39-alter | alti-biber | bibit-compa | compe-conve | convi-despe | despi-ecule | edaci-exter | extin-gemer | gemin-incur | incut-inter | intim-luden | luder-mutab | mutan-opina | opino-placu | plaga-prope | proph-renit | renov-secut | sedar-subti | subtr-tumul | tunde-vocat | vocem-zeli
Book, Chapter
9605 10, 42| exserentes potius quam tundentes pectora, et adduxerunt sibi
9606 7, 18| divinitatem ex participatione tunicae pelliciae nostrae, et lassi
9607 6, 8 | qui venerat, sed unus de turba, ad quam venerat, et verus
9608 4, 7 | aestuabam, suspirabam, flebam, turbabar, nec requies erat nec consilium.
9609 9, 9 | se et nurum pax domestica turbabatur, expeteretque vindictam.
9610 7, 1 | conabar abigere circumvolantem turbam inmunditiae ab acie mentis
9611 10, 35| saepe interrumpuntur atque turbantur, et ante conspectum tuum,
9612 4, 15| se iactat insolenter ac turbide, et flagitia, si est inmoderata
9613 13, 23| fieret firmamentum. neque de turbidis huius saeculi populis quamquam
9614 8, 6 | nunc fio. dixit hoc, et turbidus parturitione novae vitae
9615 6, 14| conloquentes ac detestantes turbulentas humanae vitae molestias,
9616 8, 8 | indignans indignatione turbulentissima, quod non irem in placitum
9617 9, 8 | fluxum saeculorum ordinate turbulentum, etiam de alterius animae
9618 9, 9 | qualia solet eructuare turgens atque indigesta discordia,
9619 3, 5 | dedignabar esse parvulus et turgidus fastu mihi grandis videbar. ~
9620 10, 4 | tuum de fraternis cordibus, turibulis tuis. tu autem, domine,
9621 10, 21| gavisum esse memini. nam et de turpibus gaudio quodam perfusus sum,
9622 7, 1 | aetate maior, tanto vanitate turpior, qui cogitare aliquid substantiae
9623 4, 16| deformiter et sacrilega turpitudine in doctrina pietatis errarem?
9624 1, 16| omnino, non omnino per hanc turpitudinem verba ista commodius discuntur,
9625 10, 30| perpetret istas corruptelarum turpitudines per imagines animales usque
9626 1, 16| discuntur, sed per haec verba turpitudo ista confidentius perpetratur.
9627 8, 6 | ambo, iam tui, aedificabant turrem sumptu idoneo, relinquendi
9628 1, 11| salus animae meae tuta esset tutela tua, qui dedisseseam. melius
9629 4, 16| ut in nido ecclesiae tuae tuti plumescerent, et alas caritatis
9630 10, 33| atque ipsius ecclesiae, tutiusque mihi videtur, quod de Alexandrino
9631 10, 4 | meus et idoneus est mihi tutor meus, idem ipse est enim,
9632 3, 2 | inmunditiam, anima mea, sub tutore deo meo, deo patrum nostrorum
9633 12, 16| inlustratorem, patrem, tutorem, maritum, castas et fortes
9634 10, 40| percurro consulens te, invenio tutum locum animae meae nisi in
9635 4, 14| vellem talem; et errabam tyfo, et circumferebar omni vento,
9636 12, 25| audaciae est, nec visus, sed typhus eam peperit. ideoque, domine,
9637 12, 27| enim fons in parvo loco uberior est pluribusque rivis in
9638 1, 13| dementia honestiores et uberiores litterae putantur quam illae,
9639 5, 12| vero te, deum, veritatem et ubertatem certi boni et pacem castissimam.
9640 13, 24| nancisimur multitudines et ubertates et incrementa; sed quod
9641 9, 10| ut attingeremus regionem ubertatis indeficientis, unde pascis
9642 3, 7 | licebat ponere pedem quemlibet ubilibet, sed in alio atque alio
9643 3, 1 | bene valebat anima mea, et ulcerosa proiciebat se foras, miserabiliter
9644 8, 7 | et sordidus, maculosus et ulcerosus. et videbam et horrebam,
9645 2, 5 | aliquid amittere aut laesus ulcisci se exarsit. num homicidium
9646 13, 10| est, quasi ego inluminem ullum hominem venientem in hunc
9647 11, 6 | ceteras silentiumque post ultimam. unde claret atque eminet,
9648 12, 29| in his quattuor primum et ultimum, quae commemoravi, difficilime
9649 4, 4 | fugitivorum tuorum, deus ultionum et fons misericordiarum
9650 9, 9 | et mansuetudine, ut illa ultro filio suo medias linguas
9651 2, 3 | unguentis pretiosis. et in umbilico eius quo tenacius haererem,
9652 1, 13| incendium, atque ipsius umbra Creusae. ~
9653 13, 17| et praebendo protectionis umbraculum valido robore iusti iudicii. ~
9654 13, 14| aspiret dies et removeantur umbrae. spera in domino: mane astabo
9655 10, 35| umquam responsa quaesivit umbrarum; omnia sacrilega sacramenta
9656 2, 6 | quaedam defectiva species et umbratica vitiis fallentibus. Nam
9657 2, 1 | silvescere ausus sum variis et umbrosis amoribus, et contabuit species
9658 8, 7 | et illa te adhuc premit; umerisque liberioribus pinnas recipiunt,
9659 9, 1 | cervicem leni iugo tuo, et umeros levi sarcinae tuae, Christe
9660 13, 32| significari tempora. videmus umidam usquequaque naturam piscibus
9661 6, 14| conferremus in medium, unamque rem familiarem conflaremus
9662 9, 8 | CAPUT 8 ~Qui habitare facis unanimes in domo, consociasti nobis
9663 13, 24| innumerabilibus linguis et in unaquaque lingua innumerabilibus locutionum
9664 5, 6 | doctor est veri, ubicumque et undecumque claruerit. iam ergo abs
9665 5, 3 | conspectu dei mei annum illum undetricensimum aetatis meae. iam venerat
9666 3, 4 | cum agerem annum aetatis undevicensimum, iam defuncto patre ante
9667 7, 5 | poteram, sed quantum libuit, undiqueversum sane finitam: te autem,
9668 13, 20| caeli et opera corporalia in undoso mari et sub firmamento caeli?
