Book, Chapter

 5590   1, 9 |             aetate satis, sed delectabat ludere, et vindicabatur in nos
 5591   1, 9 |                   quibus maior deformius luderem. aut aliud faciebat idem
 5592   5, 12|                  abs te, amando volatica ludibria temporum et lucrum luteum,
 5593   1, 19|          spectandi nugatoria et imitandi ludicra inquietudine? Furta etiam
 5594   9, 8 |                  aetatis excessibus, qui ludicris motibus ebulliunt, et in
 5595   1, 9 |                 miserias expertus sum et ludificationes, quandoquidem recte mihi
 5596   4, 7 |                amoenis nemoribus, non in ludis atque cantibus, nec in suave
 5597   1, 10|                  emicante in spectacula, ludos maiorum; quos tamen qui
 5598   6, 11|             huius neglegentiae supplicia luenda? quid, si mors ipsa omnem
 5599   7, 3 |                  esset, cur iuste poenas luerem? quis in me hoc posuit et
 5600  10, 30|                eo, quod donasti mihi, et lugens in eo, quod inconsummatus
 5601  11, 1 |             pauperes spiritu et mites et lugentes, et esurientes ac sitentes
 5602  13, 24|      manifestatis ad utilitatem sicut in luminaribus caeli, et in affectibus
 5603   9, 4 |                melleas, et de lumine tuo luminosas, et super inimicis scripturae
 5604  10, 34|         praesignata futuri populi genera luminoso corde radiavit, et nepotibus
 5605  12, 28|                  solam visibilem, in qua luminosum caelum suspicimus et terram
 5606   2, 2 |                  ad animum, quatenus est luminosus limes amicitiae, sed exhalabantur
 5607   5, 5 |              noctis et diei, et deliquia luminum, et si quid eius modi in
 5608   4, 4 |               scholam ieramus pariterque luseramus. sed nondum erat sic amicus,
 5609   8, 6 |     conloqueremur. et forte supra mensam lusoriam, quae ante nos erat, adtendit
 5610  10, 40|                 potui, teque consulerem? lustravi mundum foris sensu, quo
 5611   5, 12|              ludibria temporum et lucrum luteum, quod cum adprehenditur
 5612   6, 11|                aetatem gerebam, in eodem luto haesitans aviditate fruendi
 5613  13, 21|           superbiae, ab inerti voluptate luxuriae, et a fallaci nomine scientiae,
 5614   5, 3 |              secretas semitas abyssi, et luxurias suas sicut pecora campi,
 5615   9, 12|                meum et duplici tristitia macerabar. Cum ecce corpus elatum
 5616   9, 3 |                                 CAPUT 3 ~Macerabatur anxitudine Verecundus de
 5617  11, 5 |                 caelum et terram et quae machina tam grandis operationis
 5618   5, 14|             substantiam cogitare, statim machinamenta illa omnia solverentur et
 5619  10, 35|               quantis mecum suggestionum machinationibus agit inimicus ut signum
 5620   9, 4 |                eram, ubi sacrificaveram, mactans vetustatem meam, et inchoata
 5621  10, 1 |                 habeas et possideas sine macula et ruga. haec est mea spes,
 5622   8, 7 |              quam distortus et sordidus, maculosus et ulcerosus. et videbam
 5623   2, 3 |                  mea, dum mihi reducto a Madauris, in qua vicina urbe iam
 5624   6, 2 |                sicut ad potionem aquatam madidi nausiant. sed illa cum attulisset
 5625   4, 9 |            dulcedine in amaritudinem cor madidum, et ex amissa vita morientium
 5626   9, 12|                  et constringebam fluxum maeoris, cedebatque mihi paululum:
 5627   3, 11|          arridentem sibi, cum illa esset maerens et maerore confecta. qui
 5628  10, 14|               metumve nominamus, totiens maerere vel timere cogeremur? et
 5629  10, 28|                 miserere mei! contendunt maerores mei mali cum gaudiis bonis,
 5630  10, 28|               meae flendae cum laetandis maeroribus, et ex qua parte stet victoria
 5631   9, 12|             confluebat in praecordia mea maestitudo ingens et transfluebat in
 5632   9, 12|                  die graviter in occulto maestus eram, et mente turbata rogebam
 5633   7, 18|           humilis humilem, nec cuius rei magistra esset eius infirmitas noveram.
