Lib. Cap.

 1  1,   3| deligitur. Is sibi legationem ad civitates suscipit. In eo itinere
 2  1,   9|        studebat et quam plurimas civitates suo beneficio habere obstrictas
 3  1,  18|         sed etiam apud finitimas civitates largiter posse, atque huius
 4  1,  18|  propinquas suas nuptum in alias civitates conlocasse. Favere et cupere
 5  1,  30|         iudicassent, reliquasque civitates stipendiarias haberent.
 6  1,  44|         intulisse: omnes Galliae civitates ad se oppugnandum venisse
 7  2,   4|        Cum ab iis quaereret quae civitates quantaeque in armis essent
 8  2,  34|     Redones, quae sunt maritimae civitates Oceanumque attingunt, certior
 9  2,  34|     certior factus est omnes eas civitates in dicionem potestatemque
10  2,  35|           Andes, Turonos quaeque civitates propinquae iis locis erant
11  3,   7|   militum complures in finitimas civitates frumenti causa dimisit;
12  3,   8|        esse laturos, reliquasque civitates sollicitant, ut in ea libertate
13  3,   9|          Veneti reliquaeque item civitates cognito Caesaris adventu [
14  3,  10|        odisse, prius quam plures civitates conspirarent, partiendum
15  3,  20|  Carcasone et Narbone, quae sunt civitates Galliae provinciae finitimae,
16  3,  23|           Mittuntur etiam ad eas civitates legati quae sunt citerioris
17  4,  21|        imperat quas possit adeat civitates horteturque ut populi Romani
18  4,  38|       constituit. Eo duae omnino civitates ex Britannia obsides miserunt,
19  5,   1|      imperaverat, arbitros inter civitates dat qui litem aestiment
20  5,  24|  collocare legionesque in plures civitates distribuere. Ex quibus unam
21  5,  53|       perlato omnes fere Galliae civitates de bello consultabant, nuntios
22  5,  55|        Rhenum legatos mitterent, civitates sollicitarent, pecunias
23  5,  57|      nuntios mittit ad finitimas civitates equitesque undique evocat:
24  6,  11|     totius Galliae: namque omnes civitates in partes divisae sunt duas. ~
25  6,  20|                       20-~ ~Quae civitates commodius suam rem publicam
26  6,  34| noceretur. Dimittit ad finitimas civitates nuntios Caesar: omnes ad
27  7,   3|       Celeriter ad omnes Galliae civitates fama perfertur. Nam ubicumque
28  7,  19|       generatimque distributi in civitates omnia vada ac saltus eius
29  7,  29|          quae ab reliquis Gallis civitates dissentirent, has sua diligentia
30  7,  31|      animo laborabat ut reliquas civitates adiungeret, atque eas donis
31  7,  63|         valent, ad sollicitandas civitates nituntur; nacti obsides,
32  7,  65|          Germaniam mittit ad eas civitates quas superioribus annis
33  7,  88| interficitur; reliqui ex fuga in civitates discedunt. ~
34  7,  89|       atque Arvernis, si per eos civitates reciperare posset, ex reliquis
35  8,   1|          complures eodem tempore civitates renovare belli consilia
36  8,   1|        eodem tempore intulissent civitates, satis auxili aut spati
37  8,   3|          Romanorum, in finitimas civitates aut privatis hospitiis confisi
38  8,   3|      eius amicitiam finitimasque civitates sine ulla poena dedisse
39  8,   5|         dissipantur in finitimas civitates.~
40  8,   6|    praestabant, finitimasque his civitates duce Correo Bellovaco et
41  8,  20|         At Bellovaci reliquaeque civitates repente ex fuga paucis atque
42  8,  22|    Bellovacos ceterasque Galliae civitates suscepisse bellum: pertinacissime
43  8,  23|          comperisset sollicitare civitates et coniurationem contra
44  8,  24|        Galliae, quod ibi quasdam civitates in armis esse audiebat neque
45  8,  27|         Fabius legatus complures civitates in fidem recipit, obsidibus
46  8,  31|         ceterasque proficiscitur civitates, quarum eo proelio, quod
47  8,  31|        in deditionem, ceteraeque civitates positae in ultimis Galliae
48  8,  38|  facultas daretur. Ipse reliquas civitates adit, obsides plures imperat,
49  8,  39|         neve hoc exemplo ceterae civitates locorum opportunitate fretae
50  8,  46|          Namque omnes Aquitaniae civitates legatos ad Caesarem miserunt
51  8,  49|   habebat, continere in amicitia civitates, nulli spem aut causam dare
52  8,  49|    susciperet. Itaque honorifice civitates appellando, principes maximis