Cap.

 1 3 |   avaritia vigebant. Quae tametsi animus aspernabatur insolens malarum
 2 4 |                     4. Igitur ubi animus ex multis miseriis atque
 3 4 |        metu partibus rei publicae animus liber erat. Igitur de Catilinae
 4 5 |       quam cuiquam credibile est. Animus audax subdolus varius, cuius
 5 5 |          sapientiae parum. Vastus animus immoderata incredibilia
 6 5 | Agitabatur magis magisque in dies animus ferox inopia rei familiaris
 7 13|          ad facinora incendebant: animus inbutus malis artibus haud
 8 14|        flagitium egestas conscius animus exagitabat, ii Catilinae
 9 15|         facinus maturandi. Namque animus impurus, dis hominibusque
10 16|      otium torpescerent manus aut animus, gratuito potius malus atque
11 20|          fortis fidosque mihi, eo animus ausus est maximum atque
12 20|        Ceterum mihi in dies magis animus accenditur, cum considero,
13 20|           nobis est, viget aetas, animus valet; contra illis annis
14 20|          milite me utimini: neque animus neque corpus a vobis aberit.
15 20|        consul agam, nisi forte me animus fallit et vos servire magis
16 31|  diffidere. At Catilinae crudelis animus eadem illa movebat, tametsi
17 40|     generis innoxios, quo legatis animus amplior esset. Deinde eos
18 51|           esse decet. Haud facile animus verum providet, ubi illa
19 51|           possidet, ea dominatur, animus nihil valet. Magna mihi
20 52|  attentius ea agetis, tanto illis animus infirmior erit; si paulum
21 52|            foris iustum imperium, animus in consulendo liber, neque
22 58|         his locis esse, si maxime animus ferat, frumenti atque aliarum
23 58|          me spes victoriae tenet. Animus aetas virtus vestra me hortantur,
24 59|      militibus exaequato periculo animus amplior esset, ipse pedes