Art. XII. De Poenitentia.

1] De poenitentia docent, quod lapsis post baptismum contingere

possit remissio peccatorum quocunque tempore, quum convertuntur,

2] et quod ecclesia talibus redeuntibus ad poenitantiam

absolutionem impertiri debeat.

3] Constat autem poenitentia proprie his duabus partibus.

4] Altera est contritio seu terrores incussi conscientiae agnito

peccato; altera est fides, quae concipitur ex evangelio seu

absolutione,

5] et credit propter Christum remitti peccata, et consolatur

conscientiam et ex terroribus liberat.

6] Deinde sequi debent bona opera, quae sunt fructus poenitentiae.

7] Damnant Anabaptistas, qui negant semel iustificatos posse

amittere Spiritum Sanctum;

8] item qui contendunt, quibusdam tantam perfectionem in hac

vita contingere, ut peccare non possint.

9] Damnantur et Novatiani, qui nolebant absolvere lapsos, post

baptismum redeuntes ad poenitentiam.

10] Reiiciuntur et isti, qui non docent remissionem peccatorum

per fidem contingere, sed iubent nos mereri gratiam per

satisfactiones nostras.