39-alter | alti-biber | bibit-compa | compe-conve | convi-despe | despi-ecule | edaci-exter | extin-gemer | gemin-incur | incut-inter | intim-luden | luder-mutab | mutan-opina | opino-placu | plaga-prope | proph-renit | renov-secut | sedar-subti | subtr-tumul | tunde-vocat | vocem-zeli
Book, Chapter
5090 12, 4 | faceres, ita commode hominibus intimatam, ut appellaretur terra invisibilis
5091 6, 9 | recoluit Alypius, architecto intimavit. at ille securim demonstravit
5092 7, 6 | confiteantur etiam hinc tibi de intimis visceribus animae meae miserationes
5093 4, 12| est, ubi sapit veritas: intimus cordi est, sed cor erravit
5094 9, 3 | grege tuo numerantes, dolore intolerabili cruciaremur. gratias tibi,
5095 10, 36| humilibus autem das gratiam et intonas super ambitiones saeculi,
5096 3, 11| de me plangere ad te, et intrabant in conspectum tuum preces
5097 9, 1 | summa suavitas, eiciebas et intrabas pro eis omni voluptate dulcior,
5098 5, 14| diserte diceret, pariter intrabat et quam vera diceret, gradatim
5099 3, 5 | et non eram ego talis, ut intrare in eam possem, aut inclinare
5100 13, 21| aquis tegeretur: (non enim intratur aliter in regno caelorum
5101 10, 10| sed ipsas: quae unde ad me intraverint dicant, si possunt. nam
5102 10, 10| indicavi. unde et qua haec intraverunt in memoriam meam? nescio
5103 12, 16| terram in oculos suos, et intrem in cubile meum et cantem
5104 12, 31| temperavit? ego certe, quod intrepidus de meo corde pronuntio,
5105 9, 13| domine, dimitte, obsecro, ne intres cum ea in iudicium. superexultet
5106 13, 21| quo instituisti, ut sic intretur;) nec magnalia mirabilium
5107 8, 2 | volebant eum omnes rapere intro in cor suum. et rapiebant
5108 9, 13| coniuge, per quorum carnem introduxisti me in hanc vitam, quemadmodum
5109 1, 6 | ullo suo sensu valebant introire in animam meam. itaque iactabam
5110 13, 21| signorum -- talis enim est introitus ad fidem filiis Adam oblitis
5111 10, 40| recedat ex me. et aliquando intromittis me in affectum multum inusitatum
5112 10, 9 | memoria. istae quippe res non intromittuntur ad eam, sed eorum solae
5113 10, 40| affectum multum inusitatum introrsus ad nescio quam dulcedinem,
5114 1, 12| deus meus. illi enim non intuebantur, quo referrem quod me discere
5115 1, 7 | parvulum: nondum loquebatur, et intuebatur pallidus amaro aspectu conlactaneum
5116 13, 3 | fieret, non existendo, sed intuendo inluminantem lucem eique
5117 3, 3 | vocabantur, ductum suum intuentem fora litigiosa, ut excellerem
5118 6, 10| misericordia tua sequebatur, intuentibus nobis finem, cur ea pateremur,
5119 9, 2 | factum meum ora cunctorum intuentium, quam vicinum vindemialium
5120 11, 18| et eas praesentes apud se intuentur qui illa praedicunt. loquatur
5121 9, 4 | nesciente, quod ibi essent, intuerentur faciem meam et audirent
5122 10, 16| eis imagines memoria, quas intuerer praesentes et retractarem
5123 10, 26| tuus est, qui non magis intuetur hoc a te audire quod ipse
5124 7, 6 | quas saecularis spes eius intumuerat, consuleret, quid mihi secundum
5125 12, 17| non ea tamen duo Moyses inturbatur, cum revelante spiritu diceret:
5126 6, 10| calcavit, mirantibus omnibus inusitatam animam, quae hominem tantum,
5127 8, 11| Alypius affixus lateri meo inusitati motus mei exitum tacitus
5128 5, 6 | sicut sunt cibi utiles et inutiles; verbis autem ornatis et
5129 8, 10| fundum alienum illum an illum invadat, quando utrumque non potest,
5130 7, 6 | sequerentur, quos iam iamque invadere atque inrisis refellere
5131 8, 8 | vultu quam mente turbatus invado Alypium, exclamo: quid patimur?
5132 7, 18| et cibum, cui capiendo invalidus eram, miscentem carni: quoniam
5133 2, 2 | mersabat gurgite flagitiorum. invaluerat super me ira tua, et nesciebam.
5134 11, 19| modus iste ab acie mea; invaluit: ex me non potero ad illum;
5135 10, 8 | cuiuscemodi rebus sensis invectarum. ibi reconditum est, quidquid
5136 9, 8 | clanculo, aut quia ita eas invenerat locus et tempus litis, aut
5137 5, 3 | quamquam eius dominum minime invenerint. quoniam magnus es, domine,
5138 5, 3 | nisi obtritis corde, nec inveneris a superbis, nec si illi
5139 11, 2 | confitear tibi quodquod invenero in libris tuis, et audiam
5140 5, 3 | tu dedisti eis, et multa invenerunt, et praenuntiaverunt ante
5141 4, 12| oculis, ut redeamus ad cor et inveniamus eum. abscessit enim et ecce
5142 6, 11| parentibus positus eram, donec inveniatur perspicua verita. sed ubi
5143 11, 15| praesens tempus, quod solum inveniebamus longum appellandum, vix
5144 6, 3 | requirebant, nec umquam inveniebant. et eum quidem in populo
5145 11, 15| praeteritum tempus; neque enim inveniemus, quid fuerit longum, quando,
5146 6, 5 | ideoque cum essemus infirmi ad inveniendam liquida ratione veritatem,
5147 7, 9 | sum et humilis corde, et invenientis requiem animabus vestris,
5148 12, 1 | accipietis; quaerite, et invenietis; pulsate, et aperietur vobis.