9669 10, 6 | omnimodarum, non florum et ungentorum et aromatum suaveolentiam,
9670 2, 3 | eius tamquam in cinnamis et unguentis pretiosis. et in umbilico
9671 9, 7 | cum ita fragraret odor unguentorum tuorum, non currebamus post
9672 1, 9 | granditer, ut eculeos et ungulas atque huiuscemodi varia
9673 13, 26| aquae frigidae potum dederit uni ex minimis meis, sed addidit:
9674 6, 4 | deus meus, quod ecclesia unica, corpus unici tui, in qua
9675 11, 2 | omnia, in quibus et me, unicum tuum, per quem vocasti in
9676 10, 43| me et sana me. ille tuus unicus, in quo sunt omnes thesauri
9677 9, 4 | cordis mei, subegeris nomini unigeniti tui, domini et salvatoris
9678 12, 7 | de te, nam esset aequale unigenito tuo, ac per hoc et tibi,
9679 5, 10| quoque salvatorem nostrum, unigenitum tuum, tamquam de massa lucidissimae
9680 3, 7 | homine et in uno die et in unis aedibus videant aliud alii
9681 12, 7 | deus, una trinitas et trina unitas: et ideo de nihilo fecisti
9682 4, 15| divisionem notabam, inque illa unitate mens rationalis et natura
9683 12, 17| istum visibilem mundum prius universaliter et breviter significare
9684 1, 9 | quibus effugiendis tibi per universas terras cum timore magno
9685 4, 11| ac non et ipse in parte universi accepisset pro tua poena
9686 4, 11| partibus constet infima universitas. numquid ego aliquo discedo?
9687 1, 7 | figura decorasti, proque eius universitate atque incolumitate omnes
9688 12, 29| fecerit deinceps, et post universitatem non inveniet, ac per hoc
9689 3, 7 | iudicantibus ex humano die et universos mores humani generis ex
9690 10, 6 | auras flabiles, et inquit universus aer cum incolis suis: fallitur
9691 5, 6 | et inornatis, sicut vasis urbanis et rusticanis utrosque cibos
9692 3, 3 | diabolicum velut insigne urbanitatis est -- inter quos vivebam
9693 3, 1 | atque inhonestus, elegans et urbanus esse gestiebam abundanti
9694 6, 5 | tam multa de locis atque urbibus, quae non videram, tam multa
9695 9, 2 | sinum cogitationis nostrae, urebant et absumebant gravem torporem,
9696 1, 12| est quod facit. nec qui me urgebant, bene faciebant, sed bene
9697 1, 12| in eas urgeri oderam; et urgebar tamen, et bene mihi fiebat
9698 1, 14| illa sine poenali onere urgentium, cum me urgeret cor meum
9699 1, 14| onere urgentium, cum me urgeret cor meum ad parienda concepta
9700 1, 12| amabam litteras et me in eas urgeri oderam; et urgebar tamen,
9701 3, 12| propero ad ea quae me magis urguent confiteri tibi, et multa
9702 10, 31| sitis quidam dolores sunt: urunt et sicut febris necant,
9703 13, 26| Thessalonicam et semel et iterum usibus meis misistis. ad haec bona
9704 12, 21| omnibus quae in eis sunt usitatis notisque creaturis. ~
9705 11, 22| intellegimus. manifestissima et usitatissima sunt, et eadem rursus nimis
9706 1, 4 | lucris, numquam avarus et usuras exigis. supererogaturtibi,
9707 10, 35| sensus sibi de similitudine usurpant, cum aliquid cognitionis
9708 12, 30| nostri, ut legitime lege utamur, praecepti fine, pura caritate.
9709 13, 24| hoc eloquio significes, utantur eo melius meliores, id est
9710 12, 18| lex, si quis ea legitime utatur, quia finis eius est caritas
9711 8, 8 | hospitii nostri, quo nos utebamur sicut tota domo: nam hospes
9712 5, 10| tamen eorum familiarius utebar quam ceterorum hominum,
9713 10, 34| non autem inde trahunt utendi modum. et ibi est et non
9714 3, 8 | ordinasti; vel inmoderate utendo concessis rebus vel in non
9715 6, 7 | ego non corripueram, sed utens tu omnibus et scientibus
9716 3, 7 | iuberet atque inspiraret, utentes praesentibus, verum quoque,
9717 4, 16| mihi proderat bona res non utenti bene? non enim sentiebam
9718 3, 8 | fecit homines, ut hoc se uterentur modo. violatur quippe ipsa
9719 6, 7 | professus publica schola uterer, nondum me audiebat ut magistrum
9720 6, 7 | reluctantem evicit, ut me magistro uteretur: cessit ille atque concessit.