 5634   6, 14|             nobis, ut bini annui tamquam magistratus omnia necessaria curarent,
 5635   1, 13|                  latinas, non quas primi magistri, sed quas docent qui grammatici
 5636   1, 19|               mendaciis et paedagogum et magistros et parentes, amore ludendi,
 5637   6, 7 |            uterer, nondum me audiebat ut magistrum propter quandam simultatem,
 5638  11, 23|            notitias rerum parvarum atque magnarum. sunt sidera et luminaria
 5639  13, 26|                Unde ergo gaudes, o Paule magne? unde gaudes, unde pasceris,
 5640  11, 9 |                oraculo tuo clamabo: quam magnificata sunt opera tua, domine,
 5641   9, 4 |         nesciebam. miserat eum, quia iam magnificatus erat resurgens a mortuis
 5642   9, 4 |            mendacium. et tu, domine, iam magnificaveras sanctum tuum, suscitans
 5643   9, 4 |                 scitote, quoniam dominus magnificavit sanctum suum. clamat quousque,
 5644  13, 26|            loquens: Gavisus sum, inquit, magnifice in domino, qui tandem aliquando
 5645  10, 31|                quisquis est, magnus est, magnificet nomen tuum. ego autem non
 5646  10, 31|            peccator homo sum. sed et ego magnifico nomen tuum, et interpellat
 5647   4, 15|        liniamenta et colores et tumentes magnitudines, et quia non poteram ea
 5648   4, 16|              quasi et tu subiectum esses magnitudini tuae aut pulchritudini,
 5649   4, 16|                sicut in corpore: cum tua magnitudo et tua pulchritudo tu ipse
 5650   8, 6 |               cuius rei causa militamus? maiorne esse poterit spes nostra
 5651   5, 8 |             volui, quod maiores quaestus maiorque mihi dignitas ab amicis,
 5652   3, 2 |              misericors est. si enim est malevola benevolentia, quod fieri
 5653   3, 3 |            inludendo atque inde pascendo malevolas laetitias suas. nihil est
 5654   5, 10|            sicuti est aeris corpus: quam malignam mentem per illam terram
 5655  10, 37|                si mihi proponatur, utrum malim furens aut in omnibus rebus
 5656  10, 23|                 quaero ab omnibus, utrum malint de veritate quam de falsitate
 5657   3, 2 |             caritatis qui dolet miserum, mallet tamen utique non esse quod
 5658  10, 37|                 delector, et rursus eius malo contristari, cum eum audio
 5659   5, 12|              tunc magis eos pati nolebam malos propter me, quam fieri propter
 5660   8, 2 |            offerri mos erat; illum autem maluisse salutem suam in conspectu
 5661   8, 5 |                loquacem scholam deserere maluit quam verbum tuum, quo linguas
 5662   7, 12|              quaecumque sunt, bona sunt, malumque illud, quod quaerebam unde
 5663   6, 10|                 processit: si in iniusto mamona fidelis non fuistit, verum
 5664   1, 7 |                  in fonte lactis ubertim manante atque abundante opis egentissimum
 5665   9, 13|             aliud lacrimarum genus, quod manat de concusso sprirtu, consideratione
 5666   2, 6 |                potentatu non poteram, ut mancam libertatem captivus imitarer,
 5667   1, 19|                et reges, aurum, praedia, mancipia, haec ipsa omnino succedentibus
 5668   9, 9 |           vixerunt. Hoc quoque illi bono mancipio tuo, in cuius utero me creasti,
 5669  10, 14|               ipsa memoria -- nam et cum mandamus aliquid, ut memoriter habeatur,
 5670   4, 2 |               certamen inire placuisset, mandasse mihi nescio quem haruspicem,
 5671  13, 21|                in mansuetudine actionis. mandasti enim dicens: in mansuetudine
 5672   9, 13|             sepulchrum patrium: non ista mandavit nobis, sed tantummodo memoriam
 5673   3, 6 |                  tamen, quia te putabam, manducabam, non avide quidem, quia
 5674   7, 10|                  sum grandium: cresce et manducabis me. nec tu me in te mutabis
 5675  10, 31|                 adversus concupiscentiam manducandi et bibendi: non enim est
 5676   7, 9 |               suam, ante imaginem vituli manducantis faenum. inveni haec ibi
 5677  10, 31|             genus, quod cibo esset usui, manducare permissum, Elian cibo carnis
 5678   7, 9 |                   inveni haec ibi et non manducavi. placuit enim tibi, domine,
 5679   7, 19|                scripta traderentur, quia manducavit et bibit, dormivit, ambulavit,
 5680  13, 21|                  indiget, quamvis piscem manducet levatum de profundo, in
 5681  10, 43|                  cogito pretium meum, et manduco et bibo, et erogo et pauper
 5682  12, 28|           fierent omnia bona valde, sive maneant circa te, sive gradatim
 5683   7, 1 |                 corpus auferatur loco et maneat locus omni corpore vacuatus,
 5684   7, 11|                  bonum est, quia, si non manebo in illo, nec in me potero.
 5685   7, 11|                 potero. ille autem in se manens innovat omnia; et dominus
 5686   7, 15|             venirent nisi te operante et manente. ~
 5687   7, 9 |                   et quia participatione manentis in se sapientiae renovantur,
 5688   7, 7 |             media regio salutis meae, ut manerem ad imaginem tuam et tibi
 5689   5, 13|                 conparatio: nam ille per Manichaeas fallacias aberrabat, ille
 5690  13, 34|          temporaliter exequi, ut occulta manifestares et incomposita nostra conponeres --
 5691  10, 23|          retribuet eis, ut, qui se ab ea manifestari nolunt, et eos nolentes
 5692  13, 24|                 et in spiritalibus donis manifestatis ad utilitatem sicut in luminaribus
 5693   3, 4 |               libro et demonstrantur, et manifestatur ibi salutifera illa admonitio
 5694   5, 5 |            ceteris, quae abditiora sunt, manifeste cognosceretur. non enim
 5695  10, 23|                  nolunt, et eos nolentes manifestet et eis ipsa non sit manifesta.
 5696  10, 32|           occultum est, nisi experientia manifestetur, et nemo securus esse debet
 5697   7, 19|                haereses esse, ut probati manifesti fierent inter infirmos. ~
 5698  12, 20|                cum omnibus quas continet manifestis notisque naturis: aliud
 5699  11, 22|            intellegimur et intellegimus. manifestissima et usitatissima sunt, et
 5700  12, 17|               omnibus naturis quae in eo manifestissime apparent, qui caeli et terrae
 5701  11, 27|                   quantum sentitur sensu manifesto. quantum sensus manifestus
 5702  10, 6 |              aromatum suaveolentiam, non manna et mella, non membra acceptabilia
 5703   8, 6 |               autem affigentes cor caelo manserunt in casa; et habebant ambo
 5704   4, 11|                 ait verbum dei. ibi fige mansionem tuam, ibi commenda quidquid
 5705  13, 23|             fructifera, et de anima viva mansuefactis affectionibus, in castitate,
 5706   7, 20|                cum postea in libris tuis mansuefactus essem, et curantibus digitis
 5707  10, 36|             timore tuo superbiam meam et mansuefecisti iugo tuo cervicem meam.
