39-alter | alti-biber | bibit-compa | compe-conve | convi-despe | despi-ecule | edaci-exter | extin-gemer | gemin-incur | incut-inter | intim-luden | luder-mutab | mutan-opina | opino-placu | plaga-prope | proph-renit | renov-secut | sedar-subti | subtr-tumul | tunde-vocat | vocem-zeli
Book, Chapter
9102 9, 11| animae passa est et paululum subtracta a praesentibus. nos concurrimus,
9103 9, 10| manentem, se continuetur hoc et subtrahantur aliae visiones longe inparis
9104 10, 34| vehementer, ut, si repente subtrahatur, cum desiderio requiratur;
9105 7, 17| cogitationem a consuetudine, subtrahens se contradicentibus turbis
9106 5, 2 | iniusti et iuste vexarentur, subtrahentes se lenitati tuae, et offendentes
9107 9, 2 | tumultuose abripere, sed leniter subtrahere ministerium linguae meae
9108 8, 11| eum, noli metuere; non se subtrahet, ut cadas: proice te securus,
9109 2, 6 | cuius potestati eripi aut subtrahi quid, quando aut ubi aut
9110 5, 8 | implevit vela nostra, et litus subtraxit aspectibus nostris, in quo
9111 13, 26| sibi, quia eius indigentiae subvenerunt. ideo secutus ait: Non quod
9112 1, 9 | nostris exaudire nos et subvenire nobis. nam puer coepi rogare
9113 7, 2 | purus, et corruptae integer, subveniret, sed et ipse corruptibilis,
9114 12, 18| nihil enim utile est nisi ad subversionem audientium. ad aedificationem
9115 4, 11| illa discedunt, ut alia succedant, et omnibus suis partibus
9116 4, 10| sonuerit partes suas, ut succedat aliud. laudet te ex illis
9117 4, 8 | cedebat dolor meus ille; sed succedebant non quidem dolores alii,
9118 4, 10| simul, sed decedendo ac succedendo agunt omnes universum, cuius
9119 1, 19| mancipia, haec ipsa omnino succedentibus maioribus aetatibus transeunt,
9120 9, 2 | remanseram, nisi patientia succederet. peccasse me in hoc quisquam
9121 4, 11| et non discedit, quia nec succeditur ei. ~
9122 4, 4 | fletus erat dulcis mihi et successerat amico meo in deliciis animi
9123 1, 6 | iam aetati meae mortuae successerit infantia mea. an illa est,
9124 1, 8 | potius ipsa in me venit et successit infantiae? nec discessit
9125 3, 5 | pueris, sed incessu humilem, successu excelsam, et velatam mysteriis,
9126 10, 31| nisi alimentorum medicina succurrat. quae quoniam praesto est
9127 8, 11| antiquae amicae meae, et succutiebant vestem meam carneam et submurmurabant:
9128 9, 7 | perductus inpetravit admitti, ut sudario tangeret feretrum pretiosae
9129 4, 4 | iacuit diu sine sensu in sudore laetali, et cum desperaretur,
9130 10, 16| mihi terra difficultatis et sudoris nimii. neque enim nunc scrutamur
9131 11, 9 | egestate vigor meus, ut non sufferam bonum meum; donec tu, domine,
9132 13, 32| luminaria fulgere desuper, solem sufficere diei, lunam et stellas consolari
9133 9, 5 | spirandi ac dolore pectoris non sufficerem. et insinuavi per litteras
9134 11, 23| spatium temporis, quod ei sufficeret, illa pugna gesta atque
9135 7, 7 | nec tempora nec os meum sufficiebat, sonabat eis? totum tamen
9136 12, 32| libris tuis ad istum modum sufficient? sine me itaque brevius
9137 12, 15| praecipis, ostendis ei te et sufficis ei, et ideo non declinat
9138 12, 16| loqueris; et dimittam eos foris sufflantes in pulverem et excitantes
9139 7, 3 | cogitationibus deprimebar iterum et suffocabar, sed non usque ad illum
9140 13, 19| terra sterilis, et spinae suffocaverunt verbum. Vos autem, genus
9141 3, 7 | quasi acutule movebar, ut suffragarer stultis deceptoribus, cum
9142 10, 37| gaudium cuiuslibet boni mei suffragatio oris alieni; sed auget,
9143 4, 2 | honoribus invitaturus mihi suffragatura daemonia videbatur. sed
9144 10, 38| excellentiam contrahit emendicata suffragia: temptat, et cum a me in
9145 6, 11| salutamus amicos maiores, quorum suffragiis opus habemus? quando praeparamus
9146 4, 1 | cum mihi bene est, nisi sugens lac tuum aut fruens te,
9147 1, 6 | intus et foris. nam tunc sugere noram et adquiescere delectationibus,
9148 8, 12| ad negotium flendi aptior suggerebatur -- et seccessi remotius,
9149 13, 24| lectionis huius occasio suggerit. verum est enim, nec video,
9150 10, 8 | inperturbata serie sicut poscuntur suggeruntur, et cedunt praecedentia
9151 10, 30| tunc ratio, qua talibus suggestionibus resistit vigilans, et si
9152 10, 35| simplicem debeo, quantis mecum suggestionum machinationibus agit inimicus
9153 10, 43| potestatem habens iterum sumendi eam, pro nobis tibi victor
9154 12, 1 | operosior est manus pulsans quam sumens. tenemus promissum: quis
9155 6, 2 | temperatum, unde dignationem sumeret, non ponebat: et si multae
9156 6, 11| quando conparamus? a quibus sumimus? deputentur tempora, distribuantur
9157 13, 21| vero anima viva de terra sumit exordium, quia non prodest
9158 7, 17| refertur iudicandum, quod sumitur a sensibus corporis. quae
9159 13, 23| quid ibi non lucet, quoniam summittimus ei nostrum intellectum,
9160 1, 6 | summe vivere id ipsum est? summus enim es et non mutaris,
9161 12, 15| aeternitas, a quo facta sumpsit exordium, quamvis non temporis,
9162 9, 13| non cogitavit suam corpus sumptiose contegi aut condi aromatis,
9163 8, 6 | tui, aedificabant turrem sumptu idoneo, relinquendi omnia
9164 6, 11| uxor cum aliqua pecunia, ne sumptum nostrum gravet, et ille
9165 10, 31| medicamenta sic alimenta sumpturus accedam. sed dum ad quietem
9166 2, 3 | Karthaginem peregrinationis sumptus parabantur, animositate
9167 1, 9 | certamine pilae a conlusore meo superabar? ~
9168 6, 8 | absens, ac sic et vos et illa superabo. quibus auditis illi nihilo
9169 8, 5 | iucunditas, nondum erat idonea ad superandam priorem vetustate roberatam.