5149 13, 38| sic, sic accipietur, sic invenietur, sic aperietur. ~
5150 10, 14| etiam rerum ipsarum notiones inveniremus, quas nulla ianua carnis
5151 11, 8 | crederetur et intus quaeretur, et inveniretur in aeterna veritate, ubi
5152 8, 12| legerem quod primum caput invenissem. audieram enim de Antonio,
5153 6, 9 | adprehenderent quem forte invenissent. quorum vocibus auditis,
5154 3, 12| hoc, quos forte idoneos invenisset -- noluit ille prudenter
5155 12, 15| frustra quaeritis, quia non invenitis? supergreditur enim omnem
5156 6, 9 | ingressus est locum; et inventam securim stans atque admirans
5157 6, 1 | diffidebam et desperabam de inventione veri. iam venerat ad me
5158 10, 40| esse inveni. nec ego ipse inventor, qui peragravi omnia et
5159 10, 18| reddatur aspectui. quod cum inventum fuerit, ex imagine, quae
5160 8, 2 | omnesque Christianas litteras investigabat studiosissime et perscrutabatur,
5161 8, 7 | felicitate terrena ad eam investigandam vacare, cuius non inventio,
5162 7, 21| invenire, et frustra conari per invia, circum obsidentibus et
5163 3, 8 | sicut ei qui timetur, vel invidendo, sicut feliciori miserior
5164 10, 39| socialiter gaudentes, sed aliis invidentes eam. in his omnibus atque
5165 2, 6 | vult: et tu possides omnia. invidentia de excellentia litigat:
5166 1, 19| facerem, non facientibus invidere. dico haec et confiteor
5167 1, 9 | esset, magis bile atque invidia torqueretur quam ego, cum
5168 7, 1 | ipsum incorruptibile et inviolabile et incommutabile, quod corruptibili
5169 7, 1 | et te incorruptibilem et inviolabilem et incommutabilem totis
5170 12, 22| enim adhuc informes sunt et invisae, quas ita decora specie
5171 7, 21| sicut supplicium. haec mihi inviscerabantur miris modis, cum minimum
5172 5, 8 | rabie caeci erant, et qui invitabant ad aliud, terram sapiebant.
5173 13, 15| cervicem meam iugo tuo, et invitarent colere te gratis. intellegam
5174 3, 2 | sed tantum ad dolendum invitatur et auctori earum imaginum
5175 4, 2 | animantia, et illis honoribus invitaturus mihi suffragatura daemonia
5176 8, 10| ipso, et ipsa dissipatio me invito quidem fiebat, nec tamen
5177 1, 1 | ut sciaris? quomodo autem invocabunt, in quem non crediderunt?
5178 13, 23| disputando, benedicendo atque invocando te, ore erumpentibus atque
5179 1, 1 | eum. quaeram te, domine, invocans te, et invocem te credens
5180 1, 10| etiam eos qui nondum te invocant, ut invocent te et liberes
5181 13, 1 | desiderio, quod inspirasti: nunc invocantem te ne deseras, qui priusquam
5182 10, 41| triplici, et dexteram tuam invocari ad salutem meam. vidi enim
5183 1, 1 | invocare nesciens. an potius invocaris, ut sciaris? quomodo autem
5184 1, 9 | refugium meum, et in tuam invocationem rumpebam nodos linguae meae,
5185 1, 1 | domine, invocans te, et invocem te credens in te: praedicatus
5186 1, 10| qui nondum te invocant, ut invocent te et liberes eos. ~
5187 6, 7 | illa mecum superstitione involutus est, amans in Manichaeis
5188 3, 11| dimittebas adhuc volvi et involvi illa caligine. ~
5189 1, 14| blandimenta nutricum et ioca arridentium et laetitias
5190 6, 6 | mendicum, iam, credo, saturum iocantem atque laetantem. et ingemui
5191 2, 9 | investigabilis, ex ludo et ioco nocendi aviditas et alieni
5192 11, 12| quidam respondisse perhibetur ioculariter eludens quaestionis violentiam:
5193 9, 9 | earum linguam, veluti per iocum graviter admonens, ex quo
5194 10, 31| Elian cibo carnis refectum, Iohannem mirabili abstinentia praeditum
5195 13, 12| sumus tui, domine, de terra Iordanis et de monte aequali tibi,
5196 10, 34| radiavit, et nepotibus suis ex Ioseph divexas mystice manus, non
5197 11, 27| brevis sonare destiterit? ipsamque longam num praesentem metior,
5198 10, 30| conscientiae requiem redeamus; ipsaque distantia reperiamus nos
5199 10, 40| mecum conmixta sentiens, ipsosque nuntios dinoscens atque
5200 6, 3 | inquietus erat animus meus, ipsumque Ambrosium felicem quendam
5201 3, 1 | suspicionum et timorum et irarum atque rixarum. ~
5202 1, 5 | iubeas a me et, nisi faciam, irascaris mihi et mineris ingentes
5203 8, 2 | ecclesia. superbi videbant et irascebantur, dentibus suis stridebant
5204 1, 17| ut dicerem verba Iunonis irascentis et dolentis, quod non possit
5205 9, 4 | interpellat pro nobis. Legebam: Irascimini et nolite peccare. et quomodo
5206 9, 4 | sicut dicunt qui sibi non irascuntur, et thesaurizant sibi iram
5207 9, 8 | retribuis eis. illa enim irata exagitare appetivit minorem
5208 9, 9 | solum iratorum inimicorum iratis inimicis dicta prodere,
5209 9, 9 | noverat haec non resistere irato viro, non tantum facto,
5210 9, 9 | latissime pervagante, non solum iratorum inimicorum iratis inimicis
5211 4, 9 | nisi a te placido ad te iratum? nam ubi non invenit legem
5212 5, 9 | consilia medicinae tuae demens irridebam, qui non me sivisti talem
5213 5, 14| prophetas detestantibus atque irridentibus resisti omnino non posse.
