Cap.

 1 1 |     imperio, corporis servitio magis utimur; alterum nobis cum
 2 1 |    virtute animi res militaris magis procederet. Nam et prius
 3 4 |    videbantur, perscribere, eo magis quod mihi a spe metu partibus
 4 5 |      pensi habebat. Agitabatur magis magisque in dies animus
 5 7 |  tempestate coepere se quisque magis extollere magisque ingenium
 6 8 |        res cunctas ex libidine magis quam ex vero celebrat obscuratque.
 7 9 |  bonumque apud eos non legibus magis quam natura valebat. Iurgia
 8 9 |      pace vero quod beneficiis magis quam metu imperium agitabant
 9 11|                  11. Sed primo magis ambitio quam avaritia animos
10 14|   habuisse; sed ex aliis rebus magis, quam quod cuiquam id compertum
11 17|       participes nobiles, quos magis dominationis spes hortabatur
12 20| audistis. Ceterum mihi in dies magis animus accenditur, cum considero,
13 20| egestas belli spolia magnifica magis quam oratio mea vos hortantur.
14 20|   animus fallit et vos servire magis quam imperare parati estis." ~
15 22|     fecisse, quo inter se fidi magis forent alius alii tanti
16 38|   largiendo atque pollicitando magis incendere, ita ipsi clari
17 48|    alia belli facinora praedae magis quam detrimento fore, incendium
18 48|    deprehensi terrerent, eoque magis properaret ad urbem accedere,
19 48|      tempore tanta vis hominis magis lenienda quam exagitanda
20 51|     nostri, ne quis divitiarum magis quam iniuriiae causa bellum
21 51|       occasionem talia fecere: magis quid se dignum foret, quam
22 51|      quam vestra dignitas, neu magis irae vestrae quam famae
23 52|    autem monet cavere ab illis magis quam quid in illos statuamus
24 52|       metu solus non timet, eo magis refert me mihi atque vobis
25 52|   quicquam potest occulte: quo magis properandum est. Quare ego
26 54|      minus petebat gloriam, eo magis illum assequebatur. ~