3. Supervestienda est
igitur imago mentis nostrae tribus virtutibus theologicis, quibus anima
purificatur, et sic imago reformatur et conformis supernae Ierusalem efficitur
et pars Ecclesiae militantis, quae est proles, secundum Apostolum, Ierusalem
caelestis. Ait
enim: Illa quae sursum est Ierusalem libera est, quae est mater nostra.
Anima igitur credens, sperans et amans Iesum Christum, qui est Verbum
incarnatum, increatum et inspiratum, scilicet via, veritas et vita; dum per
fidem credit in Christum tanquam in Verbum increatum, quod est Verbum et
splendor Patris, recuperat spiritualem auditum et visum, auditum ad
suscipiendum Christi sermones, visum ad considerandum illius lucis splendores.
Dum autem spe suspirat ad suscipiendum Verbum inspiratum, per desiderium et affectum
recuperat spiritualem olfactum. Dum caritate complectitur Verbum incarnatum, ut
suscipiens ab ipso delectationem et ut transiens in illud per exstaticum
amorem, recuperat gustum et tactum. Quibus sensibus recuperatis, dum sponsum
suum videt et audit odoratur, gustat et amplexatur, decantare potest tanquam
sponsa Canticum canticorum, quod factum fuit ad exercitium
contemplationis secundum hunc quartum gradum, quem nemo capit, nisi qui
accipit, quia magis est in experientia affectuali quam in consideratione
rationali. In hoc namque gradu, reparatis sensibus interioribus ad sentiendum
summe pulcrum, audiendum summe harmonicum, odorandum summe odoriferum,
degustandum summe suave, apprehendendum summe delectabile, disponitur anima ad
mentales excessus, scilicet per devotionem, admirationem et exultationem,
secundum illas tres exclamationes, quae fiunt in Canticis canticorum.
Quarum prima fit per abundantiam devotionis, per quam fit anima sicut
virgula fumi ex aromatibus, myrrhae et thuris: secunda per excellentiam
admirationis, per quam fit anima sicut aurora, luna et sol,
secundum processum illuminationum suspendentium animam ad admirandum sponsum
consideratum; tertia per superabundantiam exsultationis, per quam fit anima
suavissimis delectationis deliciis affluens, innixa totaliter super
dilectum suum.
|