizarer,
2649 13, 15| et nos quamvis filio tuo dilecti simus, nondum apparuit quod
2650 13, 24| significatur. ecce simplex dilectio dei et proximi, quam multiplicibus
2651 8, 1 | me. perfundantur ossa mea dilectione tua, et dicant: Domine,
2652 13, 19| honorem matris et patris et dilectionem proximi. feci, inquit, haec
2653 11, 6 | dicens: Hic est filius meus dilectus? illa enim vox acta atque
2654 6, 12| habuissent fideliter ac dilexissent amicos. a quorum ego granditate
2655 10, 1 | eis. ecce enim veritatem dilexisti, quoniam qui facit eam,
2656 2, 7 | tantundem, immo vero amplius diligat, quia per quem me videt
2657 6, 7 | sibi, et ad me ardentius diligendum. dixeras enim tu iam olim
2658 1, 18| ut vides, vide, quomodo diligenter observent filii hominum
2659 12, 15| requiescat, quoniam tu, deus, diligenti te, quantum praecipis, ostendis
2660 9, 8 | tantam erga suam disciplinam diligentiam matris praedicabat, quantam
2661 4, 2 | exhibebam in illo magisterio diligentibus vanitatem et quaerentibus
2662 6, 4 | sentiebant. et tamquam regulam diligentissime conmendaret, saepe in popularibus
2663 9, 8 | dominicarum filiarum conmissam diligentur gerebat, et erat in eis
2664 3, 4 | quaecumque esset sapientiam ut diligerem et quaererem et adsequerer
2665 13, 21| perfice et ab omni homine diligeris. et pecora bona neque si
2666 2, 6 | aut quis a te seperat quod diligis? aut ubi nisi apud te firma
2667 9, 4 | Quousque graves corde? Ut quid diligitis vanitatem et quaeritis mendacium?
2668 11, 22| quominus in ea penetret; et dilucescant, allucente misericordia
2669 11, 24| et si quid aliud nostra dimensio sive conprehenderit sive
2670 11, 27| quemque sermonem motionumque dimensiones quaslibet, et de spatiis
2671 4, 16| disserendi, quidquid de dimensionibus figurarum et de musicis
2672 10, 12| continet memoria numerorum dimensionumque rationes et leges innumerabiles,
2673 5, 3 | numerent stellas et harenam, et dimetiantur sidereas plagas, et vestigent
2674 13, 11| loquitur. et contendunt et dimicant, et nemo sine pace videt
2675 11, 23| circuitum diceremus eum dimidio spatio temporis peractum
2676 4, 6 | quidam dixit de amico suo: dimidium animae suae. nam ego sensi
2677 7, 9 | domine, auferre opprobrium diminutionis ab Iacob, ut maior serviret
2678 9, 13| misericorditer operatam, et ex corde dimisisse debita debitoribus suis:
2679 13, 19| in firmamento mundi, qui dimisistis omnia, ut sequeremini dominum,
2680 12, 16| solus enim sic loqueris; et dimittam eos foris sufflantes in
2681 6, 11| curarum? pereant omnia et dimittamus haec vana et inania: conferamus
2682 7, 7 | sat est et bene est, nec dimittebant redire, ubi mihi satis esset
2683 3, 11| tuum preces eius, et tamen dimittebas adhuc volvi et involvi illa
2684 7, 9 | nostram et laborem nostrum et dimittens omnia peccata nostra. qui
2685 9, 1 | amittere metus fuerat, iam dimittere gaudium erat. eiciebas enim
2686 10, 37| habens contemnat, possunt et dimitti, ut se probet. laude vero
2687 8, 11| carneam et submurmurabant: dimittisne nos? et a momento isto non
2688 7, 1 | acie mentis meae: et vix dimota in ictu oculi, ecce conglobata
2689 10, 40| sentiens, ipsosque nuntios dinoscens atque dinumerans, iamque
2690 12, 29| animo, ut sine labore magno dinoscere valeat, quomodo sit prior
2691 10, 40| nuntios dinoscens atque dinumerans, iamque in memoriae latis
2692 12, 8 | apparet, in qua sentiri et dinumerari possunt tempora, quia rerum
2693 3, 8 | privatis conciliationibus aut diremptionibus, prout quidque delectaverit
2694 9, 4 | mearum, et tortuosa mea direxeris, et aspera lenieris; quoque