5214 1, 6 | experimentum, nec memoria mea. an irrides me ista quaerentem, teque
5215 11, 12| nescio quam illud, unde irridetur qui alta interrogavit et
5216 13, 17| occulto et dulci fonte irrigas, ut et terra det fructum
5217 9, 9 | malarum ancillarum adversus se irritatam, sic vicit obsequiis, perseverans
5218 1, 18| ipsum odium, quo in eum irritatur, aut vastet quisquam persequendo
5219 3, 7 | iusti essent Abraham et Isaac et Iacob et Moyses et David,
5220 10, 34| errans; aut quam videbat Issac praegravatis et opertis
5221 1, 19| magis quam cedere libebat. Istane est innocentia puerilis?
5222 12, 20| distincta atque formata in istius mundi mole sentimus: aliud
5223 | it
5224 1, 17| dolentis, quod non possit Italia Teucrorum avertere regem:
5225 6, 10| adsidebat comiti largitionum Italicianarum, erat eo tempore quidam
5226 9, 6 | dominatori corporis, usque ad Italicum solum glaciale nudo pede
5227 9, 3 | prae ceteris conpede ab itinere, quod aggressi eramus, retardabatur;
5228 9, 10| remoti a turbis post longi itineris laborem instaurabamus nos
5229 1, 5 | tibi sum ipse, ut amari te iubeas a me et, nisi faciam, irascaris
5230 5, 3 | didiceram. ibi autem credere iubebar, et ad illas rationes numeris
5231 4, 4 | phantasma, in quod sperare iubebatur. solus fletus erat dulcis
5232 10, 7 | mihi fabricavit dominus, iubens oculo, ut non audiat, et
5233 13, 17| dat fructum suum, et te iubente, domino deo suo, germinat
5234 10, 40| et audiebam docentem ac iubentem. et saepe istuc facio; hoc
5235 1, 11| et in hoc tibi utique id iubenti serviebat. Rogo te, deus
5236 10, 31| nondum stat. Audio vocem iubentis dei mei: Non graventur corda
5237 3, 8 | in civitate, cui regnat, iubere aliquid, quod neque ante
5238 3, 7 | patres, non solum, sicut deus iuberet atque inspiraret, utentes
5239 9, 8 | cum de more puella sobria iuberetur a parentibus de cupa vinum
5240 3, 8 | morem aut pactum quorumlibet iubet, etsi nunquam ibi factum
5241 4, 1 | et immolare tibi hostiam iubilationis. quid enim sum ego mihi
5242 6, 11| vitam beatam? sed expecta: iucunda sunt etiam ista, habent
5243 2, 2 | quaererem sine offensione iucundari, et ubi hoc possem, non
5244 13, 9 | pacem Hierusalem, quoniam iucundatus sum in his, qui dixerunt
5245 4, 3 | vivacitate sententiarum iucundi et graves -- adsiduus et
5246 10, 37| quae mihi in me placent, iucundiora mihi sunt, cum et alteri
5247 2, 2 | offensionibus omnes illicitas iucunditates meas, ut ita quaererem sine
5248 6, 7 | illud quod insinuabam et iucundius et planius fieret, et cum
5249 5, 6 | expertus sum hominem gratum et iucundum verbis, et ea ipsa, quae
5250 5, 11| fuisse a nescio quibus, qui Iudaeorum legem inserere Christianae
5251 13, 23| masculus et femina, quia nec Iudaeus neque Graecus neque servus
5252 13, 22| iudicat omnia, quae utique iudicanda sunt, ipse autem a nemine
5253 7, 17| potentiam, ad quam refertur iudicandum, quod sumitur a sensibus
5254 6, 10| melius vertit, utiliorem iudicans aequitatem, qua prohibebatur,
5255 13, 23| obtemperant, spiritaliter iudicant; non de cognitionibus spiritalibus,
5256 10, 36| defenditur ab hominibus iudicante te, nec eripietur damnante
5257 3, 7 | interiorem non ex consuetudine iudicantem, sed ex lege rectissima
5258 3, 7 | dei; sed eos ab imperitis iudicari iniquos, iudicantibus ex
5259 13, 19| arida. discite bonum facere, iudicate pupillo et iustificate viduam,
5260 13, 22| sunt, ipse autem a nemine iudicatur. ~
5261 7, 13| populi, principes et omnes iudices terrae, iuvenes et virgines,
5262 6, 9 | gloriantur, et inde offerendus iudiciis ducebatur. sed hactenus
5263 4, 4 | quam investigabilis abyssus iudiciorum tuorum? cum enim laboraret
5264 8, 5 | addidit, quod imperatoris Iuliani temporibus, lege data prohibiti
5265 10, 35| non deviare cogens corpore iumenti, sed cordis inclinatione,
5266 13, 23| intellexit; conparatus est iumentis insensatis et similis factus
5267 2, 2 | deo, qui autem matrimonio iunctus est, cogitat ea quae sunt
5268 5, 10| atque certiorem dares. et iungebar etiam tunc Romae falsis
5269 7, 13| et virgines, seniores cum iunioribus laudent nomen tuum. cum
5270 1, 17| avertere regem: quae numquam Iunonem dixisse audieram, sed figmentorum
5271 1, 17| plagarum metu, ut dicerem verba Iunonis irascentis et dolentis,
5272 8, 6 | Alypius, otiosus ab opere iuris peritorum post assessionem
5273 4, 16| firmamenta beatitudinis tuae. iusseras enim, et ita fiebat in me,
5274 3, 8 | quisquam nec ipse umquam iusserat, et non contra societatem
5275 3, 8 | creaturae, cui ad ea quae iusserit sine dubitatione serviendum
5276 3, 11| perditionem meam se plangere, iussisse illum, quo secura esset,
5277 12, 27| transitum statim existeret quod iussum est ut existeret, et si
5278 12, 15| est, sicut inter iustitiam iustificantem et iustitiam, quae iustificatione
5279 10, 2 | benedicis iustum, sed prius eum iustificas impium. confessio itaque
5280 13, 34| tempore opportuno -- et iustificasti impios et distinxisti eos
5281 13, 19| facere, iudicate pupillo et iustificate viduam, ut germinet terra
5282 12, 15| iustificantem et iustitiam, quae iustificatione facta est; nam et nos dicti
5283 10, 43| coniunctam deo evacuaret mortem iustificatorum inpiorum, quam cum illis
5284 9, 7 | aut non multo amplius, cum Iustina, Valentiniani regis pueri
5285 6, 3 | obtundebatur, poterat esse iustior tacite legendi. quolibet
5286 13, 24| caelo et terra, et in animis iustit et iniquis tamquam in luce
5287 3, 7 | indicto a pomeridianis horis iustitio, quisquam stomacheretur
5288 2, 6 | ira vindicatam quaerit: te iustius quis vindicat? timor insolita
5289 5, 8 | illius carnale desiderium iusto dolorum flagello vapularet.
