Cviii.v

 declarare, qui tum sese maxime perdiderunt, cum sapientissimis consiliis sua

 Regna pacificare & stabilire studuerunt. Ipse est enim qui compraehendit

 astutos in astutia sua, & subvertit montes antequam cognoscant. Itaque timere,

 Dei opus est.

 Non haec dico, quod opus sit mea vel doctrina vel admonitione tantis

 verticibus, sed quod obsequium meae Germaniae debitum subtrahere non debuerim.

 Et his me Sereniss. Maiestati vestrae, Dominationibusque vestris commendo,

 humiliter rogans, ne patiantur studiis Adversariorum me sibi sine causa reddi

 invisum.           DIXI

 His dictis, Orator Imperii increpabundo similis, dixit, eum non ad rem

 respondisse, nec deberi in quaestionem vocari, quae olim in Conciliis essent

 damnata, & definita, Ideo ab eo peti simplex & non cornutum responsum, An

 velit revocare vel non?

 Hic L U T H E R U S, Quando ergo Sereniss. Maiestas vestra, Dominationesque

 vestrae simplex responsum petunt, dabo illud, neque cornutum neque dentatum in

 hunc modum: Nisi convictus fuero testimoniis scripturarum, aut ratione

 evidente,