9170 2, 5 | temporalis et imperitandi atque superandi potentia suum decus, unde
9171 1, 11| in hoc adiuvabas eam, ut superaret virum, cui melior serviebat,
9172 11, 13| praesentis aeternitatis, et superas omnia futura, quia illa
9173 8, 5 | expergisci volentium, qui tamen superati soporis altitudine remerguntur.
9174 12, 26| superbarumque doctrinarum verba superaturae. vellem quippe, si tunc
9175 10, 42| lucis. et multum inlexit superbam carnem, quod carneo corpore
9176 12, 26| culmine omnium falsarum superbarumque doctrinarum verba superaturae.
9177 1, 10| ludendi, amans in certaminibus superbas victorias, et scalpi aures
9178 9, 9 | proinde memores conditionis superbire adversus dominos non oportere.
9179 4, 15| superbis resistis. quid autem superbius, quam ut assererem mira
9180 8, 2 | erubescendo de sacris sacrilegis superborum daemoniorum, quae imitator
9181 1, 4 | in vetustatem perducens superboset nesciunt; semper agens,
9182 7, 7 | humiliasti tamquam vulneratum superbum, et tumore meo separabar
9183 8, 2 | daemoniorum, quae imitator superbus acceperat, depuduit, vanitati
9184 13, 15| laudent nomen tuum, laudent te supercaelestes populi angelorum tuorum,
9185 3, 2 | nostrorum et laudabili et superelato in omnia saecula, cave inmunditiam,
9186 7, 18| creaturae tuae partibus supereminens, subditos erigit ad se ipsam,
9187 9, 2 | opportune iam paucissimi dies supererant ad vindemiales ferias; et
9188 1, 4 | avarus et usuras exigis. supererogaturtibi, ut debeas, et quis habet
9189 9, 13| intres cum ea in iudicium. superexultet misericordia iudicio, quoniam
9190 13, 32| aquas, quae vaporaliter eis superferuntur et serenis etiam noctibus
9191 12, 14| tuorum, quorum ecce ante nos superficies blandiens parvulis: sed
9192 9, 8 | faciebat hoc, sed quibusdam superfluentibus aetatis excessibus, qui
9193 12, 15| quaeritis, quia non invenitis? supergreditur enim omnem distentionem
9194 4, 3 | dicebat, si ex anima humana, superiore aliquo instinctu, nesciente
9195 13, 7 | Christi. ideoque ab initio superminens superferebatur super aquas.
9196 9, 10| inhiabamus ore cordis in superna fluenta fontis tui, fontis
9197 11, 29| intentionem sequor ad palmam supernae vocationis, ubi audiam vocem
9198 13, 15| per mortalium ministerium superposuisti nobis. namque ipsa eorum
9199 6, 2 | quia illa quasi parentalia superstitioni gentilium essent simillima,
9200 4, 4 | tenebat, deflexeram eum in superstitiosas fabellas et perniciosas,
9201 4, 1 | religionis, hic superbi, ibi superstitiosi, ubique vani: hac popularis
9202 10, 37| carnis et a curiositate supervacuanea cognoscendi video quantum
9203 13, 24| scripturam, quae utique non supervacue solis aquatilium et hominum
9204 8, 12| evangelica lectione, cui forte supervenerat, admonitus fuerit, tamquam
9205 10, 31| cupiditatis fallacia ministerium suppetat. ad hoc incertum hilarescit
9206 5, 6 | sermocinandi exercitatio; inde suppetebat eloquium, quod fiebat acceptius
9207 6, 11| amplius in his desiderandum? suppetit amicorum maiorum copia:
9208 13, 25| fructificaverunt, qui quod ei deerat suppleverunt ex Macedonia. quomodo autem
9209 8, 2 | et a se victis iam Roma supplicabat, quae iste senex Victorinus
9210 1, 9 | terras cum timore magno supplicatur, ita parvi aestimet, diligens
9211 1, 6 | vivunt rationes, dic mihi supplici tuo, deus, et misericors
9212 10, 36| caritatis, sed ad consortium supplicii, qui statuit sedem suam
9213 10, 33| quidem ut haeream, sed ut surgam, cum volo. attamen cum ipsis
9214 8, 5 | carpit libentius, quamvis surgendi tempus advenerit: ita certum
9215 7, 18| prosternerentur in eam, illa autem surgens levaret eos. ~
9216 7, 7 | sed cum superbe contra te surgerem et currerem adversus dominum
9217 8, 8 | quid est hoc, quod audisti? surgunt indocti et caelum rapiunt,
9218 6, 6 | surrexeram, et dormiturus et surrecturus eram; vide quot dies! interest
9219 1, 6 | mortalem vitalem? nescio. et susceperunt me consolationes miserationum
9220 11, 22| filiis tuis, da, quoniam suscepi cognoscere; et labor est
9221 7, 21| meus et salutaris meus, susceptor meus: non movebor amplius.
