Bvi.r

 ciis Deum colerent. Suae vero politiae quisque in omnibus civilibus officiis

 reverenter propter Deum obtemperaret. Ac talis quidem Lutherus ipse fuit, quae

 Dei sunt Deo dedit, recte docuit, Deum recte invocavit, habuit et alias

 virtutes necessarias in homine, qui placet Deo, Deinde in politica

 consuetudine constantissime vitavit omnia seditiosa consilia. Has virtutes

 tanta esse iudico decora, ut alia maiora in hac vita expeti non possint.

 Et quanquam ipsius viri virtus etiam laude digna est, qui Dei donis reverenter

 usus est, tamen praecipue Deo gratias agi necesse est, quod per eum restituit

 nobis Evangelii lucem, et ipsius doctrinae memoria retinenda et propaganda

 est. Nec moveor clamoribus Epicureorum aut Hypocritarum, qui aut rident aut

 damnant manifestam veritatem, sed vere statuo consensum perpetuum esse

 Catholicae Ecclesiae Dei hanc ipsam doctrinae vocem, quae sonat in Ecclesiis

 nostris, et huius doctrinae agnitione necessario regendam esse invocationem et

 vitam. Denique hanc ipsam esse doctrinam, de qua Filius Dei inquit, Si quis

 diligit me, sermonem meum servabit, et Pater meus diliget eum, et veniemus ad

 eum, et mansionem apud eum faciemus. Loquor enim de summa Doctrinae, ut in

 Ecclesiis nostris a piis