2695 10, 6 | eorum species eorum. et direxi me ad me et dixi mihi: tu
2696 4, 6 | affectionum inmunditia, dirigens oculos meos ad te, et evellens
2697 4, 3 | spiritum ob divinationem dirigerentur. quod tamen Christiana et
2698 6, 4 | purgatior acies mentis meae dirigeretur aliquo modo in veritatem
2699 7, 9 | est et humilis corde, et dirigit mites in iudicio, et docet
2700 5, 7 | a domino gressus hominis diriguntur, et viam eius volet. aut
2701 7, 19| veritas a Photini falsitate dirimatur. improbatio quippe haereticorum
2702 7, 17| ad te decore tuo, moxque diripiebar abs te pondere meo, et ruebam
2703 9, 13| nemo a protectione tua dirrumpat eam. non se interponat nec
2704 7, 1 | traiceretur, penetrans eum non dirrumpendo aut concidendo, sed implendo
2705 9, 12| dulcissima et carissima repente dirrupta vulnus recens? gratulabar
2706 3, 8 | stimulum calcitrantes; aut cum diruptis limitibus humanae societatis,
2707 1, 16| cum mercedibus, ut haec discant, et magna res agitur, cum
2708 3, 4 | ego inbecilla tunc aetate discebam libros eloquentiae, in qua
2709 4, 4 | ille potuit, quando non discedebam et nimis pendebamus ex invicem --
2710 6, 3 | intento esse oneri auderet? -- discedebamus; et coniectabamus eum parvo
2711 8, 11| velut a dorso mussitantes et discedentem quasi furtim vellicantes,
2712 9, 2 | oculos omnium sita ante discedere, ut conversa in factum meum
2713 6, 10| vera, si ipse faceret, iste discederet. hoc solo autem paene iam
2714 4, 11| est deus noster, et non discedit, quia nec succeditur ei. ~
2715 4, 11| universitas. numquid ego aliquo discedo? ait verbum dei. ibi fige
2716 4, 11| ipse non deserat. ecce illa discedunt, ut alia succedant, et omnibus
2717 5, 3 | a veritate rerum, quarum discendarum avidus eram, nec quali vasculo
2718 6, 2 | consuetudinis suae quam disceptatrix illius prohibitionis effecta
2719 10, 43| eius exemplo etiam ipsam discerent humilitatem, mediator ille
2720 6, 8 | Romam praecesserat, ut ius disceret, et ibi gladiatorii spectaculi
2721 13, 18| tuo, firmamento tuo, ut discernamus omnia contemplatione mirabili,
2722 8, 9 | facilitas, ut vix a servitio discernatur imperium: et animus animus
2723 5, 3 | ego iam tametsi laudabam, discernebam tamen a veritate rerum,
2724 10, 34| corrigebat, sed sicut ipse intus discernebat, imposuit. ipsa est lux,
2725 10, 34| autem haec loquens atque discernens etiam istis pulchris gressum
2726 2, 2 | obfuscabant cor meum, ut non discerneretur serenitas dilectionis a
2727 10, 35| Ex hoc autem evidentius discernitur, quid voluptatis, quid curiositatis
2728 8, 10| aut hoc volens; et ideo discerpitur gravi molestia, dum illud
2729 8, 10| quae simul agi nequeunt: discerpunt enim animum sibimet adversantibus
2730 5, 2 | ante me, ego autem et a me discesseram nec me inveniebam: quanto
2731 13, 21| verbo tuo cohibetur ille discessus, dum dicitur nobis: nolite
2732 11, 8 | stabilem ducimur, ubi vere discimus, cum stamus et audimus eum,
2733 11, 9 | est, quae interlucet mihi, discindens nubilum meum, quod me rursus
2734 5, 6 | hominem expertem liberalium disciplinarum, nisi grammaticae, atque
2735 6, 7 | solito, et coram me adessent discipule, venit, salutavit, sedit,
2736 5, 8 | perturbant ordinem, quem quisque discipulis ad proficiendum instituerit.
2737 13, 26| porrigere calicem aquae frigidae discipulo; fructus autem in nomine
2738 2, 1 | dispersione, in qua frustatim discissus sum, dum ab uno te aversus
2739 1, 13| et scribere et numerare discitur, non minus onerosas poenalesque
2740 8, 5 | confilgebant inter se, atque discordando dissipabant animam meam.
