Bellum Catilinae
   Cap.
 1 4   |        paucis absoluam; nam id facinus in primis ego memorabile
 2 7   |  ascendere, conspici, dum tale facinus faceret, properabat. Eas
 3 14  | conflaverat, quo flagitium aut facinus redimeret, praeterea omnes
 4 15  |    primis videtur causa fuisse facinus maturandi. Namque animus
 5 18  |  conditam urbem Romam pessimum facinus patratum foret. Quia nondum
 6 19  |        Hispanos praeterea tale facinus fecisse, sed imperia saeva
 7 20  |     maximum atque pulcherrimum facinus incipere, simul quia vobis
 8 28  |    illi ianua prohibiti tantum facinus frustra susceperant. Interea
 9 37  |       omnes quos flagitium aut facinus domo expulerat, ii Romam
10 49  |     Sed ubi consulem ad tantum facinus impellere nequeunt, ipsi


Bellum Iugurthinum
   Cap.
11 13  |   Numidiae potiebatur, in otio facinus suum cum animo reputans
12 49  |        uti quemque ob militare facinus pecunia aut honore extulerat,
13 53  |     paene imprudentia admissum facinus miserabile, ni utrimque
14 79  |        egregium atque mirabile facinus duorum Carthaginiensium
15 91  |    praeda militibus divisa. Id facinus contra ius belli non avaritia


Epistula ad Caesarem I
   Cap.
16 III |      ad honorem extollunt; non facinus, non probrum aut flagitium
17  VI |      animum meum statuo, malum facinus in se admittere, qui incommodo
18 XII |       neque bonum, neque malum facinus cuiusquam pro nihilo haberi:
19 XIII|    flagitium a te, neque malum facinus, petimus; sed uti libertatem