39-alter | alti-biber | bibit-compa | compe-conve | convi-despe | despi-ecule | edaci-exter | extin-gemer | gemin-incur | incut-inter | intim-luden | luder-mutab | mutan-opina | opino-placu | plaga-prope | proph-renit | renov-secut | sedar-subti | subtr-tumul | tunde-vocat | vocem-zeli
Book, Chapter
8099 11, 9 | desiderium meum, quoniam renovabitur iuventus mea sicut aquilae.
8100 4, 11| fluxa tua reformabuntur et renovabuntur et constringentur ad te;
8101 7, 9 | manentis in se sapientiae renovantur, ut sapientes sint, est
8102 13, 34| ad imitandum indigentem, renovasti ad imaginem et similitudinem
8103 13, 26| gaudes, unde pasceris, homo renovate in agnitionem dei secundum
8104 9, 4 | et inchoata meditatione renovationis meae, sperans in te, ibi
8105 13, 22| ad imaginem dei. ita homo renovatur in agnitione dei secundum
8106 10, 6 | quod interius. ei quippe renuntiabant omnes nuntii corporales
8107 11, 27| quantum illud ad illud sit, renuntiamus non aliter, ac si ea sonando
8108 8, 3 | carus, et vena eius malum renuntiat; omnes, qui eum salvum cupiunt,
8109 9, 5 | CAPUT 5 ~Renuntiavi peractis vindemialibus,
8110 11, 5 | materiam id quod facit, et renuntiet animo quid factum sit, ut
8111 4, 8 | moriturum? maxime quippe me reparabant atque recreabant aliorum
8112 6, 11| emant scholastici? quando reparamus non ipsos relaxando animo
8113 6, 3 | parvo ipso tempore, quod reparandae menti suae nanciscebatur,
8114 6, 12| quasi concusso vulnere, repellens verba bene suadentis tamquam
8115 4, 14| non a me detestarer et repellerem, cum sit uterque nostrum
8116 5, 9 | talis erat, contemneres et repelleres ab auxilio tuo? nequaquam,
8117 5, 10| mentem per illam terram repentem imaginantur. et quia deum
8118 8, 12| cantu dicentis, et crebro repentenis, quasi pueri an puellae,
8119 12, 8 | utcumque sensibilem piscibus et repentibus in suo fundo animantibus:
8120 12, 27| potestatem, novo quodam et repentino placito extra se ipsam tamquam
8121 2, 6 | enim quid insolitum? quid repentinum? aut quis a te seperat quod
8122 7, 17| aciem figere non evalui, et repercussa infirmitate redditus solitis,
8123 10, 41| splendorem tuum corde saucio et repercussus dixi: quis illuc potest?
8124 5, 10| recurrere in catholicam fidem, repercutiebatur, quia non erat catholica
8125 10, 30| redeamus; ipsaque distantia reperiamus nos non fecisse, quod tamen
8126 12, 29| praeterit, nec ex eo quicquam reperies, quod resumptum arte conponas:
8127 3, 12| eo dominum: ipse legendo reperiet, quis ille sit error et
8128 7, 1 | fugi, et gaudebam me hoc reperire in fide spiritalis matris
8129 12, 26| paucis verbis tui famuli reperirent, et si alius aliam vidisset
8130 10, 7 | vi reperio deum meum: nam reperiret et equus et mulus, quibus
8131 12, 4 | in omnibus mundi partibus reperiri potest propinquius informitati
8132 2, 6 | simplicius quicquam non reperitur. quid te autem innocentius,
8133 6, 9 | ecce illi, qui missi erant, reperiunt eum solum ferentem ferrum,
8134 4, 16| substantiae genere innumerabilia reperiuntur. Quid hoc mihi proferat,
8135 10, 21| potest dicere, propterea reperta in memoria recognoscitur,
8136 10, 9 | imaginem sui, quam reminiscendo repetamus; aut sicut cibus, qui certe
8137 8, 2 | ab illo parietum inrisio repetebatur. amicos enim suos reverebatur
8138 9, 5 | talem arbitrans, distuli repetendum exercitatior in dominico
8139 10, 17| alioquin non cubilia nidosve repeterent, non alia multa, quibus
8140 4, 4 | post paucos dies me absente repetitur febribus et defungitur.
8141 10, 7 | vitaliter compagem eius repleo. non ea vi reperio deum
8142 7, 3 | videbam quaerendo, unde malum, repletos malitia, qua opinarentur
8143 8, 6 | Agentes in Rebus. tum subito repletus amore sancto, et sobrio
8144 12, 27| mitte angelum tuum, qui eum reponat in nido, ut vivat, donec
8145 6, 9 | futuram in eius memoria reponebatur. nam et illud, quod, cum
8146 10, 10| et commendavi ei tamquam reponens, unde proferrem, cum vellem.
8147 12, 15| structoris tui, spero me reportari tibi. Quid dicitis mihi,
8148 8, 3 | exsultantibus pastoris umeris reportetur ovis, quae erraverat, et
8149 10, 8 | ibi sint et quasi seorsum repositi lateant. nam et ipsos posco,
8150 10, 8 | quid aliud commendatum et repositum est, quod nondum absorbuit
8151 1, 7 | inhians, deridebor atque reprehendar iustissime. tunc ergo reprehendenda
8152 1, 7 | reprehendar iustissime. tunc ergo reprehendenda faciebam, sed quia reprehendentem
8153 3, 2 | abscedit inde fastidiens et reprehendens; si autem doleat, manet
8154 1, 7 | reprehendenda faciebam, sed quia reprehendentem intellegere non poteram,
8155 5, 11| illi in scripturis tuis reprehenderant defendi posse non existimabam:
8156 1, 7 | intellegere non poteram, nec mos reprehendi me nec ratio sinebat. nam
8157 11, 20| non curo nec resisto nec reprehendo, dum tamen intellegatur
8158 1, 18| soloecismo enuntiarent, reprehensi confundebantur; si autem
8159 1, 13| deus meus, et adquiesco in reprehensione malarum viarum mearum, ut
8160 12, 14| tibi. ecce autem alii non reprehensores, sed laudatores libri Geneseos:
8161 10, 31| aquae desiderium a se ipso reprehensum, et regem nostrum non carne,
8162 8, 12| omnino audisse me uspiam: repressoque impetu lacrimarum surrexi,
8163 5, 10| dissimulavi eundem hospitem meum reprimere a nimia fiducia, quam sensi
8164 13, 20| volatilia volantia super terram. repserunt enim sacramenta tua, deus,
8165 4, 2 | malum non ex tua castitate repudiavi, deus cordis mei. non enim
8166 3, 2 | serenitate detorta atque deiecta? repudietur ergo misericordia? nequaquam.
