Cap.

 1 4 |  vehementissime sibi animum ad virtutem accendi. Scilicet non ceram
 2 4 |    homines novi, qui antea per virtutem soliti erant nobilitatem
 3 6 |      laetus fuerat, existimans virtutem Iugurthae regno suo gloriae
 4 7 |         sperans vel ostentando virtutem vel hostium saevitia facile
 5 8 |     potiretur: in ipso maximam virtutem, Romae omnia venalia esse.
 6 10|    talem hunc virum, imitamini virtutem et enitimini, ne ego meliores
 7 15|    dicta contemnere, Iugurthae virtutem extollere laudibus; gratia,
 8 23|    ostentare; suos hortando ad virtutem arrigere; prorsus intentus
 9 58| propius accessissent, ibi vero virtutem ostendere et eos maxima
10 62|       esse; satis saepe iam et virtutem militum et fortunam temptatam;
11 73|        capitis arcessere, Mari virtutem in maius celebrare. Denique
12 85|        discere, quippe quae ad virtutem doctoribus nihil profuerant.
13 85|       memoriam sui praeclaram; virtutem non reliquere, neque poterant:
14 85|  dicerem, Quirites, si timidis virtutem verba adderent; nam strenuis
15 92|     Omnia non bene consulta in virtutem trahebantur: milites, modesto