Bellum Catilinae
Cap.
1 3 | sicuti plerique, studio ad rem publicam latus sum, iique
2 5 | domi militiaeque, quo modo rem publicam habuerint quantamque
3 17 | temptare; opes suas, imparatam rem publicam, magna praemia
4 18 | coniuravere pauci contra rem publicam, in quis Catilina
5 18 | factiosus, quem ad perturbandam rem publicam inopia atque mali
6 19 | antea perpessos. Nos eam rem in medio relinquemus. De
7 20 | multa saepe egerat, tamen in rem fore credens universos appellare
8 20 | montibus coaequandis, nobis rem familiarem etiam ad necessaria
9 26 | provinciae perpulerat, ne contra rem publicam sentiret; circum
10 29 | satis compertum habebat, rem ad senatum refert, iam antea
11 30 | coniuratione, quae contra rem publicam facta erat, praemium
12 35 | commendationi meae tribuit. Quam ob rem defensionem in novo consilio
13 37 | partium erant, conturbari rem publicam quam minus valere
14 38 | post illa tempora quicumque rem publicam agitavere, honestis
15 39 | magna clades atque calamitas rem publicam oppressisset, neque
16 41 | civitas plurimum utebatur, rem omnem, uti cognoverant,
17 45 | comitatus deprehendant. Rem omnem aperit, cuius gratia
18 48 | divitiis, summa potentia, alii rem incredibilem rati, pars
19 48 | indicaret, cuius consilio tantam rem esset mentitus. Erant eo
20 48 | suscepto malorum patrocinio rem publicam conturbaret. Ipsum
21 49 | impulsi, quo studium suum in rem publicam clarius esset,
22 50 | multitudinum, qui pretio rem publicam vexare soliti erant.
23 50 | senatus iudicaverat contra rem publicam fecisse. Tum D.
24 51 | deos immortalis, quam ob rem in sententiam non addidisti,
25 51 | triginta viros imposuere, qui rem publicam eorum tractarent.
26 51 | factiosos, qui seditionibus rem publicam exagitaverant,
27 51 | senatum existimare eum contra rem publicam et salutem omnium
28 52 | tabulas vestras pluris quam rem publicam fecistis: si ista,
29 52 | expergiscimini aliquando et capessite rem publicam. Non agitur de
30 52 | existimare maiores nostros armis rem publicam ex parua magnam
31 52 | ut impetus fiat in vacuam rem publicam. Sed ego haec omitto.
32 52 | immortalibus confisi, qui hanc rem publicam saepe in maximis
Bellum Iugurthinum
Cap.
33 9 | maxima virtus fuit, quam rem tibi certo scio gaudio esse.
34 12 | Itaque tempus ad utramque rem decernitur, sed maturius
35 17 | interpretatum nobis est utique rem sese habere cultores eius
36 20 | manu vindicaturum eamque rem belli causam fore. At ille,
37 30 | vindicandum hortari, monere, ne rem publicam, ne libertatem
38 31 | Verum id frustra an ob rem faciam, in vestra manu situm
39 31 | toleratis? At qui sunt ii, qui rem publicam occupavere? Homines
40 31 | eos, qui hosti prodidere rem publicam, non manu neque
41 31 | potentis maximae divitiae, ad rem publicam damna atque dedecora
42 41 | placide modesteque inter se rem publicam tractabant, neque
43 42 | maturius me deseret. Quam ob rem ad inceptum redeo. ~
44 53 | utrimque praemissi equites rem exploravissent. Igitur pro
45 58 | Interim Metellus cum acerrime rem gereret, clamorem hostilem
46 58 | lacrimans per amicitiam perque rem publicam obsecrat, ne quam
47 70 | tempus non venit metusque rem impediebat, Bomilcar, simul
48 71 | neque epistulam repperit et rem omnem, uti acta erat, [ex
49 79 | Carthaginiensium memorare; eam rem nos locus admonuit. Qua
50 79 | posteriores se esse vident et ob rem corruptam domi poenas metuont,
51 79 | domo digressos, conturbare rem, denique omnia malle quam
52 79 | honores instituti. Nunc ad rem redeo. ~
53 80 | amicitiam petitum, quam rem opportunissimam incepto
54 82 | aegritudinem pati. Quam rem alii in superbiam vertebant,
55 83 | stultitiae videbatur alienam rem periculo suo curare, legatos
56 85 | Iugurtha iussistis, quam rem nobilitas aegerrime tulit.
57 85 | ducum attrita est. Quam ob rem vos, quibus militaris aetas
58 85 | annitimini mecum et capessite rem publicam, neque quemquam
59 92 | 92. Postquam tantam rem Marius sine ullo suorum
60 92 | exercitu incruento aliam rem aggreditur, non eadem asperitate
61 93 | cuiusque ingenium erat, ita rem difficilem aut facilem nuntiavere;
62 105 | equites exploratum praemissi rem, uti erat, quietam nuntiant. ~
63 112 | condicionibus bellum poni: quam ob rem regis sui sententiam exquireret.
64 112 | nobilem non sua ignavia sed ob rem publicam in hostium potestate
Epistula ad Caesarem I
Cap.
65 IV | prospiciendum est, quonam modo rem stabilias communiasque.
66 VI | nobilitate: neque ullam rem in principio agere intendit,
67 X | gloriam, aut libertatem, aut rem familiarem defensat: omnibus
Epistula ad Caesarem II
Cap.
68 V | sunt; sed si suam cuique rem familiarem finem sumtuum
Historiae
Cap. Par.
69 lep, 24| nomina indidit. Neque aliter rem publicam et belli finem
70 lep, 25| tradite exemplum posteris ad rem publicam suimet sanguinis
71 phi, 1 | vellem, patres conscripti, rem publicam quietam esse aut
72 phi, 6 | proscriptos arcessi, largitionibus rem publicam lacerari videbam,
73 phi, 17| conscripti, quo usque cunctando rem publicam intutam patiemini
74 phi, 19| Catuli? Quin is et alii boni rem publicam frustra curant. ~
75 pom, 2 | volneribus et totiens ob rem publicam fuso sanguine?
76 pom, 9 | ipsa vix agitat; ego non rem familiarem modo, verum etiam
Invectiva in Ciceronem
Cap. Par.
77 1 | patres conscripti, diripi rem publicam atque audacissimo
78 1 | M. Tullius leges iudicia rem publicam defendit atque
79 4 | simultatem hominum nobilium, rem publicam caram habet, neque
|