9721 4, 12| ipsum primum virginalem uterum, ubi ei nupsit humana creatura,
9722 5, 6 | stultitiam, sicut sunt cibi utiles et inutiles; verbis autem
9723 4, 3 | neque curam et operam rebus utilibus necessariam illi vanitati
9724 6, 10| deliberationem in melius vertit, utiliorem iudicans aequitatem, qua
9725 3, 6 | et carmen et Medea volans utiliores certe, quam quinque elementa,
9726 1, 13| puer, cum illa inania istis utilioribus amore praeponebam vel potius
9727 11, 12| utinam sic sciam, quidquid utiliter scire cupio, quemadmodum
9728 9, 8 | quaerebamus, quisnam locus nos utilius haberet servientes tibi:
9729 10, 35| videre proprie pertinet: utimur autem hoc verbo etiam in
9730 9, 3 | arbitror inebriari ex ea, utobliviscatur mei, cum tu, domine, quem
9731 10, 31| vel volo. nec idem modus utriusque est: nam quod saluti satis
9732 10, 40| illic volo nec valeo, miser utrubique. ~
9733 3, 7 | existimandi essent qui haberent uxores multas simul, et occiderent
9734 2, 2 | sunt mundi, quomodo placeat uxori. has ergo voces exaudirem
9735 2, 3 | inpediretur spes mea conpede uxoria, non spes illa, quam in
9736 6, 15| consuetudinis in regnum uxorium. nec sanabatur vulnus illud
9737 5 | Liber V ~
9738 4, 8 | CAPUT 8 ~Non vacant tempora, nec otiose volvuntur
9739 8, 7 | terrena ad eam investigandam vacare, cuius non inventio, sed
9740 7, 1 | maneat locus omni corpore vacuatus, et terreno et humido et
9741 3, 2 | vena amicitiae est. Sed quo vadit? quo fluit? ut quid decurrit
9742 2, 5 | et de quodam dictum est vaecordi et nimis creduli homine,
9743 13, 5 | spiritalis informitatis vagabunda deliquia, nisi converteretur
9744 8, 6 | pariterque digressos; sed illos vagabundos inruisse in quandam casam,
9745 5, 6 | novem, quibus eos animo vagabundus audivi, nimis extento desiderio
9746 13, 32| vocatur caelum, per quod vagantur volatilia caeli, inter aquas,
9747 11, 13| cuiusquam volatilis sensum vagatur per imagines retro temporum,
9748 3, 3 | terribilibus nocentibus, in quibus vagatus sum praefidenti collo ad
9749 4, 2 | cognitam, sed quam indagaverat vagus ardor inops prudentiae,
9750 10, 23| volunt, quantum sat est, ut valeant? nam quaero ab omnibus,
9751 1, 6 | illi, nec ullo suo sensu valebant introire in animam meam.
9752 10, 42| redire neque per se ipsos valentes, sicut audio, temptaverunt
9753 1, 14| ad temptationes martyrum, valentibus legibus tuis miscere salubres
9754 9, 7 | multo amplius, cum Iustina, Valentiniani regis pueri mater, hominem
9755 11, 5 | corpore arbitratu animae, valentis imponere utcumque speciem,
9756 5, 3 | illi, qui tantum potuerunt valere, ut possent aestimare saeculum,
9757 10, 17| neque enim et assuescere valerent ullis rebus nisi per memoriam.
9758 10, 30| magnum est omnipotenti, qui vales facere supra quam petimus
9759 6, 4 | se conmittere, ita erat valetudo animae meae, quae utique
9760 10, 43| serviendo. merito mihi spes valida in illo est, quod sanabis
9761 9, 2 | vergeremus; et accendebant nos valide, ut omnis ex lingua subdola
9762 6, 8 | trahens. et inde tamen manu validissima et misericordissima eruisti
9763 13, 17| protectionis umbraculum valido robore iusti iudicii. ~
9764 13, 8 | amo et, si parum est, amem validus. non possum metiri, ut sciam,
9765 10, 38| arguitur, et saepe de ipso vanae gloriae contemptu vanias
9766 6, 11| inventa, relinquere omnes vanarum cupiditatum spes inanes
9767 5, 9 | intermissione venientis, non ad vanas fabulas et aniles loquacitates,
9768 10, 9 | sicut odor dum transit et vanescit in ventos olfactum afficit,
9769 9, 4 | gaudere forinsecus facile vanescunt, et effunduntur in ea, quae
9770 10, 38| vanae gloriae contemptu vanias gloriatur, ideoque non iam
9771 8, 10| tua, deus, sicuti pereunt, vaniloqui et mentis seductores, qui
9772 5, 13| per eos ipsos Manichaeis vanitatibus ebrios -- quibus ut carerem
9773 8, 11| nugae nugarum et vanitates vanitatum, antiquae amicae meae, et
9774 6, 7 | erat agere cum illo, ne vanorum ludorum caeco et praecipiti
9775 13, 32| caeli, inter aquas, quae vaporaliter eis superferuntur et serenis
9776 1, 9 | parvo affectu, ne in schola vapularem. et cum me non exaudiebas,
9777 5, 8 | desiderium iusto dolorum flagello vapularet. amabat enim secum praesentiam
9778 1, 9 | quisquam bonus rerum arbiter vapulasse me, quia ludebam pila puer
9779 13, 20| operationes corporales multae ac variae; et aliud ex alio crescendo
9780 10, 8 | vel minuendo vel utcumque variando ea quae sensum attigerit,
9781 12, 6 | arbitrio mutantem atque variantem, et intendi in ipsa corpora
9782 11, 4 | erat: quod est mutari atque variari. clamant etiam, quod se
9783 2, 3 | dissolutionem afflictionum variarum, et in omnibus erat caligo
9784 12, 28| tempora et locos pulchras variationes faciant aut patiantur. vident
9785 12, 11| non sunt tempora: et nulla varietas, ubi nulla species. ~
9786 12, 15| in nullam tamen temporum varietatem et vicissitudinem ab illo
9787 11, 29| ordinem nescio, et tumultuosis varietatibus dilaniantur cogitationes
9788 4, 14| distribuuntur ista pondera variorum et diversorum amorum in
9789 7, 9 | incorruptionis tuae in idola et varis simulacra, in similitudinem
9790 5, 3 | discendarum avidus eram, nec quali vasculo sermonis, sed quid mihi
9791 12, 29| arca, vel argentum, quo vasculum fabricatur; tales quippe
9792 1, 18| alium gravius, quam cor suum vastat inimicando. et certe non
9793 9, 2 | sagittas acutas, et carbones vastatores, adversus linguam subdolam
9794 1, 18| quo in eum irritatur, aut vastet quisquam persequendo alium
9795 6, 7 | putabat. erat autem illa vecors et seductoria, pretiosas
9796 2, 6 | atque memoria et sensibus et vegetante vita, neque sicut speciosa
9797 10, 6 | dico, anima, quoniam tu vegetas molem corporis tui praebens
9798 9, 4 | abscondat a calore tuo. quam vehementi et acri dolore indignabar
9799 3, 2 | histrionis meque alliciebat vehementius, qua mihi lacrimae excutiebantur.
