Lib., Ver
1 II, 260 | certa, sed ubi ipsa tulit mens? 260~
2 II, 265 | cupidam tam de subito quam mens avet ipsa?
3 II, 1046| quo prospicere usque velit mens~
4 III, 101 | nulla cum in parte siet mens;~
5 III, 142 | laetitiae mulcent: hic ergo mens animusquest.~
6 III, 152 | vementi magis est commota metu mens,~
7 III, 183 | quam si mens fieri proponit et inchoat
8 III, 239 | nil horum quoniam recipit mens posse creare~
9 III, 295 | iracundaque mens facile effervescit in ira,~
10 III, 299 | ventosa magis cervorum frigida mens est~
11 III, 402 | at manet in vita cui mens animusque remansit,~
12 III, 453 | delirat lingua [labat] mens,~
13 III, 479 | tardescit lingua, madet mens,~
14 III, 548 | Et quoniam mens est hominis pars una locoque~
15 III, 600 | conquassatur enim tum mens animaeque potestas~
16 III, 612 | inmortalis nostra foret mens,~
17 III, 615 | Denique cur animi numquam mens consiliumque~
18 III, 645 | decidit abscisum, cum mens tamen atque hominis vis~
19 III, 647 | pugnae studio quod dedita mens est,~
20 III, 921 | cum pariter mens et corpus sopita quiescunt;~
21 III, 1019| quae tamen etsi absunt, at mens sibi conscia factis~
22 IV, 748 | tenvis enim mens est et mire mobilis ipsa.~
23 IV, 758 | mens animi vigilat, nisi quod
24 IV, 767 | iam pridem, quem mens vivom se cernere credit.~
25 IV, 780 | venerit, extemplo mens cogitet eius id ipsum.~
26 IV, 884 | rem quisquam, [quam] mens providit quid velit ante.~
27 IV, 964 | ratione fuit contenta magis mens,~
28 IV, 1048| idque petit corpus, mens unde est saucia amore;~
29 VI, 1185| perturbata animi mens in maerore metuque,~
|