2741 9, 9 | inter dissidentes atque discordes quaslibet animas, ubi poterat,
2742 9, 9 | turgens atque indigesta discordia, quando praesenti amicae
2743 4, 15| vitiositate autem odissem discordiam, in illa unitatem, in ista
2744 5, 3 | peritissimus et adprime discplinis liberalibus eruditus. Et
2745 6, 1 | vero non tu feceras me, et discreveras me a quadrupedibus, et volatibus
2746 8, 6 | infremuit aliquando et discrevit decrevitque meliora: iamque
2747 6, 1 | secura. nam et per marina discrimina ipsos nautas consolabatur,
2748 5, 12| pecuniae doctrinam ipsam, quam discunt, praeferant, ei vero te,
2749 9, 7 | confestim aperti sunt. inde fama discurrens, inde laudes tuae ferventes,
2750 10, 17| memoria -- per haec omnia discurro et volito hac illac, penetro
2751 13, 6 | meum, ne me vana doceat, discute tenebras eius, et dic mihi,
2752 2, 8 | venit in mentem quaerere et discutere et considerare, quia si
2753 11, 15| spatium contractum est. sed discutiamus etiam ipsum, quia nec unus
2754 9, 13| si remota misericordia discutias eam! quia omnino non exquiris
2755 5, 7 | tamen ubi consideranda et discutienda protuli, modeste sane ille
2756 5, 6 | dicebantur; nec ideo vera, quia diserta; nec ideo sapiens anima,
2757 8, 5 | linguas infantium facis disertas -- non mihi fortior quam
2758 5, 14| aperirem ad excipiendum, quam diserte diceret, pariter intrabat
2759 2, 3 | castus essem, dummodo essem disertus vel desertus potius a cultura
2760 12, 26| linguae meae litterae illae dispensarentur, quae tanto post essent
2761 9, 13| praetermissione servierat, unde sciret dispensari victimam sanctam, qua deletum
2762 12, 23| famuli tui, cuius calamo dispensasti ea. ~
2763 13, 15| illi mortales, per quos eam dispensati nobis. et tu scis, domine,
2764 12, 30| famulum tuum, scripturae huius dispensatorem, spiritu tuo plenum, ita
2765 13, 20| sensibiliter operarentur dispensatores tui mystica facta et dicta.
2766 11, 2 | verbum et sacramentum tuum dispensere populo tuo? et si sufficio
2767 4, 16| celeritas intellegendi et dispiciendi acumen donum tuum est. sed
2768 10, 39| aliis vel non placeant vel displiceant nec placere affectent ceteris.
2769 4, 12| his, quae tibi placent, tu displiceas. si placent animae, in deo
2770 1, 18| syllabae hominem dixerit, magis displiceat hominibus, quam si contra
2771 1, 19| fuit, ubi etiam talibus displicebam, fallendo innumerabilibus
2772 10, 38| melior in occulto gemitu displicens mihi et quaerens misericordiam
2773 8, 5 | membris est, eumque iam displicentem carpit libentius, quamvis
2774 10, 37| me, in quibus mihi ipse displiceo, vel etiam bona minora et
2775 7, 14| sicut mihi non erat, cum displicerent multa, quae fecisti, et
2776 7, 14| audebat anima mea, ut ei displiceret deus meus, nolebat esse
2777 13, 12| sed parvo propter nos, et displicuerunt nobis tenebrae nostrae,
2778 6, 11| coeperam studio sapientiae, disponens, ea inventa, relinquere
2779 12, 17| per illos dies facta atque disposita esse cuncta ista visibilia,
2780 8, 10| domino deo meo, sicut diu disposueram, ego eram, qui volebam,
2781 5, 4 | mensura et numero et pondere disposuisti. ~
2782 10, 35| praeciderim et a meo corde dispulerim, sicuti donasti me facere,
2783 10, 9 | litteratura, quid peritia disputandi, quot genera quaesitionum,
2784 5, 13| in me. studiose audiebam disputantem in populo, non intentione,
2785 5, 6 | delectabatur quidem motu affectuque disputantis, et verbis congruentibus
2786 10, 13| adversus haec falsissime disputantur, audivi et memoria teneo;
2787 10, 14| tristitiam, et quidquid de his disputare potuero dividendo singula
2788 9, 2 | erat istuc, ut putaretur et disputaretur de animo meo, et blasphemaretur
2789 9, 4 | anhelantibus) testantur libri disputati cum praesentibus et cum
2790 13, 19| fructiferum, et venite, disputemus, dicit dominus, ut fiant
2791 9, 1 | et filius ancillae tuae. disrupisti vincula mea; tibi sacrificabo
2792 9, 9 | unum diem domestica lite dissenserint, et causam familiariter
2793 12, 23| ipsius qui enuntiat voluntate dissensio est. aliter enim quaerimus
2794 4, 8 | secum, atque ipsa rarissima dissensione condire consensiones plurimas;
2795 12, 23| scienti deo meo), duo video dissensionum genera oboriri posse, cum
