Cap.

 1 4 |        mihi relicuam aetatem a re publica procul habendam decrevi,
 2 10|         labore atque iustitia res publica crevit, reges magni bello
 3 11|            Sulla armis recepta re publica bonis initiis malos eventus
 4 19|        quippe foedum hominem a re publica procul esse volebat, simul
 5 20|      libertatem. Nam postquam res publica in paucorum potentium ius
 6 20|           obnoxii, quibus, si res publica valeret, formidini essemus.
 7 29|      operam consules, ne quid res publica detrimenti caperet. Ea potestas
 8 31|        Romanam essent, perdita re publica opus esse, cum eam seruaret
 9 34|       conscius esset, sed uti res publica quieta foret neve ex sua
10 47|       coniuratione; post ubi fide publica dicere iussus est, omnia,
11 48|         de coniuratione, si fides publica data esset, iussus a consule
12 51|           potest?—sed aliena a re publica nostra videtur. Nam profecto
13 51| supplicium sumebant. Postquam res publica adolevit et multitudine
14 52|       parui pendebatis, tamen res publica firma erat, opulentia neglegentiam
15 52|         fortitudo vocatur, eo res publica in extremo sita est. Sint
16 52|    fuisset, non ea consilia de re publica habuissent. Postremo, patres
17 52|           sceleratorum civium res publica in summa pericula venerit,
18 53|          corrupta est, rursus res publica magnitudine sui imperatorem