39-alter | alti-biber | bibit-compa | compe-conve | convi-despe | despi-ecule | edaci-exter | extin-gemer | gemin-incur | incut-inter | intim-luden | luder-mutab | mutan-opina | opino-placu | plaga-prope | proph-renit | renov-secut | sedar-subti | subtr-tumul | tunde-vocat | vocem-zeli
Book, Chapter
8601 5, 8 | disciplinae cohercitione sedari, ne in eius scholam, quo
8602 3, 3 | tumebam typho, quamquam longe sedatior, domine, tu scis, et remotus
8603 6, 11| beatam vitam timebam illam in sede sua, et ab ea fugiens quaerebam
8604 4, 16| quando natus, aut stet an sedeat, aut calciatus vel armatus
8605 8, 12| redii in eum locum, ubi sedebat Alypius: ibi enim posueram
8606 9, 6 | mei, cum esset in annis sedecim. multa eius alia mirabiliora
8607 9, 13| quae pependit in ligno, et sedens ad dexteram tuam te interpellat
8608 6, 3 | tacite et aliter numquam, sedentesque in diuturno silentio --
8609 9, 2 | passus me fuerim vel una hora sedere in cathedra mendacii. at
8610 6, 7 | operatus es. nam quodam die cum sederem loco solito, et coram me
8611 12, 22| apostolus distincte ait, sedes, dominationes, principatus,
8612 8, 8 | sic affectum desereret? sedimus quantum potuimus remoti
8613 6, 7 | discipule, venit, salutavit, sedit, atque in ea quae agebabtur
8614 10, 37| etiamne id restat, ut ipse me seducam et verum non faciam coram
8615 3, 4 | illae litterae. sunt qui seducant per philosophiam, magno
8616 4, 1 | usque ad duodetricensimum, seducebamur et seducebamus, falsi atque
8617 4, 1 | duodetricensimum, seducebamur et seducebamus, falsi atque fallentes in
8618 2, 3 | inimicus invisibilis et seducebat me, quia seductilis eram.
8619 3, 3 | perversi, deridentibus eos et seducentibus fallacibus occulte spiritibus
8620 2, 3 | invisibilis et seducebat me, quia seductilis eram. non enim et illa,
8621 2, 9 | nimis inimica amicitia, seductio mentis investigabilis, ex
8622 3, 4 | per philosophiam et inanum seductionem secundum traditionem hominum,
8623 1, 15| dulcescas mihi super omnes seductiones, quas sequebar, et amem
8624 10, 34| sic esse cupio. resisto seductionibus oculorum, ne inplicentur
8625 8, 10| pereunt, vaniloqui et mentis seductores, qui cum duas voluntates
8626 6, 7 | erat autem illa vecors et seductoria, pretiosas animas captans
8627 5, 6 | fiebat acceptius magisque seductorium moderamine ingenii et quodam
8628 5, 12| CAPUT 12 ~Sedulo ergo agere coeperam, propter
8629 3, 6 | furtivam bibite. quae me seduxit, quia invenit foris habitantem
8630 3, 9 | laudantur spe frugis sicut herba segetis. et sunt quaedam similia
8631 7, 6 | hominem amicum, non quidem segnem consultorem mathematicorum,
8632 3, 11| sed fletu et gemitu non segnior, non desineret horis omnibus
8633 1, 9 | ignorabam miser. et tamen, si segnis in discendo essem, vapulabam.
8634 3, 6 | Salomonis, sedentem super sellam in foribus et dicentem:
8635 13, 18| mittens etiam in aliam sementem, cuius messis in fine est.
8636 2, 2 | plura et plura sterilia semina dolorum superba deiectione
8637 13, 17| facilibus tamquam in herba seminali, sed etiam in protectione
8638 13, 24| vitam tamquam in herbis seminalibus et lignis fructiferis, et
8639 13, 18| operarios in messam tuam, in qua seminanda alii laboraverunt, mittens
8640 13, 25| escam omne faenum sativum seminans semen, quod est super omnem
8641 13, 24| cogitemus, ad omnia, quae de seminibus gignuntur, convenit verbum:
8642 8, 8 | fortiter et integre, non semisauciam hac atque hac versare et
8643 5, 3 | quibus perambulant secretas semitas abyssi, et luxurias suas
8644 6, 9 | cognitum manu adprehensa semovit a turbis, et tanti mali
8645 12, 11| ulla distenditur. o beata sempiterno inhabitatore te atque inlustratore
8646 6, 10| tempore quidam potentissimus senator, cuius et beneficiis obstricti
8647 6, 9 | Alypium in domo cuiusdam senatoris, ad quem salutandum ventitabat;
8648 8, 2 | diiudicaverat, doctor tot nobilium senatorum, qui etiam ob insigne praeclari
8649 5, 6 | orationes, et paucissimos Senecae libros, et nonnulla poetarum,
8650 9, 8 | cuius rei gratia, et propter senectam ac mores optimos, in domo
8651 10, 34| praegravatis et opertis senectute carneis luminibus, cum filios
8652 4, 3 | numquid tamen etiam per illum senem defuisti mihi, aut destitisti
8653 7, 6 | obluctatus non Vindicano acuto seni, et Nebridio adulescenti
8654 7, 13| terrae, iuvenes et virgines, seniores cum iunioribus laudent nomen
8655 10, 8 | tamen intrant, sed rerum sensarum imagines illic praesto sunt
8656 8, 10| ipsi boni erunt, si vera senserint verisque consenserint, ut
8657 12, 18| mihi obest, si aliud ego sensero, quam sensit alius eum senisse,
8658 13, 18| inter intellegibilia et sensibilia tamquam inter diem et noctem,
8659 13, 18| intellegibilibus, alias sensibilibus deditas, ut iam non tu solus
8660 12, 28| consummaretur intellegibilis sensibilisque creatura; alius tantum,
8661 13, 20| aquis multis corporaliter et sensibiliter operarentur dispensatores
8662 3, 1 | miserabiliter scalpi avida contactu sensibilium. sed si non haberent animam,
8663 10, 7 | qua vivifico sed etiam qua sensifico carnem meam, quam mihi fabricavit
8664 10, 8 | imaginum de cuiuscemodi rebus sensis invectarum. ibi reconditum
8665 9, 11| concurrimus, sed cito reddita est sensui, et aspexit astantes me
8666 8, 12| quippe cum fine huiusce sententiae, quasi luce securitatis
8667 1, 16| eloquentia, rebus persuadendis sententiisque explicandis maxime necesaria.