2796 13, 15| opera digitorum tuorum: disserena oculis nostris nubilum,
2797 4, 16| quidquid de arte loquendi et disserendi, quidquid de dimensionibus
2798 13, 23| interpretando, exponendo, disserendo, disputando, benedicendo
2799 6, 3 | quaerendum intentus et ad disserendum inquietus erat animus meus,
2800 5, 11| Manichaeos coram loquentis et disserentis sermones etiam apud Carthaginem
2801 3, 12| ut me videret et mecum dissereret, ille iam substomachans:
2802 10, 12| significantur, cum de his disseritur, sed illi alii, istae autem
2803 6, 3 | aliquibus difficilioribus dissertare quaestionibus; atque huic
2804 9, 9 | grande donaveras, quod inter dissidentes atque discordes quaslibet
2805 2, 4 | ipsum amavi, turpis anima et dissiliens a firmamento tuo in exterminium,
2806 11, 29| aeternus es; at ego in tempora dissilui, quorum ordinem nescio,
2807 6, 14| placitum, quod bene formabamus, dissiluit in manibus, atque confractum
2808 10, 14| amaritudo maestitiae? an in hoc dissimile est, quod non undique simile
2809 10, 14| nec tamen sunt omni modo dissimilia. Sed ecce de memoria profero,
2810 7, 16| iniqui apti sunt, quanto dissimiliores sunt tibi, apti autem superioribus,
2811 7, 10| me esse a te in regione dissimilitudinis, tamquam audirem vocem tuam
2812 8, 7 | odissem. noveram eam, sed dissimulabam et cohibebam et obliviscebar.
2813 5, 10| nondum intellegenti. nec dissimulavi eundem hospitem meum reprimere
2814 8, 5 | inter se, atque discordando dissipabant animam meam. Sic intellegebam
2815 8, 10| ideo mecum contendebam et dissipabar a me ipso, et ipsa dissipatio
2816 6, 11| praesentibus, fugientibus et dissipantibus me, dum dico: cras inveniam;
2817 4, 16| longinquam regionem, ut eam dissiparem in meretrices cupidates.
2818 1, 18| longinqua regione vivens prodige dissiparet quod dederas proficiscenti,
2819 1, 3 | iaces, sed erigis nos,nec tu dissiparis, sed colligis nos. sed quae
2820 8, 10| dissipabar a me ipso, et ipsa dissipatio me invito quidem fiebat,
2821 8, 11| continentiae, serena et non dissolute hilaris, honeste blandiens,
2822 2, 3 | temperamentum severitatis in dissolutionem afflictionum variarum, et
2823 5, 7 | movebant, aperire atque dissolvere; quorum quidem ignarus posset
2824 6, 3 | libros innectebant, posse dissolvi. ubi vero etiam conperi
2825 3, 3 | in quantas iniquitates distabui, et sacrilega daemoniorum,
2826 12, 27| extra se ipsam tamquam locis distantibus fecisse caelum et terram,
2827 4, 2 | experirer exemplo meo, quid distaret inter coniugalis placiti
2828 6, 6 | fidelis incomparabiliter distat ab illa vanitate. sed et
2829 8, 10| nonne diversae voluntates distendunt cor hominis, cum deliberatur,
2830 11, 29| misericordia tua super vitas, ecce distentio est vita mea, et me suscepit
2831 11, 29| in ea quae ante sunt non distentus, sed extentus, non secundum
2832 7, 5 | feci unam massam grandem, distinctam generibus corporum, creaturam
2833 13, 17| apparentes tibi (alio fine distinctas a societate maris) occulto
2834 12, 28| cognominatam; alius iam formatas distinctasqua naturas, alius unam formatam
2835 13, 18| firmamento positi atque distincti (manifesta per orbem gratia
2836 4, 15| adcommodatum deceret, definebam et distinguebam et exemplis corporeis adstruebam,
2837 10, 40| qui peragravi omnia et distinguere et pro suis quaeque dignitatibus
2838 7, 20| vulnera mea, discernerem atque distinguerem, quid interesset inter praesumptionem
2839 12, 3 | materiam formares atque distingueres, non erat aliquid, non color,
2840 5, 2 | iniqui. et tu vides eos et distinguis umbras, et ecce pulchra
2841 13, 10| fieret lux. in nobis enim distinguitur tempore, quod tenebrae fuimus
2842 13, 20| aut mixtione misceo, neque distinguo lucidas cognitiones harum
2843 13, 34| et iustificasti impios et distinxisti eos ab iniquis, et solidasti
2844 10, 36| aquilone, ut te perversa et distorta via imitanti tenebrosi frigidique
2845 2, 3 | fideli, timuit tamen vias distortas, in quibus ambulant qui
2846 5, 12| nunc tales odi pravos et distortos, quamvis eos corrigendos
2847 8, 7 | quam turpis essem, quam distortus et sordidus, maculosus et
2848 6, 11| sumimus? deputentur tempora, distribuantur horae pro salute animae.
