Cap.

 1 5  |         fuit. Dein Micipsa filius regnum solus obtinuit Mastanabale
 2 8  |          ultro illi et gloriam et regnum venturum; sin properantius
 3 10 |          spe, sine opibus in meum regnum accepi, existimans non minus
 4 10 |         fueris? Equidem ego vobis regnum trado firmum, si boni eritis,
 5 11 |     proximis annis adoptatione in regnum pervenisse. Quod verbum
 6 14 |     iniuriam neque pati cuiusquam regnum per scelus crescere. Verum
 7 14 |   propinquo suo interfecto primum regnum eius sceleris sui praedam
 8 14 |         puto casum tuum. Non enim regnum, sed fugam exilium egestatem
 9 14 |      obviam iniuriae, nolite pati regnum Numidiae, quod vestrum est,
10 16 |    Decretum fit, uti decem legati regnum, quod Micipsa obtinuerat,
11 20 |          muneribus expleverat, in regnum Adherbalis animum intendit.
12 20 |           cum omni multitudine in regnum suum convertit, existimans
13 20 | minuebatur, quippe qui totum eius regnum animo iam invaserat. Itaque
14 21 |      intellegit eo processum, uti regnum aut relinquendum esset aut
15 22 |          non penuria liberorum in regnum adoptatum esse. Ceterum,
16 24 |        simul amicitiam vestram et regnum meum sperare. utrum gravius
17 24 |           vos. Verum nunc vestrum regnum armis tenet, me, quem vos
18 28 |   moenibus, iique decrevere, nisi regnum ipsumque deditum venissent,
19 31 |          Occiso Ti. Graccho, quem regnum parare aiebant, in plebem
20 35 |          invidia cum metu urgeat, regnum Numidiae ab senatu petat.
21 92 |          quod Iugurthae Bocchique regnum diiungebat, erat inter ceteram
22 102|         non hostili animo, sed ob regnum tutandum arma cepisse. Nam