Lib., Ver
1 I, 98 | nunc ratio nulla est restandi, nulla
2 I, 116 | nobis est ratio, solis lunaeque meatus~
3 I, 498 | sed quia vera tamen ratio naturaque rerum~
4 I, 572 | non poterit ratio reddi; nam funditus omnis~
5 I, 623 | quod quoniam ratio reclamat vera negatque~
6 I, 943 | sic ego nunc, quoniam haec ratio plerumque videtur~
7 II, 473 | est ratio secernendi seorsumque videndi,~
8 II, 668 | dissimilis ratio, tanta est in flumine quoque.~
9 II, 719 | legibus his, quaedam ratio res terminat omnis~
10 III, 14 | nam simul ac ratio tua coepit vociferari~
11 III, 161 | Haec eadem ratio naturam animi atque animai~
12 III, 321 | parvola, quae nequeat ratio depellere nobis,~
13 IV, 18 | sic ego nunc, quoniam haec ratio plerumque videtur~
14 IV, 384 | hoc animi demum ratio discernere debet,~
15 IV, 483 | debet? an ab sensu falso ratio orta valebit~
16 IV, 485 | qui nisi sunt veri, ratio quoque falsa fit omnis.~
17 IV, 500 | Et si non poterit ratio dissolvere causam,~
18 IV, 507 | non modo enim ratio ruat omnis, vita quoque
19 IV, 520 | sic igitur ratio tibi rerum prava necessest~
20 IV, 523 | sentiat, haud quaquam ratio scruposa relicta est.~
21 IV, 655 | namque figurarum ratio ut motusque reposcunt,~
22 IV, 796 | tempora multa latent, ratio quae comperit esse,~
23 V, 66 | nativomque simul ratio reddunda sit esse;~
24 V, 108 | et ratio potius quam res persuadeat
25 V, 614 | Nec ratio solis simplex [et] recta
26 V, 694 | ut ratio declarat eorum qui loca
27 V, 1006| improba navigii ratio tum caeca iacebat.~
28 V, 1447| nostra nequit, nisi qua ratio vestigia monstrat.~
29 VI, 84 | quam quidem ut a nobis ratio verissima longe~
30 VI, 87 | versibus; est ratio caelisque tenenda,~
31 VI, 132 | Est etiam ratio, cum venti nubila perflant,~
32 VI, 477 | nam ratio consanguineast umoribus
33 VI, 537 | Nunc age, quae ratio terrai motibus extet~
34 VI, 641 | Nunc ratio quae sit, per fauces montis
35 VI, 1002| quod super est, facile hinc ratio reddetur et omnis~
36 VI, 1092| Nunc ratio quae sit morbis aut unde
37 VI, 1140| Haec ratio quondam morborum et mortifer
38 VI, 1228| nec ratio remedii communis certa dabatur;~
|