bold = Main text
                                           grey = Comment text
Bellum Catilinae
   Cap.
 1 - |                              Bellum Catilinae~
 2 4 |        animus liber erat. Igitur de Catilinae coniuratione quam verissime
 3 14|      conscius animus exagitabat, ii Catilinae proximi familiaresque erant.
 4 14| existimarent iuventutem, quae domum Catilinae frequentabat, parum honeste
 5 16|            sed ea prorsus opportuna Catilinae. ~
 6 17|       pleraque, sed maxime nobilium Catilinae inceptis favebat: quibus
 7 23|              sed sublato auctore de Catilinae coniuratione quae quoque
 8 24|            concusserat. Neque tamen Catilinae furor minuebatur, sed in
 9 26|             ante memoravi, consilia Catilinae sibi proderet; ad hoc collegam
10 26|            dies comitiorum venit et Catilinae neque petitio neque insidiae,
11 31|            patriaeque diffidere. At Catilinae crudelis animus eadem illa
12 34|         recitavit, quas sibi nomine Catilinae redditas dicebat. Earum
13 36|        patefecerat neque ex castris Catilinae quisquam omnium discesserat:
14 37|         plebes novarum rerum studio Catilinae incepta probabat. Id adeo
15 48|         bello favebat, mutata mente Catilinae consilia execrari, Ciceronem
16 48|             missum a M. Crasso, qui Catilinae nuntiaret, ne eum Lentulus
17 51|         dimitti et augeri exercitum Catilinae? Minime. Sed ita censeo:
18 52|      habetote vos simul de exercitu Catilinae et de omnibus coniuratis
19 61|             vis fuisset in exercitu Catilinae. Nam fere quem quisque [