9222 6, 12| officio regendi matrimonii et suscipiendorum liberorum, ducebat nisi
9223 8, 11| dubitarem, et extendens ad me suscipiendum et amplectendum pias manus,
9224 13, 21| vitae moritur atque ita suscipitur a praetereunte saeculo et
9225 13, 27| coetorum significari credimus), suscipiunt corporaliter reficiendos
9226 9, 4 | magnificaveras sanctum tuum, suscitans eum a mortuis et collocans
9227 5, 6 | hominum etiam veritatem habere suspectam, et ei nolle adquiescere,
9228 5, 13| praedicabatur; et verbis eius suspendebar intentus, rerum autem incuriosus
9229 8, 11| retro nec avertebat, sed suspendebat. Retinebant nugae nugarum
9230 1, 17| tuae per scripturas tuas suspenderent palmitem cordis mei, et
9231 12, 18| totam legem prophetasque suspenderit. quae mihi ardenter confitenti,
9232 6, 1 | currere et in Ambrosi ora suspendi, ad fontem salientis aquae
9233 6, 4 | timens praecipitium; et suspendio magis necabar. volebam enim
9234 6, 3 | cavere fortasse, ne auditore suspenso et intento, si qua obscurius
9235 3, 6 | imaginamur ea quam ex eis suspicamur alia grandiora et infinita,
9236 12, 6 | per informe quiddam fieri suspicatus sum, non per omnino nihil:
9237 13, 15| tuorum, qui non opus habent suspicere firmamentum hoc et legendo
9238 13, 15| inferiorum populorum, ubi suspicerent et cognoscerent misericordiam
9239 12, 28| in qua luminosum caelum suspicimus et terram caliginosam quaeque
9240 6, 9 | occurrisse, cui solebant in suspicionem venire ablatarum rerum,
9241 3, 1 | ferreis ardentibus zeli et suspicionum et timorum et irarum atque
9242 3, 6 | etiam tum medullae animi mei suspirabant tibi, cum te illi sonarent
9243 6, 10| atque sapientiae, pariter suspirabat pariterque fluctuabat, beatae
9244 4, 5 | carpitur gemere et flere et suspirare et conqueri? an hoc ibi
9245 8, 3 | maritus datam, quam non suspiraverit sponsus dilatam. Hoc in
9246 12, 15| et possessoris tui! tibi suspiret peregrinatio mea, et dico
9247 7, 10| aeternitas! tu es deus meus, tibi suspiro die ac nocte. et cum te
9248 13, 9 | dono tuo accendimur et susrum ferimur; inardescimus et
9249 6, 3 | corpus reficiebat necessariis sustentaculis aut lectione animum. sed
9250 6, 15| utique coniugem, quo tamquam sustentaretur et perduceretur, vel integer
9251 4, 3 | inquit quo te in hominibus sustentas, rhetoricam tenes, hanc
9252 1, 5 | observaveris, domine, domine, quis sustinebit? ~
9253 10, 5 | etiam exitum, ut possimus sustinere. confitear ergo quid de
9254 9, 9 | scientes quam ferocem coniugem sustineret, numquam fuisse auditum
9255 5, 5 | cunabulis a Caritate matre sustinetur, donec assurgat novus homo
9256 9, 9 | Socrum etiam suam, primo susurris malarum ancillarum adversus
9257 4, 11| et non vis utique stare syllabas, sed transvolare, ut aliae
9258 5, 13| probatum praefectus tunc Symmachus mitteret. et veni Mediolanium
9259 4, 14| stupentes, quod ex homine Syro, docto prius graecae facundia,
9260 8, 4 | laetantur. absit enim, ut in tabernaculo tuo prae pauperibus accipiantur
9261 3, 2 | scalpentium fervidus tumor et tabes et sanies horrida consequebatur.
9262 8, 2 | dentibus suis stridebant et tabescebant: servo autem tuo dominus
9263 8, 7 | fluxu consuetudinis, quo tabescebat in mortem. ~
9264 8, 1 | in ceteris, languidus et tabescens curis marcidis, quod et
9265 6, 7 | mentem spei bonae adureres tabescentem ac sanares. taceat laudes
9266 7, 10| iniquitate erudisti hominem, et tabescere fecisti sicut araneam animam
9267 6, 6 | cor meum et cogitationum tabificarum febribus aestuaret, transiens
9268 1, 16| exemplum stupri, dum spectat tabulam quandam pictam in pariete,
9269 9, 9 | graviter admonens, ex quo illas tabulas, quae matrimoniales vocantur,
9270 6, 9 | tribunal deambulabat solus cum tabulis ac stilo, cum ecce adulescens
9271 9, 10| aeternum: -- his dictis si iam taceant, quoniam erexerunt aurem
9272 6, 7 | tabescentem ac sanares. taceat laudes tuas, qui miserationes
9273 8, 6 | loquebatur adhuc, et nos intenti tacebamus. unde incidit, ut diceret,
9274 9, 12| voce cordis, coercebatur et tacebat neque enim decere arbitrabamur
9275 1, 18| et verax. numquid semper tacebis? et nunc erues de hoc inmanissimo
9276 7, 6 | dicerent, sed in ea non tacendo incurrentibus: procurasti
9277 1, 4 | cum de te dicit? et vae tacentibus de te, quoniam loquaces
9278 2, 3 | erant, et nesciebam, et te tacere putabam atque illam loqui,
9279 8, 8 | ab illo aestus meus, cum taceret attonitus me intuens. neque
9280 1, 18| vides haec, domine, et taces, longanimis et multum misericors
9281 7, 7 | erant ad misericordiam tuam, tacitae contritiones animi mei.
