Aii.v

 Imprimis autem illis, quibus Relligio chara est, et qui afficiuntur periculis

 Ecclesiae Christi, quae sub hoc Doctore satis florens, tuta, ac munita fuit.

 Nunc vero quoniam sublatus est, quid interea evenrit, magno cum luctu,

 multisq; lachrimis hucusq; vidimus, ac quotidie videmus, necdum scimus, quid

 adhuc sit sperandum de furoribus quorundam, quos Lutherus vi sua atq;

 authoritate compressit. Ego certe aliquid magni metuo, name cum colligo

 eventus priorum temporum, comperio occasum tantorum virorum raro non exitialem

 fuisse. Sed nobis consolatio certa ac firma proposita est, videlicet Oratio &

 promissiones Dei, Precabimur [sic] itaq; Deum parentem nostru(m), ut adhuc

 extrudat alios operarios in messem suam, qui pergant illustrare gloriam

 gratiae suae, & regni Jhesu Christi, ad promovendam ac perficiendam salutem

 electorum suorum. Et rogabimus Patrem, in nomine unigenti Filii sui Jesu

 Christi Domini nostri, ut Ecclesiam suam, & hoc hospitiolum fidelium suorum,

 quod apud nos verbo suo, per Lutherum aedificavit, regat, gubernet &

 conservet, ad gloriam nominis sui, Amen. Ipse recepit se futurum nobiscum,

 usq; ad consumationem foeculi, & dixit, non relinquamuos (sic) orphanos. Haec

 cum vera sunt, &