8167 7, 21| alia lege in membris suis, repugnante legi mentis suae, et se
8168 8, 5 | alia lex in membris meis repugnaret legi mentis meae, et captivum
8169 12, 16| tuo. quod si noluerint et repulerint me, obsecro, deus meus,
8170 13, 26| operis, et gaudet eis, quia repullularunt, non sibi, quia eius indigentiae
8171 13, 26| redisse nunc gaudet, et repullulasse laetatur tamquam revivescente
8172 13, 26| domino, qui tandem aliquando repullulastis sapere pro me, in quo sapiebatis;
8173 7, 20| intellecta conspexi; et repulsus sensi, quid per tenebras
8174 11, 23| dicuntur tot dies, nec extra reputantur spatia noctium -- quoniam
8175 13, 36| sabbato vitae aeternae requiescamus in te. ~
8176 4, 6 | et flebam amarissime et requiescebam in amaritudine. ita miser
8177 7, 14| duarum substantiarum, et non requiescebat et aliena loquebatur. et
8178 7, 7 | ibi inveniebam locum ad requiescendum, nec recipiebant me ista,
8179 13, 37| 37 ~Etiam tunc enim sic requiesces in nobis, quemadmodum nunc
8180 13, 9 | domum tuum? in domo tuo requiescimus: ibi te fruimur. requies
8181 13, 37| semper operaris et semper requiescis; nec vides ad tempus, nec
8182 4, 12| state cum eo et stabitis, requiescite in eo et quieti eritis.
8183 13, 38| sempiterna: post illa nos requieturos in tua grandi sanctificatione
8184 9, 3 | Cassiciaco, ubi ab aestu saeculi requievimus in te, amoenitatem sempiternae
8185 13, 36| quamvis ea quietus feceris, requievisti septimo die, hoc praeloquatur
8186 9, 12| substernens eas cordi meo: et requievit in eis, quoniam ibi erant
8187 10, 19| cogitetur, et nomen eius obliti requiramus, quidquid aliud occurrerit
8188 10, 34| subtrahatur, cum desiderio requiratur; et si diu absit, contristat
8189 6, 3 | valde, cui refunderentur, requirebant, nec umquam inveniebant.
8190 8, 12| de nepotibus carnis meae requirebat. ~
8191 12, 11| petit a te unam et hanc requirit, ut inhabitet in domo tua
8192 10, 8 | statim prodeunt, quaedam requiruntur diutius et tamquam de abstrusioribus
8193 4, 8 | alias memorias, et paulatim resarciebant me pristinis generibus delectationum,
8194 2, 3 | coniugalis affectus, si resecari ad vivum non poterat. non
8195 6, 8 | per eius aures intravit et reseravit eius lumina, ut esset, qua
8196 7, 8 | aspectum certus esses. et residebat tumor meus ex occulta manu
8197 13, 14| aliquando tenebrae, quarum residua trahimus in corpore propter
8198 4, 5 | aures tuas ploraremus, nihil residui de spe nostra fieret. unde
8199 6, 7 | animum forti temperantia, et resiluerunt omnes circensium sordes
8200 6, 8 | recusantem vehementer et resisitentem, familiari violentia duxerunt
8201 7, 9 | volens ostendere mihi, quam resistas superbis, humilibus autem
8202 6, 12| continentissime vivebat. ego autem resistebam illi exemplis eorum, qui
8203 4, 15| es. itaque repellebar, et resistebas ventosae cervici meae, et
8204 6, 4 | crederet, curari recusabat, resistens manibus tuis, qui medicamenta
8205 13, 15| destruentes inimicum et defensorem resistentem reconciliationi tuae defendendo
8206 7, 6 | refellere cupiebam, mihi ita resisteret, quasi aut Firminus mihi
8207 9, 4 | somnum capiam? quoniam quis resistet nobis, cum fiet sermo, qui
8208 10, 30| unde saepe etiam in somnis resistimus, nostrique propositi memores
8209 8, 9 | imperat animus sibi, et resistitur. imperat animus, ut moveatur
8210 8, 10| naturae, quot voluntates sibi resistunt, non iam duae, sed plures
8211 8, 5 | et dum consuetudini non resistur, facta est necessitas. quibus
8212 9, 13| namque illa imminente die resolutionis suae, non cogitavit suam
8213 12, 15| vicissitudinem ab illo se resolvat et defluat, sed in eius
8214 10, 33| inplicaverant et subiugaverant, sed resolvisti et liberasti me. nunc in
8215 12, 31| capere posset, mea verba resonarent, quam ut unam veram sententiam
8216 9, 12| mei violento animi imperio resorbebant fontem suum usque ad siccitatem,
8217 10, 40| aerumnosis ponderibus et resorbeor solitis, et teneor et multum
8218 7, 15| CAPUT 15 ~Et respexi alia, et vidi tibi debere
8219 9, 8 | quo illa stimulo percussa respexit foeditatem suam, confestimque
8220 10, 33| domine deus meus, exaudi et respice et vide et miserere et sana
8221 8, 11| quasi furtim vellicantes, ut respicerem. retardabant tamen cunctantem
8222 13, 20| verbum in consummationem respiceret. ~
8223 13, 18| veritas, et iustitia de caelo respiciat, et fiant in firmamento
8224 8, 2 | deus erat spes eius, et non respiciebat in vanitates et insanias
8225 5, 3 | magnus es, domine, et humilia respicis, excelsa autem a longe agnoscis:
8226 12, 28| principio fecit deus, et respicit sapientiam principium, quia
