Lib. Cap.

 1  1,   3|        obtinuerat et a senatu populi Romani amicus appellatus erat,
 2  1,   8|            se more et exemplo populi Romani posse iter ulli per provinciam
 3  1,  10|           homines bellicosos, populi Romani inimicos, locis patentibus
 4  1,  13|             veteris incommodi populi Romani et pristinae virtutis Helvetiorum.
 5  1,  13|   constitissent ex calamitate populi Romani et internecione exercitus
 6  1,  14|              quo minus merito populi Romani accidissent; qui si alicuius
 7  1,  17|            si Helvetios superaverint Romani, una cum reliqua Gallia
 8  1,  18|     obtinendi venire; imperio populi Romani non modo de regno, sed etiam
 9  1,  25|              redintegrare coeperunt. Romani conversa signa bipertito
10  1,  30|          Helvetiorum iniuriis populi Romani ab his poenas bello repetisset,
11  1,  30|          terrae] Galliae quam populi Romani accidisse, propterea quod
12  1,  31|             et sua virtute et populi Romani hospitio atque amicitia
13  1,  31|           victoria vel nomine populi Romani deterrere posse ne maior
14  1,  33|              in tanto imperio populi Romani turpissimum sibi et rei
15  1,  35|          quoniam tanto suo populique Romani beneficio adtectus, cum
16  1,  35|             ceterosque amicos populi Romani defenderet, se Haeduorum
17  1,  36|           iis fraternum nomen populi Romani afuturum. Quod sibi Caesar
18  1,  40|           consule cupidissime populi Romani amicitiam adpetisse; cur
19  1,  40|              neque suam neque populi Romani gratiam repudiaturum. Quod
20  1,  42|            pro suis tantis populique Romani in eum beneficiis cognitis
21  1,  43|        amicitiam adpetissent. Populi Romani hanc esse consuetudinem,
22  1,  43|             vero ad amicitiam populi Romani attulissent, id iis eripi
23  1,  44|        pependerint. Amicitiam populi Romani sibi ornamento et praesidio,
24  1,  44|              sese recusaturum populi Romani amicitiam quam adpetierit.
25  1,  44|              tempus exercitum populi Romani Galliae provinciae finibus
26  1,  44|            habuissent auxilio populi Romani usos esse. Debere se suspicari
27  1,  44|      nobilibus principibusque populi Romani gratum esse facturum (id
28  1,  45|              neque suam neque populi Romani consuetudinem pati ut optime
29  1,  45|           esse Ariovisti quam populi Romani. Bello superatos esse Arvernos
30  1,  45|           spectari oporteret, populi Romani iustissimum esse in Gallia
31  2,   1|        versari noluerant, ita populi Romani exercitum hiemare atque
32  2,   3|              atque potestatem populi Romani permittere, neque se cum
33  2,  10|            et quorum in fines primum Romani exercitum introduxissent,
34  2,  32|            ne quam dediticiis populi Romani iniuriam inferrent. Re renuntiata
35  2,  34|        dicionem potestatemque populi Romani esse redactas.~
36  3,  23|               Hi consuetudine populi Romani loca capere, castra munire,
37  3,  24|             inopiam rei frumentariae Romani se recipere coepissent,
38  4,   7|        eiectos domo; si suam gratiam Romani velint, posse iis utiles
39  4,  16|            et posse et audere populi Romani exercitum Rhenum transire.
40  4,  16|       dederent, responderunt: populi Romani imperium Rhenum finire;
41  4,  16|          opinione et amicitia populi Romani tuti esse possint. Navium
42  4,  17|              neque suae neque populi Romani dignitatis esse statuebat.
43  4,  21|            dare atque imperio populi Romani obtemperare. Quibus auditis,
44  4,  21|      civitates horteturque ut populi Romani fidem sequantur seque celeriter
45  5,   3|             neque ab amicitia populi Romani defecturos confirmavit quaeque
46  5,  29|      contumeliis acceptis sub populi Romani imperium redactam superiore
47  5,  34|           illis reservari quaecumque Romani reliquissent: proinde omnia
48  5,  34|          accedant et, quam in partem Romani impetum fecerint, cedant (
49  5,  41|            esse consuetudinem populi Romani accipere ab hoste armato
50  6,   1|           copiis docuit, quid populi Romani disciplina atque opes possent. ~
51  6,   7|              et tumultu, quam populi Romani fert consuetudo castra moveri
52  6,  34|              et consuetudo exercitus Romani postulabat, locus ipse erat
53  7,   1|               qui iam ante se populi Romani imperio subiectos dolerent
54  7,  14|              pabulatione et commeatu Romani prohibeantur. Id esse facile,
55  7,  17|             est ab eis audita populi Romani maiestate et superioribus
56  7,  19|           parati, ut, si eam paludem Romani perrumpere conarentur, haesitantes
57  7,  20|      reliquisset, quod eius discessu Romani tanta opportunitate et celeritate
58  7,  20|           laborem ferre non possent. Romani si casu intervenerint, fortunae,
59  7,  35| exploratoribus, necubi effecto ponte Romani copias traducerent. Erat
60  7,  37|         Caesarem disceptatorem, quam Romani ad Aeduos veniant? Celeriter
61  7,  38|             nefario facinore admisso Romani iam ad nos interficiendos
62  7,  39|         consiliis ab amicitia populi Romani deficere; quod futurum provideat,
63  7,  77|        libertatem nobis reliquerunt. Romani vero quid petunt aliud aut
64  7,  85|            de omni salute desperant; Romani, si rem obtinuerint, finem
65  7,  85|          quae in terra occultaverant Romani contegit; nec iam arma nostris
66  8,   1|           habiturum exercitum populi Romani ad omnia persequenda; non
67  8,   7|         summo esse odio nomen populi Romani intellexissent. Paucis ante
68  8,  14|          instruunt castris, ne prius Romani persequi se inciperent quam
69  8,  15|             non recusarent, si forte Romani subire collem conarentur,
70  8,  23|              in conspectum cuiusquam Romani venire.~
71  8,  44|         Arvernus, amicissimus populi Romani, sine dubitatione ulla vinctum
72  8,  48|          conspectum veniat cuiusquam Romani. Cuius postulationem Antonius