Cap.

 1 13 | consuleretur. Igitur ubi legati satis confidunt, die constituto
 2 19 |   incolis ad necessitudinem rei satis dictum. ~
 3 28 |  patiens laborum, acri ingenio, satis providens, belli haud ignarus,
 4 31 |     imperatores omnium gentium, satis habebatis animam retinere.
 5 35 |       neque Iugurthae in amicis satis praesidi est, quod eorum
 6 42 |         cupidine victoriae haud satis moderatus animus fuit. Sed
 7 54 |     animum gerant: pro victoria satis iam pugnatum, relicuos labores
 8 57 |   procul manserant, timor animi satis muniverat; nam plerosque
 9 62 |     regni opes comminutas esse; satis saepe iam et virtutem militum
10 64 |      esse, debere illi res suas satis placere; postremo caveret
11 64 |   dixisse, ne festinaret abire: satis mature illum cum filio suo
12 64 |         et animo cupienti nihil satis festinatur. ~
13 66 |      tumultus ipse et res novae satis placebant. ~
14 72 |     mortali cuiquam aut tempori satis credere, civis hostisque
15 74 |  consilium aut quisquam hominum satis placebat: itinera praefectosque
16 75 |   dicitur, ut ea modo exercitui satis superque foret. Praeterea
17 80 |     postquam amissa Thala nihil satis firmum contra Metellum putat,
18 82 |       manibus eriperetur. Nobis satis cognitum est illum magis
19 83 |    perditis misceret. Ad ea rex satis placide verba facit: sese
20 85 |        id facio. Ipsa se virtus satis ostendit; illis artificio
21 90 |   tantas difficultates consilio satis providere non poterat, quippe
22 90 |     erat -, tamen pro rei copia satis providenter exornat. Pecus
23 92 |       saxeus, mediocri castello satis patens, in immensum editus,
24 92 |  castello virorum atque armorum satis et magna vis [et] frumenti
25 97 |         neque virtus neque arma satis tegere, quia hostes numero
26 101|        ostentans, quem in pugna satis impigre occiso pedite nostro
27 102|      nobis neque cuiquam omnium satis fuit. Atque hoc utinam a
28 106|    pertimescere: virtuti suorum satis credere; etiam si certa