Cii.v

 Episcopi, (quae tamen interea a Pontificiis varie lacerata, damnata & exusta

 fuerunt, a nullo tamen aut scripturis aut rationibus convicta) coepit res ad

 tumultum spectare, vulgo causam Evangelii adversus Clericos tuente. Et ob id

 bonum videbatur, instigantibus Romanis Legatis, ut ipse Lutherus, accerseretur

 Faeciali Caesareo, & literis salui conductus in hoc a Caesare & principibus

 datis. Accersitur, venit, ac divertit in Curiam Rhodiensium militum, seu quos

 vocant, Tutonici ordinis, ubi hospitio collectus est, & a multis Comitibus,

 Baronibus, Equitibus auratis, Nobilibus, Sacrificis & Prophanis in multam

 usque noctem salutatus ac requisitus.

 Caeterum multis & adversariae partis & aliis, adventus eius prorsus praeter

 opinionem acciderat, nam etsi per nuncium Imperialem, & datis literis publicae

 fidei, accersitus erat, Tamen quia parcis diebus, antequam veniret, publice &

 palam affixis literis eius libri damnati erant, nemo existimabat eum, hoc

 praeiudicio condemnatum, adventurum esse. Et cum in vicino oppido Oppenheim, 

 ubi primum haec rescivit Lutherus, ab amicis eius deliberatio haberetur, ac

 plaerique consulerent, ne se ipse exponeret periculo, cum videret haec

 principia contra datam