39-alter | alti-biber | bibit-compa | compe-conve | convi-despe | despi-ecule | edaci-exter | extin-gemer | gemin-incur | incut-inter | intim-luden | luder-mutab | mutan-opina | opino-placu | plaga-prope | proph-renit | renov-secut | sedar-subti | subtr-tumul | tunde-vocat | vocem-zeli
Book, Chapter
3543 1, 13| flebam, et flebam Didonem extinctam ferroque extrema secutam,
3544 9, 12| morientium aut quasi omnimoda extinctio. at illa nec misere moriebatur
3545 10, 29| semper ardes et numquam extingueris, caritas, deus meus, accende
3546 13, 19| terra fructifera est? vade, extirpa silvosa dumeta avaritiae,
3547 1, 7 | me nec ratio sinebat. nam extirpamus et eicimus ista crescentes,
3548 1, 6 | acceperunt modos, et utcumque extiterunt, et transibunt adhuc alii
3549 4, 14| latina etiam dictor mirabilis extitisset, et esset scientissimus
3550 2, 3 | fide est? quis enim non extollebat laudibus tunc hominem, patrem
3551 2, 6 | longe se a te faciunt et extollunt se adversum te. sed etiam
3552 5, 3 | nesciunt ea, et exultant atque extolluntur qui sciunt, et per impiam
3553 6, 5 | confligentium philosophorum, extorquere mihi potuit, ut aliquando
3554 10, 4 | hoc faciat fraternus, non extraneus, non filiorum alienorum,
3555 12, 11| istis mutationibus rerum extremarum atque infirmarum, et quis
3556 12, 22| istarum sententiarum, quas extremas posuimus, aut illius aut
3557 12, 29| prior sit, cum pendatur extremior, quia profecto meliora sunt
3558 12, 22| 22 ~Cum enim duabus istis extremis sententiis resistere quisquam
3559 9, 12| priusquam lavissem. neque enim exudavit de corde meo maeroris amaritudo.
3560 8, 6 | intus, ubi tu videbas, et exuebatur mundo mens eius, ut mox
3561 2, 7 | peccatorum meorum languoribus exui, per eum se videt tantis
3562 6, 6 | visco tam tenaci mortis exuisti. quam misera erat! et sensum
3563 9, 8 | confestimque damnavit atque exuit. sicut amici adulantes pervertunt,
3564 4, 15| gaudium et laetitiam, aut exultabant ossa, quae humiliata non
3565 9, 4 | ibidemque inferbui sperando et exultando in tua misericordia, pater.
3566 10, 30| mei, dixi bono domino meo; exultans cum tremore in eo, quod
3567 8, 12| quemadmodum gestum sit: exultat et triumphat, et benedicebat
3568 13, 14| super me animam meam in voce exultationis et confessionis, soni festivitatem
3569 4, 12| procedens de thalamo suo exultavit ut gigans ad currendam viam.
3570 1, 20| est bonum meum, et illi exulto bonis omnibus, quibus etiam
3571 3, 6 | grammaticorum et poetarum fabellae quam illa decipula! nam
3572 1, 10| scalpi aures meas falsis fabellis, quo prurirent ardentius,
3573 4, 1 | officina aqualiculi sui fabricarent angelos et deos, per quos
3574 7, 5 | ut non aliquid boni etiam fabricaretur et conderet qui bonus erat,
3575 6, 9 | maxima erat cura publicarum fabricarum. gaudent illi eum potissimum
3576 13, 30| necessitate conpulsum, sicut fabricas caelorum et conpositiones
3577 10, 25| illic manes? quale cubile fabricasti tibi? quale sanctuarium
3578 10, 8 | reminiscentis eas. quae quomodo fabricatae sint, quis dicit, cum appareat,
3579 10, 34| calciamentis, vasis et cuiuscemodi fabricationibus, picturis etiam diversisque
3580 12, 15| habitationis gloriae domini mei, fabricatoris et possessoris tui! tibi
3581 12, 29| vel argentum, quo vasculum fabricatur; tales quippe materiae tempore
3582 10, 7 | sensifico carnem meam, quam mihi fabricavit dominus, iubens oculo, ut
3583 11, 5 | nisi tu instituisses ea? tu fabro corpus, tu animam membris
3584 10, 12| eloquiorum genus. vidi lineas fabrorum vel etiam tenuissimas, sicut
3585 5, 9 | venientis, non ad vanas fabulas et aniles loquacitates,
3586 1, 14| omnes suavitates graecas fabulosarum narrationum. nulla enim
3587 5, 10| sensi eum habere de rebus fabulosis, quibus Manichaei libri
3588 6, 5 | inrideri, et postea tam multa fabulosissima et absurdissima, quia demonstrari
3589 7, 3 | arbitrium causam esse, ut male faceremus, et rectum iudicium tuum
3590 11, 30| venit in mentem, ut aliquid facerit, cum antea numquam aliquid
3591 10, 23| inluminatio mea, salus faciei meae, deus meus. hanc vitam
3592 12, 25| nisi crediderimus, mendacem faciemus dominum, cum de animo conservi
3593 12, 29| incommutabiliter mutabilia facientem, ac per hoc priorem. quis
3594 5, 8 | vitam mortuam, hinc insana facientes, inde vana pollicentes:
3595 3, 9 | species facti et aliter facientis animus atque articulus occulti
3596 6, 7 | tangere, et superficie decipi faciles, sed tamen adumbratae simulataeque
3597 13, 17| indigeremus; non tantum in facilibus tamquam in herba seminali,
3598 8, 9 | moveatur manus, et tanta est facilitas, ut vix a servitio discernatur
3599 10, 8 | prodeat ex abditis. alia faciliter atque inperturbata serie
3600 6, 11| discipuli occupant; ceteris quid facimus? cur non id agimus? sed
3601 3, 9 | similia vel flagitio vel facinori et non sunt peccata, quia
3602 12, 19| terram, brevi conplexione factarum omnium conditiarumque naturarum.