2849 13, 19| sapientiam ille, qui novit, quid distribuat diei et nocti, ut noris
2850 3, 7 | omnia simul, sed propria distribuentem ac praecipientem. et reprehendebam
2851 13, 34| misericordiae parerent, distribuentes etiam pauperibus terrenas
2852 12, 21| superiorem atque inferiorem distributam, cum omnibus quae in eis
2853 4, 14| odio quam sic amari. ubi distribuuntur ista pondera variorum et
2854 5, 5 | sanctum, consolatorem et ditatorem fidelium tuorum, auctoritate
2855 11, 15| praesens. nocturnis enim et diurnis horis omnibus viginti quattuor
2856 10, 8 | prodeunt, quaedam requiruntur diutius et tamquam de abstrusioribus
2857 11, 23| gratia tempore duplo esse diuturniorem quam istum. nam quaero,
2858 8, 6 | prosternebatur in ecclesia crebris et diuturnis orationibus. cui ego cum
2859 11, 23| velocius moveretur, alios magis diuturnos esse, alios minus? aut cum
2860 10, 6 | et ubi haeret, quod non divellit satietas. hoc est quod amo,
2861 8, 10| simulque uno tempore, nonne diversae voluntates distendunt cor
2862 8, 10| tamen tantam multitudinem diversarum substantiarum solent dicere.
2863 8, 10| quisque deliberat, animam unam diversis voluntatibus aestuare. Iam
2864 10, 34| fabricationibus, picturis etiam diversisque figmentis, atque his usum
2865 10, 14| patitur eas, sed alio multum diverso, sicut sese habet vis memoriae.
2866 4, 14| ista pondera variorum et diversorum amorum in anima una? quid
2867 5, 3 | non occurrebat, et longe diversum erat. ~
2868 10, 34| nepotibus suis ex Ioseph divexas mystice manus, non sicut
2869 13, 18| enim nobiscum disputas, ut dividamus inter intellegibilia et
2870 13, 18| luceant super terram et dividant inter diem et noctem et
2871 13, 18| antequam fieret firmamentum, dividas inter lucem et tenebras,
2872 8, 10| voluntas una, quae in plures dividebatur. ita etiam, cum aeternitas
2873 10, 14| de his disputare potuero dividendo singula per species sui
2874 13, 18| unus atque idem spiritus, dividens propria unicuique prout
2875 13, 19| caeli enarrent gloriam eius, dividentes inter lucem perfectorum,
2876 11, 15| minutissimas momentorum partes dividi possit, id solum est, quod
2877 13, 14| humanae notitiae tu solus dividis, qui probas corda nostra
2878 11, 15| extendatur. nam si extenditur, dividitur in praeteritum et futurum:
2879 5, 5 | vanitate diceret, ut ea tamquam divinae personae tribuere sibi niteretur.
2880 4, 3 | preces ad aliquem spiritum ob divinationem dirigerentur. quod tamen
2881 7, 6 | mathematicorum fallaces divinationes et inpia deliramenta reieceram.