 5708  13, 21|               scientiae, ut sint bestiae mansuetae et pecora edomita et innoxii
 5709   9, 9 |             matronae multae, quarum viri mansuetiores erant, plagarum vestigia
 5710   7, 9 |               mites in iudicio, et docet mansuetos vias suas, videns humilitatem
 5711   8, 2 |                 minus ergo vereri debuit mansuetum gregem tuum, pronuntians
 5712   8, 1 |             languidus et tabescens curis marcidis, quod et in aliis rebus,
 5713  13, 26|                isti ergo diuturno taedio marcuerant et quasi exaruerant ab isto
 5714   6, 2 |               amor vini, sicut plerosque mares et feminas, qui ad canticum
 5715   8, 1 |                   et inveneram iam bonam margaritam, et venditis omnibus, quae
 5716   5, 10|                  eius nasci non posse de Maria virgine arbitrabar, nisi
 5717  13, 27|                 iam terra ab amaritudine marinorum fluctuum distincta atque
 5718   6, 1 |              mater pietate fortis, terra marique me sequens, et in periculis
 5719   1, 13|              intus animae meae et virtus maritans mentem meam et sinum cogitationis
 5720   9, 9 |                conloquia illae arguebant maritorum vitam, haec earum linguam,
 5721   9, 8 |                non habetis; cum autem ad maritos veneritis, factae dominae
 5722  12, 16|          inlustratorem, patrem, tutorem, maritum, castas et fortes delicias
 5723   8, 3 |         tradantur statim, ne vile habeat maritus datam, quam non suspiraverit
 5724   4, 3 |               hoc fecit aut Saturnus aut Mars, scilicet ut homo sine culpa
 5725   6, 2 |                immolati et coronati sunt martyres. Sed tamen videtur mihi,
 5726  13, 32|                  sexu tamen corporis ita masculino sexui subiceretur, quemadmodum
 5727  13, 23|            subduntur eis qui praesunt -- masculum et feminam fecisti hominem
 5728  13, 23|          secundum sexum corporis non est masculus et femina, quia nec Iudaeus
 5729   7, 5 |            imaginatio mea); et feci unam massam grandem, distinctam generibus
 5730  12, 15|               est omnem naturam formatam materiamve formabilem non esse nisi
 5731   7, 5 |            sublata et ad nihilum redacta materie, quae mala erat, bonam ipse
 5732   1, 11|               tamen non evicit in me ius maternae pietatis, quominus in Christum
 5733   3, 4 |              linguam, quod videbar emere maternis mercedibus, cum agerem annum
 5734  12, 27|                  genere verborum tamquam materno sinu eorum gestatur infirmitas,
 5735   5, 8 |               abluto siccarentur flumina maternorum oculorum, quibus pro me
 5736   4, 3 |                Itaque illos planos, quos mathematicos vocant, plane consulere
 5737   7, 6 |                  omnino non valeat, quas mathematicus inspecturus est, ut vera
 5738   9, 9 |                  quo illas tabulas, quae matrimoniales vocantur, recitari audissent,
 5739   9, 9 |             commotus fuerat. denique cum matronae multae, quarum viri mansuetiores
 5740   5, 8 |              secum praesentiam meam more matrum, sed multis multo amplius;
 5741   8, 6 |                illis me scripturis curam maximam inpendere, ortus est sermo
 5742  12, 21|            corpoream mundi molem in duas maximas partes superiorem atque
 5743   2, 3 |                  ingenti, ne fornicarer, maximeque ne adulterarem cuiusquam
 5744   7, 1 |            corpus, pervium et ex omnibus maximis minimisque partibus penetrabile
 5745   1, 20|                  vivebam atque sentiebam meamque incolumitatem, vestigium
 5746   1, 11|                 id ageretur mecum meorum meaque diligentia, ut recepta salus
 5747   1, 8 |               essent paulatim colligebam measque iam voluntates, edomito
 5748   3, 6 |                  nam versus et carmen et Medea volans utiliores certe,
 5749   3, 6 |                transfero; volantem autem Medeam etsi cantabam, non asserebam,
 5750   4, 3 |            defuisti mihi, aut destitisti mederi animae meae? quia enim factus
 5751   9, 9 |                  ut illa ultro filio suo medias linguas famularum proderet,
 5752  11, 29|               dextera tua in domino meo, mediatore filio hominis inter te unum
 5753   9, 8 |                 anima convicium, tamquam medicanale ferrum ex occultis provisionibus
 5754  10, 3 |                  aperit. Verum tamen tu, medice meus intime, quo fructu
 5755   6, 1 |               accessionem, quam criticam medici vocant, certa praesumebat. ~
 5756   6, 5 |                  multa amicis, tam multa medicis, tam multa hominibus aliis
 5757   2, 7 |             legit, non me derideat ab eo medico aegrum sanari, a quo sibi
 5758   6, 4 |                evenire assolet, ut malum medicum expertus etiam bono timeat
 5759   6, 6 |              transiens per quendam vicum Mediolanensem, animadverti pauperem mendicum,
 5760   9, 5 |      vindemialibus, ut scholasticis suis Mediolanenses venditorem verborum alium
 5761   8, 6 |                familiarissimo Verecundo, Mediolanensi et civi et grammatico, subdoceret,
 5762   9, 7 |              CAPUT 7 ~Non longe coeperat Mediolanensis ecclesia genus hoc consolationis
 5763   8, 6 |           sciebamus. et erat monasterium Mediolanii, plenum bonis fratribus,
 5764   5, 13|                  posteaquam missum est a Mediolanio Romam ad praefectum urbis,
 5765  13, 20|             opera sanctorum tuorum inter medios fluctus temptationum saeculi,
 5766   8, 5 |                  et cogitationes, quibus meditabar in te, similes erant conatibus
 5767   9, 2 |        loquacitatis; ne ulterius pueri, (meditantes non legem tuam, non pacem
 5768   8, 7 |                 decennio et amplius ista meditati. ita rodebar intus et confundebar
 5769   9, 4 |             vetustatem meam, et inchoata meditatione renovationis meae, sperans
 5770  11, 2 |        transvolant. largire inde spatium meditationibus nostris in abdita legis
 5771  10, 43|          miseriae meae, agitaveram corde meditatusque fueram fugam in solitudinem,
 5772  10, 8 |                  rursus quasi praesentia meditor. faciam hoc et illud dico
 5773   3, 6 |           veritas, quam intime etiam tum medullae animi mei suspirabant tibi,