9800 3, 5 | humilem, successu excelsam, et velatam mysteriis, et non eram ego
9801 8, 11| discedentem quasi furtim vellicantes, ut respicerem. retardabant
9802 11, 23| si alias tardius, alias velocius moveretur, alios magis diuturnos
9803 3, 7 | stomacheretur non sibi concedi quod venale proponere, quia mane concessum
9804 9, 2 | redemptus a te iam non redirem venalis. consilium ergo nostrum
9805 3, 1 | amantis corpore fruerer. Venam igitur amicitiae coinquinabam
9806 10, 35| atque ad se convertit illa venatio, non deviare cogens corpore
9807 4, 14| sicut auriga nobilis, sicut venator studiis popularibus diffamatus,
9808 1, 19| utique delectabantur, tamen vendentibus. in quo etiam ludo fraudulentas
9809 8, 6 | quibus iterum consilia venderet; sicut ego vendebam dicendi
9810 8, 1 | iam bonam margaritam, et venditis omnibus, quae haberem, emenda
9811 9, 5 | scholasticis suis Mediolanenses venditorem verborum alium providerent,
9812 1, 13| non clament adversus me venditores grammaticae vel emptores,
9813 8, 10| deliberat, utrum hominem veneno interimat an ferro, utrum
9814 13, 21| delectatio libidinis et venenum curiositatis motus sunt
9815 7, 21| Itaque avidissime arripui venerabilem stilum spiritus tui, et
9816 6, 5 | referebam; eoque mihi illa venerabilior et sacrosancta fide dignior
9817 6, 9 | ferrum, cuius sonitu exciti venerant: tenent, adtrahunt, congregatis
9818 8, 2 | usque ad illam aetatem venerator idolorum, sacrorumque sacrilegorum
9819 8, 2 | aliquando contra Neptunum et Venerem contraque Minervam tela
9820 1, 6 | nisi quia nescio, unde venerim huc, in istam, dico vitam
9821 9, 8 | habetis; cum autem ad maritos veneritis, factae dominae apothecarum
9822 6, 9 | iussit venire secum. et venerunt ad domum illius adulescentis,
9823 13, 13| aquarum, et dicit: quando veniam? habitaculum suum, quod
9824 13, 7 | superferebatur super aquas, et veniamus ad supereminentem requiem,
9825 4, 8 | praeteribant de die in diem; et veniendo et praetereundo, inserebant
9826 6, 7 | voluntate, salultare me coeperat veniens in auditorium meum, et audire
9827 4, 8 | cum molestia, suscipere venientes cum laetitia: his atque
9828 11, 13| quoniam stant, nec euntes a venientibus excluduntur, quia non transeunt:
9829 5, 9 | sine ulla intermissione venientis, non ad vanas fabulas et
9830 6, 11| et tenebo; ecce Faustus veniet et exponet omnia. o magni
9831 10, 8 | ad eum, qui fecit me, et venio in campos et lata praetoria
9832 8, 11| hilaris, honeste blandiens, ut venirem neque dubitarem, et extendens
9833 5, 10| et invisibilium, posse in veniri verum, unde me illi averterant:
9834 1, 13| Aenean aliquando Karthaginem venisse poeta dicit, indoctiores
9835 6, 11| dicebam et alternabant hi venti et inpellebant huc atque
9836 6, 9 | senatoris, ad quem salutandum ventitabat; statimque cognitum manu
9837 4, 15| repellebar, et resistebas ventosae cervici meae, et imaginabar
9838 3, 4 | cupiebam, fine damnabili et ventoso per gaudia vanitatis humanae;
9839 7, 13| caelum suum nubilosum atque ventosum congruum sibi. et absit,
9840 13, 26| qui deo serviebat, non suo ventri, video plane, unde gaudeat,
9841 10, 31| inquit, a me concupiscentias ventris. unde adparet, sancte deus,
9842 5, 6 | nimis extento desiderio ventrum expectabam istum Faustum.
9843 7, 6 | multa dicendo dici pleraque ventura, nescientibus eis, qui dicerent,
9844 12, 15| interiorem, expectatio rerum venturarum fit contuitus, cum venerint,
9845 6, 6 | numquam illuc fortasse venturos. quod enim iam ille pauculis
9846 4, 3 | inevitabilis causa peccandi et Venus hoc fecit aut Saturnus aut
9847 2, 3 | excesserunt caput meum vepres libidinum, et nulla erat
9848 8, 2 | pronuntiavit ille fidem veracem praeclara fiducia, et volebant
9849 12, 23| posse, cum aliquid a nuntiis veracibus per signa enuntiatur, unum,
9850 12, 15| defluat, sed in eius solius veracissima contemplatione requiescat,
9851 6, 5 | illos libros unius veri et veracissimi dei spiritu esse humano
9852 13, 23| aspectibus nostris, recte veraciterque dictum esse. sic enim homo,
9853 10, 36| hominibus, instat adveriarius verae beatitudinis nostrae, ubique
9854 12, 30| nescio; et scio tamen illas veras esse sententias exceptis
9855 3, 3 | fructus mortis: unde me verberasti gravibus poenis, sed nil
9856 8, 2 | pronuntians verbum tuum, qui non verebatur in verbis suis turbas insanorum?