8668 13, 11| exerceant et probent et sentiant, quam longe sunt. dico autem
8669 12, 5 | quoniam quid videatur et quid sentiatur in invisibili et incomposita
8670 6, 4 | tuos; verum autem non ita sentiebant. et tamquam regulam diligentissime
8671 3, 8 | principandi et spectandi et sentiendi libidine, aut una aut duabus
8672 6, 5 | etiamsi ignorabam vel quid sentiendum esset de substantia tua,
8673 6, 9 | clanculo apportans, illo non sentiente, ingressus est ad cancellos
8674 5, 11| et experiri, quid inde sentiret. iam enim Elpidii cuiusdam
8675 4, 11| conversam. quidquid per illam sentis, in parte est et ignoras
8676 8, 1 | tibi viveret; iam vero tunc senuerat; et longa aetate in tam
8677 7, 7 | superbum, et tumore meo separabar abs te, et nimis inflata
8678 13, 20| reptilia animarum vivarum. separantes enim pretiosum a vili facti
8679 5, 7 | intercidit; non ut ab eis omnino separarer, sed quasi melius quicquam
8680 10, 9 | tangendo sentitur, quod etiam separatum a nobis imaginatur memoria.
8681 10, 17| memoriam, ut attingam eum, qui separavit me a quadrupedibus et volatibus
8682 13, 19| ad vitam, servet mandata, separet a se amaritudinem malitiae
8683 10, 8 | quod nondum absorbuit et sepelivit oblivio. ibi quando sum,
8684 2, 6 | repentinum? aut quis a te seperat quod diligis? aut ubi nisi
8685 9, 13| vita mea, deus cordis mei, sepositis paulisper bonis eius actibus,
8686 5, 4 | omnia, quamvis nec saltem septentrionum gyros noverit, dubitare
8687 11, 27| prima, tertia, quinta, septima, simplae sunt ad quattuor
8688 13, 36| quietus feceris, requievisti septimo die, hoc praeloquatur nobis
8689 13, 36| CAPUT 36 ~Dies autem septimus sine vespera est nec habet
8690 9, 11| cura semper aestuasset de sepulchro, quod sibi providerat et
8691 5, 10| pestilentioso me cetera sacrilegia sequebantur. cum enim conaretur animus
8692 1, 15| omnes seductiones, quas sequebar, et amem te validissime,
8693 12, 16| honorantes et in culmine sequendae quctoritatis nobiscum constituentes
8694 6, 14| et gemitus et gressus ad sequendas latas et tritas vias saeculi,
8695 8, 6 | relinquendi omnia sua et sequendi te. tum Ponticianus et qui
8696 10, 34| inlecebras oculorum, foras sequentes quod faciunt, intus relinquentes
8697 12, 21| ad intellectum verborum sequentium, ex illis omnibus veris
8698 13, 19| qui dimisistis omnia, ut sequeremini dominum, ite post eum et
8699 4, 7 | ipso fugerem? quo non me sequerer? et tamen fugi de patria.
8700 4, 11| permanentem deum. Ut quid perversa sequeris carnem tuam? ipsa te sequatur
8701 11, 29| sed secundum intentionem sequor ad palmam supernae vocationis,
8702 12, 22| commemoravit, ut Cherubim et Seraphim, et quae apostolus distincte
8703 8, 11| casta dignitas continentiae, serena et non dissolute hilaris,
8704 13, 32| vaporaliter eis superferuntur et serenis etiam noctibus rorant, et
8705 2, 2 | meum, ut non discerneretur serenitas dilectionis a caligine libidinis.