 5774  10, 8 |               violis nihil olfaciens, et mel defrito, lene aspero, nihil
 5775  10, 32|                melior, non fiat etiam ex meliore deterior. una spes, una
 5776  13, 22|                 proximum, nec ex hominis melioris auctoritate viventes. neque
 5777   2, 6 |              miserabilis. erat mihi enim meliorum copia, illa autem decerpsi,
 5778  10, 6 |              suaveolentiam, non manna et mella, non membra acceptabilia
 5779   9, 4 |             caecus adversus litteras, de melle caeli melleas, et de lumine
 5780   9, 4 |                 litteras, de melle caeli melleas, et de lumine tuo luminosas,
 5781   4, 15|            dulcis veritas, in interiorem melodiam tuam, cogitans de pulchro
 5782  10, 6 |                amicum oculis, non dulces melodias cantilenarum omnimodarum,
 5783  10, 33|                   sed valde interdum, ut melos omnes cantilenarum suavium,
 5784  10, 31|                  pulvis, quod sumus. sed memento, domine, quoniam pulvis
 5785  10, 16|                  certus sum, qua id quod meminerimus obruitur. ~
 5786   9, 11|                rogo, ut ad domini altare memineritis mei, ubiubi fueritis. cumque
 5787  10, 23|              illud beatos, quod tenuiter meminerunt. adhuc enim modicum lumen
 5788   6, 12|                 esset, quod paene iam ne meminisset quidem atque ideo nulla
 5789  10, 25|                  mea, quoniam sui quoque meminit animus), nec ibi tu eras,
 5790   9, 9 |         loqueretur, nullaque iam audente memorabili inter se benevolentiae suavitate
 5791   9, 7 |                  orbis imitantibus. Tunc memorato antistiti tuo per visum
 5792   9, 9 |              institutum suum, quod supra memoravi. quae observabant, expertae
 5793  11, 27|            spatium temporis in silentio, memoriaeque commendans coepit edere
 5794  12, 25|               sensit, nisi crediderimus, mendacem faciemus dominum, cum de
 5795   5, 3 |                  tribuere quae tua sunt, mendacia scilicet in te conferentes,
 5796   9, 2 |                  hora sedere in cathedra mendacii. at ego non contendo. sed
 5797   1, 19|                 fallendo innumerabilibus mendaciis et paedagogum et magistros
 5798   6, 6 |      Mediolanensem, animadverti pauperem mendicum, iam, credo, saturum iocantem
 5799   5, 3 |           praenuntiatur, quo anno et quo mense anni et quo die mensis et
 5800  11, 15|                  praesens. duodecim enim menses annus est, quorum quilibet
 5801   5, 4 |              quin utique melior sit quam mensor caeli et numerator siderum
 5802  11, 27|                 cogitationem tendimus ad mensuram vocis, quasi sonaret, ut
 5803   7, 19|                  esset in Christo anima, mentemque hominis non existimabat
 5804   9, 12|                quies reddat laboris usui mentesque fessas allevet luctuque
 5805   6, 6 |                  adquisiverat vinum, ego mentiendo quaerebam typhum. dixi tunc
 5806   6, 6 |                quibus plura mentirer, et mentienti faveretur ab scientibus,
 5807   6, 6 |          imperatori laudes, quibus plura mentirer, et mentienti faveretur
 5808  10, 3 |              caritas, qua boni sunt, non mentiri me de me confitentem, et
 5809   5, 8 |                vento facto navigaret. et mentitus sum matri, et illi matri,
 5810   9, 2 |             mendaces et bella forensia), mercarentur ex ore meo arma furori suo.
 5811   4, 16|           regionem, ut eam dissiparem in meretrices cupidates. nam quid mihi
 5812   5, 12|               ignoscentem redeunti ad te meretrici humanae animae. et nunc
 5813  10, 42|             secreta iudicia tua superbia meretur inludi, unum cum hominibus
 5814  13, 7 |             neque enim loca sunt, quibus mergimur et emergimus. quid similius
 5815   9, 8 |          amarissima insultatione, vocans meribibulam. quo illa stimulo percussa
 5816  10, 23|               hoc quod amant velint esse meritatem, et quia falli nollent,
 5817   6, 16|                  animae vitam et tractus meritorum, quod Epicurus credere noluit.
 5818   9, 8 |                erat, ut prope iam plenos mero caliculos inhianter hauriret.
 5819   2, 2 |                abrupta cupiditatum atque mersabat gurgite flagitiorum. invaluerat
 5820   8, 2 |              putant, statuam Romano foro meruerat et acceperat, usque ad illam
 5821  12, 22|               honorabilem sedem accipere meruissent, nec scriptum est, qua voce
 5822  13, 18|                tui, mittens operarios in messam tuam, in qua seminanda alii
 5823  13, 18|                 in aliam sementem, cuius messis in fine est. ita das vota
 5824  11, 26|                deus meus, metior et quid metiar nescio. metior motum corporis
 5825  11, 21|                   non metitur; quid enim metiatur, non erit. sed unde et qua
 5826   1, 14|                liberam curiositatem quam meticulosam necessitatem. sed illius
 5827  11, 21|             temporum possumus renuntiare metiendo. quocirca, ut dicebam, praetereuntia
 5828  11, 27|            brevem, et quomodo eam longae metiens applicabo, ut inveniam,
 5829  11, 23|                 sed quid sit tempus, quo metientes solis circuitum diceremus
 5830   3, 7 |               generis ex parte moris sui metientibus; tamquam si quis nescius
 5831  11, 23|            figuli, non esset tempus, quo metiremur eos gyros, et diceremus
 5832   3, 7 |                   sed in alio atque alio metro aliter et in uno aliquo
 5833   1, 9 |      affligebamur? non enim aut minus ea metuebamus aut minus te de his evadendis
 5834   1, 12|               minus quam de adulescentia metuebatur, non amabam litteras et
 5835   6, 9 |                  nihil exinde domino suo metuens, facile posset totum indicare;
 5836  10, 25|                   contristamur, cupimus, metuimus, meminimus, obliviscimur,
 5837   2, 7 |             memoria mea et anima mea non metuit inde? diligam te, domine,
 5838  10, 14|                  cupiditatem, laetitiam, metum, tristitiam, et quidquid
 5839  10, 14|                   si quotiens tristitiam metumve nominamus, totiens maerere
 5840   3, 6 |         transgredi debui prae amore tuo, mi pater summe bone, pulchritudo