5290 9, 3 | domine, in retributione iustorum, quia iam ipsam sortem retribuisti
5291 9, 12| quod labebatur in fletus iuvenali voce, voce cordis, coercebatur
5292 7, 13| et omnes iudices terrae, iuvenes et virgines, seniores cum
5293 6, 1 | ut diceres filio viduae; Iuvenis, tibi dico, surge: et revivesceret
5294 7, 1 | mala et nefanda, et ibam in iuventutem, quanto aetate maior, tanto
5295 4 | Liber IV ~
5296 9 | Liber IX ~
5297 5, 7 | litteras, quas tunc iam rhetor Karthaginis adulescentes docebam; et
5298 10, 35| temptetur et quam saepe labamur, quis enumerat? quotiens
5299 12, 15| aeternitatis tuae, quia sine labe in aeternum. statuisti enim
5300 5, 6 | incomposite sonant signa labiorum; rursus nec ideo verum,
5301 6, 6 | nostris, (qualibus tunc laborabam, sub stimulis cupiditatum
5302 13, 2 | reliquiis obscuritatis nostrae laboramus, donec simus iustitia tua
5303 3, 6 | profunda inferi, quippe laborans et aestuans inopia veri,
5304 7, 9 | parvulis, ut venirent ad eum laborantes et onerati et reficeret
5305 4, 4 | iudiciorum tuorum? cum enim laboraret ille febribus, iacuit diu
5306 7, 21| vocantem: Venite ad me, qui laboratis. dedignantur ab eo discere,
5307 13, 18| tuam, in qua seminanda alii laboraverunt, mittens etiam in aliam
5308 9, 2 | ipsa aestate litterario labori nimio pulmo meus cedere
5309 4, 12| ambulare vias difficiles et laboriosas? non est requies, ubi quaeritis
5310 6, 3 | caelibatus tantum eius mihi laboriosus videbatur. quid autem ille
5311 9, 4 | in te requies obliviscens laborum omnium, quoniam nullus alius
5312 9, 8 | funderet merum, primoribus labris sorbebat exiguum, quia non
5313 4, 1 | mihi bene est, nisi sugens lac tuum aut fruens te, cibo
5314 9, 12| arbitrabamur funus illud questibus lacrimosis gemitibusque celebrare,
5315 13, 15| tuam ex ore infantium et lactantium. neque enim novimus alios
5316 3, 10| matrem eius arborem lacrimis lacteis? quam tamen ficum si comedisset
5317 7, 18| est, ut infantiae nostrae lactesceret sapientia tua, per quam
5318 1, 7 | innocentia est, in fonte lactis ubertim manante atque abundante
5319 13, 18| tamquam parvulus in Christo lactisque potator, donec roboretur
5320 11, 9 | et percutit cor meum sine laesione? et inhorresco et inardesco:
5321 2, 5 | tale aliquid amittere aut laesus ulcisci se exarsit. num
5322 6, 6 | quaerebam. et certe ille laetabatur, ego anxius eram, securus
5323 4, 4 | diu sine sensu in sudore laetali, et cum desperaretur, baptizatus
5324 10, 25| viventis, qualis est, cum laetamur, contristamur, cupimus,
5325 10, 28| laetitiae meae flendae cum laetandis maeroribus, et ex qua parte
5326 6, 6 | saturum iocantem atque laetantem. et ingemui et locutus sum
5327 12, 28| latentes fructus et volitant laetantes, et garriunt scrutantes,
5328 10, 14| habet vis memoriae. nam et laetatum me fuisse reminiscor non
5329 10, 21| sum in animo meo, quando laetatus sum, et adhaesit eius notitia
5330 13, 13| suorum, ut fluminis impetus laetificarent civitatem tuam. illi enim
5331 10, 14| laetitiam et memoria tristitiam, laetusque est animus ex eo, quod inest
5332 9, 8 | desuper patet, priusquam in lagunculam funderet merum, primoribus
5333 9, 4 | eorum famelica cogitatione lambiunt. et o si fatigentur inedia
5334 8, 8 | conligata vinculis vel resoluta languore vel quoquo modo impedita
5335 5, 14| Christi essent, curationem languoris animae meae conmittere omnino
5336 10, 35| voluptatis habet videre in laniato cadavere quod exhorreas?