8706 3, 2 | nutum proprium de caelesti serenitate detorta atque deiecta? repudietur
8707 2, 3 | intercludens mihi, deus meus, serenitatem veritatis tuae, et prodiebat
8708 10, 8 | faciliter atque inperturbata serie sicut poscuntur suggeruntur,
8709 5, 6 | et quia aderat cotidiana sermocinandi exercitatio; inde suppetebat
8710 11, 9 | expectamus. audiat te intus sermocinantem qui potest; ego fidenter
8711 12, 10| tu me alloquere, tu mihi sermocinare. credidi libris tuis, et
8712 12, 27| narratio despensatoris tui sermocinaturis pluribus profutura parvo
8713 7, 19| exhilaratus est, contristatus est, sermocinatus est, non haesisse carnem
8714 11, 2 | pulsanti mihi interiora sermonum tuorum. obsecro per dominum
8715 1, 20| mihi ea serva. ita enim servabis me, et augebuntur et perficientur
8716 6, 3 | evolveret: quamquam et causa servandae vocis, quae illi facillime
8717 6, 5 | in intellectu profundiore servaret, verbis apertissimis et
8718 4, 4 | dementiae meae, ut apud te servaretur consolationi meae, post
8719 10, 8 | omnia distincte generatimque servata, quae suo quaeque aditu
8720 5, 3 | ipsi se dant tibi, se, ut serves quod fecisti, et quales
8721 10, 37| duabus earum vel omnibus serviant, si persentiscere non potest
8722 10, 43| filios de te nascendo, tibi serviendo. merito mihi spes valida
8723 3, 8 | iusserit sine dubitatione serviendum est! sicut enim in potestatibus
8724 9, 3 | perfecta atque continentia tibi servientem in Africa apud suos, cum
8725 7, 2 | esse animam, cui tuus sermo servienti liber, et contaminatae purus,
8726 5, 9 | elemosynas, obsequentis atque servientis sanctis tuis, nullum diem
8727 9, 13| nullius diei praetermissione servierat, unde sciret dispensari
8728 3, 7 | eidem iustitiae utrique servierint: cum in uno homine et in
8729 7, 9 | mendacium, et coluerunt et servierunt creaturae potius quam creatori. ~
8730 7, 6 | abiectissimam familiam, conditionem servilem, et cetera longe a prioribus
8731 9, 13| corde et voce et litteris servio, ut quotquot hoc legerint,
8732 8, 10| ego cum deliberabam, ut servirem domino deo meo, sicut diu
8733 7, 9 | diminutionis ab Iacob, ut maior serviret minori, et vocasti gentes
8734 3, 9 | est societas hominum, quae servit tibi? sed beati qui te imperasse
8735 8, 9 | est facilitas, ut vix a servitio discernatur imperium: et
8736 8, 5 | facta est libido, et dum servitur libidini, facta est consuetudo,
8737 8, 6 | et saecularium negotiorum servitute quemadmodum exemeris, narrabo
8738 11, 2 | et intentionis animi, et servitutis, quam debemus hominibus,
8739 7, 6 | cogerentur, iste filio, ille servulo. nam cum mulieres parturire
8740 6, 8 | quibus auditis illi nihilo setius eum adduxerunt secum, id
8741 | seu
8742 8, 11| in occultis meis, domine, severa misericordia flagella ingeminans
8743 2, 3 | habenae ultra temperamentum severitatis in dissolutionem afflictionum
8744 4, 15| annorum fortasse viginti sex aut septem, cum illa volumina
8745 11, 27| longas, secundam, quartam, sextam, octavam. hae singulae ad
8746 2, 6 | facinus illud meum nocturnum sexti decimi anni aetatis meae?
8747 13, 32| tamen corporis ita masculino sexui subiceretur, quemadmodum
8748 13, 23| spiritali, ubi secundum sexum corporis non est masculus
8749 3, 12| scriptitasse libros eorum, sibique adparuisse nullo contra
8750 1, 16| resistit tibi? quamdiu non siccaberis? quousque volves Evae filios
8751 5, 8 | gratiae tuae; qua me abluto siccarentur flumina maternorum oculorum,
8752 1, 13| morientem, deus, vita mea, siccis oculis ferrem miserrimus.
8753 9, 12| resorbebant fontem suum usque ad siccitatem, et in tali luctamine valde
8754 5, 3 | harenam, et dimetiantur sidereas plagas, et vestigent vias
8755 1, 11| ad superbiam nostram, et signabar iam signo crucis eius, et
8756 7, 6 | observatione non possit literisque signari omnino non valeat, quas
8757 9, 4 | et dicamus, et audiant: Signatum est in nobis lumen vultus
8758 1, 13| quam tegimentum erroris significant. non clament adversus me
8759 12, 17| universaliter et breviter significare voluit, ut postea digereret
8760 10, 15| recordarer, quid huius nominis significaret sonus; nec aegrotantes agnoscerent
8761 10, 16| nominis dico, sed rem, quam significat; quam si oblitus essem,
8762 12, 22| aut solius terrae vocabulo significatam, cum diceretur: in principio
8763 13, 24| non moventur nisi variis significatibus, sic et fetibus humanis
8764 10, 34| atque moderatum et piam significationem longe transgredientibus,
8765 12, 17| faciem dei contemplantem significavit, nec terrae nomine informem
8766 13, 18| inter diem et noctem et significent tempora, quia vetera transierunt,
8767 13, 24| intellego, quid hoc eloquio significes, utantur eo melius meliores,
8768 13, 21| admirationis in timore occultorum signorum -- talis enim est introitus
8769 12, 16| obsecro, deus meus, ne tu sileas a me. tu loquere in corde
8770 9, 11| inquit matrem vestram. ego silebam et fletum frenabam. frater
8771 10, 8 | et quiescente lingua ac silente gutture canto quantum volo,
8772 11, 27| metior. quid cum metimur silentia, et dicimus illud silentium
8773 11, 27| ut aliquid de intervallis silentiorum in spatio temporis renuntiare
8774 11, 6 | donec ultima post ceteras silentiumque post ultimam. unde claret
8775 12, 9 | terram, tacet de temporibus, silet de diebus. nimirum enim
8776 8, 2 | quia videbant eum, et cito siluerunt intentione, ut audirent
8777 10, 35| desiderata. In hac tam immensa silva plena insidiarum et periculorum
8778 11, 2 | secreta, aut non habent illae silvae cervos suos recipientes
8779 2, 1 | inferis in adulescentia, et silvescere ausus sum variis et umbrosis
8780 7, 21| parvulis. et aliud est de silvestri cacumine videre patriam
8781 13, 19| fructifera est? vade, extirpa silvosa dumeta avaritiae, vende
8782 13, 2 | vitam tenebrosae abysso similem. nam et nos, qui secundum
8783 1, 17| personae irae ac doloris similior affectus eminebat verbis
8784 7, 16| autem superioribus, quanto similiores fiunt tibi. et quaesivi,
8785 13, 17| subveniendum indigentibus, similiter opitulantes, quemadmodum
8786 10, 8 | memini. ex eadem copia etiam similitudines rerum vel expertarum vel
8787 9, 10| sonitum nubis nec per aenigma similitudinis, sed ipsum, quem in his
8788 6, 7 | mihi adhibenda videretur similitudo circensium, quo illud quod
8789 6, 2 | superstitioni gentilium essent simillima, abstinuit se libentissime:
8790 10, 30| ad consensionem factumque simillimum. et tantum valet imaginis
8791 3, 6 | exhauriebar magis. cibus in somnis simillimus est cibis vigilantium, quo
8792 11, 27| tertia, quinta, septima, simplae sunt ad quattuor longas,
8793 13, 24| corpus significatur. ecce simplex dilectio dei et proximi,
8794 9, 4 | legeretur. mox ut genus simplici affectu fiximus, fugit dolor
8795 9, 4 | cum haberem in aeterna simplicitate aliud frumentum et vinum
8796 2, 6 | quoque ipsa atque stultitia simplicitatis et innocentiae nomine tegitur,
8797 2, 6 | nomine tegitur, quia te simplicius quicquam non reperitur.