 5841   7, 1 |            itaque incrassatus corde, nec mihimet ipsi vel ipse conspicuus,
 5842   8, 12|                 quod ille ad se rettulit mihique aperuit. sed tali admonitione
 5843  10, 31|                   qui me confortat. ecce miles castrorum caelestium. non
 5844   8, 6 |               quaeremus? cuius rei causa militamus? maiorne esse poterit spes
 5845   8, 6 |               Afer, praeclare in palatio militans: nescio quid a nobis volebat,
 5846   9, 8 |                   qui cum Agens in Rebus militaret, prior nobis ad te conversus
 5847   8, 6 |                tantae mercedis tantaeque militiae. et ambo, iam tui, aedificabant
 5848   4, 8 |               per liguam, per oculos, et mille motus gratissimos, quasi
 5849   6, 9 |            tumultuantes, qui aderant, et minaciter frementes iussit venire
 5850   6, 10|                inrisit animo. praetentae minae; calcavit, mirantibus omnibus
 5851   8, 3 |              iactat tempestas navigantes minaturque naufragium; omnes futura
 5852   1, 5 |                faciam, irascaris mihi et mineris ingentes miserias? parvane
 5853   8, 2 |            Neptunum et Venerem contraque Minervam tela tenuerant, et a se
 5854   6, 5 |                Catholicam, modestius ibi minimeque fallaciter sentiebam iuberi,
 5855  13, 26|            frigidae potum dederit uni ex minimis meis, sed addidit: Tantum
 5856   7, 1 |            pervium et ex omnibus maximis minimisque partibus penetrabile ad
 5857   7, 21|         inviscerabantur miris modis, cum minimum apostolorum tuorum legerem,
 5858   8, 4 |            evacuares. et tamen idem ipse minimus apostolorum tuorum, per
 5859  13, 34|              subdidisti, omnibusque tuis ministeriis ad perficiendos fideles
 5860  13, 25|              ista enim debentur eis, qui ministrant doctrinam rationalem per
 5861   5, 6 |          rusticanis utrosque cibos posse ministrari. igitur aviditas mea, qua
 5862  13, 24|                 auctoribus, per quos lex ministrata est, tamquam in firmamento,
 5863   5, 6 |                  poculorum decentissimus ministrator? iam rebus talibus satiatae
 5864   6, 5 |               spiritu esse humano generi ministratos? id ipsum enim maxime credendum
 5865  13, 21|              Operentur ergo iam in terra ministri tui, non sicut in aquis
 5866   1, 3 |               singula et maiores maiora, minores minora capiunt? ergo est
 5867   2, 3 |               coaetaneos meos puderet me minoris dedecoris, quoniam audiebam
 5868   5, 13|          conveniret famae suae, an maior minorve proflueret, quam praedicabatur;
 5869  10, 8 |               cogitamus, vel augendo vel minuendo vel utcumque variando ea
 5870   7, 12|                 corruptio, et nisi bonum minueret, non noceret. aut igitur
 5871  11, 28|                    CAPUT 28 ~Sed quomodo minuitur aut consumitur futurum,
 5872  10, 37|                 me interrogo, quam magis minusve mihi molestum sit non habere.
 5873   7, 6 |          constellationes usque ad easdem minutias utrique nascenti facere
 5874   7, 6 |             autem ancillae dies et horas minutioresque horarum articulos cautissima
 5875  13, 30|        conpegisse, sicut omnis carnes et minutissima quaeque animantia et quidquid
 5876  11, 15|                   quod in nullas iam vel minutissimas momentorum partes dividi
 5877  10, 35|               Verum tamen in quam multis minutissimis et contemptibilibus rebus
 5878   4, 14|                   numeratos habes et non minuuntur in te: et tamen capilli
 5879   8, 6 |                Catholica ecclesia. omnes mirabamur, et nos, quia tam magna
 5880   9, 6 |                 sedecim. multa eius alia mirabiliora expertus sum. horrori mihi
 5881  13, 21|                  intretur;) nec magnalia mirabilium quaerit, quibus fiat fides:
 5882  11, 31|              praeterita. longe tu, longe mirabilius longeque secretius. neque
 5883  12, 8 |                 unde faceres magna, quae miramur filii hominum. valde hoc
 5884   9, 10|                 cogitando et loquendo et mirando opera tua, et venimus in
 5885   8, 2 |                 baptismum regeneraretur, mirante Roma, gaudente ecclesia.
 5886   6, 12|                 me defenderem, cum illum mirantem viderem, ut dicerem multum
 5887   6, 10|              praetentae minae; calcavit, mirantibus omnibus inusitatam animam,
 5888   9, 9 |             dominos non oportere. cumque mirarentur illae, scientes quam ferocem
 5889   6, 2 |         oboedienter amplexa est, ut ipse mirarer, quam facile accusatrix
 5890   8, 6 |              meque intuens, gratulatorie miratus est, quod eas et solas prae
 5891  10, 31|          occideris indigentiam satietate mirifica, et corruptible hoc indueris
 5892  10, 35|                  laudandum te, creatorem mirificum atque ordinatorem rerum
 5893   7, 18|                 capiendo invalidus eram, miscentem carni: quoniam verbum caro
 5894  13, 20|            Numquid mentior, aut mixtione misceo, neque distinguo lucidas
 5895   1, 14|                  valentibus legibus tuis miscere salubres amaritudines revocantes
 5896   3, 10|               non suo scelere decerptam, misceret visceribus, et anhelaret
 5897   7, 2 |            proles de ipsa substantia tua misceretur adversis potestatibus et
 5898   9, 4 |                indignabar Manichaeis, et miserabar eos rursus, quod illa sacramenta,
 5899   8, 12|                me teneri. iactabam voces miserabiles: quamdiu, quamdiu cras et
 5900   6, 8 |           cernere concupivit, ceciditque miserabilius quam ille, quo cadente factus
 5901   3, 2 |                  voluptatis et amissione miserae felicitatis. haec certe
 5902   5, 1 |               solvis eam, cum voles, aut miserans aut vindicans, et non est
 5903  13, 26|     Philippensibus quae per Epaphroditum miserant; sed tamen unde gaudeat,
 5904   1, 13|                 enim miserius misero non miserante se ipsum et flente Didonis
 5905   1, 6 |             susceperunt me consolationes miserationum tuarum, sicut audivi a parentibus
 5906   1, 9 |           puniuntur a maioribus, et nemo miseratur pueros vel illos vel utrosque.