8227 8, 11| sed de proximo stabam et respirabam. et item conabar, et paulo
8228 7, 7 | nusquam erat laxamentum et respiramentum. ipsa occurrebant undique
8229 9, 7 | suspirans tibi et tandem respirans, quantum patet aura in domo
8230 5, 11| veritatis liquidam et simplicem respirare non poteram. ~
8231 13, 14| meus ubi est? ecce ubi es. respiro in te paululum, cum effundo
8232 9, 1 | similis tibi? dicant, et responde mihi et dic animae meae:
8233 8, 10| nostram, nonne et isti quid respondeant fluctuabunt? aut enim fatebuntur,
8234 11, 21| quis mihi dicat: unde scis? respondebam: scio, quia metimur, nec
8235 9, 12| cantare coepit psalmum. cui respondebamus omnis domus: Misericordiam
8236 11, 15| moras atque metiri. quid respondebis mihi? an centum anni praesentes
8237 12, 22| sit ipsa formatio, quid respondebitur de aquis, quae super firmamentum
8238 11, 16| illud tempus quam illud, et respondemus duplum esse hoc vel triplum,
8239 10, 20| sine ulla dubitatione velle responderent. quod non fieret, nisi res
8240 7, 2 | pugnare noluisses? si enim responderetur, aliquid fuisse nocituram,
8241 10, 6 | reptilia animarum vivarum, et responderunt: non sumus deus tuus; quaere
8242 13, 31| a deo donata sunt nobis? respondetur mihi, quoniam quae per eius
8243 3, 11| discendi gratia), atque illa respondisset perditionem meam se plangere,
8244 10, 35| siderum, nec anima mea umquam responsa quaesivit umbrarum; omnia
8245 3, 11| amplius me isto per matrem responso tuo, quod tam vicina interpretationis
8246 3, 12| CAPUT 12 ~Et dedisti alterum responsum interim, quod recolo. nam
8247 1, 13| figmenta, quis non videat, quid responsurus sit, qui non est penitus
8248 10, 19| pro alio forte offeratur, respuimus, donec illud occurrat quod
8249 10, 19| cogitari consuevit; ideoque respuitur, donec illud adsit, ubi
8250 10, 32| requiro, cum adsunt, non respuo, paratus eis etiam semper
8251 6, 1 | quia certa erat et quod restabat te daturum, qui totum promiseras,
8252 6, 16| credidissem post mortem restare animae vitam et tractus
8253 11, 31| exordio, quid et quantum restet ad finem. sed absit, ut
8254 6, 10| esset per leges inlicitum; restitit Alypius. promissum est praemium;
8255 9, 13| innocentem sanguinem? quis ei restituet pretium, quo nos emit, ut
8256 8, 7 | quasi mortem formidabat restringi a fluxu consuetudinis, quo
8257 1, 14| sed illius fluxum haec restringit legibus tuis, deus, legibus
8258 11, 2 | recipientes se in eas et resumentes, ambulantes et pascentes,
8259 12, 29| quicquam reperies, quod resumptum arte conponas: et ideo cantus
8260 9, 4 | quia iam magnificatus erat resurgens a mortuis et ascendens in
8261 9, 10| istud quando? an cum omnes resurgimus, sed non omnes inmutabimur?
8262 6, 1 | qua me, tamquam mortuum, resuscitandum tibi flebat, et feretro
8263 9, 11| in fine saeculi, unde me resuscitet. ergo die nono aegritudinis
8264 8, 11| vellicantes, ut respicerem. retardabant tamen cunctantem me abripere
8265 9, 3 | itinere, quod aggressi eramus, retardabatur; nec Christianum esse alio
8266 10, 4 | cum audierint, quantum retarder pondere meo? indicabo me
8267 10, 9 | est in memoria mea, ut non retenta imagine rem foris reliquerim,
8268 8, 10| temporalis boni voluptas retentat inferius, eadem anima est
8269 8, 2 | verbis certis conceptes retentisque memoriter, de loco eminentiore,
8270 9, 7 | est: ex illo in hodiernum retentum multis iam ac paene omnibus
8271 13, 15| quod erimus. attendit per retia carnis, et blanditus est,
8272 10, 35| muscas captans vel aranea retibus suis inruentes inplicans
8273 8, 11| avertebat, sed suspendebat. Retinebant nugae nugarum et vanitates
8274 3, 4 | meum pie biberat et alte retinebat, et quidquid sine hoc nomine
8275 10, 16| si quod meminimus memoria retinemus, oblivionem autem nisi meminissemus,
8276 4, 4 | curante, et praesumente id retinere potius animam eius quod
8277 10, 16| significatur, agnoscere, memoria retinetur oblivio. adest ergo, ne
8278 10, 14| haec etiam non commendata retinuit. ~
8279 9, 8 | potandi praevalebit. hac retione praecipiendi et auctoritate
8280 4, 12| lauda, et in artificem eorum retorque amorem, ne in his, quae
8281 8, 7 | domine, inter verba eius retorquebas me ad me ipsum, auferens
8282 4, 14| et vertitur, torquetur ac retorquetur, et obnubilatur ei lumen
8283 10, 8 | recolenda, cum opus est, et retractanda grandis memoriae recessus
8284 10, 16| quas intuerer praesentes et retractarem animo, cum illa et absentia
8285 10, 14| antequam recolerentur a me et retractarentur, ibi erant; propterea inde
8286 10, 8 | interrumpunt, cum thesaurus alius retractatur, qui influxit ab auribus.