3603 12, 22| caelum, neque scriptum est factas esse aquas? non enim adhuc
3604 4, 3 | quod interrogantis rebus factisque concineret. Et hoc quidem
3605 10, 11| ut ago et agito, facio et factito. verum tamen sibi animus
3606 13, 23| imaginem eius, qui creavit eum, factor tamen legis debet esse,
3607 10, 30| etiam usque ad consensionem factumque simillimum. et tantum valet
3608 7, 2 | concussi sumus: quid erat tibi factura nescio qua gens tenebrarum,
3609 13, 34| etiam pauperibus terrenas facultates ad adquirenda caelestia.
3610 4, 14| Syro, docto prius graecae facundia, post in latina etiam dictor
3611 5, 13| sed quasi explorans eius facundiam, utrum conveniret famae
3612 9, 7 | quantum patet aura in domo faenea. ~
3613 4, 1 | carmina, et agonem coronarum faenearum, et spectaculorum nugas,
3614 7, 6 | Iam etiam mathematicorum fallaces divinationes et inpia deliramenta
3615 5, 13| nam ille per Manichaeas fallacias aberrabat, ille autem saluberrime
3616 3, 3 | deridentibus eos et seducentibus fallacibus occulte spiritibus in eo
3617 4, 11| anima mea, saltem fatigata fallaciis. veritati commenda quidquid
3618 6, 5 | modestius ibi minimeque fallaciter sentiebam iuberi, ut crederetur
3619 11, 2 | tuae, nec fallar in eis nec fallam ex eis. domine, adtende
3620 2, 9 | quasi titillato corde, quod fallebamus eos, qui haec a nobis fieri
3621 1, 19| etiam talibus displicebam, fallendo innumerabilibus mendaciis
3622 4, 1 | seducebamus, falsi atque fallentes in variis cupiditatibus,
3623 5, 9 | faciendum. absit, ut tu falleres eam in illis visionibus
3624 10, 33| non oportet dari, saepe me fallit, dum rationi sensus non
3625 5, 8 | hic veram miseriam, illic falsam felicitatem appetebam. Sed
3626 12, 26| auctoritatis culmine omnium falsarum superbarumque doctrinarum
3627 1, 9 | artibus, ad honorem hominum et falsas divitias famulantibus. inde
3628 5, 11| scripturas novi testamenti falsatas fuisse a nescio quibus,
3629 4, 3 | medicinam adsecutum, nisi eas falsissimas conperisset, et nollet vir
3630 10, 13| etiam, quae adversus haec falsissime disputantur, audivi et memoria
3631 6, 1 | veritatem me nondum adeptum, sed falsitati iam ereptum: immo vero quia
3632 6, 6 | illis ambitionibus multo falsius quaerebam. et certe ille
3633 5, 13| facundiam, utrum conveniret famae suae, an maior minorve proflueret,
3634 3, 1 | te ipso, deus meus, et ea fame non esuriebam, sed eram
3635 9, 4 | sunt, et imagines eorum famelica cogitatione lambiunt. et
3636 3, 7 | unum habitaculum et una familia, non ubique atque omnibus
3637 9, 9 | matri obtemperans et curans familiae disciplinam et concordiae
3638 6, 14| conferremus in medium, unamque rem familiarem conflaremus ex omnibus,
3639 5, 6 | potui, et aures eius cum familiaribus meis eoque tempore occupare
3640 4, 3 | quia enim factus ei eram familiarior, et eius sermonibus -- erant
3641 8, 2 | quem, Romae cum esset, familiarissime noverat, deque illo mihi
3642 8, 6 | cesserat, ut omnium nostrum familiarissimo Verecundo, Mediolanensi
3643 7, 7 | per linguam meam in aures familiarissimorum meorum! numquid tumultus
3644 6, 14| ab ineunte aetate mihi familiarissimus. qui maxime instabat huic
3645 5, 10| pristina animositate, sed tamen familiaritas eorum -- plures enim eos
3646 8, 6 | vehementer desideranti et familiaritatis iure flagitanti de numero
3647 1, 9 | hominum et falsas divitias famulantibus. inde in scholam datus sum,
3648 9, 9 | filio suo medias linguas famularum proderet, quibus inter se
3649 12, 26| credere de Moyse fidelissimo famulo tuo, quam mihi optarem ac
3650 12, 30| horum Moyses, tuus ille famulus, senserit, non sunt hi sermones
3651 1, 8 | enim eram infans, qui non farer, sed iam puer loquens eram.
