Cvi.r

 Dominationesque vestrae illustrissimae, dignentur causam hanc (ut spero)

 iustitiae & veritatis clementer audire. Atque si per imperitiam meam vel

 dignos titulos cuiquam non dedero, vel quocunque modo in mores gestusque

 aulicos peccavero, benigniter ignoscere, ut homini non in Aulis, sed in

 angulis Monachorum versato, qui nihil aliud de me testari possum, quam ea

 simplicitate animi hactenus me docuisse & scripsisse, ut tantum gloriam Dei, &

 sinceram fidelium Christi institutionem spectarem.

 Serenissime Imperator, Illustrissimi Principes, Clementissimi Domini, Ad duos

 illos Articulos heri per Serenissimam Maiestatem vestram mihi propositos,

 scilicet: An libellos recensitos, & nomine meo evulgatos agnoscerem meos? & in

 his defendendis perseverare aut revocare velim? Dedi paratum & planum meum

 responsum, super Articulo priore, in quo adhuc persisto, persistamque in

 aeternum, Esse videlicet eos libros meos, meoque nomine a me evulgatos, nisi

 forte interim acciderit, ut aemulorum vel astutia, vel sapientia importuna

 quidquam in illis mutatum, aut depravate excerptum sit. Nam aliud plane non

 agnosco, nisi quod mei solius est, & a me solo scriptum, citra omnis cuiusvis

 industriae interpraetationem.