Bellum Catilinae
Cap.
1 2 | cupiditate agitabatur; sua cuique satis placebant. Postea vero quam
2 5 | ardens in cupiditatibus; satis eloquentiae, sapientiae
3 6 | civibus moribus agris aucta satis prospera satisque pollens
4 8 | gestae, sicuti ego aestimo, satis amplae magnificaeque fuere,
5 17 | coniurationis docere. Ubi satis explorata sunt quae voluit,
6 19 | De superiore coniuratione satis dictum. ~
7 25 | praeterea viro liberis satis fortunata fuit; litteris
8 29 | aut quo consilio foret, satis compertum habebat, rem ad
9 31 | loco neque homini cuiquam satis credere, neque bellum gerere
10 35 | esse sentiebam. Hoc nomine satis honestas pro meo casu spes
Bellum Iugurthinum
Cap.
11 13 | consuleretur. Igitur ubi legati satis confidunt, die constituto
12 19 | incolis ad necessitudinem rei satis dictum. ~
13 28 | patiens laborum, acri ingenio, satis providens, belli haud ignarus,
14 31 | imperatores omnium gentium, satis habebatis animam retinere.
15 35 | neque Iugurthae in amicis satis praesidi est, quod eorum
16 42 | cupidine victoriae haud satis moderatus animus fuit. Sed
17 54 | animum gerant: pro victoria satis iam pugnatum, relicuos labores
18 57 | procul manserant, timor animi satis muniverat; nam plerosque
19 62 | regni opes comminutas esse; satis saepe iam et virtutem militum
20 64 | esse, debere illi res suas satis placere; postremo caveret
21 64 | dixisse, ne festinaret abire: satis mature illum cum filio suo
22 64 | et animo cupienti nihil satis festinatur. ~
23 66 | tumultus ipse et res novae satis placebant. ~
24 72 | mortali cuiquam aut tempori satis credere, civis hostisque
25 74 | consilium aut quisquam hominum satis placebat: itinera praefectosque
26 75 | dicitur, ut ea modo exercitui satis superque foret. Praeterea
27 80 | postquam amissa Thala nihil satis firmum contra Metellum putat,
28 82 | manibus eriperetur. Nobis satis cognitum est illum magis
29 83 | perditis misceret. Ad ea rex satis placide verba facit: sese
30 85 | id facio. Ipsa se virtus satis ostendit; illis artificio
31 90 | tantas difficultates consilio satis providere non poterat, quippe
32 90 | erat -, tamen pro rei copia satis providenter exornat. Pecus
33 92 | saxeus, mediocri castello satis patens, in immensum editus,
34 92 | castello virorum atque armorum satis et magna vis [et] frumenti
35 97 | neque virtus neque arma satis tegere, quia hostes numero
36 101 | ostentans, quem in pugna satis impigre occiso pedite nostro
37 102 | nobis neque cuiquam omnium satis fuit. Atque hoc utinam a
38 106 | pertimescere: virtuti suorum satis credere; etiam si certa
Epistula ad Caesarem I
Cap.
39 I | neque de futuro quisquam satis callidus satisque prudens
40 V | nullius honestae rei egens, satis sibi, satisque patriae erat.
41 VII | bonae, neque ingenium ullum satis pollet; quin animus magis,
42 VIII | erunt. Nam hi, si virtute satis valerent, magis aemuli bonorum,
Epistula ad Caesarem II
Cap.
43 IV | dedecore attigerit. De bello satis dictum. ~
44 VIII | Plerique mortales ad iudicandum satis ingenii habent, aut simulant:
45 VIII | ardet omnibus animus; vix satis apertum os, aut lingua promta
Historiae
Cap. Par.
46 lep, 2 | maiorum exemplis, nequeo satis mirari, qui dominationis
47 lep, 18| me neque quemquam omnium satis tutum fuisse, si recte faceremus.
48 lep, 19| 19. Satis illa fuerint, quae rabie
49 lep, 26| per hoc summum imperium satis quaesitum erat nomini maiorum,
50 phi, 12| 12. Neque mihi satis consili est, metum an ignaviam
51 cot, 23| quis mihi vivo cruciatus satis est aut quae poena mortuo?
52 cot, 24| Pro quibus beneficiis vix satis gratus videar, si singulis
53 pom, 6 | Valentia et exercitu deleti satis clara vobis sunt; pro quis,
54 mac, 14| pertaesum est. Quod ego nequeo satis mirari, Quirites; nam spem
55 mac, 16| posse defendere. Mihi quidem satis spectatum est Pompeium,
56 mac, 17| 6. Itaque verborum satis dictum est; neque enim ignorantia
Invectiva in Ciceronem
Cap. Par.
57 6 | Cicero, profeceris quidlibet, satis est perpessos esse. etiamne
|