3652 13, 13| stulti Galatae, quis vos fascinavit? sed iam non in voce sua;
3653 13, 20| deus, qui consolatus es fastidia sensum mortalium; ut in
3654 3, 2 | non doleat, abscedit inde fastidiens et reprehendens; si autem
3655 3, 1 | eram, sed quo insanior, fastidiosior. et ideo non bene valebat
3656 13, 21| sunt isti in allegoria: sed fastus elationis et delectatio
3657 7, 3 | te iustum cogitans cito fatebar. sed rursus dicebam: quis
3658 8, 10| respondeant fluctuabunt? aut enim fatebuntur, quid nolunt, bona voluntate
3659 2, 7 | de me ipso recordantem et fatentem legit, non me derideat ab
3660 11, 20| dicere, tria tempora video fateorque, tria sunt. dicatur etiam:
3661 5, 10| opponebatur, cogerer finitum fateri, quam si ex omnibus partibus
3662 4, 11| habes, anima mea, saltem fatigata fallaciis. veritati commenda
3663 9, 4 | cogitatione lambiunt. et o si fatigentur inedia et dicant: Quis ostendet
3664 13, 1 | tibi sic serviam, quasi ne fatigeris in agendo, aut ne minor
3665 9, 13| quis dixerit fratri suo: fatue, reus erit gehennae ignis;
3666 5, 13| hilarescentis atque mulcentis, quam Fausti erat, quod attinet ad dicendi
3667 5, 6 | ventrum expectabam istum Faustum. ceteri enim eorum, in quos
3668 6, 6 | plura mentirer, et mentienti faveretur ab scientibus, easque curas
3669 3, 2 | auctori earum imaginum amplius favet, cum amplius dolet. et si
3670 10, 31| dolores sunt: urunt et sicut febris necant, nisi alimentorum
3671 2, 3 | fingebam me fecisse quod non feceram, ne viderer abiectior, quo
3672 5, 3 | fecisti, et quales se ipsi fecerant occidunt se tibi, et trucidant
3673 11, 4 | etiam, quod se ipsa non fecerint: ideo sumus, quia facta
3674 8, 12| et carnis providentiam ne feceritis in concupiscentiis. nec
3675 1, 7 | bonus, etiamsi sola ista fecisses, quae nemo alius potest
3676 1, 16| putarentur, et ut quisquis ea fecisset, non homines perditos, sed
3677 13, 26| verum tamen, inquit, bene fecistis conmunicantes tribulationi
3678 8, 11| nequaquam sterilis, sed fecunda mater filiorum, gaudiorum
3679 13, 32| piscibus et beluis et altibus fecundatam, quod aeris corpulentia,
3680 13, 24| humanas propter rationis fecunditatem intelleximus. et ideo credidimus
3681 5, 8 | ad mare secuta est. sed fefelli eam violenter me tenentem,
3682 5, 3 | futuri essent, et non eos fefellit numerus. et ita factum est,
3683 6, 3 | meus, ipsumque Ambrosium felicem quendam hominem secundum
3684 3, 8 | timetur, vel invidendo, sicut feliciori miserior aut in aliquo prosperatus
3685 12, 9 | mutabilitatem suam prae dulcedine felicissimae contemplationis tuae cohibet,
3686 9, 11| in patria defungi tamquam felicius optaret. quo audito illa
3687 9, 7 | promeres ad coercendam rabiem femineam, sed regiam. cum enim prolata
3688 13, 23| caeli et omnium pecorum et ferarum et omnis terrae et omnium
3689 3, 6 | ingentibus! et illa erant fercula, in quibus mihi esurienti
3690 3, 6 | apponebantur adhuc mihi in illis ferculis phantasmata splendida, quibus
3691 1, 18| mirum, quod in vanitates ita ferebar, et a te, deus meus, ibam
3692 8, 12| oborta est procella ingens, ferens ingentem imbrem lacrimarum.
3693 6, 9 | erant, reperiunt eum solum ferentem ferrum, cuius sonitu exciti
3694 13, 4 | sufficiens, super eam quam fereras vitam; cui non hoc est vivere,
3695 6, 1 | resuscitandum tibi flebat, et feretro cogitationis offerebat,
3696 9, 7 | admitti, ut sudario tangeret feretrum pretiosae in conspectu tuo
3697 9, 2 | non opperiri tam proximum feriarum tempus, sed de publica professione
3698 9, 2 | supererant ad vindemiales ferias; et statui tolerare illos,
3699 9, 4 | recordabor omnia dierum illorum feriatorum? sed nec oblitus sum, nec
3700 8, 10| donec eligatur unum, quo feriatur tota voluntas una, quae
3701 3, 7 | nesciebam et non advertebam, et feriebant undique ista oculos meos,
3702 1, 7 | voluntatis obtemperantibus, feriendo nocere niti quantum potest,
3703 13, 9 | tuo accendimur et susrum ferimur; inardescimus et imus. ascendimus
3704 13, 21| continete vos ab immani feritate superbiae, ab inerti voluptate
3705 8, 1 | et mundandum erat cor a fermento veteri; et placebat via,
3706 9, 9 | mirarentur illae, scientes quam ferocem coniugem sustineret, numquam
3707 8, 5 | non ferro alieno, sed mea ferrea voluntate. velle meum tenebat
3708 3, 1 | nexibus, ut caederer virgis ferreis ardentibus zeli et suspicionum
3709 1, 13| vita mea, siccis oculis ferrem miserrimus. Quid enim miserius
3710 13, 19| subito de caelo sonus, quasi ferretur flatus vehemens, et visae
3711 1, 13| flebam Didonem extinctam ferroque extrema secutam, sequens
3712 13, 26| laetatur tamquam revivescente fertilitate agri. Numquid propter usus
3713 4, 14| pectoribus opinantium, ita fertur et vertitur, torquetur ac
3714 6, 8 | quibus potuerunt locati sunt, fervebant omnia inmanissimis voluptatibus.
3715 8, 4 | uberius est gaudium; quia fervefaciunt se et inflammantur ex alterutro.
3716 6, 2 | qua in bonis operibus tam fervens spiritu frequentabat ecclesiam,
3717 6, 7 | Carthaginensium, quibus nugatoria fervent spectacule, absorbuerat
3718 9, 7 | discurrens, inde laudes tuae ferventes, lucentes, inde illius inimicae
3719 6, 11| undevicensimo anno aetatis meae, quo fervere coeperam studio sapientiae,
3720 12, 15| semper meridies luceret et ferveret ex te. o domus luminosa
3721 4, 4 | dulcis erat nobis, cocta fervore parilium studiorum. nam
3722 6, 15| praecisione factum erat, sed post fervorem doloremque acerrimum putrescebat,
3723 9, 12| reddat laboris usui mentesque fessas allevet luctuque solvat
3724 1, 11| in fide tua, iam curaret festinabunda, ut sacramentis salutaribus
3725 4, 10| crescunt, ut sint, eo magis festinant, ut non sint. sic est modus
3726 6, 11| copia: ut nihil aliud multum festinemus, vel praesidatus dari potest.