8287 10, 30| soporem transeo vel huc inde retranseo! ubi est tunc ratio, qua
8288 2, 7 | CAPUT 7 ~Quid retribuam domino, quod recolit haec
8289 1, 12| de peccante me ipso iuste retribuebas mihi. iussisti enim et sic
8290 9, 3 | essemus, in re eius essemus. retribues illi, domine, in retributione
8291 10, 23| eos ipsos indicat. inde retribuet eis, ut, qui se ab ea manifestari
8292 9, 8 | sed quod ipsi voluerunt, retribuis eis. illa enim irata exagitare
8293 9, 3 | iustorum, quia iam ipsam sortem retribuisti ei. quamvis enim absentibus
8294 9, 3 | retribues illi, domine, in retributione iustorum, quia iam ipsam
8295 10, 10| memoria, sed tam remota et retrusa quasi in cavis abditioribus,
8296 8, 12| recipite. quod ille ad se rettulit mihique aperuit. sed tali
8297 9, 13| dixerit fratri suo: fatue, reus erit gehennae ignis; et
8298 8, 2 | coram hominibus confiteri, reusque sibi magni criminis adparuit,
8299 8, 11| tenue, quod remanserat, et revalesceret iterum, et me robustius
8300 11, 2 | o domine, perfice me et revela mihi eas. ecce vox tua gaudium
8301 6, 13| poterat, quid interesset inter revelantem te et animam suam somniantem.
8302 3, 7 | verum quoque, sicut deus revelaret, futura praenuntiantes. ~
8303 8, 2 | sapientibus absconditam et revelatam parvulis, Victorinum ipsum
8304 9, 10| sileant somnia et imaginariae revelationes, omnis lingua et omne signum
8305 9, 4 | sibi iram in die irae et revelationis iusti iudicii tui! nec iam
8306 12, 32| eras in eis verbis tu ipse revelaturus legentibus posteris, etiamsi
8307 8, 12| qua me ante tot annos ei revelaveras: et convertisti luctum eius
8308 9, 11| audito illa vultu anxio, reverberans eum oculis, quod talia saperet,
8309 7, 10| me esse, qui viderem. et reverberasti infirmitatem aspectus mei,
8310 8, 2 | repetebatur. amicos enim suos reverebatur offendere, superbos daemonicolas,
8311 9, 9 | eam pulchram faciebas et reverenter amabilem atque mirabilem
8312 6, 16| melius habituram! versa et reversa in tergum et in latera et
8313 4, 16| aversi sumus, perversi sumus. revertamur iam, domine, ut non evertamur,
8314 4, 15| et spiritus ambulans non revertebar ad te, et ambulando ambulabam
8315 1, 13| spiritus ambulans et non revertens? nam utique meliores, quia
8316 13, 26| repullulasse laetatur tamquam revivescente fertilitate agri. Numquid
8317 4, 5 | operiebar: neque enim sperabam revivescere illum aut hoc petebam lacrimis,
8318 6, 1 | Iuvenis, tibi dico, surge: et revivesceret et inciperet loqui, et traderes
8319 12, 10| me, mors mihi fui: in te revivesco. tu me alloquere, tu mihi
8320 8, 4 | Age, domine, fac excita et revoca nos, accende et rape, fragra,
8321 6, 16| ablutura, et ignorabam. nec me revocabat a profundiore voluptatum
8322 6, 7 | eum et aliqua coercitione revocandi nulla erat copia, vel amicitiae
8323 5, 12| contemnendo te, manentem et revocantem, et ignoscentem redeunti
8324 1, 14| miscere salubres amaritudines revocantes nos ad te a iucunditate
8325 7, 6 | sum ab illa curiositate revocare, cum dicerem, constellationibus
8326 13, 2 | informia, nisi per idem verbum revocarentur ad unitatem tuam et formarentur
8327 5, 8 | violenter me tenentem, ut aut revocaret aut mecum pergeret, et finxi
8328 3, 4 | deus meus, quomodo ardebam revolare a terrenis ad te, et nesciebam
8329 5, 13| urbis, ut illi civitati rhetoricae magister provideretur, inpertita
8330 3, 3 | maior iam eram in schola rhetoris et gaudebam superbe et tumebam
8331 10, 12| sunt et ideo valde sunt. rideat me ista dicentem, qui non
8332 1, 9 | quemadmodum parentes nostri ridebant tormenta, quibus pueri a
8333 1, 9 | erat ad insipientiam mihi, ridebantur a maioribus hominibus usque
8334 5, 10| spiritales tui blande et amanter ridebunt me, si has confusiones meas
8335 10, 12| eos videt, et ego doleam ridentem me. ~
8336 2, 9 | etiam nemo facile solus ridet? nimo quidem facile, sed
8337 7, 6 | iam esse mihi persuasum ridicula illa esse et insania: tum
8338 5, 8 | quibus pro me cotidie tibi rigabat terram sub vultu suo. et
8339 3, 11| lacrimas eius, cum profluentes rigarent terram sub oculis eius in
8340 6, 3 | paginas et cor intellectum rimabatur, vox autem et lingua quiescebant.
