Lib., Ver

 1     I, 110|       quo neque permaneant animae neque corpora nostra,~
 2    II, 950|                    vitalis animae nodos a corpore solvit               
 3   III, 36 |                      atque animae claranda meis iam versibus
 4   III, 131|                      atque animae quasi pars hominis, redde
 5   III, 143|                cetera pars animae per totum dissita corpus~
 6   III, 275|            atque anima est animae proporro totius ipsa.~
 7   III, 280|    corporibus, latet atque animae quasi totius ipsa~
 8   III, 329|            sic animi atque animae naturam corpore toto~
 9   III, 374|         nam cum multo sunt animae elementa minora~
10   III, 531|            scinditur atque animae haec quoniam natura nec
11   III, 583| emanarit uti fumus diffusa animae vis,~
12   III, 589|                dispertitam animae naturam exisse per artus~
13   III, 632|                esse potest animae neque sorsum lingua neque
14   III, 713|            esse die natura animae nec funeris expers.~
15   III, 728|               utrum tandem animae venentur semina quaeque~
16   III, 738|        haut igitur faciunt animae sibi corpora et artus.~
17   III, 847|             corporis atque animae consistimus uniter apti.~
18    IV, 917|                        vis animae partimque foras eiecta recessit~
19     V, 236|           aurarumque leves animae calidique vapores,~
20     V, 560|    quid potis est nisi vis animae, quae membra gubernat?~
21    VI, 130|       nec mirum, cum plena animae vensicula parva~
22    VI, 580|           ventus ubi atque animae subito vis maxima quaedam~