3727 9, 8 | multa praetereo, quia multum festino. accipe confessiones meas
3728 13, 14| exultationis et confessionis, soni festivitatem celebrantis. et adhuc tristis,
3729 10, 36| vindicandi me, ut propitius fias etiam ceteris omnibus iniquitatibus
3730 8, 12| stupens. ego sub quadam fici arbore stravi me nescio
3731 1, 7 | conieci, quamquam ista multum fida coniectura sit, piget me
3732 8, 6 | flagitanti de numero nostro fidele adiutorium, quo indigebat
3733 9, 4 | legerem psalmos David, cantica fidelia, sonos pietatis excludentes
3734 12, 26| possum minus credere de Moyse fidelissimo famulo tuo, quam mihi optarem
3735 6, 12| promeruissent deum, et habuissent fideliter ac dilexissent amicos. a
3736 11, 27| non sunt: et ego metior, fidenterque respondeo, quantum exercitato
3737 4, 2 | nonne fornicatur abs te, et fidit in falsis, et pascit ventos?
3738 11, 27| quantum exercitato sensu fiditur, illam simplam esse, illam
3739 6, 1 | placidissime et pectore pleno fiduciae respondit mihi, credere
3740 9, 13| exquiris delicta vehementer, fiducialiter speramus aliquem apud te
3741 6, 8 | non sui habere, sed tui fiduciam; sed longe postea. ~
3742 9, 12| deponeretur, sicut illic fiere solet, nec in eis ergo precibus
3743 6, 11| atque honeste intellegi. figam pedes in eo gradu, in quo
3744 4, 11| discedo? ait verbum dei. ibi fige mansionem tuam, ibi commenda
3745 7, 17| intellecta conspexi, sed aciem figere non evalui, et repercussa
3746 11, 11| est. quis tenebit illud et figet illud, ut paululum stet,
3747 13, 17| cupidatates animarum, et figis limites, quousque progredi
3748 1, 17| Iunonem dixisse audieram, sed figmentorum poeticorum vestigia errantes
3749 13, 23| dedisti ei, quoniam tuum sumus figmentum creati in operibus bonis,
3750 11, 23| lumina et moveretur rota figuli, non esset tempus, quo metiremur
3751 5, 10| videbam, quod mihi tale figurabam. metuebam itaque credere
3752 5, 10| turpe videbatur credere figuram te habere humanae carnis,
3753 13, 25| significari et in allegoria figurari opera misericordiae, quae
3754 4, 16| quidquid de dimensionibus figurarum et de musicis et de numeris,
3755 13, 24| impediat ita me sentire dicta figurata librorum tuorum. novi enim
3756 13, 24| multiplicamini; si autem figurate posita ista tractemus --
3757 13, 34| Inspeximus etiam, propter quorum figurationem ista vel tali ordine fieri
3758 13, 20| modis per corporis motiones figuretur atque dicatur. aquae produxerunt
3759 9, 8 | etiam curam dominicarum filiarum conmissam diligentur gerebat,
3760 13, 26| enim, inquit, etiam vos, Filippenses, quoniam in principio evangelii,
3761 10, 12| etiam tenuissimas, sicut filum araneae; sed illae aliae
3762 13, 20| exiit sonus eorum, et in fines orbis terrae verba eorum,
3763 2, 3 | admisso aequarer perditis, fingebam me fecisse quod non feceram,
3764 4, 15| tua, sed a mea vanitate fingebantur ex corpore, et dicebam parvulis
3765 12, 29| formam cantici coaptamus aut fingimus, sicut ligna, quibus arca,
3766 2, 2 | domine, praeter te, qui fingis dolorem in praecepto et
3767 4, 6 | Pylade traditur, si non fingitur, qui vellent pro invicem
3768 6, 16| meis Alypio et Nebridio de finibus bonarum et malorum, Epicurum
3769 5, 8 | cupiditatibus raperes ad finiendas ipsas cupiditates, et illius
3770 6, 11| curam cum sensu amputabit et finiet? ergo et hoc quaerendum.
3771 7, 1 | haberent omnia et illa finirentur in te, tu autem nusquam.
3772 3, 7 | utrum forma corporea deus finiretur, et haberet capillos et
3773 5, 10| corporis humani forma te opinar finiri. et melius mihi videbar
3774 11, 27| nisi quia praeterierunt et finitae sunt. non ergo ipsas, quae
3775 11, 27| finitam non metior? eius enim finitio praeteritio est. quid ergo
3776 7, 20| esse, nec tamen per locos finitos infinitosve diffundi, et
3777 5, 10| mali opponebatur, cogerer finitum fateri, quam si ex omnibus
3778 7, 5 | quae ipse pro spiritibus finxeram; et eam feci grandem, non
3779 5, 8 | revocaret aut mecum pergeret, et finxi me amicum nolle deserere,
3780 8, 6 | dei, si voluero, ecce nunc fio. dixit hoc, et turbidus
3781 4, 16| figmenta miseriae meae, non firmamenta beatitudinis tuae. iusseras
3782 1, 13| inter se homines ista signa firmarunt. item si quaeram, quid horum
3783 13, 15| firmamentum ordinasti eos, quod firmasti super infirmitatem inferiorum
3784 8, 2 | posteaquam legendo et hausit firmatatem, timuitque negari a Christo
3785 3, 8 | gentis consuetudine vel lege firmatum nulla civis aut peregrini
3786 8, 12| aperuit. sed tali admonitione firmatus est, placitoque ac proposito
3787 6, 14| vitae molestias, paene iam firmaveramus remoti a turbis otiose vivere,
3788 7, 3 | parte mutabilem dicerem firmeque sentirem dominum nostrum,
3789 13, 18| ad solidum cibum et aciem firmet ad solis aspectum, non habeat
3790 7, 20| te esse omnia, hoc solo firmissimo documento, quia sunt: certus
3791 4, 7 | eras aliquid solidum et firmum, cum de te cogitabam. non
3792 4, 12| ipsae mutabiles sunt et illo fixae stabiliuntur: alioquin irent
3793 11, 18| per sensus praetereundo fixerunt. pueritia quippe mea, quae
3794 9, 4 | ut genus simplici affectu fiximus, fugit dolor ille. sed quis
3795 6, 5 | postremo quam inconcusse fixum fide retinerem, de quibus
3796 4, 3 | et graves -- adsiduus et fixus inhaerebam: ubi cognovit
3797 10, 6 | super nos. interrogavi auras flabiles, et inquit universus aer
3798 3, 3 | mea mala, et in omnibus flagellabas me! ausus sum etiam in celebritate
3799 8, 7 | sententiarum verberibus non flagellavi animam meam, ut sequeretur
3800 9, 4 | oblitus sum, nec silebo, flagelli tui asperitatem, et misericordiae
3801 10, 19| claudicans reddi quod deerat flagitabat? tamquam si homo notus sive
3802 8, 6 | desideranti et familiaritatis iure flagitanti de numero nostro fidele
3803 10, 35| temptatur, cum signa et prodigia flagitantur, non ad aliquam salutem,
3804 4, 15| facinoribus, libidinem in flagitiis, nesciens quid loquerer.
