Lib., Ver

 1    II, 911 |                namque animus sensus membrorum respuit
 2    II, 1044| quaerit enim rationem animus, cum summa loci sit~
 3   III, 149 |          corpore, sic animus nonnumquam laeditur ipse~
 4   III, 177 |          Is tibi nunc animus quali sit corpore et unde~
 5   III, 184 |            ocius ergo animus quam res se perciet ulla,~
 6   III, 369 |           cernere res animus sublatis postibus ipsis.~
 7   III, 396 |          Et magis est animus vitai claustra coërcens~
 8   III, 416 |       hoc anima atque animus vincti sunt foedere semper.~
 9   III, 464 |                 saepe animus; dementit enim deliraque
10   III, 521 |                  ergo animus sive aegrescit, mortalia
11   III, 554 |                   sic animus per se non quit sine corpore
12   III, 565 |       sic anima atque animus per se nil posse videtur.~
13   III, 706 |       sic anima atque animus quamvis [est] integra recens [
14   III, 735 |         et mala multa animus contage fungitur eius.~
15   III, 797 |    sorsum anima atque animus, tanto magis infitiandum~
16    IV, 468 |            ab dubiis, animus quas ab se protinus addit.~
17    IV, 787 |      longe dissimilis animus res cogitet omnis.~
18    IV, 803 | cernere non potis est animus; proinde omnia quae sunt~
19    IV, 814 |   cur igitur mirumst, animus si cetera perdit~
20    IV, 886 |                  ergo animus cum sese ita commovet ut
21    IV, 1135| aut cum conscius ipse animus se forte remordet~
22     V, 140 |   seorsum anima atque animus, tanto magis infitiandum~
23     V, 1218|     praeterea cui non animus formidine divum~