2882 4, 3 | castus, inridens totum illud divinationis genus, persuadere mihi potuerunt,
2883 12, 25| non mihi hoc dicunt, quia divini sunt et in corde famuli
2884 7, 17| sempiterna quoque virtus et divinitas tua. quaerens enim, unde
2885 7, 18| ante pedes suos infirmam divinitatem ex participatione tunicae
2886 10, 35| concupiscentia oculorum eloquio divino adpellata est. ad oculos
2887 6, 3 | deceptores nostri adversus divinos libros innectebant, posse
2888 4, 16| in nescio quid magnum et divinum suspensus inhiabam -- legi
2889 13, 19| vehemens, et visae sunt linguae divisae quasi ignis, qui et insedit
2890 13, 32| creatura, videmus lucem factam divisamque a tenebris. videmus firmamentum
2891 5, 10| adversus me inpietas mea me diviserat: et id erat peccatum insanabilius,
2892 4, 15| videbatur: in ista vero divisione inrationalis vitae nescio
2893 4, 15| unitatem, in ista quandam divisionem notabam, inque illa unitate
2894 13, 23| domine, iam scis eos et divisisti et vocasti in occulto, antequam
2895 10, 37| molestum sit non habere. divitiae vero, quae ob hoc expetuntur,
2896 5, 4 | homo, cuius totus mundus divitiarum est, et quasi nihil habens
2897 8, 4 | pauperibus accipiantur personae divitum, aut prae ignobilibus nobiles;
2898 6, 7 | me ardentius diligendum. dixeras enim tu iam olim et innexueras
2899 9, 12| inditum, quia Graeci balaneion dixerint, quod anxietatem pellat
2900 10, 2 | quod non mihi tu prius dixeris. ~
2901 12, 32| confessionis meae, ut, si hoc dixero, quod sensit minister tuus,
2902 10, 43| meam et infirmitatem meam: doce me et sana me. ille tuus
2903 1, 8 | post adverti. non enim docebant me maiores homines, praebentes
2904 3, 11| cotidianarumque lacrimarum (docendi, ut adsolet, non discendi
2905 9, 8 | severitate vehemens, atque in docendis sobria prudentia. nam eas
2906 8, 6 | dicendi facultatem, si qua docendo praestari potest. Nebridius
2907 6, 9 | ducebatur. sed hactenus docendus fuit. statim enim, domine,
2908 10, 40| mecum ambulasti, veritas, docens, quid caveam et quid appetam,
2909 1, 13| primi magistri, sed quas docent qui grammatici vocantur.
2910 1, 14| aliqua verba didicissem non a docentibus, sed a loquentibus, in quorum
2911 7, 20| aut quando illi libri me docerent eam? in quos me propterea,
2912 11, 19| praesentia? nam quod non est, nec doceri utique potest. nimis longe
2913 13, 34| inter superiores, qui tibi dociles essent, et inferiores, qui
2914 6, 6 | praeponere illi debebam, quo doctior eram, quoniam non inde gaudebam,
2915 1, 13| nescire se respondebunt, doctiores autem etiam negabunt verum
2916 5, 11| aliquo illorum librorum doctissimo conferre singula, et experiri,
2917 8, 2 | confitendam tibi, quemadmodum ille doctissimus senex, et omnium liberalium
2918 5, 13| primo quidem non tamquam doctorem veri, quod in ecclesia tua
2919 6, 7 | multum, quod ei bonus et doctus viderer, et ego illum, propter
2920 5, 6 | promeretur. me autem iam docueras, deus meus, miris et occultis
2921 5, 6 | propterea credo, quod tu me docueris; quoniam verum est, nec
2922 11, 17| pueri didicimus puerosque docuimus, praeteritum, praesens et
2923 12, 25| conservi aliter quam ille docuit opinamur. iam vide, quam
2924 4, 3 | nullun certum quale quaerebam documentum adhuc inveneram, quo mihi
2925 10, 12| qui non eos videt, et ego doleam ridentem me. ~
2926 10, 30| quoquo modo factum esse doleamus. Numquid non potens est
2927 1, 17| verba Iunonis irascentis et dolentis, quod non possit Italia
2928 3, 2 | tamen utique non esse quod doleret, qui germanitus misericors
2929 1, 4 | securus es; paenitet te et non doles, irasceris et tranquillus
2930 4, 2 | appellantur boni, et eos sine dolo docebam dolos, non quibus
2931 6, 15| erat, sed post fervorem doloremque acerrimum putrescebat, et
2932 9, 2 | difficulter trahere suspiria, doloribusque pectoris testari se saucium,
2933 4, 2 | et eos sine dolo docebam dolos, non quibus contra caput
2934 6, 12| sed non haeserat, magisque doluerat et spreverat, et deinde
2935 13, 18| nostram, nudum vestiamus et domesticos seminis nostri non despiciamus.