9857 13, 25| scriptura conmonet, et dicam nec verebor. vera enim dicam te mihi
9858 8, 2 | redderet, sicut nonnullis, qui verecundia trepidaturi videbantur,
9859 3, 3 | insectabantur ignotorum verecundiam, quam proturbarent gratis
9860 9, 3 | memor. sic ergo eramus, Verecundum consolantes tristem, salva
9861 9, 3 | Macerabatur anxitudine Verecundus de isto nostro bono, quod
9862 8, 2 | erat. quanto minus ergo vereri debuit mansuetum gregem
9863 9, 2 | gravem torporem, ne in ima vergeremus; et accendebant nos valide,
9864 1, 14| credo etiam graecis pueris Vergilius ita sit, cum eum sic discere
9865 11, 26| confitetur anima mea confessione veridica metiri me tempora? ita,
9866 12, 18| sentiat, quod tu, lux omnium veridicarum mentium, ostendis verum
9867 9, 12| meo solus, recordatus sum veridicos versus Ambrosii tui: tu
9868 8, 10| erunt, si vera senserint verisque consenserint, ut dicat eis
9869 12, 25| stultum sit in tanta copia verissimarum sententiarum, quae de illis
9870 7, 4 | optimum bonum es. cum autem verissime atque certissime incorruptibile
9871 6, 11| donec inveniatur perspicua verita. sed ubi quaeretur? quando
9872 1, 20| voluptates, sublimitates veritates quaerebam, atque ita inruebam
9873 8, 3 | saeculorum, ab angelo usque ad vermiculum, a motu primo usque ad extremum,
9874 7, 16| iniquis, nedum vipera et vermiculus, quae bona creasti, apta
9875 4, 14| scripseram, libenter animo versabam ob os contemplationis meae,
9876 8, 11| acerbius nimis, ac volvens et versans me in vinculo meo, donec
9877 8, 8 | semisauciam hac atque hac versare et iactare voluntatem, parte
9878 7, 9 | graeca lingua in latinum versos; et ibi legi non quidem
9879 3, 6 | occidunt credentem. nam versum et carmen etiam ad vera
9880 6, 3 | mihi confirmabatur omnes versutarum calumniarum nodos, quos
9881 6, 6 | vera gloria; et amplius vertebat mentem meam. et ille ipsa
9882 12, 11| speciem res mutabatur et vertebatur, possit exhibere vices temporum?
9883 4, 4 | illo in cruciatum inmanem verterat. expetebant eum undique
9884 7, 5 | an inpotens erat totam vertere et conmutare, ut nihil mali
9885 2, 2 | fugaces pulchritudines in usum verteret earumque suavitatibus metas
9886 7, 2 | a beatudine in miseriam verteretur, et egeret auxilio, quo
9887 4, 10| erimus. nam quoquoversum se verterit anima hominis, ad dolores
9888 6, 10| deliberationem in melius vertit, utiliorem iudicans aequitatem,
9889 12, 8 | tempora, dum variantur et vertuntur species, quarum materies
9890 5, 5 | ignorata, sed etiam falsa, tam vesana superbiae vanitate diceret,
9891 2, 2 | et totas manus ei dedi, vesania libidinis licentiosae per
9892 13, 27| ideo pisces et coeti non vescuntur escis, quas non germinat
9893 13, 33| ergo consequentia mane et vesperam, partim latenter partim
9894 5, 9 | altare tuum, bis die, mane et vespere, ad ecclesiam tuam sine
9895 13, 8 | indicantium tenebras suas, nudatas veste luminis tui satis ostendis,
9896 8, 11| amicae meae, et succutiebant vestem meam carneam et submurmurabant:
9897 11, 1 | veritas ait: Novit pater vester quid vobis opus sit, priusquam
9898 13, 18| in domum nostram, nudum vestiamus et domesticos seminis nostri
9899 5, 6 | verbis congruentibus atque ad vestiendas sententias facile occurrentibus.
9900 9, 12| creator omnium polique rector vestiens diem decoro lumine, noctem
9901 1, 17| verbis sententias congruenter vestientibus. Ut quid mihi illud, o vera
9902 5, 3 | dimetiantur sidereas plagas, et vestigent vias astrorum. mente sua
9903 10, 9 | sicut vox inpressa per aures vestigio, quo recoleretur, quasi
9904 1, 20| sentiebam meamque incolumitatem, vestigium secretissimae unitatis,
9905 13, 8 | nostras: ex te oriuntur vestimenta nostra, et tenebrae nostrae
9906 13, 26| est nummus, cibus, potus, vestimentum, tectum, adiutorium. fructus
9907 9, 11| ponitis hic inquit matrem vestram. ego silebam et fletum frenabam.