8798 11, 23| etiamsi aliquando illo simplo, aliquando isto duplo sol
8799 7, 9 | incorruptionis tuae in idola et varis simulacra, in similitudinem imaginis
8800 6, 7 | faciles, sed tamen adumbratae simulataeque virtutis. ~
8801 13, 17| limites, quousque progredi sinantur aquae, ut in se comminuantur
8802 3, 7 | quoquam servo, quod facere non sinatur qui pocula ministrat; aut
8803 8, 3 | licita est, hoc in ipsa sincerissima honestate amicitiae, hoc
8804 6, 14| omnibus, ut per amicitiae sinceritatem non esset aliud huius et
8805 3, 2 | potest et ille, qui veraciter sinceriterque miseretur, cupere esse miseros,
8806 6, 10| prohibebatur, quam potestatem, qua sinebatur. parvum est hoc; sed qui
8807 4, 2 | pro victoria mea necari sinere. necaturus enim erat ille
8808 6, 14| cogitari, utrum hoc mulierculae sinerent, quas et alii nostrum iam
8809 5, 8 | nisi ut navigare me non sineres? sed alte consulens, et
8810 7, 6 | momentorum neuter eorum notare sineretur. et tamen Firminus amplo
8811 11, 27| quartam, sextam, octavam. hae singulae ad illas singulas duplum
8812 9, 2 | atque ante oculos omnium sita ante discedere, ut conversa
8813 8, 3 | nisi praecedat esuriendi et sitendi molestia. et ebriosi quaedam
8814 11, 1 | lugentes, et esurientes ac sitentes iustitiam, et misericordes
8815 9, 8 | alebantur, etiamsi exardescerent siti, nec aquam bibere sinebat,
8816 3, 6 | obumbratio, esuriebam et sitiebam. et apponebantur adhuc mihi
8817 13, 17| unam, et appareret arida, sitiens tibi, quoniam tuum est mare,
8818 13, 17| tui super omnia. At animas sitientes tibi et apparentes tibi (
8819 12, 30| si non vana, sed ipsam sitimus, eundemque famulum tuum,
8820 10, 27| tibi, gustavi et esurio et sitio, tetigisti me, et exarsi
8821 11, 30| qui poenali morbo plus sitiunt, quam capiunt, et dicunt:
8822 5, 5 | credat indigna, si forte situs et habitus creaturae corporalis
8823 11, 11| praetereuntibus motibus, qui siuml extendi non possunt, longum
8824 5, 10| molem, tetram et deformem sivi crassam, quam terram dicebant,
8825 7, 5 | spatia temporum sic eam sivit esse, ac tanto post placuit
8826 5, 9 | humiliatum viduae castae ac sobriae, frequentantis elemosynas,
8827 5, 13| tui, et laetitiam olei, et sobriam vini ebrietatem, populo
8828 6, 2 | feminas, qui ad canticum sobrietatis sicut ad potionem aquatam
8829 10, 31| sed ebriosos a te factos sobrios ego novi. ergo a te factum
8830 1, 16| appellare ad aliquem iudicem sobrium licebat. et tamen ego, deus
8831 3, 9 | dominum deum nostrum, nec sociale consortium; cum conciliantur
8832 10, 39| ex tua gratia, non tamen socialiter gaudentes, sed aliis invidentes
8833 10, 42| cordis sui conspirantes et socias superbiae suae potestates
8834 13, 19| vis esse perfectus, eis sociatus, inter quos loquitur sapientiam
8835 9, 6 | nec omnino homini illi. sociavimus eum coaevum nobis in gratia
8836 10, 4 | credentium filiorum hominum, sociorum gaudii mei et consortium
8837 8, 6 | respondit ille, adhaerere se socium tantae mercedis tantaeque
8838 9, 9 | observabant, subiectae vexabantur. Socrum etiam suam, primo susurris
8839 3, 8 | atque punienda sunt, qualia Sodomitarum fuerunt. quae si omnes gentes
8840 4, 8 | recreabant aliorum amicorum solacia, cum quibus amabam quod
8841 9, 12| deserebar tam magno eius solacio, sauciabatur anima et quasi
8842 11, 29| mei in gemitibus, et tu solacium meum, domine, pater meus
8843 10, 9 | intromittuntur ad eam, sed eorum solae imagines mira celeritate
8844 6, 3 | luctaminis haberet, quidve solaminis in adversis, et occultum
8845 8, 6 | miratus est, quod eas et solas prae oculis meis litteras
8846 8, 5 | excusatio, qua videri mihi solebam propterea me nondum contempto
8847 8, 12| cogitare coepi, utrumnam solerent pueri in aliquo genere ludendi
8848 6, 11| pulsarem aures tuas et fide solida in te iactarem curam meam. ~
8849 11, 30| CAPUT 30 ~Et stabo atque solidabor in te, in forma mea, veritate
8850 13, 20| enim rerum notitiae sunt solidae et terminatae sine incrementis
8851 7, 20| fortasse aut abripuissent me a solidamento pietatis, aut si in affectu,
8852 13, 15| namque ipsa eorum morte solidamentum auctoritatis in eloquiis