5337 10, 15| facile dixerit? nomino quippe lapidem, nomino solem, cum res ipsae
5338 11, 5 | esset, veluti terrae aut lapidi aut ligno aut auro aut id
5339 11, 2 | non de auro et argento et lapidibus aut decoris vestibus aut
5340 13, 9 | ingis sursum tendit, deorsum lapis. poonderibus suis aguntur,
5341 9, 8 | in eam consuetudinem lapsa erat, ut prope iam plenos
5342 4, 2 | deus, vidisti de longinquo lapsantem in lubrico, et in multo
5343 12, 9 | tuae cohibet, et sine ullo lapsu, ex quo facta est, inhaerendo
5344 6, 7 | Sed enim de memoria mihi lapsum erat agere cum illo, ne
5345 6, 12| experientiam atque inde fortasse lapsurus in eam quam stupebat servitutem,
5346 3, 6 | loquaces, in quorum ore laquei diaboli, et viscum confectum
5347 10, 36| nostrae, ubique spargens in laqueis Euge, euge, ut, dum avide
5348 6, 12| per linguam meam dulces laqueos in via eius, quibus illi
5349 6, 2 | epulis, praegustandis atque largiendis, plus etiam quam unum pocillum
5350 11, 2 | tuum momenta transvolant. largire inde spatium meditationibus
5351 13, 24| homini proprie voluisse largiri, nisi hoc modo benedixisses
5352 6, 10| Romae adsidebat comiti largitionum Italicianarum, erat eo tempore
5353 2, 6 | umbram: sed bonorum omnium largitor affluentissimus tu es. avaritia
5354 2, 6 | quo potest? et blanditiae lascivientium amari volunt: sed neque
5355 10, 30| abundantiore gratia tua lascivos motus etiam mei soporis
5356 7, 18| tunicae pelliciae nostrae, et lassi prosternerentur in eam,
5357 10, 34| eam spargant in deliciosas lassitudines. ego autem haec loquens
5358 10, 8 | me, et venio in campos et lata praetoria memoriae, ubi
5359 6, 5 | me, ibam per viam saeculi latam nec deserebas. ~
5360 6, 14| et gressus ad sequendas latas et tritas vias saeculi,
5361 10, 8 | et quasi seorsum repositi lateant. nam et ipsos posco, si
5362 8, 6 | autem usque in illam horam latebat. quod ille ubi comperit,
5363 8, 9 | mihi respondere possint latebrae poenarum hominum et tenebrosissimae
5364 11, 22| sunt, et eadem rursus nimis latent, et nova est inventio eorum. ~
5365 9, 8 | valebat aliquid adversus latentem morbum, nisi tua medicina,
5366 13, 33| mane et vesperam, partim latenter partim evidenter. de nihilo
5367 12, 28| frutecta sunt, vident in eis latentes fructus et volitant laetantes,
5368 6, 16| reversa in tergum et in latera et in ventrem, et dura sunt
5369 9, 7 | visum aperuisti, quo loco laterent martyrum corpora Protasi
5370 8, 11| ipsum. at Alypius affixus lateri meo inusitati motus mei
5371 10, 12| istae vero nec graecae nec latinae sunt nec aliud eloquiorum
5372 8, 2 | defunctum esse audieram, in Latinam linguam transtulisset, gratulatus
5373 1, 13| exploratum est. adamaveram enim latinas, non quas primi magistri,
5374 10, 20| cui adipiscendae Graeci Latinique inhiant ceterarumque linguarum
5375 7, 9 | libros ex graeca lingua in latinum versos; et ibi legi non
5376 10, 40| dinumerans, iamque in memoriae latis opibus alia pertractans,
5377 9, 9 | horrenda pestilentia peccatorum latissime pervagante, non solum iratorum
5378 10, 8 | ingentes fluctus maris, et latissimos lapsus fluminum, et Oceani
5379 10, 11| sparsa prius et neglecta latitabant, iam familiari intentioni
5380 4, 16| hominibus blasphemias meas, et latrare adversum te. quid ergo tunc
5381 6, 3 | carnalium cogitationum figmenta latrasse. eo quippe temerarius et
5382 9, 4 | ex quibus fueram, pestis, latrator amarus et caecus adversus
5383 8, 2 | omnigenum deum monstra et Anubem latratorem, quae aliquando contra Neptunum
5384 12, 16| concedunt. nam qui haec negant, latrent quantum volunt et obstrepant
5385 3, 8 | alicuius extra conmodi, sicut latro viatori, vel evitandi mali,
5386 7, 21| imperatoris munitam, ubi non latrocinantur qui caelestem militiam deseruerunt;
5387 3, 7 | membra essent per longum et latum nec cui esse moles esset,
5388 4, 12| placent corpora, deum ex illis lauda, et in artificem eorum retorque
5389 1, 19| tibi, deus meus, in quibus laudabar ab eis, quibus placere tunc
5390 9, 9 | noverat eam, multum in ea laudabat, et honorabat et diligebat
5391 1, 20| animante non mirabile atque laudabile? at ista omnia dei mei dona
5392 3, 3 | ut excellerem in eis, hoc laudabilior, quo fraudulentior. tanta
5393 1, 17| versibus: et ille dicebat laudabilius, in quo pro dignitate adumbratae
5394 4, 14| absens. utrumnam ab ore laudantis intrat in cor audientis
5395 4, 14| tibi, quod illum in amore laudantium magis amaveram quam in rebus
5396 4, 14| histriones, quamquam eos et ipse laudarem et amarem, sed eligens latere
5397 4, 14| creditur, id est cum amans eum laudat. Sic enim tunc amabam homines
5398 3, 9 | adprobata sunt, et multa laudata ab hominibus te teste damnantur,
5399 10, 37| comes et solet et debet esse laudatio, tam comitatum eius quam
5400 10, 37| me ipso a me dissentire laudatorem meum, non quia illius utilitate
5401 4, 14| laudatur, dum non fallaci corde laudatoris praedicari creditur, id
5402 4, 14| laudabatur? quia si non laudatum vituperarent eum idem ipsi
5403 10, 36| laudavit, quam iste, qui laudatus est. illi enim placuit in
5404 9, 4 | tui, et gaudens in fide laudavi nomen tuum; et ea fides
5405 10, 36| et melior iam ille, qui laudavit, quam iste, qui laudatus
5406 9, 13| resoluta, sic vixerit, ut laudetur nomen tuum in fide moribusque
5407 10, 37| quodam modo enim non ego laudor, cum de me sententia mea
5408 1, 11| viverem, quia videlicet post lavacrum illud maior et periculosior
5409 13, 19| CAPUT 19 ~Sed prius lavamini, mundi estote auferte nequitiam
5410 9, 12| etiam mihi est, ut irem lavatum, quod audieram inde balneis
5411 9, 12| pater orphanorum, quoniam lavi et talis eram, qualis priusquam
5412 9, 12| talis eram, qualis priusquam lavissem. neque enim exudavit de
5413 7, 7 | premebant, et nusquam erat laxamentum et respiramentum. ipsa occurrebant
5414 1, 16| accuso verba quasi vasa lecta atque pretiosa, sed vinum
5415 4, 7 | in voluptate cubilis et lecti, non denique in libris atque
5416 6, 7 | intendit animum. et forte lectio in manibus erat, quam dum
5417 9, 5 | verum tamen ego primam huius lectionem non intellegens, totumque
5418 13, 24| neque silebo. quod mihi lectionis huius occasio suggerit.