 5907   9, 12|          omnimoda extinctio. at illa nec misere moriebatur nec omnino moriebatur.
 5908   4, 6 |               illo amico meo vitam ipsam miseream. nam quamvis eam mutare
 5909   5, 9 |              exaudiebas eam, et ubi eram miserebaris mei, ut recuperarem salutem
 5910   1, 6 |                inrides me, sed conversus misereberismei. quid enim est quod volo
 5911   3, 2 |         inmunditiam, neque enim nunc non misereor, sed tunc in theatris congaudebam
 5912   3, 2 |                  veraciter sinceriterque miseretur, cupere esse miseros, ut
 5913  11, 1 |              coepisti, ut desinamus esse miseri in nobis et beatificemur
 5914   3, 2 |              theatrica, plena imaginibus miseriarum mearum et fomitibus ignis
 5915   3, 2 |                 libeat, libet tamen esse misericordem, quod quia non sine dolore
 5916  11, 1 |                ac sitentes iustitiam, et misericordes et mundicordes et pacifici.
 5917   9, 13|                 promisisti misericordiam misericordibus. quod ut essent, tu dedisti
 5918   5, 8 |              consuetudo patrona sit, hoc miseriores eos ostendens, quo iam quasi
 5919   4, 5 |              mihi, cur fletus dulcis sit miseris? an tu, quamvis ubique adsis,
 5920   1, 13|             ferrem miserrimus. Quid enim miserius misero non miserante se
 5921   3, 2 |        delectabat tamen. nunc vero magis miseror gaudentem in flagitio quam
 5922   1, 13|                mea, siccis oculis ferrem miserrimus. Quid enim miserius misero
 5923   6, 9 |         argentarii, qui subter erant, et miserunt qui adprehenderent quem
 5924   1, 16|                   Iovem quo pacto Danaae misisse aiunt in gremium quondam
 5925   5, 13|              CAPUT 13 ~Itaque posteaquam missum est a Mediolanio Romam ad
 5926   8, 4 |               sub lene iugum Christi tui missus esset, regis magni provincialis
 5927   9, 12|                  eoque fomento veritatis mitigabam cruciatum, tibi notum, illis
 5928  12, 25|                  contradictio, plue mihi mitigationes in cor, ut patienter tales
 5929   9, 12|          vigilavi, et non parva ex parte mitigatum inveni dolorem meum, atque
 5930   6, 5 |                paulatim tu, domine, manu mitissima et misericordissima pertractans
 5931   8, 6 |            noluit, amicus dulcissimus et mitissimus. agebat autem illud prudentissime,
 5932  12, 27|        conculcent qui transeunt viam, et mitte angelum tuum, qui eum reponat
 5933  10, 6 |                ad caelum, quousque potui mittere nuntios radios oculorum
 5934   7, 6 |            paraverunt quos ad se invicem mitterent, simul ut natum quod parturiebatur
 5935  13, 20|               haec. Numquid mentior, aut mixtione misceo, neque distinguo
 5936   8, 8 |                  velle et non facere, se mobilitas membrorum non obsequeretur.
 5937   5, 6 |           acceptius magisque seductorium moderamine ingenii et quodam lepore
 5938  10, 31|                 adparere, quod satis sit moderationi valetudinis, ut obtentu
 5939   9, 8 |                quibus ad mensam parentum moderatissime alebantur, etiamsi exardescerent
 5940   7, 6 |                 enim, domine, iustissime moderator universitatis, consulentibus
 5941  10, 34|               his usum necessarium atque moderatum et piam significationem
 5942   5, 7 |                  et discutienda protuli, modeste sane ille nec ausus est
 5943  10, 11|                et nosse dicimur: quae si modestis temporum intervallis recolere
 5944   6, 5 |         praeponens doctrinam Catholicam, modestius ibi minimeque fallaciter
 5945   9, 10|            inhiamus illi, attingimus eam modice tot ictu cordis; et suspiravimus,
 5946  10, 33|                  mihi commemini, qui tam modico flexu vocis faciebat sonare
 5947   2, 5 |               est sua cuique accommodata modificatio corporum; habet etiam honor
 5948  13, 19|                lumen mundi nec estis sub modio. exaltatus est, cui adhaesistis
 5949   2, 2 |          inquieta lassitudine. Quis mihi modularetur aerumnam meam et novissimarum
 5950  10, 33|                 voce et convenientissima modulatione cantantur, magnam instituti
 5951  13, 19|              nequitiae, non occidat, non moechetur, non furetur, non falsum
 5952   5, 6 |                 laudabam ac ferebam; sed moleste habebam, quod in coetu audientium
 5953   8, 6 |             firmata, petiverunt, ne sibi molesti essent, si adiungi recusarent.