8341 1, 18| libidines suas integris et rite consequentibus verbis copiose
8342 12, 27| uberior est pluribusque rivis in ampliora spatia fluxum
8343 12, 27| ministrat quam quilibet eorum rivorum, qui per multa locorum ab
8344 8, 8 | CAPUT 8 ~Tum in illa grandi rixa interioris domus meae, quam
8345 3, 1 | timorum et irarum atque rixarum. ~
8346 8, 5 | superandam priorem vetustate roberatam. ita duae voluntates meae,
8347 7, 7 | salvis atque inconcusse roboratis in animo meo, quaerebam
8348 13, 18| lactisque potator, donec roboretur ad solidum cibum et aciem
8349 7, 18| quaerebam viam conparandi roboris, quod esset idoneum ad fruendum
8350 8, 7 | amplius ista meditati. ita rodebar intus et confundebar pudore
8351 6, 4 | tanto igitur acrior cura rodebat intima mea, quid certi retinerem,
8352 3, 12| inquit sine illum ibi. tantum roga pro eo dominum: ipse legendo
8353 1, 9 | rumpebam nodos linguae meae, et rogabam te parvus non parvo affectu,
8354 10, 31| gloriatur. audivi alium rogantem, ut accipiat: Aufer, inquit,
8355 1, 9 | Invenimus autem, domine, homines rogantes te, et didicimus ab eis,
8356 1, 9 | subvenire nobis. nam puer coepi rogare te, auxilium et refugium
8357 11, 3 | si esset, tenerem eum et rogarem eum et per te obsecrarem,
8358 6, 6 | responderem: exultare; rursus si rogaret, utrum me talem mallem,
8359 3, 12| tuis. quem cum illa femina rogasset, ut dignaretur mecum conloqui,
8360 6, 13| animadvertebat. cum sane et rogatu meo et desiderio suo forti
8361 9, 7 | se ut duceret suum ducem rogavit. quo perductus inpetravit
8362 9, 12| maestus eram, et mente turbata rogebam te, ut poteram, quo sanares
8363 10, 4 | agantur de nobis et a multis rogeris pro nobis. amet in me fraternus
8364 8, 2 | particeps, quibus tunc tota fere Romana nobilitas inflata, spirabat
8365 4, 14| deus meus, ut ad Hierium, Romanae urbis oratorem, scriberem
8366 6, 14| essentque inter non praedivites, Romanianus maxime communiceps noster,
8367 8, 2 | eximium putant, statuam Romano foro meruerat et acceperat,
8368 13, 32| et serenis etiam noctibus rorant, et has, quae in terris
8369 11, 23| caeli lumina et moveretur rota figuli, non esset tempus,
8370 11, 23| circuitum illius ligneolae rotae diem esse, nec tamen ideo
8371 3, 10| gemendo in oratione atque ructando: quae particulae summi et
8372 6, 1 | nautas consolabatur, a quibus rudes abyssi viatores, cum perturbantur,
8373 7, 17| diripiebar abs te pondere meo, et ruebam in ista cum gemitu; et pondus
8374 4, 7 | inane labebatur et iterum ruebat super me; et ego mihi remanseram
8375 2, 2 | tuas? non fuit cura meorum ruentem excipere me matrimonio,
8376 5, 3 | sideribus et lucidos, et ecce ruerunt in terram, et obscuratum
8377 10, 1 | possideas sine macula et ruga. haec est mea spes, ideo
8378 7, 7 | ibat in auditum tuum, quod rugiebam a gemitu cordis mei, et
8379 3, 1 | gestiebam abundanti vanitate. rui etiam in amorem, quo cupiebam
8380 4, 16| redeamus, quia nos inde ruimus; nobis autem absentibus
8381 10, 31| reficimus enim cotidianas ruinas corporis edendo et bibendo,
8382 1, 5 | ad eam: dilatetur abs te. ruinosa est: refice eam. habet quae
8383 4, 16| nobis autem absentibus non ruit domus nostra, aeternitas
8384 8, 2 | contriverat dominus, graviter ruituras in se inimicitias arbitrabatur.
8385 3, 6 | oculo carnis meae, et talia ruminantem apud me, qualia per illum
8386 11, 2 | pascentes, recumbentes et ruminantes. o domine, perfice me et
8387 6, 3 | sapida gaudia de pane tuo ruminaret, nec conicere noveram nec
8388 1, 9 | et in tuam invocationem rumpebam nodos linguae meae, et rogabam
8389 10, 27| vocasti et clamasti et rupisti surditatem meam: coruscasti,
8390 9, 12| cedebatque mihi paululum: rursusque impetu suo ferebatur, non
8391 5, 6 | sicut vasis urbanis et rusticanis utrosque cibos posse ministrari.
8392 10, 35| enim dicimus: audi quid rutilet, aut: olefac quam niteat,
8393 13, 35| pacem quietis, pacem sabbati, pacem sine vespera. omnis
8394 13, 36| quia tu nobis ea donasti, sabbato vitae aeternae requiescamus
8395 3, 12| dedisti ergo alterum per sacerdotem tuum, quendam episcopum
8396 10, 3 | mutans animam meam fide et sacramento tuo), cum leguntur et audiuntur,
8397 12, 31| credatur, per quem deus unus sacras litteras vera et diversa
8398 5, 7 | diebus et noctibus pro me sacrificabatur tibi, et egisti mecum miris
8399 9, 1 | disrupisti vincula mea; tibi sacrificabo hostiam laudis. laudet te
8400 3, 7 | et occiderent homines, et sacrificarent de animalibus. quibus rerum
8401 4, 2 | pascit ventos? sed videlicet sacrificari pro me nollem daemonibus,
8402 10, 34| hymnum et sacrifico laudem sacrificatori meo, quoniam pulchra traiecta
8403 1, 17| volatilibus. non enim uno modo sacrificatur transgressoribus angelis. ~
8404 9, 4 | ubi conpunctus eram, ubi sacrificaveram, mactans vetustatem meam,
8405 4, 2 | necaturus enim erat ille in sacrificiis suis animantia, et illis
8406 10, 34| hinc tibi dico hymnum et sacrifico laudem sacrificatori meo,
8407 5, 10| pestilentioso me cetera sacrilegia sequebantur. cum enim conaretur
8408 7, 2 | exirent, sine horribile sacrilegio cordis et linguae, sentiendo
8409 8, 2 | adparuit, erubescendo de sacris sacrilegis superborum daemoniorum,
8410 5, 9 | corporis adhuc insanus corde sacrilego. neque enim desiderabam
8411 8, 2 | venerator idolorum, sacrorumque sacrilegorum particeps, quibus tunc tota
8412 5, 5 | pertineant, tamen ausus eius sacrilegos fuisse satis emineret, cum
8413 8, 2 | adparuit, erubescendo de sacris sacrilegis superborum daemoniorum,
8414 8, 2 | aetatem venerator idolorum, sacrorumque sacrilegorum particeps,
8415 6, 5 | mihi illa venerabilior et sacrosancta fide dignior apparebat auctoritas,
8416 6, 10| amaritudine, quae nostros saeculares actus de misericordia tua
8417 8, 6 | quo artissimo tenebar, et saecularium negotiorum servitute quemadmodum
8418 1, 6 | quoniam ante primordia saeculorumet ante omne, quod vel ante
8419 2, 2 | semper aderas misericorditer saeviens, et amarissimis aspargens
8420 3, 8 | tenentur, animo et verbis saevientes adversus te et adversus
8421 1, 19| si deprehensus auguerer, saevire magis quam cedere libebat.
