Lib., Ver
1 I, 350| dissipat in corpus sese cibus omne animantum;
2 I, 678| res et convertunt corpora sese,~
3 II, 250| quis est qui possit cernere sese? 250~
4 II, 435| sensus, vel cum res extera sese 435~
5 II, 445| haec magis hamatis inter sese esse necessest
6 II, 588| in sese genera ac varias docet esse
7 II, 874| cunctas itidem res vertere sese.~
8 II, 922| inter sese ullam rem gignere conveniundo.~
9 III, 258| Nunc ea quo pacto inter sese mixta quibusque~
10 III, 574| sese anima atque in eos poterit
11 III, 697| posse et salvas exsolvere sese~
12 IV, 202| caeli spatium diffundere sese~
13 IV, 299| servet et elisam retro sese exprimat ipsa.~
14 IV, 403| non supra sese ruere omnia tecta minari.~
15 IV, 472| suo in statuit vestigia sese.~
16 IV, 497| poterunt ipsi reprehendere sese,~
17 IV, 639| disperit ac sese mandendo conficit ipsa.~
18 IV, 805| ipse parat sese porro speratque futurum~
19 IV, 886| ergo animus cum sese ita commovet ut velit ire~
20 V, 185| quidque inter sese permutato ordine possent.~
21 V, 445| nec motus inter sese dare convenientis,~
22 VI, 125| nubibus intorsit sese conclusaque ibidem~
23 VI, 778| texturas inter sese primasque figuras.~
|