9908 8, 10| inluminamini, et vultus vestri non erubescent. ego cum
9909 6, 3 | cum adessemus -- non enim vetabatur quisquam ingredi aut ei
9910 10, 31| non eas et a voluptate tua vetare. audivi et illam ex munere
9911 11, 22| delectationem domini. ecce veteres posuisti dies meos, et transeunt,
9912 8, 1 | mundandum erat cor a fermento veteri; et placebat via, ipse salvator,
9913 3, 7 | iuberi, quod in isto iuxta vetetur et vindicetur, numquid iustitia
9914 6, 2 | prohiberetur: ubi hoc episcopum vetuisse cognovit, tam pie atque
9915 3, 9 | imperas, etiamsi hoc aliquando vetuisti, quamvis causam imperii
9916 11, 10| 10 ~Nonne ecce pleni sunt vetustatis suae qui nobis dicunt: Quid
9917 9, 7 | non solum quos inmundi vexabant spiritus, confessis eisdem
9918 9, 9 | non observabant, subiectae vexabantur. Socrum etiam suam, primo
9919 5, 2 | offenderent iniusti et iuste vexarentur, subtrahentes se lenitati
9920 6, 1 | consolabatur, a quibus rudes abyssi viatores, cum perturbantur, consolari
9921 3, 8 | extra conmodi, sicut latro viatori, vel evitandi mali, sicut
9922 12, 11| traiciens quod meminerit, nulla vice variatur nec in tempora
9923 9, 9 | unius viri uxor, mutuam vicem parentibus rediderat, domum
9924 11, 23| quam est horae unius, sed viciens et quater circuiret sol,
9925 2, 4 | peccato. arbor erat pirus in vicinia nostrae vineae, pomis onusta,
9926 10, 33| psalmi, ut pronuntianti vicinior esset quam canenti. verum
9927 8, 3 | thesauros tuos conlaetantibus vicinis mulieri, quae invenit: et
9928 12, 19| formatorum nihil esse informi vicinius quam terram et abyssum.
9929 9, 2 | cunctorum intuentium, quam vicinum vindemialium diem praevenire
9930 8, 3 | victor imperator; et non vicisset, nisi pugnavisset: et quanto
9931 4, 8 | conloqui et conridere, et vicissim benivole obsequi; simul
9932 6, 16| amicos gratis diligebam, vicissimque ab eis me diligi gratis
9933 6, 9 | cancellos plumbeos, qui vico argentario desuper praeminent,
9934 5, 14| enim catholica non mihi victa videbatur, ut nondum etiam
9935 9, 13| unde sciret dispensari victimam sanctam, qua deletum est
9936 8, 4 | amavit ob tam magnae insigne victoriae. plus enim hostis vincitur
9937 10, 30| absorpta fuerit mors in victoriam. ~
9938 8, 2 | absconditam et revelatam parvulis, Victorinum ipsum recordatus est, quem,
9939 4, 2 | annis artem rhetoricam, et victoriosam loquacitatem victus cupiditate
9940 11, 23| voto cum sol stetisset, ut victoriosum proelium perageret, sol
9941 5, 14| videbatur, ut nondum etiam victrix appareret. tunc vero fortiter
9942 4, 3 | gravis decipiendis hominibus victum quaerere. at tu inquit quo
9943 6, 6 | aestuaret, transiens per quendam vicum Mediolanensem, animadverti
9944 13, 29| cum vos temporaliter ea videatis, non ego temporaliter video,
9945 12, 5 | sensibilis, quoniam quid videatur et quid sentiatur in invisibili
9946 8, 6 | mutabatur intus, ubi tu videbas, et exuebatur mundo mens
9947 13, 14| confitebor illi. mane astabo et videbo salutare vultus mei, deum
9948 10, 8 | foris viderem. nec ea tamen videndo absorbui, quando vidi oculis;
9949 3, 11| et tam cito vidit quod videndum fuit -- quod ego certe,
9950 5, 2 | fugerunt, ut non viderent te videntem se, atque excaecati in te
9951 11, 18| sed praesentia sunt iam videntibus, ex quibus futura praedicantur
9952 11, 2 | infirmorum, statimque lux videntium et virtus fortium, adtende
9953 6, 14| esset et omnia omnium; cum videremur nobis esse posse decem ferme
9954 3, 9 | quae hominibus inprobanda viderentur, testimonio tuo adprobata
9955 9, 4 | dicerem, si me ab eis audiri viderique sentirem: nec, si dicerem,
9956 13, 21| enim nisi signa et prodigia viderit, non credit, cum iam distincta
9957 8, 2 | nisi in ecclesia Christi videro. ille autem inridebat dicens:
9958 12, 31| videt, cur non illa omnia videsse credatur, per quem deus
9959 3, 4 | servum tuum bonum et pium: videte, ne quis vos decipiat per
9960 12, 26| reperirent, et si alius aliam vidisset in luce veritatis, nec ipsa
9961 13, 19| iudicate pupillo et iustificate viduam, ut germinet terra herbam
9962 1, 20| falli nolebam, memoria vigebam, locutione instruebar, amicitia
9963 10, 34| meum, non haec. tangunt me vigilantem totis diebus, nec requies
9964 10, 35| videant, quasi quisquam eos vigilantes videre coegerit aut pulchritudinis
9965 2, 2 | has ergo voces exaudirem vigilantior, et abscisus propter regnum
9966 1, 18| odio inmanissimo insectans, vigilantissime cavet, ne per linguae errorem
9967 3, 6 | somnis simillimus est cibis vigilantium, quo tamen dormientes non
9968 2, 2 | certe sonitum nubium tuarum vigilantius adverterem: tribulationem
9969 8, 5 | omniumque sano iudicio vigilare praestat, differt tamen
9970 9, 8 | nisi tua medicina, domine, vigilaret super nos? absente patre
9971 9, 12| amaritudo. deinde dormivi, et vigilavi, et non parva ex parte mitigatum
9972 9, 7 | ancilla tua, sollicitudinis et vigiliarum primas tenens, orationibus
9973 11, 9 | infirmatus est in egestate vigor meus, ut non sufferam bonum
9974 13, 34| affectus ordinatos continentiae vigore formasti, atque inde tibi
9975 7 | Liber VII ~
9976 8 | Liber VIII ~
9977 1, 15| quibus eruisti me ab omnibus viis meis pessimis, ut dulcescas
9978 8, 3 | non tradantur statim, ne vile habeat maritus datam, quam
9979 9, 10| mundus iste nobis inter verba vilesceret cum omnibus delectationibus
9980 13, 20| separantes enim pretiosum a vili facti estis os dei, per
9981 2, 3 | eram innocentior, et ne vilior haberer, quo eram castior.