3805 2, 2 | cupiditatum atque mersabat gurgite flagitiorum. invaluerat super me ira
3806 1, 16| quidem ille, sed hominibus flagitiosis divina tribuendo, ne flagitia
3807 3, 1 | circumstrepebat me undique sartago flagitiosorum amorum. nondum amabam, et
3808 7, 6 | pari studio et conlatione flagrabant in eas nugas igne cordis
3809 5, 7 | illius agere vitam, quo ipse flagrabat in eas litteras, quas tunc
3810 3, 8 | rebus vel in non concessa flagrando in eum usum, qui est contra
3811 3, 4 | et hoc solum me in tanta flagrantia refrangebat, quod nomen
3812 6, 10| nisi ut mecum viveret in flagrantissimo studio veritatis atque sapientiae,
3813 4, 8 | gratissimos, quasi fomitibus flagrare animos et ex pluribus unum
3814 4, 14| innotescerent: quae si probaret, flagrarem magis; si autem inprobaret,
3815 10, 33| moveri animos nostros in flammam pietatis, cum ita cantantur,
3816 11, 22| sunt molesta studia mea flammantia vehementer in scripturas
3817 4, 14| veritatis. sicut aurae linguarum flaverint a pectoribus opinantium,
3818 5, 8 | faceres quod semper petebat. flavit ventus et implevit vela
3819 9, 12| caritate, pro peccatis meis fleat ipse ad te, patrem omnium
3820 8, 12| petere solebat miserabilibus flebilibusque gemitibus. convertisti enim
3821 7, 9 | in nomine Iesu omne genu flectatur caelestium, terrestrium
3822 13, 7 | supereminentem viam caritatis, et flectentem genua pro nobis ad te, ut
3823 7, 6 | re in Nebridii sententiam flecti coeperam, non quidem abnuerem
3824 10, 28| contendunt laetitiae meae flendae cum laetandis maeroribus,
3825 8, 12| solitudo mihi ad negotium flendi aptior suggerebatur -- et
3826 3, 11| fidelis tua, amplius quam flent matres corporea funera.
3827 10, 40| solitis, et teneor et multum fleo, sed multum teneor. tantum
3828 3, 11| animam meam, cum pro me fleret ad te mea mater, fidelis
3829 5, 2 | magis plorant et gaudent in fletibus, quoniam tu, domine, non
3830 9, 11| vestram. ego silebam et fletum frenabam. frater autem meus
3831 9, 12| mortuam, quae me multos annos fleverat, ut oculis tuis viverem,
3832 8, 6 | nihil mutati a pristinis, fleverunt se tamen, ut dicebat, atque
3833 9, 12| et si peccatum invenerit. flevisse me matrem exigua parte horae,
3834 10, 33| commemini, qui tam modico flexu vocis faciebat sonare lectorem
3835 4, 4 | coaevum mihi et conflorentem flore adulescentiae. mecum puer
3836 12, 29| electione, sicut fructus florem; origine, sicut sonus cantum.