2936 12, 23| verbis Moyses, egregius domesticus fidei tuae, intellegere
2937 11, 3 | intus utique mihi, intus in domicilio cogitationis nec hebraea
2938 9, 8 | accedere ad cupam, litigans cum domina minore, ut fit, sola cum
2939 9, 8 | maritos veneritis, factae dominae apothecarum et cellariorum,
2940 9, 8 | exagitare appetivit minorem dominam, non sanare, et ideo clanculo,
2941 7, 7 | imaginem tuam et tibi serviens dominarer corpori. sed cum superbe
2942 10, 36| domine, qui solus sine typho dominaris, quia solus verus dominus
2943 12, 22| apostolus distincte ait, sedes, dominationes, principatus, potestates,
2944 9, 6 | tuis congrua, et fortissimo dominatori corporis, usque ad Italicum
2945 4, 3 | indulgentia tua, sed meminisse dominicae vocis: Ecce sanus factus
2946 9, 8 | honorabatur. unde etiam curam dominicarum filiarum conmissam diligentur
2947 6, 2 | egentibus, et sic communicatio dominici corporis illic celebraretur,
2948 1, 6 | potest, tu es et deus es dominusque omnium, quae creasti, et
2949 7, 6 | missi sunt, tam ex paribus domorum intervallis sibi obviam
2950 13, 25| pius Onesiphorus, cuius domui dedisti misericordiam, quia
2951 1, 4 | reddens debita nullidebens, donans debita nihil perdens. et
2952 13, 18| minus; alii fides, alii donatio curationum, alii operationes
2953 7, 9 | exaltavit a mortuis, et donavit ei nomen, quod est super
2954 10, 3 | audiuntur, excitant cor, ne dormiat in desperatione et dicat:
2955 1, 6 | amplius. Post et ridere coepi, dormiens primo, deinde vigilans.
2956 3, 6 | cibis vigilantium, quo tamen dormientes non aluntur; dormiunt enim.
2957 10, 30| anima mea in carne mea, ut dormienti falsa visa persuadeant quod
2958 10, 30| cohiberi etiam in casto dormientis affectu non tantum in hac
2959 6, 6 | ebrietatem suam, ego cum mea dormieram et surrexeram, et dormiturus
2960 10, 34| sparsis insidiis. quoniam non dormies neque dormitabis, qui custodis
2961 8, 5 | et sicut nemo est, qui dormire semper velit, omniumque
2962 8, 5 | dicenti mihi: Surge qui dormis, et exsurge a mortuis, et
2963 10, 34| quoniam non dormies neque dormitabis, qui custodis Israel. Quam
2964 9, 9 | loqui servis tuis, qui ante dormitionem eius in te iam consociati
2965 6, 6 | dormieram et surrexeram, et dormiturus et surrecturus eram; vide
2966 3, 6 | dormientes non aluntur; dormiunt enim. at illa nec similia
2967 9, 12| maeroris amaritudo. deinde dormivi, et vigilavi, et non parva
2968 7, 19| quia manducavit et bibit, dormivit, ambulavit, exhilaratus
2969 4, 16| ibi verum et certum esset. dorsum enim habebam ad lumen, et
2970 8, 3 | ovis, quae erraverat, et drachma referatur in thesauros tuos
2971 10, 18| Perdiderat enim mulier drachmam et quaesivit eam cum lucerna
2972 9, 13| nec vi nec insidiis leo et draco: neque enim respondebit
2973 7, 21| cum principe suo leone et dracone: et aliud tenere viam illuc
2974 7, 13| laudandum te ostendunt de terra dracones et omnes colles, ligna fructifera
2975 10, 6 | CAPUT 6 ~Non dubia, sed certa conscientia,
2976 6, 11| corporis terminatum. et dubitamus pulsare, quo aperiantur
2977 5, 10| appellant, quod de omnibus dubitandum esse censuerant, nec aliquid
2978 5, 14| more, sicut existamantur, dubitans de omnibus atque inter omnia
2979 5, 4 | septentrionum gyros noverit, dubitare stultum est, quin utique
2980 8, 1 | quasi per speculum videram; dubitatio tamen omnis de incorruptibili
2981 12, 24| apteque id enuntiavisse non dubitem. ~
2982 3, 9 | hominum societatis, quis dubitet esse faciendum, quando ea
2983 5, 8 | promittebatur -- quamquam et ista ducebant animum tunc meum -- sed
2984 6, 3 | sed cum legebat, oculi ducebantur per paginas et cor intellectum
2985 5, 13| populo tuo. ad eum autem ducebar abs te nesciens, ut per
2986 6, 12| suscipiendorum liberorum, ducebat nisi tenuiter. magna autem
2987 6, 9 | inde offerendus iudiciis ducebatur. sed hactenus docendus fuit.