9282 8, 11| inusitati motus mei exitum tacitus opperiebatur. ~
9283 1, 6 | exceperunt ergo me consolationes tactis humani, nec mater mea vel
9284 10, 10| est, nihil me interroges: tactus dicit: si corpulentum non
9285 3, 11| quantum recolo, quod saepe non tacui, amplius me isto per matrem
9286 2, 3 | Ei mihi! et audeo dicere tacuisse te, deus meus, cum irem
9287 6, 6 | quid adrisset prosperum, taedebat adprehendere, quia paene
9288 4, 7 | quod ille erat, inprobum et taediosum erat, praeter gemitum et
9289 3, 2 | bullientis, aestus inmanes taetratum libidinum, in quos ipsa
9290 10, 13| audivi et memoria teneo; quae tamenetsi falsa sunt, tamen ea meminisse
9291 12, 8 | hominum cernendam atque tangendam, non erat talis, qualem
9292 10, 9 | sicut aliquid, quod corpore tangendo sentitur, quod etiam separatum
9293 12, 8 | qualem nunc cernimus et tangimus. invisibilis enim erat et
9294 10, 34| est bonum meum, non haec. tangunt me vigilantem totis diebus,
9295 8, 6 | se socium tantae mercedis tantaeque militiae. et ambo, iam tui,
9296 10, 8 | sinu animi mei pleno tot et tantarum rerum imaginibus, et hoc
9297 6, 9 | adprehensa semovit a turbis, et tanti mali causam quaerens, quid
9298 10, 30| quidem. nam ut nihil tale vel tantulum libeat, quantulum possit
9299 7, 19| Ego vero aliud putabam: tantumque sentiebam de domino Christo
9300 2, 7 | minus aegrotaret, et ideo te tantundem, immo vero amplius diligat,
9301 6, 11| transibant tempora, et tardabam converti ad dominum; et
9302 4, 12| currendam viam. non enim tardavit, sed cucurrit clamans, ut
9303 2, 3 | sed ibat in ceteris eius tardior, mater carnis meae, sicut
9304 12, 4 | vocaretur, quo etiam sensu tardioribus utcumque insinuaretur, nisi
9305 2, 2 | fornicationes meas, et tacebas. o tardum gaudium meum! tacebas tunc,
9306 4, 10| conprehendit, vel cum praesto sunt? Tardus est enim sensus carnis,
9307 1, 16| imitatus. Et tamen, o flumen tartareum, iactantur in te fili hominum
9308 13, 18| panem nostrum et egenum sine tecto inducamus in domum nostram,
9309 13, 26| cibus, potus, vestimentum, tectum, adiutorium. fructus autem
9310 8, 1 | verbum tuum apud te deum, tecumque unum deum, per quod creasti
9311 13, 12| et ignorantiae tenebris tegebamur, quoniam pro iniquitate
9312 1, 13| magis honorem secreti quam tegimentum erroris significant. non
9313 8, 2 | Venerem contraque Minervam tela tenuerant, et a se victis
9314 8, 4 | obtinuerat, Victorini lingua, quo telo grandi et acuto multos peremerat,
9315 6, 3 | figmenta latrasse. eo quippe temerarius et impius fueram, quod ea
9316 12, 25| etsi ita est, tamen ista temeritas non scientiae, sed audaciae
9317 11, 2 | geris. circumcide ab omni temeritate omnique mendacio interiora
9318 13, 24| in affectibus formatis ad temperantiam tamquam in anima viva: in
9319 9, 2 | quae offensionem hominum temperaret, qui propter liberos suos
9320 10, 31| potui. itaque freni gutturis temperata relaxatione et constrictione
9321 6, 2 | suo palato satis sobrio temperatum, unde dignationem sumeret,
9322 12, 31| visuris multorum sensibus temperavit? ego certe, quod intrepidus
9323 8, 3 | maius in triumpho. iactat tempestas navigantes minaturque naufragium;
9324 9, 4 | in ea, quae videntur et temporalia sunt, et imagines eorum
9325 13, 18| quia bonum est, et erumpat temporana lux nostra, et de ista inferiore
9326 6, 3 | adversus ipsius excellentiae temptamenta quid luctaminis haberet,
9327 10, 35| autem etiam his contraria temptandi causa, non ad subeundam
9328 10, 5 | fidelis es, qui nos non sinis temptari supra quam possumus ferre,
9329 10, 38| contrahit emendicata suffragia: temptat, et cum a me in me arguitur,
9330 6, 10| innocentiae praeponerent. temptata est quoque eius indoles,
9331 10, 38| innotescunt hominibus, habent temptationem periculosissimam ab amore
9332 10, 31| nostrum non carne, sed pane temptatum. ideoque et populus in heremo
9333 10, 35| etiam in ipsa religione deus temptatur, cum signa et prodigia flagitantur,
9334 12, 22| sententiis resistere quisquam ita temptaverit: si non vultis hanc informitatem
9335 10, 42| ipsos valentes, sicut audio, temptaverunt haec, et inciderunt in desiderium
9336 4, 4 | pendebamus ex invicem -- temptavi apud illum inridere, tamquam
9337 10, 35| curiositas cotidie nostra temptetur et quam saepe labamur, quis
9338 9, 8 | recusante. non enim ulla temulenta cupidine faciebat hoc, sed
9339 6, 6 | anima mea, quam de visco tam tenaci mortis exuisti. quam misera
9340 9, 3 | propter vincula sua, quibus tenacissime tenebatur, deseri se nostro
9341 8, 1 | quam dilexi; sed adhuc tenaciter alligabar ex femina, nec
9342 11, 27| poterat? praeteriens enim tendebatur in aliquod spatium temporis,
9343 7, 1 | non per aliquanta spatia tenderetur, vel diffunderetur vel conglobaretur
9344 11, 27| tenuit, nonne cogitationem tendimus ad mensuram vocis, quasi
9345 4, 10| intereunt. ergo cum oriuntur et tendunt esse, quo magis celeriter
9346 11, 26| pedes, nam tot syllabis tenduntur; longa syllaba est, nam
9347 10, 20| oblitumque me esse adhuc teneam, an per appetitum discendi
9348 9, 12| ficta rationibusque certis tenebamus. Quid ergo, quod intus mihi
9349 10, 27| et tecum non eram. ea me tenebant longe a te, quae si in te
9350 11, 5 | fieret, ut esset. nec manu tenebas aliquid, unde faceres caelum
9351 12, 15| tamen ipsa mutabilitas, unde tenebresceret et frigesceret, nisi amore
9352 13, 2 | amittat, et relabatur in vitam tenebrosae abysso similem. nam et nos,
9353 10, 36| et distorta via imitanti tenebrosi frigidique servirent. nos
9354 8, 9 | latebrae poenarum hominum et tenebrosissimae contritiones filiorum Adam.
