Cap.

 1 1 |               1. Falso queritur de natura sua genus humanum, quod
 2 2 |      melius neque amplius aliud in natura mortalium est, incultu atque
 3 6 |         suo voluebat. Terrebat eum natura mortalium avida imperi et
 4 10|        vicisti. Nunc, quoniam mihi natura finem vitae facit, per hanc
 5 11|         qui minimus ex illis erat, natura ferox et iam antea ignobilitatem
 6 28|        quis fuit Scaurus, cuius de natura et habitu supra memoravimus.
 7 48|     viginti tractu pari, vastus ab natura et humano cultu. Sed ex
 8 49|        incerti, quidnam esset, cum natura loci tum dolo ipsi atque
 9 54|           sese in loca saltuosa et natura munita receperat ibique
10 57|            situm, magis opere quam natura munitum erat, nullius idoneae
11 78|          impares magnitudine, pari natura; quorum proxima terrae praealta
12 87|            dein castella et oppida natura et viris parum munita aggreditur,
13 89|         inopia cibi acrior. Ad hoc natura serpentium ipsa perniciosa
14 92|           aditu relicto; nam omnis natura velut opere atque consulto
15 93| altitudinem, quo cuncta gignentium natura fert. Cuius ramis modo,
16 95|     admonuit, idoneum visum est de natura cultuque eius paucis dicere.