Cap.

 1 1 |      est, memoriam nostri quam maxime longam efficere. Nam divitiarum
 2 8 |    quia prudentissimus quisque maxime negotiosus erat, ingenium
 3 14|      ceteris efficiebatur. Sed maxime adulescentium familiaritates
 4 17| Ceterum iuventus pleraque, sed maxime nobilium Catilinae inceptis
 5 33|      ut quaeramus, quonam modo maxime ulti sanguinem nostrum pereamus." ~
 6 36|   imperium populi Romani multo maxime miserabile visum est. cui
 7 37|        probro atque petulantia maxime praestabant, item alii per
 8 41|   dentque operam, uti eos quam maxime manufestos habeant. ~
 9 48|   crudele, immoderatum ac sibi maxime calamitosum putabat, quippe
10 51|   habendos per municipia, quae maxime opibus valent; neu quis
11 52|     non timetis eam. Immo vero maxime. Sed inertia et mollitia
12 53|     libuit attendere, quae res maxime tanta negotia sustinuisset.
13 54|        modestiae, decoris, sed maxime severitatis erat; non divitiis
14 58|  diutius in his locis esse, si maxime animus ferat, frumenti atque
15 58|     maximum est periculum, qui maxime timent: audacia pro muro