9355 12, 1 | manus pulsans quam sumens. tenemus promissum: quis corrumpet
9356 5, 14| ideo mihi catholicam viam tenendam esse sentiebam; quia et
9357 10, 31| relaxatione et constrictione tenendi sunt. et quis est, domine,
9358 6, 10| consilio, quidnam esset tenendus vitae modus. Nebridius etiam,
9359 9, 7 | sollicitudinis et vigiliarum primas tenens, orationibus vivebat. non
9360 5, 8 | fefelli eam violenter me tenentem, ut aut revocaret aut mecum
9361 3, 8 | contra naturam; aut rei tenentur, animo et verbis saevientes
9362 3, 8 | criminis reatu divina lege tenerentur, quae non sic fecit homines,
9363 9, 8 | imperandi frenabat aviditatem tenerioris aetatis, et ipsam puellarum
9364 3, 4 | ipso adhuc lacte matris tenerum cor meum pie biberat et
9365 4, 3 | hominibus sustentas, rhetoricam tenes, hanc autem fallaciam libero
9366 11, 27| et adhuc sonat continuato tenore sine ulla distinctione:
9367 8, 11| abrumperetur id ipsum exiguum et tenue, quod remanserat, et revalesceret
9368 5, 10| quam terram dicebant, sive tenuem atque subtilem, sicuti est
9369 9, 4 | enim, quae pro veritate tenueram, vanitas erat et mendacium.
9370 8, 2 | contraque Minervam tela tenuerant, et a se victis iam Roma
9371 13, 24| quod uno modo intellectum tenuerimus, et multis modis intellegere,
9372 2, 3 | municipis Thagastensis admodum tenuis. cui narro haec? neque enim
9373 11, 27| dicimus illud silentium tantum tenuisse temporis, quantum illa vox
9374 8, 8 | faciliusque obtemperabat corpus tenuissimae voluntati animae, ut ad
9375 10, 12| lineas fabrorum vel etiam tenuissimas, sicut filum araneae; sed
9376 11, 27| temporis, quantum illa vox tenuit, nonne cogitationem tendimus
9377 3, 6 | recedebant de ore eorum, sed tenus sono et strepitu linguae;
9378 8, 11| sine istis poteris? Sed iam tepidissime hoc dicebat. aperiebatur
9379 6, 2 | solum aquatissimo, sed etiam tepidissimo cum suis praesentibus per
9380 6, 10| magis parentum quam suum. et ter iam adsederat mirabili continentia
9381 1, 16| loco scripta sunt, nisi Terentius induceret nequam adulescentem,
9382 5, 2 | difficiles: et tu facilis tergens lacrimas eorum, et magis
9383 5, 10| lineamentis corporalibus terminari. et quoniam cum de deo meo
9384 13, 20| notitiae sunt solidae et terminatae sine incrementis generationum
9385 8, 7 | Ponticianus talia loqueretur. terminato autem sermone et causa,
9386 11, 27| extenduntur, nec ea, quae terminos non habent. nec futura ergo
9387 11, 27| sonat, donec ad propositum terminum perducatur: immo sonuit
9388 13, 11| in singulis haec tria, ut terna singulorum sint, an utrumque
9389 7, 19| exemplum contemnendorum terporalium prae adipiscenda immortalitate)
9390 12, 2 | hoc caelum, quod video, terramque, quam calco, unde est haec
9391 13, 17| finis est temporalis et terrenae felicitatis, propter quam
9392 6, 8 | incantatem sibi a parentibus terrenam viam, Romam praecesserat,
9393 13, 34| distribuentes etiam pauperibus terrenas facultates ad adquirenda
9394 7, 1 | omni corpore vacuatus, et terreno et humido et aerio et caelesti,
9395 9, 8 | domine, rector caelitum et terrenorum, ad usus tuos contorquens
9396 3, 6 | carneo, sive caelestia sive terrestria: cum pecudibus et volatilibus
9397 3, 3 | deus meus, refugium meum a terribilibus nocentibus, in quibus vagatus
9398 12, 25| communionem publice vocas, terribiliter admonens nos, ut nolimus
9399 8, 2 | Victorinus tot annos ore terricrepo defensitaverat, non erubuerit
9400 13, 32| rorant, et has, quae in terris graves fluitant. videmus
9401 12, 30| haec verba libri tui non territant alta humiliter et pauca
9402 6, 16| voluptate sine ullo amissionis terrore viveremus, cur non essemus
9403 11, 2 | hortamenta tua, et omnes terrores tuos et consolationes et
9404 6, 10| beneficiis obstricti multi et terrori subditi erant. voluit sibi
9405 1, 14| illa noveram, et saevis terroribus ac poenis, ut nossem, instabatur
9406 8, 6 | peritorum post assessionem tertiam, expectans, quibus iterum
9407 5, 11| dicerent scripturas novi testamenti falsatas fuisse a nescio
9408 9, 2 | suspiria, doloribusque pectoris testari se saucium, vocemque clariorem
9409 8, 6 | prope nostris temporibus testatissima mirabilia tua, in fide recta
9410 3, 9 | laudata ab hominibus te teste damnantur, cum saepe se
9411 10, 21| odoratus sum vel gustavi vel tetigi, sed expertus sum in animo
9412 5, 10| talem, et habere suam molem, tetram et deformem sivi crassam,
9413 1, 17| quod non possit Italia Teucrorum avertere regem: quae numquam