3837 1, 9 | monentibus, ut in hoc saeculo florerem, et excellerem linguosis
3838 10, 6 | cantilenarum omnimodarum, non florum et ungentorum et aromatum
3839 12, 29| deus omnia; tempore, sicut flos fructum; electione, sicut
3840 7, 7 | sed me non sinebas ullis fluctibus cogitationis auferri ab
3841 6, 5 | suspirabam et audiebas me, fluctuabam et gubernabas me, ibam per
3842 6, 10| pariter suspirabat pariterque fluctuabat, beatae vitae inquisitor
3843 8, 10| et isti quid respondeant fluctuabunt? aut enim fatebuntur, quid
3844 5, 14| omnibus atque inter omnia fluctuans, Manichaeos quidem relinquendos
3845 6, 1 | interim ad illam ancipitem fluctuationem iam esse perductum, per
3846 13, 17| innumerabili varietate curarum fluctuent. quis, domine, nisi tu,
3847 8, 10| altercantibus duabus voluntatibus fluctuet, utrum ad theatrum pergat
3848 10, 33| utilitatem rursus agnosco. ita fluctuo inter periculum voluptatis
3849 13, 27| ab amaritudine marinorum fluctuum distincta atque discreta. ~
3850 12, 17| ante cohibitionem quasi fluentis inmoderationis et ante inluminationem
3851 12, 22| quas ita decora specie fluere cernimus. aut si tunc acceperunt
3852 3, 2 | est. Sed quo vadit? quo fluit? ut quid decurrit in torrentem
3853 13, 32| has, quae in terris graves fluitant. videmus congregatarum aquarum
3854 13, 2 | spiritalis, ut saltem tenebrosa fluitaret similis abysso, tui dissimilis,
3855 13, 13| cataractas donorum suorum, ut fluminis impetus laetificarent civitatem
3856 10, 8 | maris, et latissimos lapsus fluminum, et Oceani ambitum, et gyros
3857 8, 7 | mortem formidabat restringi a fluxu consuetudinis, quo tabescebat
3858 2, 2 | efferbui miser, sequens impetum fluxus mei relicto te, et excessi
3859 3, 2 | custodiae tuae, turpi scabie foedarer? et inde erant dolorum amores,
3860 12, 6 | ideo non eam cogitabam; foedas et horribiles formas perturbatis
3861 4, 2 | coniugalis placiti modum, quod foederatum esset generandi gratia,
3862 9, 8 | stimulo percussa respexit foeditatem suam, confestimque damnavit
3863 2, 1 | Recordari volo transactas foeditates meas, et carnales corruptiones
3864 1, 19| nam in illis iam quid me foedius fuit, ubi etiam talibus
3865 3, 1 | tartaro libidinis, et tamen foedus atque inhonestus, elegans
3866 7, 6 | usque ad arborum volatica folia? -- tu procurasti pervicaciae
3867 9, 12| congruum disputabam; eoque fomento veritatis mitigabam cruciatum,
3868 13, 13| vivum, quemadmodum cervi ad fontes aquarum, et dicit: quando
3869 3, 3 | vocabantur, ductum suum intuentem fora litigiosa, ut excellerem
3870 6, 5 | populari sinu, et per angusta foramina paucos ad te traiceret,
3871 6, 11| putabam enim me miserum fore nimis, si feminae privarer
3872 9, 2 | insanias mendaces et bella forensia), mercarentur ex ore meo
3873 4, 14| et certe res non aliae forent nec homo ipse alius, sed
3874 1, 11| sordibus delictorum reatus foret. ita iam credebam, et illa,
3875 9, 4 | quaerebantur. volentes enim gaudere forinsecus facile vanescunt, et effunduntur
3876 7, 1 | qua illas ipsas imagines formabam, non esse tale aliquid:
3877 6, 14| illud placitum, quod bene formabamus, dissiluit in manibus, atque
3878 9, 8 | et ipsam puellarum sitim formabat ad honestum modum, ut iam
3879 10, 8 | lux atque omnes colores formaeque corporum per oculos, per
3880 11, 5 | enim sicut homo artifex, formans corpus de corpore arbitratu
3881 1, 11| terram potius, unde postea formarer, quam ipsam iam effigiem
3882 12, 3 | istam informem materiam formares atque distingueres, non
3883 7, 1 | aliquid: quae tamen ipsas non formaret, nisi esset magnum aliquid.
3884 12, 22| nec scriptum est, qua voce formatae sint? unde si aliquid Genesis
3885 12, 22| deus: congregatio sit ipsa formatio, quid respondebitur de aquis,
3886 13, 24| caeli, et in affectibus formatis ad temperantiam tamquam
3887 12, 29| cantus, ideo quia cantus est formatus sonus, et esse utique aliquid
3888 13, 17| aridam terram manus tuae formaverunt? neque enim amaritudo voluntatum,
3889 7, 5 | materies aliqua mala erat, et formavit atque ordinavit eam, sed
3890 8, 7 | trepidatio, et quasi mortem formidabat restringi a fluxu consuetudinis,
3891 1, 9 | eos, qui haec acerbissime formidant, quemadmodum parentes nostri
3892 1, 16| filios in mare magnum et formidulosum, quod vix transeunt qui
3893 12, 17| confusa, nondum qualitatibus formisque distincta, quae nunc iam
3894 12, 6 | formae, sed conparatione formosiorum erat informe, et suadebat
3895 1, 7 | a quo est omnis modus, formosissime, qui formas omnia et lege
3896 10, 37| cessatione temptamur. cotidiana fornax nostra est humana lingua.
3897 1, 13| meae? non te amabam, et fornicabar abs te, et fornicanti sonabat
3898 1, 13| et fornicabar abs te, et fornicanti sonabat undique: euge, euge.
3899 5, 12| tamen turpes sunt tales, et fornicantur abs te, amando volatica
3900 2, 3 | sollicitudine ingenti, ne fornicarer, maximeque ne adulterarem
3901 1, 13| amicitia enim mundi huius fornicatio est abs te et euge, euge
3902 2, 2 | diffluebam et ebulliebam per fornicationes meas, et tacebas. o tardum
3903 8, 4 | quia rex noster alligavit fortem, et videbant vasa eius erepta
3904 7, 7 | nesciente me. et cum in silentio fortifer quaererem, magnae voces
3905 8, 5 | facis disertas -- non mihi fortior quam felicior visus est,
3906 1, 4 | praesentissime, pulcherrime et fortissime,stabilis et inconprehensibilis,
3907 11, 2 | mearum, quousque devoretur a fortitudine infirmitas. et nolo in aliud
3908 5, 1 | et ibi refectio et vera fortitudo. ~
3909 11, 2 | lux videntium et virtus fortium, adtende animam meam et
3910 10, 23| cur non beati sunt? quia fortius occupantur in aliis, quae
3911 6, 7 | illa verba proripuit se ex fovea tam alta, qua libenter demergebatur
3912 13, 22| nutriret et tamquam nutrix foveret: reformamini, inquit, in
3913 7, 14| abominandum tibi. sed posteaquam fovisti caput nescientis, et clausisti
3914 8, 6 | imperatoris simus? et ibi quid non fragile plenumque periculis? et
3915 8, 4 | revoca nos, accende et rape, fragra, dulcesce: amemus, curramus.