8853 13, 24| tamquam in firmamento, quod solidatum est inter aquam et aquam,
8854 4, 14| infirma, nondum haerens soliditati veritatis. sicut aurae linguarum
8855 4, 14| sauciaretur cor vanum et inane soliditatis tuae. et tamen pulchrum
8856 5, 3 | mihi occurrebat ratio nec solistitiorum et aequinoctiorum nec defectuum
8857 10, 43| meditatusque fueram fugam in solitudinem, sed prohibuisti me et confortasti
8858 8, 12| suis, surrexi ab Alypio -- solitudo mihi ad negotium flendi
8859 6, 15| coniugii, cum qua cubare solitus eram, cor, ubi adhaerebat,
8860 6, 2 | attulisset canistrum cum sollemnibus epulis, praegustandis atque
8861 13, 23| perperam invenerit; sive in ea sollemnitate sacramentorum, quibus initiantur
8862 8, 3 | lacrimas excutit gaudium sollemnitatis domus tuae, cum legitur
8863 3, 3 | sum etiam in celebritate sollemnitatum tuarum, intra parietes ecclesiae
8864 9, 2 | statui tolerare illos, ut sollemniter abscederem, et redemptus
8865 13, 32| ratione mentis recte agendi sollertiam videmus haec et singula
8866 9, 6 | sumus, et fugit a nobis sollicitudo vitae praeteritae. nec satiabar
8867 1, 18| mala si cum barbarismo aut soloecismo enuntiarent, reprehensi
8868 1, 17| et tale aliquid dicere solutis verbis, quale poeta dixisset
8869 5, 14| altero, et saepius aenigmate soluto de scriptis veteribus, ubi,
8870 9, 12| noctem sopora gratia, artus solutos ut quies reddat laboris
8871 9, 4 | rhetorica, unde iam cogitatu solutus eram, et factum est: eruisti
8872 9, 12| fessas allevet luctuque solvat anxios. Atque inde paulatim
8873 6, 12| suadentis tamquam manum solventis. Insuper etiam per me ipsi
8874 7, 7 | adiutor meus, illis vinculis solveras, et quaerebam, unde malum,
8875 5, 9 | donaveras in Christo, nec solverat ille in cruce sua inimicitias,
8876 9, 4 | venit dies, quo etiam actu solverer a professione rhetorica,
8877 5, 9 | peccatis meis. quomodo enim eas solveret in cruce phantasmatis, quod
8878 6, 12| suavitate trahebam catenam meam, solvi timens, et quasi concusso
8879 5, 3 | numeratus est inter nos, et solvit tributum Caesari. non noverunt
8880 9, 10| non se cogitando, sileant somnia et imaginariae revelationes,
8881 6, 13| revelantem te et animam suam somniantem. instabatur tamen, et puella
8882 3, 11| fuisse commotum quam ipso somnio, quo feminae piae gaudium,
8883 3, 11| exaudisti eam. nam unde illud somnium, quo eam consolatus es,
8884 8, 5 | nisi tantum verba lenta et somnolenta: modo, ecce modo sine paululum.
8885 8, 8 | intuens. neque enim solita sonabam. plus loquebantur animum
8886 1, 8 | eis vocari rem illam, quod sonabant, cum eam vellent ostendere.
8887 12, 29| dicebam, prior materies sonandi quam forma cantandi: non
8888 11, 27| renuntiamus non aliter, ac si ea sonando diceremus. si voluerit aliquis
8889 9, 6 | et canticis tuis, suave sonantis ecclesiae tuae vocibus commotus
8890 3, 6 | suspirabant tibi, cum te illi sonarent mihi frequenter et multipliciter,
8891 1, 16| et saxa tua percutis et sonas dicens: hinc verba discuntur,
8892 10, 35| possunt, sed etiam: vide quid sonet, vide quid oleat, vide quid
8893 11, 23| quia illae longiore tempore soniussent, istae breviore? deus, dona
8894 3, 12| recordabatur, ac si de caelo sonuisset. ~
8895 8, 4 | cuius linguam tua ista verba sonuisti, cum Paulus pro consule,
8896 10, 30| clauditur cum oculis? numquid sopitur cum sensibus corporis? et
8897 9, 12| diem decoro lumine, noctem sopora gratia, artus solutos ut
8898 10, 30| intra momentum, quo hinc ad soporem transeo vel huc inde retranseo!
8899 9, 8 | merum, primoribus labris sorbebat exiguum, quia non poterat
8900 6, 2 | cum suis praesentibus per sorbitiones exiguas partiretur, quia
8901 9, 8 | apothecarum et cellariorum, aqua sordebit, sed mos potandi praevalebit.
8902 1, 11| necesse esset, ut adhuc sordidarer, si viverem, quia videlicet
8903 7, 7 | diceretur: quo is, indigne et sordide? et haec de vulnere meo
8904 8, 7 | essem, quam distortus et sordidus, maculosus et ulcerosus.
8905 9, 3 | iustorum, quia iam ipsam sortem retribuisti ei. quamvis
8906 8, 1 | audieram ex ore veritatis esse spadones, qui se ipsos absciderunt
8907 10, 34| ad te custodiant, nec eam spargant in deliciosas lassitudines.