9414 12, 26| eloquendi facultatem dari et eum texendi sermonis modum, ut neque
9415 1, 14| nam et Homerus peritus texere tales fabellas, et dulcissime
9416 10, 3 | meorum (quae remisisti et texisti, ut beares me in te, mutans
9417 7, 21| testimoniis legis et prophetarum textus sermonis eius: et apparuit
9418 4, 7 | videre non solebant: atque a Thagastensi oppido veni Carthaginem. ~
9419 2, 3 | opibus patris, municipis Thagastensis admodum tenuis. cui narro
9420 4, 12| velut sponsus procedens de thalamo suo exultavit ut gigans
9421 10, 35| cura capiendum? sane me iam theatra non rapiunt, nec curo nosse
9422 3, 2 | Rapiebant me spectacula theatrica, plena imaginibus miseriarum
9423 4, 2 | Recolo etiam, cum mihi theatrici carminis certamen inire
9424 4, 1 | sectantes inanitatem, usque ad theatricos plausus, et contentiosa
9425 3, 2 | non misereor, sed tunc in theatris congaudebam amantibus, cum
9426 8, 7 | praeponenda erat etiam inventis thesauris regnisque gentium, et ad
9427 9, 4 | sibi non irascuntur, et thesaurizant sibi iram in die irae et
9428 8, 3 | et drachma referatur in thesauros tuos conlaetantibus vicinis
9429 13, 26| accepti nisi vos soli, quia et Thessalonicam et semel et iterum usibus
9430 13, 30| aliam non abs te conditam tibique contrariam in inferioribus
9431 10, 36| esto; propter te amemur et timeamur in nobis. qui laudari vult
9432 7, 5 | malum, quanto non est, quod timeamus, et timemus. idcirco aut
9433 2, 10| gaudium domini sui et non timebit et habebit se optime in
9434 9, 4 | affectu animi mei. Inhorrui timendo, ibidemque inferbui sperando
9435 2, 6 | timeri vult: quis autem timendus nisi unus deus, cuius potestati
9436 10, 35| contristentur, ut palleant. timent etiam, ne in somnis hoc
9437 8, 2 | angelis sanctis, si eum timeret coram hominibus confiteri,
9438 3, 8 | evitandi mali, sicut ei qui timetur, vel invidendo, sicut feliciori
9439 6, 6 | tunc essem, me ipsum curis timoribusque confectum eligerem, sed
9440 3, 1 | ardentibus zeli et suspicionum et timorum et irarum atque rixarum. ~
9441 8, 3 | exultant nimis, quoniam timuerunt nimis. aeger est carus,
9442 10, 14| tristis, et me aliquando timuisse recolo sine timore, et pristinae
9443 8, 2 | legendo et hausit firmatatem, timuitque negari a Christo coram angelis
9444 2, 9 | intellegit? risus erat quasi titillato corde, quod fallebamus eos,
9445 10, 34| animum. O lux, quam videbat Tobis, cum istis oculis filium
9446 9, 2 | plenus igitur tali gaudio, tolerabam illud intervallum temporis,
9447 9, 2 | erant -- sed tamen fortiter tolerabantur, quia receserat cupiditas,
9448 10, 35| narrantes insania primo quasi toleramus, ne offendamus infirmos,
9449 8, 1 | spe honoris et pecuniae ad tolerandam illam servitutem tam gravem.
9450 10, 28| dura est, et ne frangat tolerantiam! numquid non temptatio est
9451 1, 7 | consortem non pati. sed blande tolerantur haec, non quia nulla vel
9452 10, 28| molestias et difficultates? tolerari iubes ea, non amari. nemo
9453 10, 28| ea, non amari. nemo quod tolerat amat, etsi tolerare amat.
9454 9, 9 | planxit, quod in nondum fideli toleraverat. erat etiam serva servorum
9455 9, 9 | mirabilem viro. ita autem toleravit cubilis iniurias, ut nullam
9456 10, 28| mavult tamen non esse quod toleret. prospera in adversis desidero,
9457 8, 8 | mea clamabant et in caelum tollebant laudibus: et non illuc ibatur
9458 1, 16| nonne ego in te legi et tonantem Iovem et adulterantem? et
9459 1, 16| adulterium lenocinante falso tonitru. quis autem paenulatorum
9460 4, 12| abundantia vitae suae, et tonuit clamans, ut redeamus hinc
9461 4, 2 | tamen, ei quoque servans tori fidem; in qua sane experirer
9462 11, 24| partes eius, si tamquam in torno movetur, possumus dicere,
9463 2, 5 | causa: ne per otium, inquit, torpesceret manus aut animus. quare
9464 8, 5 | somnum excutere, cum gravis torpor in membris est, eumque iam
9465 9, 2 | urebant et absumebant gravem torporem, ne in ima vergeremus; et
9466 1, 9 | magis bile atque invidia torqueretur quam ego, cum in certamine
9467 4, 14| ita fertur et vertitur, torquetur ac retorquetur, et obnubilatur
9468 3, 2 | fluit? ut quid decurrit in torrentem picis bullientis, aestus
9469 9, 8 | tuos contorquens profunda torrentis, fluxum saeculorum ordinate
9470 9, 4 | collibuscogitationum mearum, et tortuosa mea direxeris, et aspera
9471 6, 16| diligi gratis sentiebam. o tortuosas vias! vae animae meae audaci,
9472 2, 10| 10 ~Quis exaperit istam tortuosissimam et inplicatissimam nodositatem?