8422 1, 14| enim verba illa noveram, et saevis terroribus ac poenis, ut
8423 2, 6 | gloriosus in aeternum? et saevitia potestatum timeri vult:
8424 3, 3 | eversores -- hoc enim nomen saevum et diabolicum velut insigne
8425 2, 4 | et fastidio iustitiae et sagina iniquitatis. nam id furatus
8426 9, 2 | canticum graduum, dederas sagittas acutas, et carbones vastatores,
8427 9, 2 | assolet, amando consumentem. Sagittaveras tu cor nostrum caritate
8428 1, 16| conspectu legum supra mercedem salaria decernentium, et saxa tua
8429 1, 11| eius, et condiebar eius sale iam inde ab utero matris
8430 6, 1 | ora suspendi, ad fontem salientis aquae in vitam aeternam.
8431 3, 6 | inopem prudentiae, aenigma Salomonis, sedentem super sellam in
8432 8, 3 | molestia. et ebriosi quaedam salsiuscula comedunt, quo fiat molestus
8433 13, 20| diffunderetur ex utero eius salsugo maris, genus humanum profunde
8434 3, 2 | aerumna aliena et falsa et saltatoria, ea magis placebat actio
8435 5, 13| fallacias aberrabat, ille autem saluberrime docebat salutem. sed longe
8436 7, 20| aut si in affectu, quem salubrem inbiberam, perstitissem,
8437 4, 3 | contingat. quam totam illi salubritatem interficere conantur, cum
8438 10, 33| voluptatis et experimentum salubritatis magisque, adducor; non quidem
8439 7, 8 | mentis meae acri collyrio salubrium dolorum de die in diem sanabatur. ~
8440 2, 6 | caritate, nec amatur quicquam salubrius quam illa prae cunctis formosa
8441 6, 7 | hac re patris voluntate, salultare me coeperat veniens in auditorium
8442 6, 11| non id agimus? sed quando salutamus amicos maiores, quorum suffragiis
8443 6, 9 | cuiusdam senatoris, ad quem salutandum ventitabat; statimque cognitum
8444 5, 14| tamen philosophis, quod sine salutari nomine Christi essent, curationem
8445 1, 11| festinabunda, ut sacramentis salutaribus initiarer et abluerer, te,
8446 6, 7 | adessent discipule, venit, salutavit, sedit, atque in ea quae
8447 3, 4 | demonstrantur, et manifestatur ibi salutifera illa admonitio spiritus
8448 9, 3 | Verecundum consolantes tristem, salva amicitia de tali conversione
8449 8, 1 | veteri; et placebat via, ipse salvator, et ire per eius angustias
8450 7, 20| peritus et, nisi in Christo, salvatore nostro, viam tuam quaererem,
8451 5, 10| naturam mali. ipsum quoque salvatorem nostrum, unigenitum tuum,
8452 7, 7 | mortem futura est. his itaque salvis atque inconcusse roboratis
8453 4, 12| in hunc mundum peccatores salvos facere. cui confitetur anima
8454 9, 7 | confessis eisdem daemonibus, sanabantur, verum etiam quidam plures
8455 10, 43| valida in illo est, quod sanabis omnes languores meos per
8456 8, 11| te securus, excipiet et sanabit te. et erubescebam nimis,
8457 4, 11| reflorescent putria tua, et sanabuntur omnes languores tui, et
8458 4, 16| alas caritatis alimento sanae fidei nutrirent? o domine
8459 6, 11| tuae ad eandem infirmitatem sanandam non cogitabam, quia expertus
8460 6, 7 | de Alypio ab illa peste sanando non cogitaverim. at ille
8461 8, 7 | affectus, quod se totos tibi sanandos dederant, tanto exsecrabilius
8462 7, 18| ipsis et ad se traiceret, sanans tumorem et nutriens amorem,
8463 1, 11| quanto ergo melius et cito sanarer, et id ageretur mecum meorum
8464 10, 36| mutaveris, qui me primitus sanas a libidine vindicandi me,
8465 4, 12| confitetur anima mea, et sanat eam, quoniam peccavit illi.
8466 9, 13| CAPUT 13 ~Ego autem iam sanato corde ab illo vulnere, in
8467 4, 3 | medicus. nam illius morbi tu sanator, qui resistis superbis,
8468 10, 3 | confessiones meas, quasi ipsi sanaturi sint omnes languores meos?
8469 1, 11| vulneretur amplius; nondum enim sanatus est. quanto ergo melius
8470 6, 5 | nobis opus esset auctoritate sanctarum litterarum, iam credere
8471 3, 5 | intendere in scripturas sanctas, et videre, quales essent.