9982 5, 12| pecuniae caritate iustitia vilis est. oderat etiam istos
9983 12, 27| quorum si quispiam quasi vilitatem dictorum aspernatus extra
9984 9, 4 | amore tuo, catechumenus in villa cum catechumeno Alypio feriatus,
9985 9, 4 | tibi gaudens, profectus in villam cum meis omnibus. ubi quid
9986 3, 4 | desideria mea fecit alia. viluit mihi repente omnis vana
9987 8, 5 | cedere; sed illud placebat et vincebat, hoc libebat et vinciebat.
9988 6, 8 | etiam visum contemnere et vincere, aperuit, et percussus est
9989 4, 2 | dare vellem mercedis, ut vincerem, me autem foeda illa sacramenta
9990 8, 5 | vincebat, hoc libebat et vinciebat. non enim erat quod tibi
9991 9, 13| inveniens in illo, in quo vincimus. quis ei refundet innocentem
9992 2, 9 | alius nemo praesens est, vincit risus aliquando, si aliquid
9993 8, 4 | victoriae. plus enim hostis vincitur in eo, quam plus tenet et
9994 4, 6 | et miser est omnis animus vinctus amicitia rerum mortalium,
9995 1, 6 | servientibus, et me de illis flendo vindecabam. tales esseinfantes didici,
9996 9, 2 | paucissimi dies supererant ad vindemiales ferias; et statui tolerare
9997 9, 5 | CAPUT 5 ~Renuntiavi peractis vindemialibus, ut scholasticis suis Mediolanenses
9998 9, 2 | intuentium, quam vicinum vindemialium diem praevenire voluerim,
9999 1, 9 | sed delectabat ludere, et vindicabatur in nos ab eis qui talia
10000 10, 36| primitus sanas a libidine vindicandi me, ut propitius fias etiam
10001 7, 6 | meae, qua obluctatus non Vindicano acuto seni, et Nebridio
10002 5, 1 | voles, aut miserans aut vindicans, et non est qui se abscondat
10003 3, 8 | noceri non potest? sed hoc vindicas, quod in se homines perpetrant,
10004 2, 6 | quid te excellentius? ira vindicatam quaerit: te iustius quis
10005 10, 11| animus hoc verbum proprie vindicavit, ut non quod alibi, sed
10006 3, 7 | in isto iuxta vetetur et vindicetur, numquid iustitia varia
10007 2, 5 | potentia suum decus, unde etiam vindictae aviditas oritur: et tamen
10008 9, 9 | turbabatur, expeteretque vindictam. itaque posteaquam ille,
10009 2, 4 | pirus in vicinia nostrae vineae, pomis onusta, nec forma
10010 2, 3 | creaturam tuam pro te amavit, de vino invisibili perversae atque
10011 7, 2 | aliquid fuisse nocituram, violabilis tu et corruptibilis fores.
10012 7, 4 | potest. nullo enim prorsus violat corruptio deum nostrum nulla
10013 3, 8 | ut hoc se uterentur modo. violatur quippe ipsa societas, quae
10014 8, 11| diceret mihi consuetudo violenta: putasne sine istis poteris?
10015 11, 12| ioculariter eludens quaestionis violentiam: alta, inquit, scrutantibus
10016 9, 12| lacrimas; ibidemque oculi mei violento animi imperio resorbebant
10017 3, 8 | civis aut peregrini libidine violetur. turpis enim omnis pars
10018 10, 8 | auram liliorum discerno a violis nihil olfaciens, et mel
10019 7, 16| displicet iniquis, nedum vipera et vermiculus, quae bona
10020 9, 3 | amoenitatem sempiternae virentis paradisi tui, quoniam dimisisti
10021 9, 8 | erudivit eam in timore tuo virga Christi tui, regimen unici
10022 4, 12| processit ad nos in ipsum primum virginalem uterum, ubi ei nupsit humana
10023 8, 6 | dicaverunt etiam ipsae virginitatem tibi. ~
10024 3, 1 | aerumnosis nexibus, ut caederer virgis ferreis ardentibus zeli
10025 9, 4 | nobis, muliebri habitu, virili fide, anili securitate,
10026 6, 11| non eram; et propriarum virium credebam esse continentiam,
10027 9, 6 | multos graves et doctos viros. munera tua tibi confiteor,
10028 9, 11| aderam, illisque stupentibus virtutem feminae -- quoniam tu dederas
10029 7, 13| omnes angeli tui, omnes virtutes tuae, sol et luna, omnes
10030 13, 19| ferretur flatus vehemens, et visae sunt linguae divisae quasi
10031 3, 6 | quorum ore laquei diaboli, et viscum confectum conmixtione syllabarum
10032 12, 17| terram quidem invisibilem visibilemque naturam non indecenter appellatam,
10033 12, 17| atque formatas invisibiles visibilesque naturas caeli et terrae
10034 1, 18| quaesivit aut avolavit pinna visibili aut moto poplite iter egit,
10035 12, 21| fieret omnis invisibilis visibilisque creatura: aliud qui dicit,
10036 12, 17| omnium rerum invisibilium visibiliumque materiem adhuc informem,
10037 12, 29| media facillime. namque rara visio est et nimis ardua conspicere,
10038 13, 11| nemo sine pace videt istam visionem. vellem, ut haec tria cogitarent
10039 5, 9 | tu falleres eam in illis visionibus et responsionibus tuis,
10040 10, 42| in desiderium curiosarum visionum, et digni habiti sunt inlusionibus.
