Bellum Catilinae
Cap.
1 3 | avaritia vigebant. Quae tametsi animus aspernabatur insolens malarum
2 4 | 4. Igitur ubi animus ex multis miseriis atque
3 4 | metu partibus rei publicae animus liber erat. Igitur de Catilinae
4 5 | quam cuiquam credibile est. Animus audax subdolus varius, cuius
5 5 | sapientiae parum. Vastus animus immoderata incredibilia
6 5 | Agitabatur magis magisque in dies animus ferox inopia rei familiaris
7 13 | ad facinora incendebant: animus inbutus malis artibus haud
8 14 | flagitium egestas conscius animus exagitabat, ii Catilinae
9 15 | facinus maturandi. Namque animus impurus, dis hominibusque
10 16 | otium torpescerent manus aut animus, gratuito potius malus atque
11 20 | fortis fidosque mihi, eo animus ausus est maximum atque
12 20 | Ceterum mihi in dies magis animus accenditur, cum considero,
13 20 | nobis est, viget aetas, animus valet; contra illis annis
14 20 | milite me utimini: neque animus neque corpus a vobis aberit.
15 20 | consul agam, nisi forte me animus fallit et vos servire magis
16 31 | diffidere. At Catilinae crudelis animus eadem illa movebat, tametsi
17 40 | generis innoxios, quo legatis animus amplior esset. Deinde eos
18 51 | esse decet. Haud facile animus verum providet, ubi illa
19 51 | possidet, ea dominatur, animus nihil valet. Magna mihi
20 52 | attentius ea agetis, tanto illis animus infirmior erit; si paulum
21 52 | foris iustum imperium, animus in consulendo liber, neque
22 58 | his locis esse, si maxime animus ferat, frumenti atque aliarum
23 58 | me spes victoriae tenet. Animus aetas virtus vestra me hortantur,
24 59 | militibus exaequato periculo animus amplior esset, ipse pedes
Bellum Iugurthinum
Cap.
25 1 | imperator vitae mortalium animus est. Qui ubi ad gloriam
26 2 | occidunt et aucta senescunt: animus incorruptus, aeternus, rector
27 11 | procedunt neque lenitur animus ferox, statuit quovis modo
28 25 | paruisset legatis; porro animus cupidine caecus ad inceptum
29 29 | asperitatem ostendere coepit, animus aeger avaritia facile conuersus
30 31 | vestri defensores, ut vobis animus ab ignavia atque socordia
31 31 | ire factionis potentiae animus subigit. Certe ego libertatem,
32 42 | victoriae haud satis moderatus animus fuit. Sed bono vinci satius
33 54 | regem sequitur. Quo cuiusque animus fert, eo discedunt, neque
34 63 | militiae magna scientia, animus belli ingens domi modicus,
35 64 | tamen inerat contemptor animus et superbia, commune nobilitatis
36 64 | atque alia talia dixit neque animus Mari flectitur, respondit,
37 80 | sed reges eo amplius. Ita animus multitudine distrahitur:
38 86 | videret ea, quae audita animus tolerare nequiverat. ~
39 93 | facilem nuntiavere; consulis animus tamen paulum arrectus. Itaque
40 102 | missurum. Dein copia facta animus barbari ab amicis flexus,
Epistula ad Caesarem I
Cap.
41 II | cogites. Sin in te ille animus est, qui iam a principio
42 III | Aut quorum unquam victoria animus tam praeceps tamque immoderatus
43 VII | ullum satis pollet; quin animus magis, aut minus mature,
44 VII | virtutem opulentia vincit, animus ad voluptatem a vero deficit.
45 X | agitari coepit, multipliciter animus curis, atque laboribus fatigatur;
46 XII | tardius procedunt: suus cuique animus ex conscientia spem praebet. ~
Epistula ad Caesarem II
Cap.
47 II | constituas, paucis, quae me animus monet, accipe. Bellum tibi
48 II | postremo omnia, quae corruptus animus lubebat, minitari. Ex quis
49 V | socordia aestument. Ergo animus ferox, prava via ingressus,
50 VII | VII. Ac mihi animus, quibus rebus alii timent,
51 VIII | aut dicta, ardet omnibus animus; vix satis apertum os, aut
Historiae
Cap. Par.
52 cot, 23| In quis omnibus numquam animus negotio defuit neque decretis
53 mac, 13| vos plerique : raris enim animus est ad ea quae placent defendunda;
|