8472 5, 3 | sapientia et iustitia et sanctificatio, et numeratus est inter
8473 13, 38| requieturos in tua grandi sanctificatione speramus. tu autem bonum
8474 13, 7 | inferius amore curarum, et sanctitas tui attollens nos superius
8475 5, 5 | auctoritatem propter creditam sanctitatem praeponerem. ~
8476 10, 25| cubile fabricasti tibi? quale sanctuarium aedificasti tibi? tu dedisti
8477 7, 21| admoneatur ut videat, sed etiam sanetur ut teneat; et qui de longinquo
8478 9, 1 | dulcior, sed non carni et sanguini, omni luce clarior, sed
8479 9, 4 | adversus antidotum, quo sani esse potuissent! vellem,
8480 3, 2 | fervidus tumor et tabes et sanies horrida consequebatur. talis
8481 7, 13| quam sola superiora iudicio saniore pendebam. ~
8482 7, 14| CAPUT 14 ~Non est sanitas eis, quibus displicet aliquid
8483 4, 15| et repellebar abs te, ut saperem mortem, quoniam superbis
8484 10, 35| vide quid oleat, vide quid sapiat, vide quam durum sit. ideoque
8485 5, 8 | invitabant ad aliud, terram sapiebant. ego autem, qui detestabar
8486 3, 6 | non avide quidem, quia nec sapiebas in ore meo sicuti es --
8487 13, 26| repullulastis sapere pro me, in quo sapiebatis; taedium autem habuistis.
8488 6, 7 | innexueras litteris tuis: corripe sapientem, et amabit te. At illum
8489 13, 2 | non id est vivere, quod sapienter vivere: alioquin inconmutabiliter
8490 13, 18| haec nobiscum disputas sapientissime, deus noster, in libro tuo,
8491 10, 10| etiam sensus gustandi: si sapor non est, nihil me interroges:
8492 10, 8 | per aditum narium, omnes sapores per oris aditum, a sensu
8493 9, 1 | iugo tuo, et umeros levi sarcinae tuae, Christe Iesu, adiutor
8494 3, 1 | circumstrepebat me undique sartago flagitiosorum amorum. nondum
8495 1, 11| nondum crediderat. nam illa satagebat, ut tu mihi pater esses,
8496 6, 11| 11 ~Et ego maxime mirabar satagens et recolens, quam longum
8497 6, 13| cogebat inpetus de hac re satagentis humani spiritus, et narrabat
8498 5, 14| CAPUT 14 ~Cum enim non satagerem discere quae dicebat, sed
8499 2, 3 | liberis erat, cum interea non satageret idem pater, qualis crescerem
8500 12, 1 | CAPUT 1 ~Multa satagit cor meum, domine, in hac
8501 4, 16| partem substantiae meae sategi habere in postestate, et
8502 9, 9 | servivit veluti domino, et sategit eum lucrari tibi, loquens
8503 6, 15| auctior, morbus animae meae satellitio perdurantis consuetudinis
8504 9, 6 | sollicitudo vitae praeteritae. nec satiabar in illis diebus dulcitudine
8505 11, 9 | miseratione et misericordia; et satiabis in bonis desiderium meum,
8506 6, 12| atque vehementer consuetudo satiandae insatiabilis concupiscentiae
8507 1, 12| cogebant, praeterquam ad satiandas insatiabiles cupiditates
8508 13, 16| de se non potest, ita se satiare de se non potest. sic enim
8509 2, 1 | evanui. Exarsi enim aliquando satiari inferis in adulescentia,
8510 5, 6 | ministrator? iam rebus talibus satiatae erant aures meae; nec ideo
8511 10, 36| miseratione et misericordia, et saties in bonis desiderium meum,
8512 10, 6 | haeret, quod non divellit satietas. hoc est quod amo, cum deum
8513 2, 6 | praeter dominum? luxuria satietatem atque abundantiam se cupit
8514 10, 31| accedam. sed dum ad quietem satietatis ex indigentiae molesta transeo,
8515 13, 25| habet in se fructum seminis sativi. nec nobis solis, sed et
8516 13, 25| nobis in escam omne faenum sativum seminans semen, quod est
8517 10, 43| inter illos, qui edunt et saturantur: et laudabunt dominum qui
8518 4, 3 | peccandi et Venus hoc fecit aut Saturnus aut Mars, scilicet ut homo
8519 6, 6 | pauperem mendicum, iam, credo, saturum iocantem atque laetantem.
8520 9, 12| tam magno eius solacio, sauciabatur anima et quasi dilaniabatur
8521 4, 14| magis; si autem inprobaret, sauciaretur cor vanum et inane soliditatis
8522 3, 2 | misereris, quod nullo dolore sauciaris. et ad haec quis idoneus?
8523 10, 41| enim splendorem tuum corde saucio et repercussus dixi: quis
8524 8, 4 | effectus, ipse quoque ex priore Saulo Paulus vocari amavit ob
8525 1, 16| salaria decernentium, et saxa tua percutis et sonas dicens:
8526 3, 2 | inpatiens custodiae tuae, turpi scabie foedarer? et inde erant
8527 9, 1 | volutandi atque scalpendi scabiem libidinum; et garriebam
8528 9, 1 | adquirendi et volutandi atque scalpendi scabiem libidinum; et garriebam
8529 3, 2 | quos tamen quasi ungues scalpentium fervidus tumor et tabes
8530 2, 2 | concupiscentia carnis et scatebra pubertatis, et obnubilabant
8531 12, 27| profutura parvo sermonis modulo scatet fluenta liquidae veritatis,
8532 4, 13| similia. et ista consideratio scaturrit in animo meo ex intimo corde
8533 3, 2 | misericordia in rebus fictis et scenicis? non enim ad subveniendum
8534 2, 2 | meae, cum accepit in me sceptrum, et totas manus ei dedi,
8535 1, 13| liminibus grammaticarum scholarum, sed non illa magis honorem
8536 9, 5 | peractis vindemialibus, ut scholasticis suis Mediolanenses venditorem
8537 13, 31| spiritum, qui ex deo est, ut sciamus quae a deo donata sunt nobis.