8908 6, 12| serpens, et innectebat atque spargebat per linguam meam dulces
8909 10, 6 | tempus, et ubi olet, quod non spargit flatus, et ubi sapit, quod
8910 10, 34| crebro haereo in ubique sparsis insidiis. quoniam non dormies
8911 6, 4 | medicamenta fidei confecisti, et sparsisti super morbos orbis terrarum,
8912 8, 6 | illic, ut forte combinati spatiabantur, unum secum seorsum et alios
8913 10, 24| CAPUT 24 ~Ecce quantum spatiatus sum in memoria mea quaerens
8914 12, 9 | utique dies nec vicissitudo spatiorum temporalium. ~
8915 7, 1 | sit locus inanis, tamquam spatiosum nihil. Ego itaque incrassatus
8916 12, 6 | non intellegerent, eam cum speciebus innumeris et variis cogitabam,
8917 12, 22| informis accipitur, quando tam speciosas aquas videmus? aut si ita
8918 13, 19| confundite fortia, ite post eum, speciosi pedes, et lucete in firmamento,
8919 12, 4 | sine specie feceras, unde speciosum mundum faceres, ita commode
8920 12, 29| tantum sonus verum etiam speciosus sonus. sed prior est origine,
8921 6, 7 | quibus nugatoria fervent spectacule, absorbuerat eum in insaniam
8922 8, 6 | imperator pomeridiano circensium spectaculo teneretur, exisse deambulatum
8923 4, 1 | coronarum faenearum, et spectaculorum nugas, et intemperantiam
8924 1, 13| mihi erat, et dulcissimum spectaculum vanitatis equus ligneus
8925 10, 35| tali me intentum fieri ad spectandum et vana cura capiendum?
8926 3, 2 | talia perpeti, qualia altius spectare -- sed quibus auditis et
8927 3, 2 | pati vult ex eis dolorem spectator, et dolor ipse est voluptas
8928 9, 10| recondat in interiora gaudia spectatorem suum, ut talis sit sempiterna
8929 3, 8 | voluptate alieni mali, sicut spectatores gladiatorum aut inrisores
8930 6, 8 | adductus erat. quid plura? spectavit, clamavit, exarsit, abstulit
8931 10, 35| currentem post leporem iam non specto, cum in circo fit; at vero
8932 4, 5 | tunc operiebar: neque enim sperabam revivescere illum aut hoc
8933 9, 4 | timendo, ibidemque inferbui sperando et exultando in tua misericordia,
8934 4, 16| velamento alarum tuarum speremus, et protege nos et porta
8935 11, 2 | deseras nec herbam tuam spernas sitientem. confitear tibi
8936 10, 31| manducat non manducantem non spernat, et qui non manducat, manducantem
8937 4, 14| ipsi et vituperando atque spernendo ea ipsa narrarent, non accenderer
8938 6, 12| ego illam vitam nequirem spernere: coeperat et ipse desiderare
8939 5, 9 | tu, deus misericordiarum, sperneres cor contritum et humiliatum
8940 4, 3 | contritum et humiliatum non spernis? Erat eo tempore vir sagax,
8941 9, 8 | addendo -- quoniam qui modica spernit, paulatim decidit -- in
8942 12, 15| pastoris mei, structoris tui, spero me reportari tibi. Quid
8943 2, 2 | lenem manum ad temperamentum spinarum a paradiso tuo seclusarum?
8944 4, 16| ita fiebat in me, ut terra spinas et tribolos pareret mihi,
8945 8, 2 | Romana nobilitas inflata, spirabat prodigia iam et omnigenum
8946 9, 5 | professioni prae difficultate spirandi ac dolore pectoris non sufficerem.
8947 13, 23| illa distinctione iudicat spiritalium videlicet atque carnalium
8948 10, 35| niteat, aut: gusta quam splendeat, aut: palpa quam fulgeat:
8949 3, 6 | illis ferculis phantasmata splendida, quibus iam melius erat
8950 3, 11| venientem ad se iuvenem splendidum hilarem atque arridentem
8951 5, 6 | enuntiatur, nec ideo falsum, quia splendidus sermo est: sed perinde esse
8952 10, 27| surditatem meam: coruscasti, splenduisti et fugasti caecitatem meam:
8953 7, 5 | tamen, plena esset utique spongia illa ex omni sua parte ex
8954 7, 5 | mare, et haberet intra se spongiam quamlibet magnam, sed finitam
8955 7, 21| humiliatum, populi salutem, sponsam civitatem, arram spiritus
8956 8, 6 | in casa; et habebant ambo sponsas: quae posteaquam hoc audierunt,
8957 6, 12| stupebat servitutem, quoniam sponsionem volebat facere cum morte,
8958 13, 13| a castitate, quae est in sponso nostro, unico tuo. quae
8959 6, 12| haeserat, magisque doluerat et spreverat, et deinde iam continentissime
8960 12, 32| minus vidit, numquid et spriritum tuum bonum, qui deducet
8961 9, 13| quod manat de concusso sprirtu, consideratione periculorum
8962 12, 28| audiunt, tua, deus, aeterne stabili permansione cuncta praeterita
8963 12, 11| puram concordissime unam stabilimento pacis sanctorum spirituum
8964 8, 1 | nec certior de te, sed stabilior in te esse cupiebam. de
8965 2, 10| deus meus, nimis devius ab stabilitate tua in adulescentia et factus
8966 7, 5 | et non inventa veritate; stabiliter tamen haerebat in corde
8967 4, 12| mutabiles sunt et illo fixae stabiliuntur: alioquin irent et perirent.