5419 7, 20| CAPUT 20 ~Sed tunc, lectis Platonicorum illis libris,
5420 1, 13| est et habeo illud, ut et legam, si quid scriptum invenio,
5421 9, 12| confiteor tibi in litteris. legat qui volet et interpretetur,
5422 8, 12| tamquam sibi diceretur quod legebatur: vade, vende omnia, quae
5423 6, 4 | iam non illo oculo mihi legenda proponerentur, quo antea
5424 6, 3 | poterat esse iustior tacite legendi. quolibet tamen animo id
5425 6, 3 | nuntiari mos erat -- sic eum legentem vidimus tacite et aliter
5426 12, 32| verbis tu ipse revelaturus legentibus posteris, etiamsi ille,
5427 12, 6 | quaestione enodasti mihi, quid legentium capere durabit? nec ideo
5428 6, 3 | obscurius posuisset ille quem legeret, etiam exponere esset necesse
5429 9, 4 | in cera et dedi, ut eis legeretur. mox ut genus simplici affectu
5430 13, 24| obscure uno modo enuntiatum legerimus. sic implentur aquae maris,
5431 8, 12| indicavit. petit videre quid legissem: ostendi, et adtendit etiam
5432 2, 2 | relicto te, et excessi omnia legitima tua, nec evasi flagella
5433 4, 2 | unam habebam, non eo quod legitimum vocatur coniugio cognitam,
5434 1, 15| quod loquor et scribo et lego et numero quoniam cum vana
5435 2, 2 | nostrae, potens inponere lenem manum ad temperamentum spinarum
5436 9, 1 | meum, quo subderem cervicem leni iugo tuo, et umeros levi
5437 10, 35| canora, suavia, sapida, lenia sectatur, curiositas autem
5438 9, 4 | mea direxeris, et aspera lenieris; quoque modo ipsum etiam
5439 13, 15| persuaderent confessionem, et lenirent cervicem meam iugo tuo,
5440 5, 2 | vexarentur, subtrahentes se lenitati tuae, et offendentes in
5441 9, 2 | tumultuose abripere, sed leniter subtrahere ministerium linguae
5442 4, 5 | transierunt, et tempore lenitum est vulnus meum. possumne
5443 1, 16| imitandum verum adulterium lenocinante falso tonitru. quis autem
5444 8, 5 | convictus, nisi tantum verba lenta et somnolenta: modo, ecce
5445 10, 31| fuisse pollutum: et scio Esau lenticulae concupiscentia deceptum,
5446 9, 13| interponat nec vi nec insidiis leo et draco: neque enim respondebit
5447 7, 21| desertoribus, cum principe suo leone et dracone: et aliud tenere
5448 5, 6 | moderamine ingenii et quodam lepore naturali. itane est, ut
5449 10, 35| advertimus. canem currentem post leporem iam non specto, cum in circo
5450 4, 7 | miseriae, ad te, domine, levanda erat et curanda, sciebam,
5451 7, 18| eam, illa autem surgens levaret eos. ~
5452 13, 21| credentium; ideo enim de profundo levatus est, ut alat aridam. et
5453 10, 8 | lene aut asperum, grave seu leve sive extrinsecus sive intrinsecus
5454 6, 5 | intentionem eorum, qui non sunt leves corde; ut exciperet omnes
5455 9, 1 | leni iugo tuo, et umeros levi sarcinae tuae, Christe Iesu,
5456 10, 37| vel etiam bona minora et levia pluris aestimantur, quam
5457 8, 2 | dignitatis quasi ex cedris Libani, quas nondum contriverat
5458 10, 36| hominum fallacia ponamus, libeatque nos amari et timeri non
5459 1, 16| ego vero illud feci ac libens. Non omnino, non omnino
5460 6, 2 | simillima, abstinuit se libentissime: et pro canistro pleno terrenis
5461 7, 21| faciet miser homo? quis eum liberabit de corpore mortis huius,
5462 7, 6 | ingenuos, honestam educationem liberalesque doctrinas; at si me ille
5463 2, 6 | incorruptibilis suavitatis. effusio liberalitatis obtendit umbram: sed bonorum
5464 1, 14| habere vim ad discenda ista liberam curiositatem quam meticulosam
5465 10, 16| intervalla demetimur, vel terrae liberamenta quaerimus: ego sum, qui
5466 4, 1 | angelos et deos, per quos liberaremur. et sectabar ista atque
5467 8, 5 | inlabitur. miserum ergo me quis liberaret de corpore mortis huius,
5468 10, 33| subiugaverant, sed resolvisti et liberasti me. nunc in sonis, quos
5469 8, 3 | animae et de maiore periculo liberatae, quam si spes ei semper
5470 7, 6 | ergo vir nomine Firminus, liberiliter institutus et excultus eloquio,
5471 8, 7 | adhuc premit; umerisque liberioribus pinnas recipiunt, qui neque
5472 8, 10| me peccatum, de supplicio liberioris peccati, quia eram filius