3916 9, 7 | et tamen tunc, cum ita fragraret odor unguentorum tuorum,
3917 10, 27| fugasti caecitatem meam: fragrasti, et duxi spiritum, et anhelo
3918 13, 18| in firmamento luminaria. frangamus esurienti panem nostrum
3919 1, 3 | stabilem te faciunt, quia etsi frangantur non effunderis. et cum effunderis
3920 10, 28| adversitas dura est, et ne frangat tolerantiam! numquid non
3921 12, 25| hanc enim vocem huic refero fraternam et pacificam: si ambo videmus
3922 10, 4 | ascendant in conspectum tuum de fraternis cordibus, turibulis tuis.
3923 9, 13| filio tuo: Si quis dixerit fratri suo: fatue, reus erit gehennae
3924 1, 19| vendentibus. in quo etiam ludo fraudulentas victorias ipse vana excellentiae
3925 3, 3 | eis, hoc laudabilior, quo fraudulentior. tanta est caecitas hominum
3926 8, 8 | potuimus remoti ab aedibus. ego fremebam spiritu, indignans indignatione
3927 6, 9 | qui aderant, et minaciter frementes iussit venire secum. et
3928 9, 11| vestram. ego silebam et fletum frenabam. frater autem meus quiddam
3929 9, 8 | et auctoritate imperandi frenabat aviditatem tenerioris aetatis,
3930 9, 4 | quod ego quia gustaveram, frendebam, quoniam non eis poteram
3931 10, 31| concubitu potui. itaque freni gutturis temperata relaxatione
3932 8, 6 | cotidie suspirabam tibi; frequentabam ecclesiam tuam, quantum
3933 6, 2 | operibus tam fervens spiritu frequentabat ecclesiam, ita ut saepe
3934 5, 9 | viduae castae ac sobriae, frequentantis elemosynas, obsequentis
3935 10, 33| quibus Daviticum psalterium frequentatur, ab auribus meis removeri
3936 6, 10| atque ipsa Carthagine, ubi frequentissimus erat, relicto paterno rure
3937 12, 15| mutabilitas, unde tenebresceret et frigesceret, nisi amore grandi tibi
3938 9, 7 | orationibus vivebat. non adhuc frigidi a calore spiritus tui, excitabamur
3939 10, 36| distorta via imitanti tenebrosi frigidique servirent. nos autem, domine,
3940 10, 8 | quid molle, quid calidum frigidumve, lene aut asperum, grave
3941 6, 15| acerrimum putrescebat, et quasi frigidus, sed desperatius dolebat. ~
3942 8, 8 | loquebantur animum mecum frons, genae, oculi, color, modus
3943 8, 8 | vulsi capillum, si percussi frontem, si consertis digitis amplexatus
3944 13, 24| herbis seminalibus et lignis fructiferis, et in spiritalibus donis
3945 13, 25| et fratres et tali fruge fructificaverunt, qui quod ei deerat suppleverunt
3946 13, 34| fidelibus ad usus temporales fructuosa in futurum opera praeberi
3947 11, 22| percontabor de his? et cui fructuosius confitebor inperitiam meam
3948 4, 5 | fastidio rerum, quibus prius fruebamur, et tunc, dum ab eis abhorremus,
3949 3, 2 | congaudebam amantibus, cum sese fruebantur per flagitia, quamvis haec
3950 3, 1 | magis si et amantis corpore fruerer. Venam igitur amicitiae
3951 9, 11| tuorum, et proveniunt inde fruges admirabiles, gaudebam et
3952 13, 19| quae possides et implere frugibus dando pauperibus, et habebis
3953 3, 9 | perfectionis, et laudantur spe frugis sicut herba segetis. et
3954 13, 9 | tuo requiescimus: ibi te fruimur. requies nostra locus noster.
3955 8, 5 | coeperat, ut te gratis colere fruique te vellem, deus, sola certa
3956 5, 13| strenue ministrabant adipem frumenti tui, et laetitiam olei,
3957 9, 4 | aeterna simplicitate aliud frumentum et vinum et oleum. Et clamabam
3958 4, 16| lucidum et inmensum, et ego frustum de illo corpore? nimia perversitas!
3959 12, 28| non iam nidus, sed opaca frutecta sunt, vident in eis latentes
3960 13, 24| reperirem in arbustis et frutectis et in pecoribus terrae.
3961 3, 4 | honesto nomine colorantes et fucantes errores suos; et prope omnes,
3962 3, 6 | quinque elementa, varie fucata propter quinque antra tenebrarum,
3963 4, 8 | penetraverat, nisi quia fuderam in harenam animam meam,
3964 10, 33| reminiscor lacrimas meas, quas fudi ad cantus ecclesiae in primordiis
3965 9, 12| eis precibus, quas tibi fudimus, cum offeretur pro ea sacrificium
3966 10, 19| meminissemus. certe enim obliti fueramus. an non totum exciderat,
3967 12, 6 | qua desinunt esse quod fuerant et incipiunt esse quod non
3968 13, 22| creator noster, cum cohibitae fuerint affectiones ab amore saeculi,
3969 9, 11| memineritis mei, ubiubi fueritis. cumque hanc sententiam
3970 2, 2 | meam et novissimarum rerum fugaces pulchritudines in usum verteret
3971 10, 43| corde meditatusque fueram fugam in solitudinem, sed prohibuisti
3972 10, 27| coruscasti, splenduisti et fugasti caecitatem meam: fragrasti,
3973 2, 3 | quae iam de medio Babylonis fugerat, sed ibat in ceteris eius
3974 5, 2 | quo enim fugerunt, cum fugerent a facie tua? aut ubi tu
3975 4, 7 | recedere. quo enim cor meum fugeret a corde meo? quo a me ipso
3976 10, 36| praetende alas tuas, et fugiamus sub eas. gloria nostra tu
3977 5, 2 | CAPUT 2 ~Eant et fugiant a te inquieti iniqui. et
3978 3, 12| convincente, quam esset illa secta fugienda: itaque fugisse. quae cum
3979 1, 8 | petendis, habendis, reiciendis fugiendisve rebus. ita verba in variis
3980 5, 12| inquinat, et amplectendo mundum fugientem, contemnendo te, manentem
3981 6, 11| aviditate fruendi praesentibus, fugientibus et dissipantibus me, dum
3982 3, 12| illa secta fugienda: itaque fugisse. quae cum ille dixisset,
3983 3, 3 | meas et non tuas, amans fugitivam libertatem. habebant et
3984 4, 4 | et ecce tu inminens dorso fugitivorum tuorum, deus ultionum et
3985 1, 6 | dulcedo mea, deus meus? fuine alicubi aut aliquis? nam
3986 6, 10| iniusto mamona fidelis non fuistit, verum quis dabit vobis?