8968 4, 12| fecit vos. state cum eo et stabitis, requiescite in eo et quieti
8969 11, 30| CAPUT 30 ~Et stabo atque solidabor in te, in
8970 4, 11| deponent, quo descendunt, sed stabunt tecum et permanebunt ad
8971 11, 8 | ubi vere discimus, cum stamus et audimus eum, et gaudio
8972 11, 11| comparet cum temporibus numquam stantibus, et videat esse incomparabilem:
8973 11, 11| rapiat splendorem semper stantis aeternitatis, et comparet
8974 9, 10| modis, ut ego et ipsa soli staremus incumbentes ad quandam fenestram,
8975 4, 12| inhaerete illi, qui fecit vos. state cum eo et stabitis, requiescite
8976 12, 12| formam vel motionis vel stationis mutaretur, quo tempori subderetur,
8977 8, 2 | huius mundi eximium putant, statuam Romano foro meruerat et
8978 5, 7 | proficere in illa secta statueram, illo homine cognito prorsus
8979 12, 15| quia sine labe in aeternum. statuisti enim eam in saeculum et
8980 10, 36| consortium supplicii, qui statuit sedem suam ponere in aquilone,
8981 11, 24| solum motum eius, sed etiam statum tempore metimur et dicimus:
8982 10, 35| quid cum me domi sedentem stelio muscas captans vel aranea
8983 13, 18| noctem suam, sed luce lunae stellarumque contentus sit. haec nobiscum
8984 5, 5 | itaque cum de caelo ac stellis et de solis ac lunae motibus
8985 2, 2 | longe a te in plura et plura sterilia semina dolorum superba deiectione
8986 11, 23| et cuiusdam voto cum sol stetisset, ut victoriosum proelium
8987 11, 2 | ordine, caro mihi valent stillae temporum. et olim inardesco
8988 13, 30| domine deus meus, et elinxi stillam dulcedinis ex tua veritate,
8989 7, 21| avidissime arripui venerabilem stilum spiritus tui, et prae ceteris
8990 12, 6 | tibi confiteatur vox et stilus meus, quidquid de ista quaestione
8991 6, 2 | spiritum eius vinulentia eamque stimulabat in odium veri amor vini,
8992 6, 8 | inde secum insaniam, qua stimularetur redire, non tantum cum illis,
8993 7, 5 | malum est, quo incassum stimulatur et excruciatur cor; et tanto
8994 5, 8 | animae meae et Carthagini stimulos, quibus inde avellerer,
8995 3, 8 | adversus te et adversus stimulum calcitrantes; aut cum diruptis
8996 1, 9 | facit enim hoc quaedam etiam stoliditas -- est ergo, qui tibi pie
8997 3, 7 | horis iustitio, quisquam stomacheretur non sibi concedi quod venale
8998 1, 11| essem, et quodam die pressu stomachi repente aestuarem paene
8999 8, 12| ego sub quadam fici arbore stravi me nescio quomodo, et dimisi
9000 5, 13| tuum, cuius tunc eloquia strenue ministrabant adipem frumenti
9001 9, 10| spiritus, et remeavimus ad strepitum oris nostri, ubi verbum
9002 8, 2 | irascebantur, dentibus suis stridebant et tabescebant: servo autem
9003 2, 2 | et nesciebam. obsurdueram stridore catenae mortalitatis meae,
9004 12, 15| in umeris pastoris mei, structoris tui, spero me reportari
9005 5, 3 | quae tua sunt, ac per hoc student perversimma caecitate etiam
9006 5, 8 | quod audiebam quietius ibi studere adulescentes et ordinatiore
9007 5, 8 | faciunt. ergo quos mores cum studerem meos esse nolui, eos cum
9008 6, 9 | et illud, quod, cum adhuc studeret iam me audiens apud Carthaginem,
9009 4, 14| auriga nobilis, sicut venator studiis popularibus diffamatus,
9010 5, 13| hominem benignum in me. studiose audiebam disputantem in
9011 4, 16| sentiebam illas artes etiam ab studiosis et ingeniosis difficillime
9012 8, 2 | Christianas litteras investigabat studiosissime et perscrutabatur, et dicebat
9013 6, 1 | inluminares tenebras meas: et studiosius ad ecclesiam currere et
9014 6, 7 | municipalibus, me minor natu. nam et studuerat apud me, cum in nostro oppido
9015 9, 9 | extinguere bene loquendo studuerit. qualis illa erat docente
9016 3, 7 | movebar, ut suffragarer stultis deceptoribus, cum a me quaereretur,
9017 2, 6 | ignorantia quoque ipsa atque stultitia simplicitatis et innocentiae
9018 5, 6 | perinde esse sapientiam et stultitiam, sicut sunt cibi utiles
9019 6, 11| non eram conscius, cum tam stultus essem, ut nescirem, sicut
9020 8, 6 | eandem nostram ignorantiam. stupebamus autem, audientes tam recenti
9021 4, 4 | dicere desinerem. ego autem stupefactus atque turbatus, distuli
9022 6, 12| animus servitutem meam, et stupendo ibat in experiendi cupidinem,
9023 11, 31| animus iste atque ad horrorem stupendus, quippe quem ita non lateat
9024 8, 12| ille ubi sedebamus nimie stupens. ego sub quadam fici arbore
9025 5, 3 | mirantur haec homines et stupent, qui nesciunt ea, et exultant
9026 4, 14| eum efferebant laudibus stupentes, quod ex homine Syro, docto
9027 9, 11| ipse non aderam, illisque stupentibus virtutem feminae -- quoniam
9028 10, 8 | hoc oboritur admiratio, stupor adprehendit me. et eunt
9029 1, 16| proponentem sibi Iovem ad exemplum stupri, dum spectat tabulam quandam
9030 5, 8 | dignitas ab amicis, qui hoc suadebant, promittebatur -- quamquam
9031 12, 6 | formosiorum erat informe, et suadebat vera ratio, ut omnis formae
9032 6, 14| instabat huic rei, et magnam in suadendo habebat auctoritatem, quod
9033 6, 12| vulnere, repellens verba bene suadentis tamquam manum solventis.
