|
Art. XVIII. De Libero
Arbitrio.
1] De
libero arbitrio docent, quod humana voluntas habeat aliquam
libertatem ad efficiendam
civilem iustitiam et deligendas res
rationi subiectas.
2] Sed non
habet vim sine Spiritu Sancto efficiendae iustitiae Dei
seu iustitiae spiritualis,
quia animalis homo non percipit ea, quae
sunt Spiritus Dei, 1 Cor. 2,
14;
3] sed
haec fit in cordibus, quum per Verbum Spiritus Sanctus
concipitur.
4] Haec
totidem verbis dicit Augustinus lib. III. Hypognosticon:
Esse fatemur liberum
arbitrium omnibus hominibus, habens quidem
iudicium rationis, non per
quod sit idoneum in iis, quae ad Deum
pertinent, sine Deo aut
inchoare aut certe peragere, sed tantum
in operibus vitae
praesentis, tam bonis quam etiam malis.
5] Bonis dico,
quae de bono naturae oriuntur, id est, velle
laborare in agro, velle
manducare et bibere, velle habere amicum,
velle habere indumenta,
velle fabricare domum, uxorem velle ducere,
pecora nutire, artem discere
diversarum rerum bonarum, vel quidquid
bonum ad praesentem pertinet
vitam.
6] Quae
omnia non sine divino gubernaculo subsistunt, imo ex ipso
et per ipsum sunt et esse
coeperunt.
7] Malis
vero dico, ut est velle idolum colere, velle homicidium
etc.
8] Damnant
Pelagianos et alios, qui docent, quod sine Spiritu
Sancto solis naturae viribus
possimus Deum super omnia diligere,
item praecepta Dei facere
quoad substantiam actuum.
9]
Quamquam enim externa opera aliquo modo efficere natura possit
(potest enim continere manus
a furto, a caede), tamen interiores
motus non potest efficere,
ut timorem Dei, fiduciam erga Deum,
castitatem, patientiam etc.
|