 5954  10, 35|                  causa, non ad subeundam molestiam, sed experiendi noscendique
 5955   8, 3 |                institutis et voluntariis molestiis homines adquirunt. edendi
 5956  10, 37|                  quam magis minusve mihi molestum sit non habere. divitiae
 5957  13, 30|           hostibus victis mundana moenia molireris, ut ea constructione devincti
 5958   5, 10|            tamquam de massa lucidissimae molis tuae porrectum ad nostram
 5959   6, 14|              otiose vivere, id otium sic moliti, ut, si quid habere possemus,
 5960  10, 8 |               corporis, quid durum, quid molle, quid calidum frigidumve,
 5961   8, 1 |               sed ego infirmior eligebam molliorem locum; et propter hoc unum
 5962   9, 12|              nullus audiebat, increpabam mollitiam affectus mei, et constringebam
 5963   3, 7 |                  quid cui membro, quibus momentis, quibus partibus personisve
 5964   8, 6 |             narrante de Antonio Aegyptio monacho, cuius nomen excellenter
 5965   4, 15|                 miser opinabar. et illam monadem appellabam tamquam sine
 5966   8, 6 |              sermo eius devolutus est ad monasteriorum greges, et mores suaveolentiae
 5967   8, 6 |                 nihil sciebamus. et erat monasterium Mediolanii, plenum bonis
 5968   6, 7 |           perdidisse mihi videbatur. sed monendi eum et aliqua coercitione
 5969   1, 9 |                proponebatur, obtemperare monentibus, ut in hoc saeculo florerem,
 5970   9, 5 |                  praesens votum meum, ut moneret, quid mihi potissimum de
 5971   2, 3 |               cuiusquam uxorem. qui mihi monitus muliebres videbantur, quibus
 5972   9, 13|                meminerint ad altare tuum Monnicae, famulae tuae, cum Patricio,
 5973   8, 2 |           prodigia iam et omnigenum deum monstra et Anubem latratorem, quae
 5974   7, 12|   incorruptibiliter permanebunt. et quid monstrosius quam ea dicere omni bono
 5975   9, 4 |               conplanaveris, humilitatis montibus et collibuscogitationum
 5976   2, 3 |              illa, et secreto memini, ut monuerit cum sollicitudine ingenti,
 5977  10, 30|               aliquid, quam concessisti, monuisti. et quoniam dedisti, factum
 5978   9, 13|                  aut condi aromatis, aut monumentum electum concupivit aut curavit
 5979  13, 33|                  ut materiam forma nulla morae intercapedine sequeretur. ~
 5980  11, 15|              datum enim tibi est sentire moras atque metiri. quid respondebis
 5981   4, 3 |               non ut medicus. nam illius morbi tu sanator, qui resistis
 5982   6, 4 |           confecisti, et sparsisti super morbos orbis terrarum, et tantam
 5983   9, 8 |                aliquid adversus latentem morbum, nisi tua medicina, domine,
 5984   6, 15|                 vel integer vel auctior, morbus animae meae satellitio perdurantis
 5985   6, 7 |                 fieret, et cum inrisione mordaci eorum, quos illa captivasset
 5986   9, 1 |                 erat animus meus a curis mordacibus ambiendi et adquirendi et
 5987   7, 5 |                misero, ingravidato curis mordacissimis de timore mortis et non
 5988  10, 37|                  cur ea contumelia magis mordeor, quae in me quam quae in
 5989   9, 10|            catholicum viderem, priusquam morerer. cumulatius hoc mihi deus
 5990   2, 2 |                sanes, et occidis nos, ne moriamur abs te. ubi eram, et quam
 5991   4, 9 |                hinc ille luctus, si quis moriatur, et tenebrae dolorum, et
 5992  13, 22|                 ab amore saeculi, quibus moriebamur male vivendo, et coeperit
 5993   8, 8 |                 insaniebam salubriter et moriebar vitaliter, gnarus, quid
 5994   4, 6 |                erat in me gravissimum et moriendi metus. credo, quo magis
 5995   1, 13|             interea me ipsum in his a te morientem, deus, vita mea, siccis
 5996   9, 12|              sancte in nos blandam atque morigeram, qua subito destitutus sum,
 5997   5, 9 |              vinculum, quo omnes in Adam morimur. non enim quicquam eorum
 5998   1, 11|                  repente aestuarem paene moriturus, vidisti, deus meus, quoniam
 5999   1, 1 |               tuae, et homo circumferens mortalitem suam, circumferens testimonium
 6000  10, 17|                vis est in homine vivente mortaliter! quid igitur agam, tu vera
 6001   8, 11|                  tenebam, haesitans mori morti et vitae vivere; plusque
 6002   6, 12|                et deligatus morbo carnis mortifera suavitate trahebam catenam
 6003  13, 21|                vivens, deliciis, domine, mortiferis; nam tu puri cordis vitales
 6004  13, 21|                animalia, cum a progressu mortifero cohibita vivunt et bona
 6005   8, 11|              inmunda illa membra tua, ut mortificentur. narrant tibi delectationes,
 6006  10, 42|                 cum deo, ut, quia carnis mortilitate non tegitur, pro inmortali
 6007   5, 3 |               deus, ignis edax, consumas mortuas curas eorum, recreans eos
 6008  10, 20|                peccavit, in quo et omnes mortui sumus et de quo omnes cum
 6009   6, 1 |                 meae, in qua me, tamquam mortuum, resuscitandum tibi flebat,
 6010  11, 15|         praeteritum transvolat, ut nulla morula extendatur. nam si extenditur,
 6011  11, 23|                 diceremus aut aequalibus morulis agi, aut si alias tardius,
 6012  13, 38|            facienda. et nos alio tempore moti sumus ad bene faciendum,
 6013  13, 20|                multis modis per corporis motiones figuretur atque dicatur.