5473 4, 3 | tenes, hanc autem fallaciam libero studio, non necessitate
5474 9, 2 | temperaret, qui propter liberos suos me liberum esse numquam
5475 4, 4 | admonuitque mirabili et repentina libertate, ut, si amicus esse vellem,
5476 9, 3 | tuus autem adoptivus ex liberto filius: ibi vivit. nam quis
5477 1, 18| confundebantur; si autem libidines suas integris et rite consequentibus
5478 8, 5 | libido, et dum servitur libidini, facta est consuetudo, et
5479 4, 2 | generandi gratia, et pactum libidinosi amoris, ubi proles etiam
5480 1, 18| dulcior: in affectu ergo libidinoso, id enim est tenebroso atque
5481 5, 8 | ostendens, quo iam quasi liceat faciunt, quod per tuam aeternam
5482 5, 8 | foeda est et intemperans licentia scholasticorum: inrumpunt
5483 4, 3 | quoniam peccavi tibi; neque ad licentiam peccandi abuti indulgentia
5484 2, 2 | dedi, vesania libidinis licentiosae per dedecus humanum, inlicitae
5485 8, 3 | in ea, quae concessa et licita est, hoc in ipsa sincerissima
5486 3, 10| particulae summi et veri dei ligatae fuissent in illo pomo, nisi
5487 8, 5 | cui rei ego suspirabam, ligatus non ferro alieno, sed mea
5488 9, 13| pretii nostri sacramentum ligavit ancilla tua animam suam
5489 3, 11| stantem in quadam regula lignea et venientem ad se iuvenem
5490 11, 23| dixerim circuitum illius ligneolae rotae diem esse, nec tamen
5491 1, 13| spectaculum vanitatis equus ligneus plenus armatis, et Troiae
5492 4, 8 | procedentibus, per os, per liguam, per oculos, et mille motus
5493 10, 8 | recordor prout libet et auram liliorum discerno a violis nihil
5494 2, 2 | quatenus est luminosus limes amicitiae, sed exhalabantur
5495 1, 19| Horum ego puer morum in limine iacebam miser, et huius
5496 1, 13| legere. at enim vela pendent liminibus grammaticarum scholarum,
5497 13, 17| cupidatates animarum, et figis limites, quousque progredi sinantur
5498 3, 8 | calcitrantes; aut cum diruptis limitibus humanae societatis, laetantur,
5499 2, 2 | exhalabantur nebulae de limosa concupiscentia carnis et
5500 5, 10| et membrorum nostrorum lineamentis corporalibus terminari.
5501 10, 12| aliud eloquiorum genus. vidi lineas fabrorum vel etiam tenuissimas,
5502 13, 24| sacramentis et innumerabilibus linguis et in unaquaque lingua innumerabilibus
5503 1, 9 | florerem, et excellerem linguosis artibus, ad honorem hominum
5504 4, 15| mentem ab incorporea re ad liniamenta et colores et tumentes magnitudines,
5505 11, 20| CAPUT 20 ~Quod autem nunc liquet et claret, nec futura sunt
5506 12, 27| sermonis modulo scatet fluenta liquidae veritatis, unde sibi quisque
5507 11, 29| te confluam purgatus et liquidus igne amoris tui. ~
5508 9, 9 | vel unum diem domestica lite dissenserint, et causam
5509 8, 8 | nemo impediret ardentem litem, quam mecum aggressus eram,
5510 7, 6 | observatione non possit literisque signari omnino non valeat,
5511 9, 8 | solebat accedere ad cupam, litigans cum domina minore, ut fit,
5512 9, 8 | pervertunt, sic inimici litigantes plerumque corrigunt. nec
5513 2, 6 | invidentia de excellentia litigat: quid te excellentius? ira
5514 3, 3 | ductum suum intuentem fora litigiosa, ut excellerem in eis, hoc
5515 9, 8 | invenerat locus et tempus litis, aut ne forte et ipsa periclitaretur,
5516 6, 4 | Ambrosium laetus audiebam: Littera occidit, spiritus autem
5517 3, 4 | nomine fuisset, quamvis litteratum et expolitum et veridicum,
5518 10, 9 | ipsas gero. nam quid sit litteratura, quid peritia disputandi,
5519 2, 3 | vicina urbe iam coeperam litteraturae atque oratoriae percipiendae
5520 8, 5 | prohibiti sunt Christiani docere litteraturam et oratoriam -- quam legem
5521 8, 3 | tua suis quaeque sedibus locares, et suis quaeque temporibus
5522 6, 8 | sedibus quibus potuerunt locati sunt, fervebant omnia inmanissimis
5523 10, 6 | alioquin caelum et terra surdis locuntur laudes tuas. quid autem
5524 3, 6 | modo tibi, sicut nunc mihi locuta es, quia illa erant corporalia
5525 1, 20| nolebam, memoria vigebam, locutione instruebar, amicitia mulcebar,
5526 3, 4 | illum librum, neque mihi locutionem, sed quod loquebatur persuaserat.
