Lib. Cap.

 1  1,  11|               sibi praeter agri solum nihil esse reliqui. Quibus rebus
 2  1,  28|         omnibus frugibus amissis domi nihil erat quo famem tolerarent,
 3  1,  32|              unos ex omnibus Sequanos nihil earum rerum facere quas
 4  1,  32|            miratus ex ipsis quaesiit. Nihil Sequani respondere, sed
 5  1,  40|          neque signa laturi dicantur, nihil se ea re commoveri: scire
 6  1,  43|             atque amicos non modo sui nihil deperdere, sed gratia, dignitate,
 7  2,  15|           aditum ad eos mercatoribus; nihil pati vini reliquarumque
 8  2,  17|              antiquitus, cum equitatu nihil possent (neque enim ad hoc
 9  2,  20| propinquitatem et celeritatem hostium nihil iam Caesaris imperium expectabant,
10  2,  26|              versaretur cognovissent, nihil ad celeritatem sibi reliqui
11  2,  28|              nuntiata, cum victoribus nihil impeditum, victis nihil
12  2,  28|               nihil impeditum, victis nihil tutum arbitrarentur, omnium
13  3,   3|           facta obsidibusque acceptis nihil de bello timendum existimaverat,
14  3,   4|              propter paucitatem fieri nihil poterat, ac non modo defesso
15  3,   8|          principes inter se coniurant nihil nisi communi consilio acturos
16  3,  13|           tutius et ab aestu relictae nihil saxa et cautes timerent;
17  3,  17|         nostrorum militum vocibus non nihil carperetur; tantamque opinionem
18  3,  21|              ubi diligentia nostrorum nihil his rebus profici posse
19  4,   1|             ac separati agri apud eos nihil est, neque longius anno
20  4,   1|             aut disciplina adsuefacti nihil omnino contra voluntatem
21  4,   5|              plerumque rebus student, nihil his committendum existimavit.
22  4,  12|            profecti nondum redierant, nihil timentibus nostris, quod
23  4,  13|           quibus ad consilia capienda nihil spatii dandum existimabat.
24  5,   1|               eum mittunt qui doceant nihil earum rerum publico factum
25  5,   7|              pareat, interfici iubet, nihil hunc se absente pro sano
26  5,  13|            sub bruma esse noctem. Nos nihil de eo percontationibus reperiebamus,
27  5,  28|          primorum ordinum centuriones nihil temere agendum neque ex
28  5,  29|        utramque partem esse tutam: si nihil esset durius, nullo cum
29  5,  33|               Tum demum Titurius, qui nihil ante providisset, trepidare
30  5,  34|               cotidiana exercitatione nihil eis noceri posse), rursus
31  5,  35|             horam octavam pugnaretur, nihil quod ipsis esset indignum
32  5,  36|          salutem pertineat; ipsi vero nihil nocitum iri, inque eam rem
33  5,  38|       exercitus interisse demonstrat; nihil esse negoti subito oppressam
34  5,  41|          populumque Romanum animo, ut nihil nisi hiberna recusent atque
35  5,  57|              suo ac legionis periculo nihil timebat; ne quam occasionem
36  6,  12|               publice iurare cogerent nihil se contra Sequanos consili
37  6,  13|           servorum habetur loco, quae nihil audet per se, nullo adhibetur
38  6,  32|           unam esse causam iudicaret: nihil se de bello cogitavisse,
39  7,   5|       perfidia adducti fecerint, quod nihil nobis constat, non videtur
40  7,  20|             statuisse imperatorem, si nihil in oppugnatione oppidi profecissent,
41  7,  43|               concurrunt ad Aristium, nihil publico factum consilio
42  7,  43|              potest legatos appellat: nihil se propter inscientiam levitatemque
43  7,  47|            temporum secundis proeliis nihil adeo arduum sibi esse existimaverunt
44  7,  53|         constituit. Cum Vercingetorix nihil magis in aequum locum descenderet,
45  7,  77|         magnae habitus auctoritatis, «Nihil,» inquit, «de eorum sententia
46  8, Ded|              Constat enim inter omnes nihil tam operose ab aliis esse
47  8,  28|        pedites proeliantur, hostesque nihil amplius copiarum accessurum
48  8,  49|              aut causam dare armorum. Nihil enim minus volebat quam
49  8,  51|              universae Galliae bello. Nihil relinquebatur quod ad ornatum