3987 10, 35| splendeat, aut: palpa quam fulgeat: videri enim dicuntur haec
3988 13, 34| praelata sublimi auctoritate fulgentes; et inde ad imbuendos infideles
3989 13, 32| mater. videmus luminaria fulgere desuper, solem sufficere
3990 10, 6 | interioris hominis mei, ubi fulget animae meae, quod non capit
3991 4, 2 | amare te noveram, qui nisi fulgores corporeos cogitare non noveram.
3992 8, 2 | descendisti, tetigisti montes et fumigaverunt, quibus modis te insinuasti
3993 4, 2 | in lubrico, et in multo fumo scintillantem fidem meam,
3994 1, 17| meis? nonne ecce illa omnia fumus et ventus? itane aliud non
3995 10, 36| ambitiones saeculi, et contremunt fundamenta montium. itaque nobis, quoniam
3996 7, 20| illa aedificans caritas a fundamento humilitatis, quod est Christus
3997 9, 8 | priusquam in lagunculam funderet merum, primoribus labris
3998 7, 6 | plerique ita post invicem funduntur ex utero, ut parvum ipsum
3999 12, 2 | pulchram in novissimis, cuius fundus est terra nostra, sed ad
4000 3, 11| quam flent matres corporea funera. videbat enim illa mortem
4001 9, 2 | cum ceteris horrendis et funereis, in aqua sancta ignovisti
4002 6, 8 | amphitheatrum crudelium et funestorum ludorum diebus, haec dicentem:
4003 2, 6 | autem decerpsi, tantum ut furarer. nam decerpta proieci epulatus
4004 2, 6 | pulchra erant poma illa, quae furati sumus, quoniam creatura
4005 10, 37| proponatur, utrum malim furens aut in omnibus rebus errans
4006 13, 19| occidat, non moechetur, non furetur, non falsum testimonium
4007 6, 8 | fixit aspectum, et hauriebat furias at nesciebat, et delectabatur
4008 5, 8 | inrumpunt inpudenter et prope furiosa fronte perturbant ordinem,
4009 9, 7 | applicatus, a persequendi tamen furore conpressus est. gratias
4010 1, 18| omines, et ne per mentis furorem hominem auferat ex hominibus
4011 9, 2 | mercarentur ex ore meo arma furori suo. et opportune iam paucissimi
4012 1, 19| imitandi ludicra inquietudine? Furta etiam faciebam de cellario
4013 3, 6 | libenter edite et aquam dulcem furtivam bibite. quae me seduxit,
4014 13, 9 | attollitur, aqua supra oleum fusa infra oleum demergitur:
4015 13, 9 | petunt. oleam infra aquam fusum super aquam attollitur,
4016 10, 43| sanctis, ut ita ipsi per fidem futurae passionis eius, sicut nos
4017 11, 31| audientis expectatione vocum futurarum et memoria praeteritarum
4018 11, 15| quilibet, inter praeteritos et futuros. Ecce praesens tempus, quod
4019 13, 13| perfecti sitis, et: o stulti Galatae, quis vos fascinavit? sed
4020 3, 7 | ocrea velit caput contegi et galea calciari, et murmuret, quod
4021 5, 6 | solent dicere, multo suavius garrientem sed quid ad meam sitim pretiosorum
4022 6, 4 | multa incerta quasi certa garrisse. quod enim falsa essent,
4023 12, 28| et volitant laetantes, et garriunt scrutantes, et carpunt eos.
4024 4, 15| exulabam, dicabam illis garulus et ineptus: cur ergo errat
4025 10, 22| absit, ut, quocumque gaudio gaudeam, beatum me putem. est enim
4026 10, 23| sunt omnia, sola veritate gaudebit. ~
4027 11, 8 | et audimus eum, et gaudio gaudemus propter vocem sponsi, reddentes
4028 8, 2 | et rapiebant amando et gaudendo: hae rapientium manus erant. ~
4029 8, 2 | regeneraretur, mirante Roma, gaudente ecclesia. superbi videbant
4030 3, 2 | nunc vero magis miseror gaudentem in flagitio quam velut dura
4031 10, 39| gratia, non tamen socialiter gaudentes, sed aliis invidentes eam.
4032 8, 4 | quando enim cum multis gaudetur, et in singulis uberius
4033 10, 28| contendunt maerores mei mali cum gaudiis bonis, et ex qua parte stet
4034 10, 21| diversitate, de quibus me gavisum esse memini. nam et de turpibus
4035 13, 26| quia in veritate loquens: Gavisus sum, inquit, magnifice in
4036 9, 13| fratri suo: fatue, reus erit gehennae ignis; et vae etiam laudabili
4037 11, 12| alta, inquit, scrutantibus gehennas parabat. aliud est videre,
4038 8, 6 | negotiis, sub quorum pondere gemebam. mecum erat Alypius, otiosus
4039 3, 10| immo vero particulas dei, gemendo in oratione atque ructando:
4040 12, 16| et cantem tibi amatoria, gemens inenarrabiles gemitus in
4041 6, 10| tenebrae, et aversabamur gementes et dicebamus: quamdiu haec?
4042 4, 5 | amaritudine vitae carpitur gemere et flere et suspirare et
|