 6014  12, 12|                 forma in quam formam vel motionis vel stationis mutaretur,
 6015  11, 27|              versus, et quemque sermonem motionumque dimensiones quaslibet, et
 6016   1, 18|              avolavit pinna visibili aut moto poplite iter egit, ut in
 6017  12, 11|                te non est, quod non est; motusque voluntatis a te, qui es,
 6018  12, 11|                  quoniam ex nulla specie motuve mutaris, nec temporibus
 6019  10, 33|                  quam res, quae canitur, moveat, poenaliter me peccare confiteor,
 6020  13, 38|                tempore ad male faciendum movebamur deserentes te: tu vero,
 6021   4, 3 |                 amplius ipsorum auctorum movebat auctoritas, et nullun certum
 6022   7, 19|                Christianam fidem pigrius movebatur. sed postea haereticorum
 6023   7, 21|                meus, susceptor meus: non movebor amplius. nemo ibi audit
 6024   7, 9 |              tuum, quod in te vivimus et movemur et sumus, sicut et quidam
 6025  10, 33|                 non agitis, non vos haec movent. tu autem, domine deus meus,
 6026  13, 24|          implentur aquae maris, quae non moventur nisi variis significatibus,
 6027   4, 13|            species, nullo modo nos ad se moverent. et animadvertebam, et videbam
 6028   8, 8 |               animae, ut ad nutum membra moverentur, quam ipsa sibi anima ad
 6029  13, 37|                 nec vides ad tempus, nec moveris ad tempus, nec quiescis
 6030   4, 14|                  Quid est autem, quod me movit, domine deus meus, ut ad
 6031   7, 17|               rapiebar ad te decore tuo, moxque diripiebar abs te pondere
 6032  12, 26|                  possum minus credere de Moyse fidelissimo famulo tuo,
 6033  12, 25|                superbi sunt nec noverunt Moysi sententiam, sed amant suam,
 6034   1, 20|           locutione instruebar, amicitia mulcebar, fugiebam dolorem, abiectionem,
 6035   5, 13|                tamen hilarescentis atque mulcentis, quam Fausti erat, quod
 6036   2, 3 |                 uxorem. qui mihi monitus muliebres videbantur, quibus obtemperare
 6037   9, 4 |                  matre adhaerente nobis, muliebri habitu, virili fide, anili
 6038  10, 18|                CAPUT 18 ~Perdiderat enim mulier drachmam et quaesivit eam
 6039   6, 14|               coepit cogitari, utrum hoc mulierculae sinerent, quas et alii nostrum
 6040   1, 6 |                  et auctoritatibus etiam muliercularum multa de se credere. eram
 6041   7, 6 |             filio, ille servulo. nam cum mulieres parturire coepissent, indicaverunt
 6042   6, 9 |                dispensator verbi tui, et multarum in ecclesia tua causarum
 6043  10, 17|                  quae natura sum? varia, multimoda vita et inmensa vehementer.
 6044  13, 1 |                et institisti crebrescens multimodis vocibus, ut audirem de longinquo
 6045  10, 34|                   ubiubi per diem fuero, multimodo adlapsu blanditur mihi,
 6046   6, 15|                  15 ~Interea mea peccata multiplicabantur, et avulsa a latere meo,
 6047   9, 4 |             agnoscens intus, nec volebam multiplicari terrenis bonis, et devorans
 6048  13, 20|                  tu, domine, benedicendo multiplicasti haec. Numquid mentior, aut
 6049   1, 9 |                  quas transire cogebamur multiplicato labore et dolore filiis
 6050  10, 40|                  recessus memoriae meae, multiplices amplitudines plenas miris
 6051  13, 24|                  sed quod ita crescat et multiplicetur, ut una res multis modis
 6052  10, 17|               meus, profunda et infinita multiplicitas; et hoc animus est, et hoc
 6053  10, 35|                  alia forma temptationis multiplicius periculosa. praeter enim
 6054  10, 21|                  nondum sunt eloquentes, multique esse cupiant, unde apparet
 6055   1, 7 |            hisque, a quibus genitus est, multisque praeterea prudentioribus
 6056   1, 18|            iudicem, circumstante hominum multitudine, inimicum suum odio inmanissimo
 6057   8, 10|             appetuntur: nec tamen tantam multitudinem diversarum substantiarum
 6058   8, 2 |                suam in conspectu sanctae multitudinis profiteri. non enim erat
 6059   7, 10|              erat, tamquam si ista multo multoque clarius claresceret totumque
 6060   5, 10|                 unde me illi averterant: multumque mihi turpe videbatur credere
 6061   9, 8 |                Euodium iuvenem ex nostro muncipio. qui cum Agens in Rebus
 6062   1, 5 |                 fateor et scio. sed quis mundabit eam? aut cui alteri praeter
 6063   8, 1 |                  vita nutabant omnia, et mundandum erat cor a fermento veteri;
 6064   8, 4 |                videbant vasa eius erepta mundari, et aptari in honorem tuum,
 6065   4, 6 |                 memini, spes mea, qui me mundas a talium affectionum inmunditia,
 6066   1, 11|                 essem. dilata est itaque mundatio mea, quasi necesse esset,
 6067  10, 37|                   quam sim ab ista peste mundatior, et multum timeo occulta
 6068  11, 1 |            iustitiam, et misericordes et mundicordes et pacifici. ecce narravi
 6069  10, 31|                  pater bone: Omnia munda mundis, sed malum esse homini qui
 6070  12, 26|                  desiderarem abs te dari muneris, si tempore illo natus essem
 6071  10, 31|              praesto est ex consolatione munerum tuorum, in quibus nostrae
 6072   6, 7 |         municipio, parentibus primatibus municipalibus, me minor natu. nam et studuerat
 6073   2, 3 |                magis quam opibus patris, municipis Thagastensis admodum tenuis.
 6074   7, 21|               cura caelestis imperatoris munitam, ubi non latrocinantur qui
 6075   9, 9 |                  meus, misericordia mea, munus grande donaveras, quod inter
 6076   8, 6 |             exisse deambulatum in hortos muris contiguos; atque illic,
 6077   8, 11|              nimis, quia illarum nugarum murmura adhuc audiebam, et cunctabundus
 6078  10, 31|               desiderio adversus dominum murmuravit, meruit inprobari. In his
 6079   3, 7 |            contegi et galea calciari, et murmuret, quod non apte conveniat;
 6080   4, 2 |                esset inmortaliter aurea, muscam pro victoria mea necari
 6081  10, 35|                  me domi sedentem stelio muscas captans vel aranea retibus
 6082   3, 1 |                 securitatem et viam sine muscipulis, quoniam fames mihi erat
 6083   4, 16|            dimensionibus figurarum et de musicis et de numeris, sine magna
 6084   8, 11|                obviam, sed velut a dorso mussitantes et discedentem quasi furtim
 6085   7, 10|                cibum carnis tuae, sed tu mutaberis in me. et cognovi, quoniam
 6086  12, 29|       aeternitatem tuam incommutabiliter mutabilia facientem, ac per hoc priorem.
 6087   7, 17|                 praesto esset integre de mutabilibus, iudicanti et dicenti, hoc
 6088   7, 19|                in silentio: propria sunt mutabilitatis animae et mentis. quae si
 6089   7, 10|           manducabis me. nec tu me in te mutabis sicut cibum carnis tuae,