10041 3, 6 | corpora ista, quae videmus visu carneo, sive caelestia sive
10042 8, 1 | inmisisti in mentem meam, visumque est bonum in conspectu meo,
10043 6, 1 | de hac vita emigraret, me visura esset fidelem catholicum.
10044 12, 31| litteras vera et diversa visuris multorum sensibus temperavit?
10045 1, 6 | vitam mortalem, an mortalem vitalem? nescio. et susceperunt
10046 13, 21| mortiferis; nam tu puri cordis vitales deliciae. Operentur ergo
10047 7, 19| memoriae mandata sunt, sine vitali et rationali creatura non
10048 3, 8 | flagitia, pro morum diversitate vitanda sunt; ut pactum inter se
10049 7, 21| caelestem militiam deseruerunt; vitant enim eam sicut supplicium.
10050 3, 6 | tu vita es animarum, vita vitarum, vivens te ipsa, et non
10051 11, 29| est misericordia tua super vitas, ecce distentio est vita
10052 2, 7 | secutus est vocem tuam, et vitavit ea, quae me de me ipso recordantem
10053 2, 6 | defectiva species et umbratica vitiis fallentibus. Nam et superbia
10054 4, 15| si rationalis mens ipsa vitiosa est. qualis in me tunc erat,
10055 2, 6 | in quo dominum meum vel vitiose atque perverse imitatus
10056 2, 3 | vitium? ego, ne vituperarer, vitiosior fiebam, et ubi non suberat,
10057 4, 15| virtute pacem amarem, in vitiositate autem odissem discordiam,
10058 4, 15| Sicut enim facinora sunt, si vitiosus est ille animi motus, in
10059 2, 3 | dignum est vituperatione nisi vitium? ego, ne vituperarer, vitiosior
10060 7, 9 | animam suam, ante imaginem vituli manducantis faenum. inveni
10061 4, 14| vituperarent eum idem ipsi et vituperando atque spernendo ea ipsa
10062 3, 9 | quae a bene iudicantibus et vituperantur ex regula perfectionis,
10063 10, 37| contristari, cum eum audio vituperare quod aut ignorat aut bonum
10064 4, 14| laudabatur? quia si non laudatum vituperarent eum idem ipsi et vituperando
10065 2, 3 | vituperatione nisi vitium? ego, ne vituperarer, vitiosior fiebam, et ubi
10066 10, 37| veritate certissimus ab omnibus vituperari, video quid eligam. verum
10067 10, 37| fateor, non solum, sed et vituperatio minuit. et cum ista miseria
10068 2, 3 | laudis. Quid dignum est vituperatione nisi vitium? ego, ne vituperarer,
10069 10, 37| si quisquam alius iniuste vituperetur quam si ego? cur ea contumelia
10070 4, 3 | enim sine verborum cultu vivacitate sententiarum iucundi et
10071 13, 25| debentur autem eis sicut animae vivae, praebentibus se ad imitandum
10072 3, 12| substomachans: vade inquit a me; ita vivas, fieri non potest, ut filius
10073 10, 37| quid possumus, numquid male vivendum est et tam perdite atque
10074 10, 17| vitae vis est in homine vivente mortaliter! quid igitur
10075 13, 22| hominis melioris auctoritate viventes. neque enim dixisti: fiat
10076 10, 25| corporalis nec affectio viventis, qualis est, cum laetamur,
10077 6, 16| ullo amissionis terrore viveremus, cur non essemus beati,
10078 13, 15| subter sunt, quod, cum hic viverent, non ita sublimiter extentum
10079 13, 20| proficerent, nisi spiritaliter vivesceret anima gradu alio et post
10080 13, 21| audiunt: quaerite deum, et vivet anima vestra, ut producat
10081 9, 13| quamquam illa in Christo vivficata, etiam nondum a carne resoluta,
10082 13, 14| vultus mei, deum meum, qui vivificabit et mortalia corpora nostra
10083 6, 4 | occidit, spiritus autem vivificat, cum ea, quae ad litteram
10084 10, 7 | alia vis, non solum qua vivifico sed etiam qua sensifico
10085 1, 6 | autem, domine, qui et semper vivis et nihil moritur in te,
10086 3, 8 | earum, aut simul omnibus, et vivitur male adversus tria et septem,
10087 9, 2 | nigris lucidos et de mortuis vivos feceras, congesta in sinum
10088 9, 11| quia enim valde concorditer vixerant, id etiam volebat, ut est
10089 9, 13| nondum a carne resoluta, sic vixerit, ut laudetur nomen tuum
10090 9, 9 | benevolentiae suavitate vixerunt. Hoc quoque illi bono mancipio
10091 1, 7 | aetatem, domine, qua me vixisse non memini, de qua aliis
10092 | vobiscum
10093 8, 11| ab eis et transilire quo vocabar, cum diceret mihi consuetudo
10094 12, 17| deus, huiuscemodi duobus vocabulis esse conprehensam; verum
10095 11, 15| tempus longum, verbi gratia, vocamus ante centum annos, futurum
10096 9, 8 | amarissima insultatione, vocans meribibulam. quo illa stimulo
10097 10, 14| est animo, ipsam memoriam vocantes animum -- cum ergo ita sit,
10098 3, 3 | itaque verius quam eversores vocarentur, eversi plane prius ipsi
10099 12, 4 | CAPUT 4 ~Quid ergo vocaretur, quo etiam sensu tardioribus
10100 13, 13| superindui cupiens, et vocat inferiorem abyssum dicens:
10101 13, 10| intervallo temporis in ea vocatione, qua dixisti: fiat lux,
10102 11, 29| sequor ad palmam supernae vocationis, ubi audiam vocem laudis
10103 9, 5 | quod prae ceteris evangelii vocationisque gentium sit praenuntiator
10104 2, 7 | conversis ad te? qui enim vocatus a te secutus est vocem tuam,
|