Dvi.r

 pareret primogenitum suum. Deinde eo progressus, ut niteretur convellere hanc

 propositionem, Ecclesiam catholicam esse universitatem Sanctorum, Ausus etiam

 ex lolio facere triticum, & ex corporum excrementis, Membra. Haec & similia

 ridicula & futilia ab ipso in medium prolata, Doctor Martinus, & D. Hieronymus

 Schurff perstrinxerunt, sobrie tamen, veluti ad rem ipsam nihil facientia,

 Nonnunquam interstrepens et Iohannes Cochleus, conabatur Doctori Luthero

 persuadere, ut ab incoepto desisteret, & deinceps prorsus a scribendo &

 docendo abstineret. Tandem digressi sunt.

 Sub vesperam eiusdem diei, Treverensis Archiepiscopus nunciavit Doctori

 Martino, interprete Ambsdorffio, fidem publicam a Caesare in biduum

 pertractam, ut interim cum eo agere posset. In hoc igitur, postridie, Doctorem

 Peutingerum & Doctorem Badensem ad eum venturos, imo & seipsum cum eo acturum.

 Feria igitur quinta, ipsa die Marci, ante Meridiem, Peutingerus & Badensis

 conati sunt persuadere Doctori Martino, ut simpliciter & absolute Caesarei &

 Imperio permitteret iudicium de scriptis suis.