Av.v

 cum Martinus ingressus esset annum quartum deimum, una cum Iohanne Reinec(?),

 cuius postea virtus fuit excelles, et virtute parta auctoritas in his

 Regionibus magna, Magdeburga missus est, fuitque mutua benevolentia inter hos

 duos Lutherum et Reinecumsem per eximia, seu ab aliquo naturae consensu, seu

 ab illa puerilium studiorum societate orta, nec tamen diutius anno mansit

 Lutherus Magdeburgae.

 Deinde in schola Isennacensi quadriennio audivit Praeceptorem rectius et

 dexterius tradentem Grammaticen, quam alibi tradebatur, Nam huius ingenium

 memini a Luthero laudari. In eam autem urbem missus est, quod mater in iis

 locis honesta et veteri familia nata fuerat: hic absolvit grammaticum studium,

 cumque et vis ingenii acerrima esset, et imprimis ad eloquentiam idonea,

 celeriter aequalibus suis praecurret, et verbis et copia sermonis in loquendo,

 et in scribenda soluta oratione, et in Versibus coeteros adolescentes, qui una

 discebant, facile vicit.

 Degustata igitur literarum dulcedine, natura flagrans cupiditate discendi,

 appetit Academiam, tanquam fontem omnium doctrinarum. Et omnes artes ordine

 percipere tanta vis ingenii potuisset, si Docto=