9473 2, 2 | accepit in me sceptrum, et totas manus ei dedi, vesania libidinis
9474 6, 3 | populo verbum veritatis recte tractantem omni die dominico audiebam;
9475 3, 7 | una domo videat aliquid tractari manibus a quoquam servo,
9476 9, 9 | rediderat, domum suam pie tractaverat, in operibus bonis testimonium
9477 13, 24| autem figurate posita ista tractemus -- quod potius arbitror
9478 6, 16| restare animae vitam et tractus meritorum, quod Epicurus
9479 8, 3 | ut iam pactae sponsae non tradantur statim, ne vile habeat maritus
9480 4, 16| difficultate nullo hominum tradente intellexi, scis tu, domine
9481 7, 19| his, quae de illo scripta traderentur, quia manducavit et bibit,
9482 6, 1 | revivesceret et inciperet loqui, et traderes illum matri suae. nulla
9483 9, 9 | annis nubilis facta est, tradita viro servivit veluti domino,
9484 7, 21| nos manus tua, et iuste traditi sumus antiquo peccatori,
9485 3, 4 | inanum seductionem secundum traditionem hominum, secundum elementa
9486 4, 6 | sicut de Oreste et Pylade traditur, si non fingitur, qui vellent
9487 3, 2 | vult dolere luctuosa et tragica, quae tamen pati ipse nollet?
9488 12, 27| longiores loquellarum anfractus trahat. alii enim cum haec verba
9489 6, 12| carnis mortifera suavitate trahebam catenam meam, solvi timens,
9490 7, 14| et visus iste non a carne trahebatur. ~
9491 6, 6 | infelicitatis meae sarcinam, et trahendo exaggerans) nihil vellemus
9492 8, 6 | se orationibus eorum, et trahentes cor in terra abierunt in
9493 9, 2 | coeperat, et difficulter trahere suspiria, doloribusque pectoris
9494 13, 14| tenebrae, quarum residua trahimus in corpore propter peccatum
9495 6, 8 | corpus meum in locum illum trahitis, numquid et animum et oculos
9496 7, 1 | terram est, quominus per eum traiceretur, penetrans eum non dirrumpendo
9497 11, 5 | corporis, quo interprete traiciat ab animo ad materiam id
9498 12, 11| expectet nec in praeteritum traiciens quod meminerit, nulla vice
9499 11, 28| adest attentio mea, per quam traicitur quod erat futurum, ut fiat
9500 8, 3 | futura morte pallescunt: tranquillatur caelum et mare, et exultant
9501 2, 2 | fluctus aetatis meae, si tranquillitas in eis non poterat esse
9502 8, 12| signo, codicem clausi, et tranquillo iam vultu indicavi Alypio.
9503 1, 4 | non doles, irasceris et tranquillus es, opera mutasnec mutas
9504 11, 6 | illa enim vox acta atque transacta est, coepta et finita. sonuerunt
9505 10, 14| contrario tristitiam meam transactam laetus reminiscor, et tristis
9506 2, 1 | CAPUT 1 ~Recordari volo transactas foeditates meas, et carnales
9507 8, 1 | non eram in illa vanitate; transcenderam eam, et contestante universa
9508 10, 25| parte maneas, hoc considero. transcendi enim partes eius, quas habent
9509 9, 10| venimus in mentes nostras et transcendimus eas, ut attingeremus regionem
9510 4, 10| non sufficit, ut teneat transcurrentia ab initio debito usque ad
9511 10, 35| at vero in agro, si casu transeam, avertit me fortassis et
9512 10, 31| est. et non est alius, qua transeatur, quo transire cogit necessitas.
9513 1, 6 | non enim haberent vias transeundi, nisi contineresea. et quoniam
9514 12, 27| sonantia temporibus atque transeuntia, post quorum transitum statim
9515 13, 18| horreum praeparas annis transeuntibus. aeterno quippe consilio
9516 1, 16| Homerus et humana ad deos transferebat; divina mallem ad nos? sed
9517 6, 10| recusabat, sed in istum causam transferens ab eo se non permitti adserebat,
9518 3, 6 | carmen etiam ad vera pulmenta transfero; volantem autem Medeam etsi
9519 9, 7 | effossa digno cum honore transferrentur ad Ambrosianam basilicam,
9520 5, 12| conspirant multi adulescentes et transferunt se ad alium, desertores
9521 10, 42| erat. diabolus enim erat transfigurans se in angelum lucis. et
9522 9, 2 | et gestabamus verba tua transfixa visceribus, et exempla servorum
9523 9, 12| mea maestitudo ingens et transfluebat in lacrimas; ibidemque oculi
9524 3, 6 | vera dicentes philosophos transgredi debui prae amore tuo, mi
9525 10, 34| piam significationem longe transgredientibus, addiderunt homines ad inlecebras
9526 1, 17| enim uno modo sacrificatur transgressoribus angelis. ~
9527 6, 11| huc atque illuc cor meum, transibant tempora, et tardabam converti
9528 6, 6 | tabificarum febribus aestuaret, transiens per quendam vicum Mediolanensem,
9529 13, 13| videbimus eum, sicuti est, et transierint lacrimae, quae mihi factae
9530 11, 28| quum tota illa actio finita transierit in memoriam. et quod in
9531 11, 3 | Moyses, scripsit et abiit, transiit hinc a te ad te neque nunc
9532 8, 11| atque excutere ab eis et transilire quo vocabar, cum diceret
9533 10, 10| eos per auras cum strepitu transisse, ac iam non esse scio. res
9534 11, 6 | transitoria voce feceras, unde transitoriam vocem faceres, qua diceres
9535 12, 15| creaturam, nec scientam eius transitorium aliquid pati. Quid ergo
9536 10, 31| molesta transeo, in ipso transitu mihi insidiatur laqueus
9537 11, 29| non in ea quae futura et transitura sunt, sed in ea quae ante
9538 6, 1 | esse perductum, per quam transiturum me ab aegritudine ad sanitatem,
9539 13, 35| bonarum modis suis peractis transiturus est: et mane quippe in eis
9540 6, 9 | cetera. sic in illam domum translata causa, confusisque turbis,
9541 9, 11| concessum sibi esse post transmarinam peregrinationem, ut coniuncta
9542 4, 15| mundum, quia in te non est transmutatio nec momenti obumbratio.
