Avi.v

 et propinquorum opinionem, venit ad Collegium Monachorum Augustinianorum

 Erphordiae, seque recipi petit. Receptus, iam non solum acerrimo studio

 doctrinam Ecclesiae discit, sed etiam summa disciplinae severitate se ipse

 regit, et omnibus exercitiis lectionum, disputationum, ieiuniorum, precum

 omnes longe superat. Erat autem natura, quod saepe miratus sum, in corpore nec

 parvo nec imbecilli, valde modici cibi et potus, vidi continuis quatuor

 diebus, cum quidem recte valeret, prorsus nihil edentem aut bibentem, vidi

 saepe alias multis diebus quotidie exiguo pane et halece contentum esse.

 Occasio autem ingrediendi illud vitae genus, quod pietati et studiis doctrinae

 de Deo existimavit esse convenientius, haec fuit, ut ipse narrabat, et ut

 multi norunt. Saepe eum cogitantem attentius de ira Dei, aut de mirandis

 poenarum exemplis, subito tanti terrores concutiebant, ut paene exanimaretur.

 Ac vidi ipse, cum in quadam doctrinae disputatione propter intentionem

 consternatus, in vicino cubiculo se in lectum collocavit, ubi hanc sententiam

 crebro repetitam miscuit invocationi, conclusit omnes sub peccatum, ut omnium

 misereatur. Hos terrores seu primum, seu acerrimos sensit eo anno, cum

 sodalem, nesaoquo(?) casu interfectum, amisisset.