Biii.r

 vinam in consilium adhibens, quae iubet audiri Evangelium, et vetat agnitae

 veritati adversari, ac blasphemiam vocat horribiliter damnata a Deo,

 pertinaciam veritati adversantem, fecit, quod multi alii pii et sapientes

 fecerunt, Deo cessit, studiose legit ea quae scribantur, et ea quae iudicacit

 vera esse, delere non voluit.

 Scio etiam saepe eum sciscitatum de rebus ipsis eruditorum et sapientum

 sententias, et in eo Conventu, quem in urbe Agrippina Colonia egit Imperator

 Carolus V post coronationem, Erasmum Roterodamum, amanter orasse, ut libere

 diceret, num errare Lutherum in iis controversiis iudicaret, de quibus

 praecipue disseruisset. Ibi Erasmus plane dixit, recte sentire Lutherum, sed

 lenitatem se in eo desiderare. Qua de re gravissime postea Dux Fridericus ad

 Lutherum scribens, valde eum hortatus est, ut styli asperitatem moderaretur.

 Constat etiam Lutherum Cardinali Caietano promissurum fuisse silentium, si

 adversariis etiam silentium indiceretur. Qua ex re perspicue intelligi potest,

 tunc quidem nondum eum docuisse, alia se deinceps moturum esse certamina, sed

 tranquillitatis