9543 7, 9 | auro tuo ministrabant, qui transmutaverunt veritatem die in mendacium,
9544 11, 26| sicut spatio cubiti spatium transtri? sic enim videmus spatio
9545 8, 2 | audieram, in Latinam linguam transtulisset, gratulatus est mihi, quod
9546 9, 10| omne signum et quidquid transuendo fit si cui sileat omnino --
9547 5, 9 | si mea talis illa more transverberasset viscera dilectionis eius.
9548 11, 2 | nox: ad nutum tuum momenta transvolant. largire inde spatium meditationibus
9549 4, 11| utique stare syllabas, sed transvolare, ut aliae veniant et totum
9550 11, 15| a futuro in praeteritum transvolat, ut nulla morula extendatur.
9551 12, 25| peperit. ideoque, domine, tremenda sunt iudicia tua, quoniam
9552 12, 14| in eam, horror honoris et tremor amoris. odi hostes eius
9553 10, 39| periculis et laboribus vides tremorem cordis mei, et vulnera mea
9554 8, 11| intenderam faciem et quo transire trepidabam, casta dignitas continentiae,
9555 7, 17| ad id, quod est, in ictu trepidantis aspectus. tunc vero invisibilia
9556 8, 7 | argumenta omnia: remanserat muta trepidatio, et quasi mortem formidabat
9557 2, 3 | itaque illa exsiluit pia trepidatione ac tremore, et quamvis mihi
9558 8, 2 | nonnullis, qui verecundia trepidaturi videbantur, offerri mos
9559 6, 1 | ergo turbulenta exultatione trepidavit, cor eius, cum audisset
9560 6, 6 | eram, securus ille, ego trepidus. et si quisquam percontaretur
9561 8, 6 | contubernales suos, nimirum apud Treveros, cum imperator pomeridiano
9562 4, 16| in me, ut terra spinas et tribolos pareret mihi, et cum labore
9563 9, 8 | advertit, potentiae suae tribuat, si verbo eius alius corrigatur,
9564 6, 7 | sacramenti tui: et ut aperte tibi tribueretur eius correctio, per me quidem
9565 3, 7 | ubique atque omnibus idem tribui. sic sunt isti qui indignantur,
9566 6, 4 | tantam illis auctoritatem tribuisti. ~
9567 2, 2 | vigilantius adverterem: tribulationem autem carnis habebunt huius
9568 13, 26| bene fecistis conmunicantes tribulationi meae. hinc gaudet, hinc
9569 6, 9 | credulitate. quippe ante tribunal deambulabat solus cum tabulis
9570 13, 11| et scire. in his igitur tribus quam sit inseparabilis vita,
9571 5, 3 | est inter nos, et solvit tributum Caesari. non noverunt hanc
9572 6, 5 | coeperam nullo modo te fuisse tributurum tam excellentem illi scripturae
9573 6, 11| insanias mendaces. et ecce iam tricenariam aetatem gerebam, in eodem
9574 9, 11| sexto anno aetatis suae, tricensimo et tertio aetatis meae,
9575 12, 7 | ea, deus, una trinitas et trina unitas: et ideo de nihilo
9576 12, 9 | quamquam nequaquam tibi, trinitati, coaeterna, particeps tamen
9577 13, 22| trinitatem unitatis vel unitatem trinitatis. ideoque pluraliter dicto:
9578 11, 21| dicimus simpla et dupla et tripla et aequalia et si quid hoc
9579 10, 41| peccatorum meorum in cupiditate triplici, et dexteram tuam invocari
9580 11, 24| motum est aut: duplo vel triplo stetit ad id quod motum
9581 11, 16| respondemus duplum esse hoc vel triplum, illud autem simplum aut
9582 9, 3 | Verecundum consolantes tristem, salva amicitia de tali
9583 6, 14| gressus ad sequendas latas et tritas vias saeculi, quoniam multae
9584 6, 9 | confusisque turbis, quae de illo triumphare iam coeperant, futurus dispensator
9585 9, 13| erat contrarium nobis, qua triumphatus est hostis computans delicta
9586 8, 3 | tanto est gaudium maius in triumpho. iactat tempestas navigantes
9587 1, 13| ligneus plenus armatis, et Troiae incendium, atque ipsius
9588 5, 3 | fecerant occidunt se tibi, et trucidant exaltationes suas sicut
9589 10, 4 | est enim, qui genuit me et tuetur me, et tu ipse es omnia
9590 11, 5 | deus, caelum et terram? non tuique in caelo neque in terra
9591 3, 5 | visa est mihi indigna, quam Tullianae dignitati compararem. tumor
9592 5, 6 | et quia legerat aliquas Tullianas orationes, et paucissimos
9593 3, 3 | rhetoris et gaudebam superbe et tumebam typho, quamquam longe sedatior,
9594 4, 15| liniamenta et colores et tumentes magnitudines, et quia non
9595 7, 1 | diffunderetur vel conglobaretur vel tumeret, vel tale aliquid caperet
9596 7, 16| proicientis intima sua et tumescentis foras. ~
9597 13, 20| profunde curiosum et procellose tumidum et instabiliter fluvidum,
9598 7, 7 | vulneratum superbum, et tumore meo separabar abs te, et
9599 7, 18| ad se traiceret, sanans tumorem et nutriens amorem, ne fiducia
9600 4, 11| obsurdescere in aure cordis tumultu vanitatis tuae. audi et
9601 9, 7 | civitatique notissimus, cum populi tumultuante laetitia causam quaesisset
9602 6, 9 | esset, audivit, omnesque tumultuantes, qui aderant, et minaciter
9603 9, 2 | mihi in conspectu tuo non tumultuose abripere, sed leniter subtrahere
9604 11, 29| quorum ordinem nescio, et tumultuosis varietatibus dilaniantur
|