8538 1, 1 | an potius invocaris, ut sciaris? quomodo autem invocabunt,
8539 13, 16| lumen incommutabile, ita sciatur ab inluminato conmutabili.
8540 8, 6 | heremi, quorum nos nihil sciebamus. et erat monasterium Mediolanii,
8541 12, 15| condidisse creaturam, nec scientam eius transitorium aliquid
8542 13, 26| pascitur Helias a vidua sciente, quod hominem dei pasceret,
8543 12, 23| meae (quam tibi confiteor scienti deo meo), duo video dissensionum
8544 4, 14| mirabilis extitisset, et esset scientissimus rerum ad studium sapientiae
8545 10, 20| incognitam, sive quam numquam scierim sive quam sic oblitus fuerim,
8546 4, 2 | lubrico, et in multo fumo scintillantem fidem meam, quam exhibebam
8547 10, 31| quo etiam factum est, ut scirent utrique, a quo factum est.
8548 10, 11| et cogenda rursus, ut sciri possint, id est velut ex
8549 6, 3 | mihi nulla dabatur copia sciscitandi quae cupiebam de tam sancto
8550 1, 13| quid scriptum invenio, et scribam ipse, si quid volo, quam
8551 1, 13| quaeram, quibus litteris scribatur Aeneae nomen, omnes mihi,
8552 1, 9 | et peccabamus tamen minus scribendo aut legendo aut cogitando
8553 12, 26| mihi abs te Geneseos liber scribendus adiungeretur, talem mihi
8554 10, 31| tui, et in libro tuo omnes scribentur. ~
8555 12, 3 | illi: unde iussisti, ut scriberetur, quod tenebrae erant super
8556 1, 15| tibi serviat quod loquor et scribo et lego et numero quoniam
8557 4, 14| atque aptum, unde ad eum scripseram, libenter animo versabam
8558 5, 3 | ut praenuntiaverunt; et scripserunt regulas indagatas, et leguntur
8559 12, 32| verbis, quam multa, oro te, scripsimus! quae nostrae vires, quae
8560 5, 14| saepius aenigmate soluto de scriptis veteribus, ubi, cum ad litteram
8561 3, 12| legisse tantum verum etiam scriptitasse libros eorum, sibique adparuisse
8562 12, 16| sanctum Moysen editam sanctam scriptuaram tuam, et tamen nobis aliquid
8563 9, 4 | nobis, cum fiet sermo, qui scriptus est: Absorpta est mors in
8564 10, 16| sudoris nimii. neque enim nunc scrutamur plagas caeli, aut siderum
8565 12, 28| volitant laetantes, et garriunt scrutantes, et carpunt eos. vident
8566 11, 12| violentiam: alta, inquit, scrutantibus gehennas parabat. aliud
8567 6, 10| quaestionum difficillimarum scrutator acerrimus. et erant ora
8568 7, 7 | dominum in cervice crassa scuti mei, etiam ista infima supra
8569 8, 12| aptior suggerebatur -- et seccessi remotius, quam ut posset
8570 6, 3 | volebam, sicut volebam, secludentibus me ab eius aure atque ore
8571 2, 2 | spinarum a paradiso tuo seclusarum? non enim longe est a nobis
8572 13, 15| et a terrena corruptione secretae. laudent nomen tuum, laudent
8573 5, 3 | maris, quibus perambulant secretas semitas abyssi, et luxurias
8574 3, 1 | amabam, et amare amabam, et secretiore indigentia oderam me minus
8575 1, 20| incolumitatem, vestigium secretissimae unitatis, ex qua eram, curae
8576 1, 18| quod nolit pati. quam tu secretus es, habitans in excelsis
8577 4, 1 | per quos liberaremur. et sectabar ista atque faciebam cum
8578 5, 6 | nonnulla poetarum, et suae sectae si qua volumina latine atque
8579 3, 4 | quod non illam aut illam sectam, sed ipsam quaecumque esset
8580 8, 1 | aetate in tam bono studio sectandae viae tuae multa expertus,
8581 7, 6 | amicum aeque illa simulque sectantem. qui pari studio et conlatione
8582 4, 1 | vani: hac popularis gloriae sectantes inanitatem, usque ad theatricos
8583 10, 22| aliam putant esse, aliud sectantur gaudium neque ipsum verum.
8584 4, 3 | necessitate rei familiaris sectaris. quo magis mihi te oportet
8585 10, 34| exteriorum operatores et sectatores inde trahunt adprobandi
8586 10, 35| canora, suavia, sapida, lenia sectatur, curiositas autem etiam
8587 | secunda
8588 6, 6 | nihil vellemus aliud nisi ad securam laetitiam pervenire, quo
8589 6, 9 | plumbum coepit. sono autem securis audito submurmuraverunt
8590 2, 6 | aut ubi nisi apud te firma securitas? tristitia rebus amissis
8591 9, 4 | habitu, virili fide, anili securitate, materna caritate, Christiana
8592 3, 1 | amans amare, et oderam securitatem et viam sine muscipulis,
8593 2, 6 | adversantia, dum praecavet securitati: tibi enim quid insolitum?
8594 6, 12| cantans nullo modo nos posse securo otio simul in amore sapientiae
8595 9, 4 | nomen tuum; et ea fides me securum esse non sinebat de praeteritis
8596 5, 8 | planxit, et usque ad mare secuta est. sed fefelli eam violenter
8597 1, 13| extinctam ferroque extrema secutam, sequens ipse extrema condita
8598 3, 11| est. nam novem ferme anni secuti sunt, quibus ego in illo
8599 6, 10| optimo, relicta domo et non secutura matre, nullam ob aliam causam
8600 8, 4 | salutem, et multis praeeunt secuturis: ideoque multum de illis
|