Lib., Ver

 1     I, 42  |         possumus aequo animo nec Memmi clara propago~
 2     I, 402 |                  verum animo satis haec vestigia parva
 3    II, 39  |        quod super est, animo quoque nil prodesse putandum;~
 4    II, 45  |              effugiunt animo pavidae mortisque timores               
 5    II, 1041|             expuere ex animo rationem, sed magis acri~
 6   III, 109 |           cum miser ex animo laetatur corpore toto;~
 7   III, 159 |        esse animam cum animo coniunctam, quae cum animi [
 8   III, 288 |   est etiam calor ille animo, quem sumit, in ira~
 9   III, 597 |        quod genus est, animo male factum cum perhibetur~
10   III, 903 |   quod bene si videant animo dictisque sequantur,~
11   III, 915 |                     ex animo ut dicant: 'brevis hic est
12   III, 1053|                  atque animo incerto fluitans errore
13   III, 1055|          pondus inesse animo, quod se gravitate fatiget,~
14    IV, 881 |                   dico animo nostro primum simulacra
15    IV, 1188| ne quiquam, quoniam tu animo tamen omnia possis~
16    IV, 1195|           nam facit ex animo saepe et communia quaerens~
17     V, 1119|                  aequo animo; neque enim est umquam penuria
18     V, 1170|               egregias animo facies vigilante videbant~
19     V, 1345|           non quierint animo praesentire atque videre,~
20    VI, 72  |   quae nisi respuis ex animo longeque remittis~
21    VI, 1235|              deficiens animo maesto cum corde iacebat,~