2988 9, 7 | eoque se ut duceret suum ducem rogavit. quo perductus inpetravit
2989 7, 21| mentis suae, et se captivum ducente in lege peccati, quae est
2990 10, 33| admitti, etiam praecurrere ac ducere conatur. ita in his pecco
2991 6, 13| Et instabatur inpigre, ut ducerem uxorem. iam petebam, iam
2992 5, 13| ut per cum ad te sciens ducerer. suscepit me paterne ille
2993 6, 9 | eras tu solus. cum enim duceretur, vel ad custodiam vel ad
2994 11, 8 | admonemur, ad veritatem stabilem ducimur, ubi vere discimus, cum
2995 3, 3 | quae honesta vocabantur, ductum suum intuentem fora litigiosa,
2996 13, 23| ex aquis tamen originem ducunt. iudicat etiam spiritalis
2997 3, 7 | congruere, et aliud iam dudum licuisse, post horam non
2998 13, 30| meus, et elinxi stillam dulcedinis ex tua veritate, et intellexi,
2999 3, 6 | libenter edite et aquam dulcem furtivam bibite. quae me
3000 8, 4 | accende et rape, fragra, dulcesce: amemus, curramus. nonne
3001 13, 17| societate maris) occulto et dulci fonte irrigas, ut et terra
3002 10, 3 | amore misericordiae tuae et dulcidine gratiae tuae, qua potens
3003 4, 8 | obsequi; simul legere libros dulciloquos, simul nugari et simul honestari;
3004 9, 12| consuetudine simul vivendi dulcissima et carissima repente dirrupta
3005 7, 3 | amaritudinis, cum totus fierem a dulcissimo deo meo? si diabolus auctor,
3006 1, 13| odiosa cantio mihi erat, et dulcissimum spectaculum vanitatis equus
3007 8, 6 | contemnere noluit, amicus dulcissimus et mitissimus. agebat autem
3008 9, 6 | satiabar in illis diebus dulcitudine mirabili considerare altitudinem
3009 13, 19| est? vade, extirpa silvosa dumeta avaritiae, vende quae possides
3010 2, 3 | tibi aut quam castus essem, dummodo essem disertus vel desertus
3011 5, 14| desperationem meam illam dumtaxat, qua credideram legem et
3012 4, 1 | anno aetatis meae usque ad duodetricensimum, seducebamur et seducebamus,
3013 11, 27| illam simplam esse, illam duplam, in spatio scilicet temporis.
3014 9, 12| dolebam dolorem meum et duplici tristitia macerabar. Cum
3015 12, 6 | mihi, quid legentium capere durabit? nec ideo tamen cessabit
3016 5, 1 | nec manum tuam repellit duritia hominum: sed solvis eam,
3017 6, 8 | resisitentem, familiari violentia duxerunt in amphitheatrum crudelium
3018 10, 27| caecitatem meam: fragrasti, et duxi spiritum, et anhelo tibi,
3019 9, 7 | deus meus! unde et quo duxisti recordationem meam, ut haec
3020 4, 15| ullo sexu mentem, hanc vero dyadem, iram in facinoribus, libidinem
3021 | eademque
3022 12, 28| naturas, alius unam formatam eandemque spiritalem caeli nomine,
3023 5, 10| doctrina me posse proficere, eaque ipsa, quibus, si nil melius
3024 2, 2 | pulchritudines in usum verteret earumque suavitatibus metas praefigeret,
3025 13, 20| sapientiae et scientiae, earundem rerum sunt operationes corporales
3026 6, 8 | sanguinem, inmanitatem simul ebibit; et non se avertit, sed
3027 10, 31| in crapula et ebrietate. ebrietas longe est a me: misereberis,
3028 10, 31| corda vestra in crapula et ebrietate. ebrietas longe est a me:
3029 8, 12| non in comissationibus et ebrietatibus, non in cubilibus et inpudicitiis,
3030 1, 16| eis nobis propinabatur ab ebriis doctoribus, et nisi biberemus,
3031 5, 13| ipsos Manichaeis vanitatibus ebrios -- quibus ut carerem ibam,
3032 8, 3 | et sitendi molestia. et ebriosi quaedam salsiuscula comedunt,
3033 6, 2 | se ingurgitandi daretur ebriosis; et quia illa quasi parentalia
3034 10, 31| ebriosus numquam fui, sed ebriosos a te factos sobrios ego
3035 10, 31| cognosceremus, a te accepimus. ebriosus numquam fui, sed ebriosos
3036 2, 2 | effundebar et diffluebam et ebulliebam per fornicationes meas,
3037 9, 8 | excessibus, qui ludicris motibus ebulliunt, et in puerilibus annis
3038 9, 4 | dominus, quam salubres herbas ecclesiasticas adversas serpentibus. Quas
3039 6, 11| non sunt absurda in libris ecclesiasticis, quae absurda videbantur,
3040 1, 9 | sit affectus granditer, ut eculeos et ungulas atque huiuscemodi
|