Cap.

 1 3 |         Pulchrum est bene facere rei publicae, etiam bene dicere
 2 4 |         mihi a spe metu partibus rei publicae animus liber erat.
 3 5 |     audax subdolus varius, cuius rei libet simulator ac dissimulator,
 4 5 |          libido maxima invaserat rei publicae capiendae; neque
 5 5 |         dies animus ferox inopia rei familiaris et conscientia
 6 6 |          sapientia validum erat, rei publicae consultabant: hi
 7 6 |        libertatis atque augendae rei publicae fuerat, in superbiam
 8 16|          exoptabant, opprimendae rei publicae consilium cepit.
 9 23|     causa cognita tale periculum rei publicae haud occultum habuit,
10 30|          libero impunitatem eius rei et sestertia ducenta [milia],
11 31|          Ad hoc mulieres, quibus rei publicae magnitudine belli
12 31|          luculentam atque utilem rei publicae, quam postea scriptam
13 37|        malis moribus, maxima spe rei publicae iuxta ac sibi consuluisse.
14 41| volventibus tandem vicit fortuna rei publicae. Itaque Q. Fabio
15 46|     oneri, impunitatem perdendae rei publicae fore credebat.
16 51|  composite atque magnifice casum rei publicae miserati sunt.
17 51|         scio quae dixerit studio rei publicae dixisse, neque
18 51|   reprehendet quod in parricidas rei publicae decretum erit?
19 51|        alios eius modi, qui malo rei publicae creverant, iugulari