9034 5, 5 | princeps eorum, quibus illa suaderet, ita fieri ausus est, ut
9035 7, 9 | multis et multiplicibus suaderi rationibus, quod in principio
9036 8, 6 | monasteriorum greges, et mores suaveolentiae tuae, et ubera deserta heremi,
9037 10, 6 | et ungentorum et aromatum suaveolentiam, non manna et mella, non
9038 10, 35| voluptas pulchra, canora, suavia, sapida, lenia sectatur,
9039 5, 3 | inplicabantur in eo per inlecebram suaviloquentiae. quam ego iam tametsi laudabam,
9040 2, 6 | indeficiens copia incorruptibilis suavitatis. effusio liberalitatis obtendit
9041 10, 33| melos omnes cantilenarum suavium, quibus Daviticum psalterium
9042 5, 6 | illi solent dicere, multo suavius garrientem sed quid ad meam
9043 7, 18| de limo nostro, per quam subdendos deprimeret a se ipsis et
9044 9, 1 | liberum arbitrium meum, quo subderem cervicem leni iugo tuo,
9045 13, 34| et inferiores, qui eis subderentur, et congregasti societatem
9046 12, 12| stationis mutaretur, quo tempori subderetur, non haberet. sed hoc ut
9047 13, 34| actionem tamquam viro feminam subdidisti, omnibusque tuis ministeriis
9048 13, 34| atque inde tibi soli mentem subditam, et nullus auctoritatis
9049 1, 6 | obesset, indignabar non subditis maioribus, et liberis non
9050 7, 7 | et tu gaudium verum mihi subdito tibi, et tu mihi subieceras
9051 7, 18| tuae partibus supereminens, subditos erigit ad se ipsam, in inferioribus
9052 13, 32| consulendo dominatur, aliud, quod subditur ut obtemperet, sic viro
9053 10, 43| aequalis tibi factus est subditus usque ad mortem crucis:
9054 8, 6 | Mediolanensi et civi et grammatico, subdoceret, vehementer desideranti
9055 9, 2 | valide, ut omnis ex lingua subdola contradicitionis flatus
9056 9, 2 | vastatores, adversus linguam subdolam velut consulendo contradicentem,
9057 7, 3 | usque ad illum infernum subducebar erroris, ubi nemo tibi confitetur,
9058 9, 4 | Alypium, fratrem cordis mei, subegeris nomini unigeniti tui, domini
9059 8, 10| furtum de domo aliena, si subest occasio; addo et quartum,
9060 10, 35| temptandi causa, non ad subeundam molestiam, sed experiendi
9061 12, 29| artifex, sed cantanti animae subiacet ex corpore, de quo cantum
9062 7, 6 | nutanti occurrebat; sed tamen subicerem, prope iam esse mihi persuasum
9063 13, 32| corporis ita masculino sexui subiceretur, quemadmodum subicitur appetitus
9064 13, 32| subiceretur, quemadmodum subicitur appetitus actiones ad concipiendam
9065 7, 7 | subdito tibi, et tu mihi subieceras quae infra me creasti. et
9066 12, 13| et terram. statim quippe subiecit, quam terram dixerit. et
9067 9, 9 | gratulabantur; quae non observabant, subiectae vexabantur. Socrum etiam
9068 4, 16| intellegere conarer, quasi et tu subiectum esses magnitudini tuae aut
9069 10, 37| ista miseria mea perturbor subintrat mihi excusatio, quae qualis
9070 8, 2 | vanitati et erubuit veritati, subitoque et inopinatus ait Simpliciano,
9071 10, 33| tenacius me inplicaverant et subiugaverant, sed resolvisti et liberasti
9072 7, 5 | conderet qui bonus erat, illa sublata et ad nihilum redacta materie,
9073 7, 3 | mergebar iterum atque iterum. sublevabat enim me in lucem tuam, quod
9074 10, 28| quoniam quem tu imples, sublevas eum, quoniam tui plenus
9075 13, 7 | in abruptam abyssum et de sublevatione caritatis per spiritum tuum,
9076 8, 9 | totus assurgit veritate sublevatus, consuetudine praegravatus.
9077 7, 6 | cursitabat, augebatur divitiis, sublimabatur honoribus: servus autem
9078 12, 15| igitur? an illud negatis, sublimem quandam esse creaturam,
9079 9, 1 | honore sublimior, sed non sublimibus in se. iam liber erat animus
9080 9, 1 | secreto interior, omni honore sublimior, sed non sublimibus in se.
9081 1, 20| atque ceteris, voluptates, sublimitates veritates quaerebam, atque
9082 3, 7 | longe excellentius atque sublimius habere simul omnia quae
9083 9, 8 | de cupa vinum depromere, submisso poculo, qua desuper patet,
9084 8, 11| succutiebant vestem meam carneam et submurmurabant: dimittisne nos? et a momento
9085 6, 9 | sono autem securis audito submurmuraverunt argentarii, qui subter erant,
9086 5, 10| neglegentiusque retinebam. Etenim suborta est etiam mihi cogitatio,
9087 10, 31| crapula autem nonnumquam subrepsit servo tuo: misereberis,
9088 13, 17| genus, diligens proximum in subsidiis necessitatum carnalium;
9089 10, 31| necessaria corporis cura subsidium petat an voluptaria cupiditatis
9090 6, 4 | ergo nescirem, quomodo haec subsisteret imago tua, pulsans proponerem,
9091 12, 11| quod omnes naturas atque substantias, quae non sunt quod tu es
9092 9, 12| effluerent quantum vellent, substernens eas cordi meo: et requievit
9093 13, 2 | bonitatis tuae creatura tua substitit, ut bonum, quod tibi nihil
9094 3, 12| mecum dissereret, ille iam substomachans: vade inquit a me; ita vivas,
9095 13, 15| mihi hoc subterposito, quia subterpositis solidasti ea. Sunt aliae
9096 13, 15| pater bone, da mihi hoc subterposito, quia subterpositis solidasti
9097 13, 15| oculis nostris nubilum, quo subtexisti eos. ibi est testimonium
9098 5, 10| cogitare non noveram nisi eam subtile corpus esse, quod tamen
9099 5, 10| dicebant, sive tenuem atque subtilem, sicuti est aeris corpus:
9100 5, 7 | omnibus difficilioribus et subtilioribus quaestionibus talem inveniebam.
9101 5, 7 | etiam inde ratio redderetur, subtiliter explicare posse iam non
|