5527 12, 19| aliquid, potest quodam genere locutionis habere iam nomen eius rei,
5528 13, 24| unaquaque lingua innumerabilibus locutionum modis corporaliter enuntiatur?
5529 1, 18| syllabarum accepta a prioribus locutoribus, et a te accepta aeterna
5530 1, 18| haec, domine, et taces, longanimis et multum misericors et
5531 11, 26| spatiis syllabarum, et spatia longarum spatiis brevium: non in
5532 11, 27| simplae sunt ad quattuor longas, secundam, quartam, sextam,
5533 2, 3 | percipiendae gratia peregrinari, longinquioris apud Karthaginem peregrinationis
5534 11, 16| sibimet, et dicimus alia longiora et alia breviora. metimur
5535 12, 27| hic illud, ille illud, per longiores loquellarum anfractus trahat.
5536 5, 5 | eius verba vicissitudines longiorum et breviorum dierum atque
5537 7, 5 | deus atque his validissime longissimeque praestantior; sed tamen
5538 5, 7 | quippe eorum pleni sunt longissimis fabulis de caelo et de sideribus
5539 11, 27| si voluerit aliquis edere longiusculam vocem, et constituerit praemeditando,
5540 11, 22| fecit hoc ille et: quam longo tempore illud non vidi et:
5541 8, 5 | quam legem ille amplexus, loquacem scholam deserere maluit
5542 4, 2 | rhetoricam, et victoriosam loquacitatem victus cupiditate vendebam.
5543 5, 9 | vanas fabulas et aniles loquacitates, sed ut te audiret in tuis
5544 9, 2 | ministerium linguae meae nundinis loquacitatis; ne ulterius pueri, (meditantes
5545 12, 10| cordis mei, non tenebrae meae loquantur mihi! defluxi ad ista et
5546 10, 34| ista corporalis, de qua loquebar, inlecebrosa ac periculosa
5547 13, 20| quocumque irent. neque enim sunt loquellae neque sermones, quorum non
5548 12, 27| ille illud, per longiores loquellarum anfractus trahat. alii enim
5549 11, 11| hoc aut manus oris mei per loquellas agit tam grandem rem? ~
5550 11, 14| intellegimus etiam, cum alio loquente id audimus. quid est ergo
5551 12, 13| sentio, deus meus, cum audio loquentem scripturam tuam: in principio
5552 4, 16| satis aperte mihi videbantur loquentes de substantiis, sicuti est
5553 5, 11| eosdem Manichaeos coram loquentis et disserentis sermones
5554 12, 16| meus, ne tu sileas a me. tu loquere in corde meo veraciter;
5555 13, 31| eis, qui in dei spiritu loquerentur, sic recte dicitur: non
5556 4, 15| flagitiis, nesciens quid loquerer. non enim noveram neque
5557 12, 16| veraciter; solus enim sic loqueris; et dimittam eos foris sufflantes
5558 13, 31| Non enim vos estis, qui loquimini, eis, qui in dei spiritu
5559 1, 11| meo mihi quasi laxata sint lora peccandi an non laxata sint.
5560 4, 2 | de longinquo lapsantem in lubrico, et in multo fumo scintillantem
5561 6, 1 | ambulabam per tenebras et lubricum, et quaerebam te foris a
5562 8, 9 | monstrum? et quare istuc? luceat misericordia tua, et interrogem,
5563 8, 1 | apparebat servus tuus, et lucebat in eo gratia tua. audieram
5564 10, 5 | quod de me scio, te mihi lucente scio, et quod de me nescio,
5565 10, 23| veritate amant. amant eam lucentem, oderunt eam redarguentem.
5566 9, 7 | inde laudes tuae ferventes, lucentes, inde illius inimicae animus
5567 12, 15| tamquam semper meridies luceret et ferveret ex te. o domus
5568 3, 6 | quam ista corporea quamvis lucida et caelestia. At ego nec
5569 13, 20| misceo, neque distinguo lucidas cognitiones harum rerum
5570 5, 10| unigenitum tuum, tamquam de massa lucidissimae molis tuae porrectum ad
5571 4, 16| deus veritas, corpus esses lucidum et inmensum, et ego frustum
5572 13, 27| quibus initiandis atque lucrandis necessaria sunt sacramenta
5573 9, 13| tolerantia, ut eum quoque lucraretur tibi. et inspira, domine
5574 9, 9 | veluti domino, et sategit eum lucrari tibi, loquens te illi moribus
5575 9, 9 | extrema vita temporali eius lucrata est tibi; nec in eo iam
5576 2, 9 | alieni damni appetitus, nulla lucri mei, nulla ulciscendi libidine,
5577 5, 12| volatica ludibria temporum et lucrum luteum, quod cum adprehenditur
5578 9, 12| ad siccitatem, et in tali luctamine valde male mihi erat. tum
5579 6, 3 | excellentiae temptamenta quid luctaminis haberet, quidve solaminis
5580 8, 8 | adsurgente cum alia parte cadente luctantem. Denique tam multa faciebam
5581 4, 5 | in dolore amissae rei et luctu, quo tunc operiebar: neque
5582 8, 12| revelaveras: et convertisti luctum eius in gaudium, multo uberius,
5583 3, 2 | quod ibi homo vult dolere luctuosa et tragica, quae tamen pati
5584 9, 12| mentesque fessas allevet luctuque solvat anxios. Atque inde
5585 4, 9 | benivolentiae. hinc ille luctus, si quis moriatur, et tenebrae
5586 12, 4 | cetera superiora perlucida et luculenta omnia. cur ergo non accipiam
5587 10, 31| praeditum animalibus, hoc est lucustis in escam cedentibus, non
5588 1, 9 | arbiter vapulasse me, quia ludebam pila puer et eo ludo inpediebar,
5589 2, 3 | relaxabantur etiam mihi ad ludendum habenae ultra temperamentum
|