Cap.

 1 9  |           maxima virtus fuit, quam rem tibi certo scio gaudio esse.
 2 12 |          Itaque tempus ad utramque rem decernitur, sed maturius
 3 17 |     interpretatum nobis est utique rem sese habere cultores eius
 4 20 |           manu vindicaturum eamque rem belli causam fore. At ille,
 5 30 |    vindicandum hortari, monere, ne rem publicam, ne libertatem
 6 31 |             Verum id frustra an ob rem faciam, in vestra manu situm
 7 31 |     toleratis? At qui sunt ii, qui rem publicam occupavere? Homines
 8 31 |           eos, qui hosti prodidere rem publicam, non manu neque
 9 31 |      potentis maximae divitiae, ad rem publicam damna atque dedecora
10 41 |        placide modesteque inter se rem publicam tractabant, neque
11 42 |       maturius me deseret. Quam ob rem ad inceptum redeo. ~
12 53 |         utrimque praemissi equites rem exploravissent. Igitur pro
13 58 |      Interim Metellus cum acerrime rem gereret, clamorem hostilem
14 58 |     lacrimans per amicitiam perque rem publicam obsecrat, ne quam
15 70 |          tempus non venit metusque rem impediebat, Bomilcar, simul
16 71 |        neque epistulam repperit et rem omnem, uti acta erat, [ex
17 79 |     Carthaginiensium memorare; eam rem nos locus admonuit. Qua
18 79 |   posteriores se esse vident et ob rem corruptam domi poenas metuont,
19 79 |         domo digressos, conturbare rem, denique omnia malle quam
20 79 |         honores instituti. Nunc ad rem redeo. ~
21 80 |            amicitiam petitum, quam rem opportunissimam incepto
22 82 |            aegritudinem pati. Quam rem alii in superbiam vertebant,
23 83 |       stultitiae videbatur alienam rem periculo suo curare, legatos
24 85 |           Iugurtha iussistis, quam rem nobilitas aegerrime tulit.
25 85 |         ducum attrita est. Quam ob rem vos, quibus militaris aetas
26 85 |      annitimini mecum et capessite rem publicam, neque quemquam
27 92 |                92. Postquam tantam rem Marius sine ullo suorum
28 92 |           exercitu incruento aliam rem aggreditur, non eadem asperitate
29 93 |        cuiusque ingenium erat, ita rem difficilem aut facilem nuntiavere;
30 105|       equites exploratum praemissi rem, uti erat, quietam nuntiant. ~
31 112| condicionibus bellum poni: quam ob rem regis sui sententiam exquireret.
32 112|     nobilem non sua ignavia sed ob rem publicam in hostium potestate